(ฟรี) ตอนที่ 183 ฉัน นัตสึฮิโกะไร้เทียมทานในโลกนี้!
ปั้มลูกฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ ตอนที่ 183 ฉัน นัตสึฮิโกะไร้เทียมทานในโลกนี้!
นัตสึฮิโกะเหวี่ยงดาบสังหารพวกมันไปกว่าครึ่ง
แต่แมลงพิษที่เหลือก็เกาะใส่ซาซูโนะโอะสำเร็จ พวกมันได้กัดกินทุกซอกมุมของซูซาโนะโอะ
โดยเฉพาะตรงที่ใกล้กับนัตสึฮิโกะ ฝูงแมลงได้รวมตัวกันหนาแน่น บดบังการมองเห็นของเขา
นัตสึฮิโกะยังหน้าไม่เปลี่ยน จากนั้นจึงประสานอินและปล่อยคาถาไฟเผาร่างซูซาโนะโอะทั้งตัว - โดยทั่วไปแล้ว ซูซาโนะโอะย่อมไม่กลัวคาถาไฟ จากนั้นผลลัพท์ที่ได้ก็คือแมลงพิษนาโนถูกทำลายจนสิ้นซาก
แมลงพวกนี้เปราะบางกว่าที่คิด...
"โทรุเนะ...คาเสะ..."
ดันโซกัดฟัน แม้ไม่หันกลับไปมอง แต่ก็รู้ว่าลูกน้องของเขาตายหมดแล้ว
ต่างจากนินจาหน่วยรากคนอื่นที่เหมือนเครื่องมือล้วนๆ สองคนนี้ไม่เพียงมีวิชาลับที่ทรงพลัง แต่ความแข็งแกร่ง ความคิด และความภักดีต่อตัวเขานั้นเหนือกว่าผู้อื่นมาก
เดิมทีเขาถือว่าทั้งสองเป็นผู้สืบทอดของเขา!
แต่ตอนนี้พวกเขาตายด้วยน้ำมือของนัตสึฮิโกะ!
“ไอ้อุจิวะ!”
ดันโซสาปแช่งในใจ ในใจรู้สึกเสียใจ แต่ฝีเท้าของเขากลับไม่ได้ช้าลงเลย
ด้วยความแข็งแกร่งระดับคาเงะ เขาจึงเข้าใกล้แนวชายฝั่งที่ไม่ใช่ทางเลือกในแผนเดิมของเขาอย่างรวดเร็ว
ด้วยวิสัยทัศน์ที่โดดเด่นจากเนตรวงแหวน ดันโซสามารถเห็นร่างของยาคุโมะและผู้หญิงอื่นๆ ที่ยืนอยู่ด้วยกันทันที
ในตอนนี้เอง นัตสึฮิโกะก็ได้เหวี่ยงดาบที่สามออกไป!
แต่ดันโซไม่ลังเล เขาประสานอินมือทั้งสองข้าง
คาถาลม: ชินคูเร็นปะ!
เขาไม่ได้โจมตีใส่นัตสึฮิโกะ!
แต่โจมตีใส่พวกภรรยาของนัตสึฮิโกะ!
มวลอากาศขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่ยาคุโมะและกลุ่มภรรยาอย่างรุนแรง
สายตาของนัตสึฮิโกะยังไม่เปลี่ยนแปลง แต่ดาบของซูซาโนะโอะกลับฟาดลงขวางกั้นระหว่างมวลอากาศขนาดใหญ่กับพวกยาคุโมะ
ตู้ม!
คาถากระจายหายไป!
ดันโซทำไม่สำเร็จ
แต่เขากลับหัวเราะอย่างยินดี "ฮ่าฮ่าฮ่า นัตสึฮิโกะ! ฉันเตือนแกนานแล้วว่านี่คือสนามรบ!"
“สนามรบกับเมียงั้นเหรอ?”
“ใช่ แกแข็งแกร่งมาก แต่แกคิดว่าจะทำอะไรก็ได้ตามใจต้องการได้จริงๆ งั้นเหรอ?”
“ขอบคุณมากสำหรับสิ่งที่เรียกว่าความรับผิดชอบในฐานะลูกผู้ชายของแก่ ไม่อย่างนั้น ฉันอาจตายที่นี่จริงๆ แล้วก็ได้!”
นัตสึฮิโกะไม่ตอบ เดินมาหาพวกยาคุโมะอย่างใจเย็น
แต่ดันโซจะยอมให้นัตสึฮิโกะทำอย่างนั้นเหรอ?
เพราะ...
.....
เคร้ง!
เสียงโลหะกระทบพื้น
เนตรที่อยู่บนแขนของดันโซถูกเปิดผนึกแล้ว!
แขนซีดของเขาถูกฝังด้วยเนตรกว่าสิบดวง
พวกมันเริ่มหมุนวนทีละตัว ซึ่งสร้างความไม่สบายใจให้แก่พวกภรรยาในทันที
"น่าขยะแขยง!" ยาคุโมะรู้สึกคลื่นไส้จริงๆ
และภรรยาระดับโจนินเองก็เบิกตากว้าง—นั่นคือผู้อาวุโสดันโซงั้นเหรอ?
