8 - ความรู้สึกของวันนี้

เดฟ เปิดประตูเข้าบ้านมองไปรอบๆดูสะอาดตาและเป็นระเบียบมากๆต่างจากช่วงเวลา

เขายังคงมองไปรอบๆ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าเดินลงมาจากบันได เอ็มม่ากำลังลงบันไดเขามองไปที่เธอ และไม่สามารรถละสายตาจากเธอ

เธอสวมชุดคลุมผ้าไหมสีดำซึ่งกระชับกับรูปร่างของเธอ ตอนนี้ผมของเธอถูกยืดตรงแทนที่จะเป็นลอนอย่างเดิมและปล่อยให้ปลิวไสวๆเมื่อมีลมผ่านเข้าทางหน้าต่างของบ้านเธอสวมรองเท้าส้นสีแดง

“ฉันรู้ว่าคุณกำลังจะกลับมาในเร็ว ๆ นี้” เอ็มม่า กล่าวขณะที่ลงมาจากบันไดขั้นสุดท้าย

“แน่นอน” เดฟ กล่าว

“การฝึกซ้อมเป็นอย่างไรบ้าง” เอ็มม่า ถามขณะที่เธอเดินเข้าไปใกล้เขาและวางมือทั้งสองข้างไว้บนไหล่ของ เดฟ

“มันดีมาก” เดฟ กล่าว

“กลิ่นน้ำหอมของคุณ ถูกใจผมเหลือเกิน” เขาสูดกลิ่นน้ำหอมจากตัวเธอ

“ใช่ น้ำหอมใหม่ของฉัน” เอ็มม่า ถามด้วยรอยยิ้ม

“มันวิเศษมาก” เดฟ กล่าวพร้อมโน้มตัวเข้าไปจูบซึ่งเอ็มม่าถามเกี่ยวกับแผนการที่วางกันไว้ เพราะตอนนี้ทั้งสองกำลังจูบกันอย่างเร่าร้อน

“แผนที่วางไว้” เดฟ ถามทันทีหลังจากที่ถอนจูบออก

“วันนี้เราจะออกไปเดทกันข้างนอก คุณลืมหรือเปล่า” เอ็มม่า ถาม

ตอนนี้เธออยู่ในอ้อมแขนของ เดฟ และกำลังจ้องตาของเขา

“โอ้ ใช่” เดฟ กล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ผมควรไปเตรียมตัว” เดฟ กล่าว

"ฉันจะรอ" เอ็มม่า กล่าวขณะที่เธอถอยออกจาก เดฟ เพื่อให้เขาไปเตรียมตัว

“เร็วเข้า ฉันคิดสถานที่พิเศษไว้สำหรับเราแล้ว” เอ็มม่า กล่าว

“สถานที่พิเศษอะไร?” เดฟ หยุดที่บันไดและถาม

“ตอนนี้ฉันรู้สึกตื่นเต้นมากสำหรับที่ๆคุณจะเป็นคนพาผมไป”

“เซอร์ไพรส์” เดฟ กล่าว

ยูนีค ซิตี้ เป็นหนึ่งในเมืองที่ดีที่สุด มีสถานที่ดีๆมากมายสำหรับเที่ยวหรือพักผ่อน ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไม เดฟ ถึงตื่นเต้นเมื่อ เอ็มม่า บอกว่าพวกเขากำลังจะไปสถานที่พิเศษ

เดฟไม่ได้แต่งตัวหรูหราอะไรนัก เขาแค่ใส่เสื้อเชิ้ตสีแดง กางเกงขายาวสีดำ และรองเท้าผ้าใบสีดำ การแต่งตัวของเขาไม่มีอะไรหรูหรา แต่ก็โอเค

"แล้วเราจะไปไหนกัน" เดฟ ถามขณะเดินลงบันได

“คุณจะรู้เมื่อเราไปถึงที่นั่น” เอ็มม่า กล่าวขณะที่เธอลุกขึ้นจากโซฟาและหยิบกุญแจบนโต๊ะ

