ตอนที่ 10 เสือตัวนี้สุดยอดจัง!
ทะลุมิติมาสร้างสวนสัตว์ในฝัน ตอนที่ 10 เสือตัวนี้สุดยอดจัง!
ฟางเย่เข้ามาในโรงเสือ แต่กลับไม่ได้รีบทําความสะอาด เขาวางถังน้ําไว้บนพื้นก่อนจะลูบหัวเจียวเจียว ราวกับครูกําลังลูกหัวนักเรียนอย่างยังไงยังนั้น ขณะที่เล่นกับแก้มขนฟู ฟ่องของเจียวเจียวก็พูดชมเธอไปด้วย
“เด็กดี! เก่งมาก!” พร้อมทําสัญญาณมือให้หลานลี่ เพื่อให้เธอเดินตามเข้ามาเก็บภาพให้ชัดเจนกว่าเดิม
“คุณตากล้องตามเข้าไปด้วยสิ!!” ข้อความของคนดูคนหนึ่ง ทําให้หลานลี่รีบตอนกลับไปอย่างรวดเร็ว
“ไม่คะ!!”
“หืม? ตากล้องเป็นผู้หญิงเหรอ!!?”
“แม่หญิง โปรดแสดงตัวด้วย!”
ฟางเย่หันมายิ้มให้กล้อง “เห้ อย่าแกล้งผู้ช่วยของผมสิ! อีกอย่าง เจียวเจียวเป็นเสือที่น่ารักและอ่อนโยนมากเลย ไม่ต้องกัลวหรอกครับ”
เขาก้มตัวลง แล้วกอดคอของเจียวเจียว ลูบขนสีขาวนุ่มๆ บนแก้มของเธอย่างรักใคร่
“อิจฉาโว้ย! ฉันอยากเลี้ยงแมวยักษ์แบบนี้บ้าง!”
“ถึงจะน่าอิจฉา แต่ฉันก็ไม่กล้าแตะเสือตัวเป็นๆ อยู่ดี!”
“ผู้อํานวยการควรระวังตัวมากกว่านี้น่ะ!”
ฟางเย่เกาคางของเธอเล่น จากนั้นก็จูบหน้าผากของเธอด้วยรอยยิ้ม “เจียวเจียวเป็นเด็กดีใช่ไหม!? ไหนดูซิว่าเจียวเจียวเป็นเด็กดีที่แสนอ่อนโยนแค่ไหน”
เจียวเจียวที่ถูกฟางเย่เกาคางด้วยสุดยอดทักษะก็หลับตาพริ้มอย่างมีความสุข แถมยังเงยคางขึ้นเพื่อให้เขาเกาคางได้สะดวกมากขึ้น จากนั้นก็เอนตัวลงบนฟางเย่ ซึ่งด้วยน้ําหนักตัวของเสือโตเต็มไวที่เอนตัวใส่เขานั้น ทําเอาเขาต้องยันพื้น ไม่อย่างนั้น เขาคงล้มกลิ้ง
เจียวเจียวที่แสดงความเป็นมิตรต่อฟางเย่ก็ส่งเสียงคํารามเพื่อตอบคําถามของฟางเย่เบาๆ ราวกับเห็นด้วยกับคําพูดของเขา
“ฮะฮะ เธอชอบฉันหรืออ~”
โฮกก~~
ข้อความในห้องไลฟ์สดผุดขึ้นราวกับดอกเห็ดหลังฝน!
“เชี่ย! เจ้าเสือนี่มันเข้าใจที่ผู้อํานวยการพูดจริงด้วยว่ะ!”
“ว้าว เสือตัวนี้ต่างกับเสือที่ฉันเคยเห็นที่สวนสัตว์เลย!”
“ผู้อํานวยการสุดยอด! ดุดันไม่เกรงใจใคร!”
“รูมเมทของฉันถามว่าทําไมฉันถึงคุกเข่าดูไลฟ์ แล้วตอนนี้เขาก็มานั่งคุกเข่าดูไลฟ์กับฉันแล้ว!”
[เจิ้งชื่อหยูเต๋าซือ (IFT SEE : Formal and Taoist)] ส่งลูกชิ้นกุ้ง!
พอมีคนเปิดก็ย่อมมีคนตาม จากนั้นก็มีของขวัญจํานวนมากถูกส่งลงไปในห้องไลฟ์สด
(จินเทียนเหาเหาเฉวียฉี (339: study hard today)] ส่งข้าวปั้น
[ป้าอวิ๋นหลานเตอเหวยปา] (ZE: Yakumo blue tail)] ส่งจรวด!!
ฟุบ!