เขาลงเอยด้วยการสู้กับนัตสึฮิโกะได้ยังไง?
และดวงตานั้นบนแขนของเขา...
พวกมันคือเนตรวงแหวนรึเปล่า?!
เกิดอะไรขึ้นกับที่นี่!
ผู้หญิงทุกคนต่างพากันประหลาดใจ แต่พวกเธอกลับไม่รู้สึกกลัว —เพราะมีนัตสึฮิโกะอยู่ตรงหน้าพวกเธอ
ดันโซหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง สายตาเขาสั่นไหวด้วยความบ้าคลั่ง
"เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผา! ในที่สุดฉันก็จะมีเนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผา!" ผู้อาวุโสดันโซร้างอุทานลั่น
“ผู้อาวุโสดันโซ คุณคิดว่าจะชนะแล้วจริงๆ งั้นเหรอ?” นัตสึฮิโกะถามเสียงเบา
"แน่นอน! การมีภาระนี้อยู่กับตัวแกคือจุดอ่อนที่ใหญ่ที่สุดของแก!" ดันโซพูดโดยไม่ลังเล "ฉันได้ปลดผนึกตัวเองแล้ว และแกได้ปลดภาระนี้แล้ว... ผลลัพธ์ถูกตัดสินแล้ว!"
"การดูแลภรรยานั้นเป็นจุดอ่อนอันใหญ่หลวงสำหรับแก นัตสึฮิโกะ!"
พาเมียเข้าสนามรบ?
ยอมทิ้งโอกาสดีๆ ในการโจมตีเขาเพื่ออยากใช้ชีวิตอย่างมีความสุขงั้นเหรอ?
ในสายตาของดันโซ นี่เป็นทางเลือกที่โง่ที่สุด!
แต่โชคดี!
เป็นเพราะตัวเลือกโง่ๆ ของนัตสึฮิโกะ ทำให้เขาสามารถยืนหยัดด้วยชัยชนะอย่างมั่นใจ!
“การที่ภรรยาของแกกำลังถ่วงแกอยู่นั้น ฉันสงสัยว่าแกจะมีวิธีไหนถึงจะเอาชนะฉันได้!” เสียงหัวเราะของดันโซเต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง
"เฮ้อ"
นัตสึฮิโกะถอนหายใจเบาๆ เมื่อได้ยิน
“ผู้อาวุโสดันโซ ดูเหมือนว่าคุณจะประเมินผมต่ำเกินไปน่ะ...”
“ประเมินต่ำไปรึเปล่ามั้ยนั้น” ดันโซหัวเราะอย่างตลก “ดูที่มือของซูซาโนโอะที่กำลังปกป้องกลุ่มภรรยาของแกซิ!”
“กับสถานะของแกตอนนี้ จะใช้อะไรสู้กับฉันได้?”
แต่นัตสึฮิโกะตอบกลับอย่างใจเย็นด้วยน้ำเสียงไม่แยแส ทั้งสงบและมั่นใจว่า
"ผู้อาวุโสดันโซ เชิญลองดูได้"
"ถึงผมจะต้องปกป้องภรรยาทุกคนของตัวเอง และไม่ว่าการกระทำของคุณจะดูน่ารังเกียจแค่ไหน แต่ผม นัตสึฮิโกะก็ยังไร้เทียมทานในโลกนี้!"
"ไร้สาระสิ้นดี!" ดันโซตวาดลั่นด้วยความโกรธ "นัตสึฮิโกะ แกเข้าใจมั้ย? ฝ่ายที่เสียเปรียบคือแก!"
คาถาลม: ดาวกระจาย!
ดาวกระจายหมุนเร็วมากและเมื่อผสานกับจักระลม ก็ก่อตัวเป็นดาบลมที่คมกริบ
ดาวกระจายลมพุ่งเข้ามา!
ฟิ๊ว! ฟิ๊ว! ฟิ๊ว!
ดาวกระจายลมส่งเสียงดังวีดหวิว และไม่ว่าจะผ่านที่ใด ทุกอย่างก็ถูกผ่าครึ่ง!
ดาวกระจายพุ่งตรงไปยังยาคุโมะกับคนอื่นๆ
มือของซูซาโนะโอะกางออก แล้วสกัดกั้นไว้ได้อย่างง่ายดาย
เคร๊ง!
เสียงของดาวกระจายลมที่ปะทะกับมือของซูซาโนะโอะ
"เห็นมั้ย" ดันโซตะโกน “แกให้ความสำคัญกับภรรยา ตระกูลอุจิวะ และลูกๆ ของแกมากเกินไป!”
“ถ้าไม่ใช่เพราะพวกมัน ด้วยพลังที่น่าเกรงขามของแก แกยังต้องหลบซ่อนอยู่ในโคโนฮะทำไม”
“เมื่อพวกมันรั้งแกไว้ แกจะใช้อะไรสู้กับฉันได้”
“นี่คือจุดอ่อนของแก!”
.....