“คุณจะขับ?” เดฟ ถามพร้อมกับชี้ไปที่มือของเธอ

"ใช่ ฉันจะขับเอง" เอ็มม่า กล่าวและเดินไปที่หน้าประตู

เดฟ รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ทั้งสองไม่ได้คุยอะไรกันมากนักขณะเดินทาง

เดฟ เงยหน้าขึ้นมองครู่หนึ่งแล้วค่อยๆก้มลงมองมาที่วิทยุติดรถยนต์

"ดนตรีสักนิดน่าจะทำให้ดีขึ้น" เดฟ กล่าวขณะที่เอื้อมมือไปเปิดวิทยุ

เดฟ คาดหวังว่าเพลงเริ่มต้นต้องเป็นเพลงที่เขาอยากฟัง

*เสียงวิทยุติดรถดังขึ้น*

"มาชมเกมการแข่งขันของทีมซูพรีม ยูไนเต็ด พบกับทีมเอฟซี บาร์ซ่า จาก คาตาลัน คืนนี้พบกันที่สนาม ซูพรีม" เสียงผู้ดำเนินรายการวิทยุในช่องนี้

แมตช์นี้จะตัดสินว่าทีมซูพรีม ยูไนเต็ด จะผ่านเข้ารอบ 16 ทีมสุดท้ายแชมเปี้ยนส์ลีกได้หรือไม่ ขณะที่ทีมบาร์ซ่า มีความชัดเจนแล้ว ถึงแม้ บาร์ซ่า จะแพ้ในนัดนี้ อย่างไรก็ตามคะแนนโดยรวมจะทำให้ผ่านเข้ารอบ 16 ทีมสุดท้าย

"นั่นคือนัดชิงการเป็นแชมป์กลุ่ม รอบ 16 ทีมสุดท้ายไม่ใช่เหรอ?" เอ็มม่า ถาม

“ใช่” เดฟ กล่าวขณะที่เอื้อมมือไปหาวิทยุ เขาอยากจะปิดวิทยุทันที

“ทีมซูพรีม ยูไนเต็ด ค่อนข้างโชคไม่ดีที่อยู่กลุ่มเดียวกับบาร์ซ่า เมื่อฤดูกาลที่แล้วพวกเขาก็ตกรอบ” เอ็มม่า กล่าว

“ใช่” เดฟ กล่าว ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจบทสนทนาที่ เอ็มม่า พยายามพูดคุยกับ เดฟ

"นัดแรกของพวกเขาเป็นอย่างไรบ้าง" เอ็มม่า ถาม

"ฮะ?"เดฟ ตอบโดยไม่ได้ใส่ใจ

"ทีมซูพรีม ยูไนเต็ด และ บาร์ซ่า ในรอบแบ่งกลุ่ม" เอ็มม่า กล่าว

“โอ้ ทีมซูพรีมแพ้ด้วยสกอ 5-1” เดฟ กล่าว

“โอ้ ว้าว” เอ็มม่า กล่าว

“และทั้ง 5 ประตูก็มาจากคนเดียว” เดฟ กล่าว

“คนเดียว?” เอ็มม่า ถาม

“ทำเป็นไม่รู้” เดฟ กล่าว

“อย่าบอกนะ…. ชิโระ?” เอ็มม่า ถาม

“แน่นอนคือ ชิโระ เขาเป็นผู้เล่นที่ดีที่สุดในโลก” เดฟ กล่าว

“ใช่” เอ็มม่า กล่าว

เดฟค่อยๆ หันมาหาเธอและจ้องมองเธอสักพักก่อนจะหันกลับ

“ทำไมมองฉันแบบนั้นล่ะ” เอ็มม่า ถามโดยยังคงโฟกัสที่ถนน

“ตั้งใจขับรถดีกว่า ผมไม่อยากโต้เถียงกับคุณให้เสียบรรยากาศในวันที่เราออกไปเดทกัน” เดฟ กล่าว

เมื่อเอ็มม่าบอกว่าพวกเขากำลังจะไปร้านอาหารพิเศษ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เดฟคิดไว้

"เราทานที่นี่เกือบทุกวันเอ็มม่า" เดฟ กล่าว

เขาเงยหน้าขึ้นมองป้ายที่เขียนว่า 'ร้านอาหารมื้อเที่ยง'

“ผมเข้าใจคุณ” เดฟ กล่าวพร้อมกับถอนหายใจขณะที่เขาเดินตามเธอเข้าไปข้างในร้านอาหาร

พวกเขานั่งลงที่โต๊ะอาหารด้วยความเงียบ เงียบได้ไม่นานเอ็มม่าก็พูดเพื่อแก้สถานการณ์ให้บรรยากาศดีขึ้น

“แล้ววันนี้ซ้อมเป็นไงบ้าง” เอ็มม่า ถาม.