ที่หน้าจอไลฟ์สดมีแสงวาบก่อนจะมีจรวดวิ่งผ่านหน้าจอไปอย่างช้าๆ
[ป้าอวิ๋นหลานเตอเหวยปา] ส่งจรวดในห้องไลฟ์สด “สวนสัตว์หลินไห่” ทุกคนรีบไปดูเร็ว!
หลานลี่มองที่โทรศัพท์ของตัวเองอย่างตกตะลึง ถึงเธอจะไม่ค่อยได้ตามการไลฟ์สดมากนัก แต่ก็รู้ว่าจรวดแต่ละลูกนั้นมีราคาสูงถึง 500 หยวน! หรือก็คือค่าตั๋วเข้าสวนสัตว์ 50 ใบ!!
และกว่าพวกเขาจะขายได้ 50 ใบ มันต้องใช้เวลานานมาก
หลานลี่รีบพูดขอบคุณด้วยเสียวเบาหวิว “ขอบคุณสําหรับจรวดนะค่ะ!”
[ป้าอวิ๋นหลานเตอเหวยปา] ตอบกลับ “ฉันพึ่งเคยเห็นคนกับเสืออยู่ด้วยกันแบบนี้เป็นครั้งแรก นี่แหละคือสวนสัตว์ในฝันของฉัน! หวังว่าผู้อํานวยการจะพาพวกเราไปชมสวนสัตว์ให้มากกว่านี้ แล้วถ้ามีโอกาสฉันก็อยากลองไปดูด้วยตาตัวเองเหมือนกัน!”
ผลของจรวดส่งผลให้มีข้อความป่าวประกาศ ซึ่งทําให้มีคนดูหลั่งไหลเข้ามาในห้องไลฟ์สดเพิ่มมากขึ้น
“นี่ไลฟ์อยู่ที่สวนสัตว์เหรอ? แล้วทําไมคนกับเสือถึงไปอยู่ด้วยกันได้ไง!?”
“ฉันตาไม่ฝาดใช่ไหม ผู้อำนวยการกําลังลูบเสือ แถมมันยังดูมีความสุขด้วย!?”
“สุดยอด! ทุกคนรีบมาดูดรูอิดตัวเป็นๆ เร็ว!”
ไม่ใช่แค่เจียวเจียวที่ถูกเกาเท่านั้นที่มีความสุข ฟางเย่ที่เล่นกับเธอก็มีความสุขมากเช่นกัน เพียงแต่เขายังมีงานที่ต้องทําและไม่สามารถเล่นกับเธอต่อได้
เขาหยิบไม้กวาดและไม้ถูพื้นจากถังเหล็ก แล้วพูดกับเจียวเจียวว่า “เอาละ เจียวเจียว ช่วยหลบหน่อยนะ เดี๋ยวฉันจะทําความสะอาดกรงให้”
เจียวเจียวถอยห่างออกไปราวกับเข้าใจคําพูดของฟางเย่
“พระเจ้า! เจียวเจียวน่ารักมาก! แถมยอมหลบให้เองด้วย!”
“ใช่ๆ เหมือนลูกสาวตัวน้อยที่แสนเชื่อฟังไม่ผิด”
“ถึงมันจะเป็นการตลาด แต่มันก็อดทึ่งไม่ได้! ฉันรักเจียวเจียว! สวนสัตว์ของผู้อํานวยการอยู่ตรงไหน ฉันจะไปดูให้ได้เลย!”
“เห้ ดูเจียวเจียวหันมองกล้องด้วย! น่ารักจัง”
“เจียวเจียวยิ้ม~”
ภาพตรงหน้านั้นแปลกประหลาดคือเสือที่กำลังมองกล้องและพื้นหลังมนุษย์ที่กําลังทําความสะอาดกรง และเมื่อฟางเย่ทําความสะอาดกรงของเจียวเจียวด้วยการกวาดของเสียและกระดูกเสร็จก็ถือเป็นการทําความสะอาดกรงเสร็จแล้วเรียบร้อย
“ไหน!?”
เขานั่งลงแล้วลูกหัวเจียวเจียวก่อนจะยิ้มให้กล้อง “เป็นยังไงบ้างทุกคน เห็นไหมว่าการล้างกรงเสือมันง่ายแค่ไหน”
ข้อความในห้องไลฟ์สดเต็มไปด้วยเสียงบ่นระงม
“ใครเชื่อที่คุณว่าก็เป็นผีแล้ว!”
“ลองเอาคนอื่นเข้าไปสิ! แล้วดูว่าเสือมันจะยังเชื่องอยู่ไหม”
“มนุษย์หลบไป ฉันอยากเห็นนะ”
“เชี้ย ผู้อํานวยการคุยกับเสือได้! คนที่เพิ่งเข้ามาควรให้ความเคารพกับดรูอิด!”
