(ฟรี)ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน ตอนที่ 553 หุบเหวโกลาหล(2)

ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน ตอนที่ 553 หุบเหวโกลาหล(2)

แม้จะมองไม่เห็น แต่กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัว มืดมิด และอำมหิตก็แผ่ออกมาอย่างไม่รู้จบ

แค่มุมหนึ่งของหุบเหวก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้คน ๆ หนึ่งสั่นสะท้านไปถึงสันหลัง

ฉู่เซวียนปรับขนาดกระจกเต๋าโกลาหลและมองไปรอบ ๆ หุบเหวโกลาหล ฉากที่ปรากฏมีขนาดใหญ่ขึ้นทีละน้อย

หุบเหวที่ราวกับปากยักษ์คำรามดูเหมือนจะต้องการกลืนกินทุกสิ่ง แต่ก็ดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความอาฆาต นอกจากนี้เขายังเห็นดวงตาสีแดงคู่หนึ่ง ซึ่งดูเหมือนจะจ้องออกไปสู่ความโกลาหลที่อยู่ไกลออกไป

หุบเหวโกลาหลเป็นเหมือนคุกแห่งความชั่วร้าย

ในขณะนี้ เขาไม่สามารถบอกได้ว่าสิ่งนี้เกิดขึ้นตามธรรมชาติหรือถูกสร้างโดยยอดฝีมือ

จากนั้นเขาก็เห็นสิ่งมีชีวิต

ดูเหมือนว่ามันก่อตัวขึ้นจากความอาฆาต และสูญเสียความสามารถในการนึกคิด

มันไม่ได้แข็งแกร่งเป็นพิเศษ บรรลุเพียงขอบเขตสวรรค์เท่านั้น

ขณะที่เขามองลึกลงไป มีตัวตนในขอบเขตศักดิ์สิทธิ์ จากนั้นก็มีขอบเขตเต๋า และสุดท้ายคือตัวตนขอบเขตเต๋านิรมิต

ฉู่เซวียนขมวดคิ้ว

เหตุใดถึงมีสิ่งมีชีวิตมากมายในหุบเหวโกลาหล?

สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่ครั้งหนึ่งเคยล่วงลับ และเกิดใหม่ภายใต้กฎแห่งความโกลาหล

ที่นี่คือสถานที่แห่งความสิ้นหวัง

เมื่อฉู่เซวียนมองดูสิ่งมีชีวิตขอบเขตเต๋านิรมิต เขาสังเกตเห็นว่าแม้แต่ดวงตาของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ทำให้ตัวตนของพวกเขาดูบิดเบี้ยวและอำมหิต ดูเหมือนว่าพวกเขาจะยังสามารถรักษาจิตสำนึก และความรู้สึกนึกคิดไว้ได้

ฉู่เซวียนค่อย ๆ พบกับผู้ที่มีเส้นทางเต๋ายาว 10,000 ลี้

ทันใดนั้นร่างที่น่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้นในฉากที่ฉายโดยกระจก

เขาเป็นสิ่งมีชีวิตจากหุบเหวที่สูง 3000 จั้ง และมีเส้นทางเต๋ายาว 200,000 ลี้

อีกฝ่ายคำราม เสียงนั้นห่อหุ้มด้วยพลังที่น่าสะพรึงกลัว ขณะที่รีบพยายามออกจากหุบเหว

อย่างไรก็ตาม แรงดูดอันน่าสะพรึงกลัวที่มาจากหุบเหวได้ดึงเขากลับไป

แม้เขาจะทำลายเส้นทางเต๋าของตนเอง แต่ก็ไม่สามารถหลบหนีได้ และถูกหุบเหวดึงกลับไปยังที่เดิม

ฉู่เซวียนสามารถเห็นได้ว่าดวงตาของสิ่งมีชีวิตนี้เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

ครู่ต่อมาเขาก็พยายามอีกครั้งและล้มเหลวดังเดิม

ดูเหมือนว่าสิ่งมีชีวิตหุบเหวเหล่านี้ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างต่อเนื่อง ซึ่งเป็นสาเหตุที่บุคลิก และจิตสำนึกของพวกเขากลายเป็นเช่นนี้

หุบเหวคือคุกอย่างแท้จริง!