เธอถามคำถามนั้นกับเขาที่บ้านไปแล้ว และการถามเขาอีกครั้งหมายความว่าเธอต้องการให้เขาเล่ารายละเอียดเล็กน้อยให้เธอฟัง

“ก็ดี วันนี้ผมชนะการดวลกับมาเตโอ เขาเลี้ยงข้าวผม” เดฟ กล่าว

“โอ้ ว้าว ฉันสงสัยว่าคุณเอาชนะเขาด้วยการดวลแบบไหน” เอ็มม่า กล่าวพร้อมกับจิบเครื่องดื่มของเธอ

“เราดวลกันแบบของลูกฟรีคิก ผมต้องเซฟให้ได้สามลูก ถ้าไม่งั้นผมต้องเลี้ยงข้าวเขา” เดฟ กล่าว

“และคุณก็สามารถป้องกันการยิงของเขาได้ถึงสามลูกจริงๆ” เอ็มม่า กล่าวด้วยรอยยิ้มร่าเริง

“ผมเซฟได้สองลูก และผมโชคดีในลูกสุดท้าย” เดฟ กล่าว

<คุณโชคดีจริงๆ>Ai

"โชคดีอย่างไร?"เอ็มม่า ถาม

“เขาเสียสมาธิและยิงลูกบอลมาตรงตัวผม” เดฟ กล่าว

“ยังไงก็ต้องนับ” เอ็มม่า กล่าวและยิ้ม

“แต่มันก็เกิดขึ้นโดยความโชคดี” เดฟ กล่าวด้วยรอยยิ้มขณะที่เขากำลังหั่นเนื้อสเต็กของเขา

เอ็มม่าไม่กล่าวอะไรขณะที่เธอนั่งมองเขาทานอาหาร เธอรอจนกว่าเขาจะทานสเต็กเสร็จก่อนที่เธอตัดสินใจถามในสิ่งที่เธออยากจะถาม

“แม่ของฉันสงสัยว่าคุณจะพาเราไปทานอาหารค่ำในวันเสาร์หน้าหรือไม่” เอ็มม่า กล่าว

"วันเสาร์หน้า?"เดฟ ถาม

“ใช่ พวกเขาแค่ต้องการคุยกับคุณ”เอ็มม่า กล่าว

“ฉันหวังว่าคืนนั้นเราจะไม่พูดถึงความสัมพันธ์ของเราที่ก้าวมาอีกขั้น” เดฟ กล่าว

“ใช่ มันคงไม่ดีแน่” เอ็มม่า กล่าว

“ผมอยากจะไปดูการแข่งขันที่สนามกีฬาสุพรีมคืนนี้” เดฟ กล่าว

“เดฟ คุณไม่จำเป็นต้องถาม คุณรู้ว่าคำตอบคือได้ฉันจะพาคุณไปและไปกับคุณทุกที่” เอ็มม่า กล่าว

“ขอบคุณครับ” เดฟ กล่าว “แต่คุณรู้ไหม ครั้งสุดท้ายที่ผมอยากให้คุณพาไป คุณบอกว่าไม่”

"เพราะฉันยุ่งอยู่กับงานที่รัก"เอ็มม่า กล่าว

“ใช่ คุณบอกว่าคุณยุ่ง” เดฟ กล่าว

เอ็มม่า ถอนหายใจและเธอหันไปเรียกพนักงานเสิร์ฟ

แฟนบอลในสนามสุพรีม ส่งเสียงดังเป็นอย่างมาก และเสียงส่วนใหญ่มาจากแฟนๆ สโมสรซูพรีม ยูไนเต็ด

……………………..