“นี่จริงหรือหลอก?”
หลานลี่ที่ถือกล้องก็ชี้ไปที่โทรศัพท์พลางพูดเตือน “ผู้อํานวยการค่ะ เมื่อกี้มีคนส่งจรวดมาคะ....”
ฟางเย่ตาเป็นประกาย และประสานหมัดคารวะอย่างจริงจัง “ขอบคุณสําหรับจรวดน่ะสหาย! เงินทุกหยวนทุกเซนต์ของพวกคุณจะถูกนํามาใช้พัฒนาสวนสัตว์ให้สวยงามมากขึ้น และขอขอบคุณแทนสัตว์ทุกตัวของที่นี่ด้วย!”
เป้าหมายหลักของเขาที่ไลฟ์สดก็เพื่อหาค่าชื่อเสียง เขาไม่คิดว่าจะได้รับเงินจากการกระทําในครั้งนี้ด้วยซ้ำ
เมื่อคิดถึงค่าชื่อเสียง เขาก็เปิดหน้าต่างระบบขึ้นมา จากนั้นต้องตกตะลึง!
ค่าชื่อเสียง 2 พันกว่า! หมายความว่าเขาสามารถสุ่มได้ 2 ครั้ง
แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะมาสุ่มลอตเตอรี่ ฟางเย่หันกลับไปตอบคําถามที่คนดูถามเข้ามา
“ผู้อํานวยการ ตอนนี้ที่สวนสัตว์ของคุณมีเสือแค่ตัวเดียวเองเหรอ?”
“ฉันกําลังจะถามเลย สงสัยอยู่ว่าทําไมมีเสือแค่ตัวเดียวอยู่ในกรง
“มันดูเหงามาก เห็นแล้วเศร้าแทน(ร้องไห้)”
ฟางเย่อธิบาย “ใช่ครับ ตอนนี้ที่สวนสัตว์ของเรามีเสือแค่ตัวเดียว สวนสัตว์หลินไห่เป็นสวนสัตว์เก่าแก่ที่เคยมีชื่อเสียงอยู่บ้างในอดีต แต่ปัจจุบันมันไม่ได้ดีนักและไม่สามารถแบกรับรายจ่ายมหาศาลได้อีก ทําให้สัตว์บางตัวต้องถูกโอนย้ายไปยังสวนสัตว์อื่นครับ”
แต่อดีตที่ยากลําบากนี้กําลังจะหายไป เพราะเขาจะนํามันไปสู่เส้นทางใหม่เอง!
“ที่นี่ดูทรุดโทรมจัง เดี๋ยวพี่ใหญ่จะส่งของขวัญไปให้เป็นทุนซื้อเสือตัวใหม่เอง!!”
“เสือตัวนึงราคาเท่าไหร่เหรอ?”
“เคยได้ยินมาว่าเสือหนึ่งตัวราคาประมาณหลักแสนหยวน”
“ทําไมราคาถูกจัง?”
ฟางเย่มองที่ข้อความบนหน้าจอจึงอธิบาย “นั่นคือราคาสําหรับการแลกเปลี่ยนระหว่างสวนสัตว์ เสือกับสัตว์คุ้มครองตัวอื่นๆ เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีค่ามากและคุณค่าของมันไม่ใช่แค่เพื่อเชยชม แต่ยังรวมถึงการกระตุ้นอารมณ์ศิลปะ การศึกษาบทบาทของมันในระบบนิเวศ ซึ่งนับว่าสัตว์เหล่านี้มีค่ามากและไม่สามารถประเมินราคาออกมาได้”
“ว้าว! ผู้อํานวยการรู้เยอะมาก!”
“รู้แจ้งแล้ว!”
“ตอนนี้มีเสือตัวแค่เดียว? หมายความว่าผู้อํานวยการได้วางแผนจะนําเสือตัวใหม่เข้ามาแล้วเหรอ?” คนดูบางคนที่ได้ฟังคําพูดของฟางเย่ก็ถามออกมา
“ฉันชอบเจ้าแมวยักษ์! เอาเสือเข้ามาอีกจะได้ทําให้เจียวเจียวไม่เหงา!”
เมื่อคิดถึงลูกเสือขาวที่กําลังจะมา ฟางเย่จึงยิ้มออกมา “ใช่แล้ว! ทุกคนตั้งตารอได้เลยเพราะอีกเดี๋ยวจะมีเสือตัวใหม่เข้ามาแล้ว ผมจะบอกทุกคนทันทีที่มันมาถึง!”
