ตอนที่ 20 ไป๋ซู่เจิน

"ติ๊ง! ท่านต้องการใช้แต้มการเติบโต 3,000 แต้มเลยหรือไม่?"

"ใช้เลย"

"ติ๊ง! โปรดเลือกประเภทที่ท่านต้องการใช้"

"รากฐานระดับฝึกตน"

"ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีท่านเข้าสู่ขั้นที่สามของระดับผู้เชี่ยวชาญพลังจิตวิญญาณได้สำเร็จ"

 

"ติ๊ง! ท่านต้องการอัญเชิญผู้พิทักษ์ของท่านตอนนี้เลยหรือไม่?"

"อัญเชิญผู้พิทักษ์ได้เลย"

"ติ๊ง! เริ่มต้นการอัญเชิญผู้พิทักษ์แบบสุ่ม"

"ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีท่านได้รับผู้พิทักษ์ไป๋ซู่เจิน! ผู้พิทักษ์ของท่านจะปรากฏตัวขึ้นภายใน 12 ชั่วโมงนับจากตอนนี้"

"นอกจากนี้จะขอเตือนท่านเอาไว้ด้วยว่าผู้พิทักษ์ที่ท่านได้อัญเชิญมานั้นได้รับการปรับแต่งความทรงจำให้เข้ากับทวีปซวนหวู่ผ่านความสามารถของระบบ"

เดี๋ยวนะไป๋ซู่เจินงั้นหรือ? เชี่ยย! นี่มันพญางูขาวในตำนานไม่เหรอ!

ซู่เฮาเที่ยนไม่สามารถหยุดความตื่นเต้นของเขาได้ ในฐานะที่เป็นชาวจีนในชีวิตก่อนหน้านี้ทำให้เขารู้ว่าไป๋ซู่เจินนั้นคือใคร

ไป๋ซู่เจินนั้นคือนางพญางูขาวจากวรรณกรรมเรื่อง “จองจำงูขาวชั่วนิรันดร์ในเจดีย์เหลยเฟิง”

เรื่องราวของไป๋ซู่เจินนั้นเริ่มมาจากบัณฑิตหนุ่มที่ตกหลุมรักสตรีผู้โสภานางหนึ่ง สตรีผู้นี้แท้จริงแล้วเป็นปิศาจงูขาวที่จำแลงกายมา พระเถระมีความต้องการช่วยเหลือบัณฑิตหนุ่มให้พ้นจากการดูดกลืนวิญญาณของปิศาจงูขาว จึงได้ต่อสู้กับปิศาจงูขาว และจับนางไปจองจำไว้ใต้เจดีย์เหลยเฟิง (ฟ้าคำรณ)

"ตอนนี้ไป๋ซู่เจินได้กลายเป็นผู้พิทักษ์ของฉันแล้ว และฉันเองก็ตั้งตารอที่จะได้เห็นนางตัวเป็นๆด้วย! เอาล่ะเจ้าระบบฉันขอดูข้อมูลของไป๋ซู่เจินทีสิ"

"ติ๊ง! อย่างแรกเลยเวลาท่านจะขอร้องอะไรช่วยพูดดีๆก่อนและอย่างที่สองระบบนั้นเป็นแค่ตัวช่วยเท่านั้น อย่าทำเหมือนว่าระบบจะทำได้ทุกอย่าง!"

"เชี่ยย! ระบบมันตอบโต้กลับแบบนี้ได้ด้วยงั้นเรอะ? เอาเถอะยังไงฉันก็ไม่ได้อยากมีปัญหากับเจ้าระบบนี่สักเท่าไหร่หรอกนะ"

ไป๋ซู่เจิน : จากวรรณกรรมเรื่อง “จองจำงูขาวชั่วนิรันดร์ในเจดีย์เหลยเฟิง”

เผ่าพันธุ์ : งู

ระดับ : ระดับผู้ใช้พลังจิตวิญญาณสวรรค์ขั้นที่ 9

ระดับเฉพาะทาง : ผู้ฝึกตนวิชางู

ความสามารถ : หยาดทานตะวัน , กลืนกินท้องสวรรค์

คุณสมบัติพิเศษ : ร่างกายที่ยืดหยุ่นและแข็งแรง

(ระดับปฐพีขั้นสูง)

ค่าความภักดี : 100

"ระดับผู้ใช้พลังจิตวิญญาณสวรรค์ขั้นที่ 9 เลยเรอะ! แม้แต่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลซู่ก็ยังเทียบเธอไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ถ้าหากผู้พิทักษ์ของฉันแข็งแกร่งมากขนาดนี้ ฉันคงไม่ต้องกลัวใครในอาณาจักรเที่ยนซวนอีกต่อไปแล้ว"

"ติ๊ง! ท่านสามารถสุ่มรับรางวัลได้แล้วในตอนนี้ ท่านต้องการสุ่มเลยหรือไม่?"

"เริ่มสุ่มได้เลย"

"ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีท่านได้รับวิชาดาบสังหารหกทิศ"

“หือ? วิชาดาบสังหารหกทิศงั้นรึ?”

