บทที่ 348 – แสงฟื้นฟูแห่งนิรันดร์!
ผมปล่อยมือออกจากดาบศักดิ์สิทธิ์เลิศล้ำ ให้มันลอยอยู่กลางอากาศด้วยตัวเองไปก่อน และใช้ทั้งสองมือที่ว่างเปล่า ประสานเข้าหากัน และขยับเปลี่ยนท่าทางอย่างรวดเร็ว สร้างเป็นอักขระสีทองขนาดใหญ่ขึ้นมาบนฝ่ามือ “ไป!” และสะบัดมือออกอย่างแรง ส่งให้อักขระสีทองนั้นพุ่งหายไปในทิศทางที่มหามารแห่งเวทย์กำลังหลบหนี มันป...