"บ้าน่า! วิชาดาบสังหารหกทิศมันเป็นวิชาลับของจักรพรรดิด้วนแห่งตาหลี่ไม่ใช่เหรอ นี่มันยอดไปเลย!"

"ติ๊ง! ท่านต้องการรับการถ่ายทอดวิชาดาบสังหารหกทิศเลยหรือไม่?"

"รับการถ่ายทอดทันที"

เสียงที่คุ้นเคยและข้อมูลที่ท่วมท้นกำลังไหลเข้าสู่ความคิดของซู่เฮาเที่ยน หลังจากหายใจอยู่ครู่หนึ่ง ซู่เฮาเที่ยนก็ได้รับวิชาดาบสังหารหกทิศของของจักรพรรดิด้วนแห่งตาหลี่แล้ว ส่วนการฝึกฝนนั้นคงต้องใช้เวลา และตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่จะฝึกฝนมัน

ชื่อ : ซู่เฮาเที่ยน

เผ่าพันธุ์ : มนุษย์

สายเลือด : สายเลือดอสูรสวรรค์

ระดับ : ระดับผู้เชี่ยวชาญพลังจิตวิญญาณขั้นที่ 3(ค่าประสบการณ์ 6,300/100,000)

ระดับเฉพาะทาง : ซอมบี้อมตะ

(ระดับต่ำ)

ทักษะ : หมัดซอมบี้ วิชาเคลื่อนย้ายมิติ วิชาดาบสังหารหกทิศ

อาวุธ: ปืนไรเฟิลบาร์เร็ต (อาวุธวิเศษขั้นต้น)

ทักษะ : ดูดกลืน

ค่าความฉลาด : 70

ผู้พิทักษ์ : ไป๋ซู่เจิน

สินค้าที่ซื้อ : ปืนไรเฟิลบาร์เร็ต

เมื่อเห็นว่าข้อมูลของเขาเปลี่ยนไปนั้น ซู่เฮาเที่ยนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆในลำคอ

“ด้วยระบบอัพเกรดนำโชคของฉัน ฉันน่าจะแข็งแกร่งขึ้นได้เรื่อยๆตราบใดที่ยังแกล้งทำเป็นอ่อนแอได้อยู่รึเปล่านะ?” เมื่อเขานึกถึงเรื่องนี้ ซู่เฮาเที่ยนที่กำลังจ้องมองไปที่ผู้คุ้มครองของตระกูลซุนนั้นก็มีแววตาที่สดใสพร้อมกับรอยยิ้มที่มุมปากของเขาก็ค่อยๆเพิ่มขึ้น

หามันให้เจอ หามันให้เจอ หามันให้เจอให้ได้!

ในตอนนี้เสียงตะโกนสามครั้งดังขึ้นในทิศตะวันออกเฉียงใต้พร้อมกับแสงอันพร่างพรายของดวงจันทร์ที่ส่องลอดผ่านเมฆบนท้องฟ้า

“แย่แล้วต้องรีบถอยก่อน!”

เมื่อซู่เฮาเที่ยนเงยหน้าขึ้นเพื่อมองแสงที่ลอดผ่านมาในค่ำคืนที่มืดมิด แววตาของเขาภายใต้หน้ากากก็สว่างขึ้นก่อนที่เขาจะรีบหนีออกจากพื้นที่ของตระกูลซุนก่อน

“เป็นไงบ้าง สำเร็จรึเปล่า?”

เมื่อร่างของซู่เฮาเที่ยนปรากฎขึ้นด้านนอกพื้นที่ของตระกูลซุน ชายสองคนในชุดดำก็เข้ามาหาเขาจากด้านข้าง

"ไม่ต้องห่วง พวกข้าได้ทุกอย่างที่ต้องการมาแล้ว" ชายในชุดดำคนหนึ่งชูกำไลเงินสี่ถึงห้าเส้นบนข้อมือของเขาและพูดออกมาอย่างภูมิใจ

“ดีมาก ตอนนี้ต้องรีบถอยให้เร็วที่สุดก่อนที่จะมีกำลังเสริมมามากกว่านี้”

คำพูดของซู่เฮาเที่ยนทำให้ทั้งสองคนที่อยู่ข้างๆเขาถึงกับตกตะลึงงัน แต่ทั้งหมดนี้ก็เป็นแผนการของซู่เฮาเที่ยนที่ได้บอกไว้ล่วงหน้าแล้ว

หลังจากที่แสงจันทร์ถูกบดบังจนกลับเข้าสู่ความมืดมิดอีกครั้ง ซู่เฮาเที่ยนและพรรคพวกของเขาได้รีบออกจากชายแดนยู่เซาในทันที

"นายน้อยที่สามพวกตอนนี้เราจะมุ่งหน้าไปที่ไหนงั้นหรือ หรือว่าพวกเราจะมุ่งหน้าไปที่เมืองเซาหลงทันที”

ที่หุบเขาแห่งหนึ่งนั้น ซู่เฮาเที่ยนและพรรคพวกกำลังซ่อนตัวเพื่อพักผ่อนก่อนที่จะรีบออกเดินทางอีกครั้ง