ดังนั้น คนในคุกจึงจะต้องเป็นอาชญากร!

‘หุบเหวโกลาหลนี้เป็นสถานที่เช่นใดกัน’ ฉู่เซวียนคิดในใจขณะที่เขาเดินลงหุบเหวต่อไป

หุบเหวดูเหมือนจะไร้จุดสิ้นสุด

ในช่วงเวลานี้ ฉู่เซวียนยังพบสิ่งมีชีวิตจากหุบเหวที่เปรียบได้กับยอดฝีมือขอบเขตเบิกโลกา

อีกฝ่ายหนึ่งยังคงอยู่อย่างเงียบ ๆ ในมุมหนึ่งของหุบเหว เขาอดทนต่อความทรมาน และความเจ็บปวด สีหน้าของเขาสงบอย่างน่าประหลาด

มีสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังมากมายในหุบเหว ผู้ที่ทนความเจ็บปวดไม่ได้จะพยายามหลบหนี และล้มเหลวทุกครั้ง แม้ว่าพวกเขาจะทำลายร่างกาย และเส้นทางเต๋า แต่พวกเขาก็ฟื้นคืนชีพเมื่อถูกหุบเหวดึงกลับเข้าไป

ทันใดนั้น ความผันผวนอันทรงพลัง และเสียงคำรามที่น่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้นบนฉากในกระจกเต๋าโกลาหล

มีเส้นทางขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นที่นั่น ราวกับเส้นทางในหุบเหว

อีกด้านของเส้นทางโบราณ

สิ่งมีชีวิตจากหุบเหวนับไม่ถ้วนคำรามขณะที่พวกเขาพยายามเข้าสู่เส้นทางโบราณ

ในหมู่พวกเขามียอดฝีมือขอบเขตเต๋านิรมิตค่อนข้างน้อย

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการคุมขัง พวกเขาไม่สามารถเข้าสู่เส้นทางโบราณได้ และถูกขัดขวางโดยกฎแห่งความโกลาหล

ด้วยความโกรธพวกเขาจึงฆ่าสิ่งมีชีวิตจากหุบเหวคนอื่น ๆ ที่อยู่โดยรอบ

สิ่งมีชีวิตจากหุบเหวกลุ่มหนึ่งถูกสังหาร อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าพวกเขาก็ฟื้นคืนชีพ ไม่มีใครตายที่นี่แม้ว่าพวกเขาจะต้องการก็ตาม!

ฉู่เซวียนเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ เป็นเวลานาน ในขณะเดียวกันก็สังเกตพลังกฎแห่งหุบเหวโกลาหล หากเขาเข้ามาด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบัน เขาจะสามารถหลบหนีได้หรือไม่?

เขาไม่มั่นใจมากนัก

ขณะที่เขาเดินทางต่อไป เขาได้พบกับยอดฝีมือขอบเขตเบิกโลกาสามคน

ฉู่เซวียนพบว่าผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดมีเส้นทางเต๋าที่ยาวประมาณสองล้านลี้

ขณะที่เขาดำลึกลงไปในหุบเหวโกลาหล ฉู่เซวียนค่อย ๆ มองเห็นหมอกควันดำที่แผ่ซ่านทั่วหุบเหว

มันราวกับก้อนสำลีสีดำทมิฬ มีพลังแห่งกฎที่ก่อตัวขึ้นภายในนั้น ดูเหมือนว่าเขามาถึงด้านล่างแล้ว

ฉู่เซวียนย่อขนาดฉากในกระจกเต๋าโกลาหลลง และก้นหุบเหวโกลาหลก็ค่อย ๆ เผยให้เห็นถึงหนองน้ำขนาดใหญ่ ที่หนองน้ำนี้มีกฎแห่งหุบเหวโกลาหล

พวกมันถูกทิ้งไว้ในหุบเหวโกลาหลเหมือนหนองน้ำที่มีไว้เพื่อทิ้งขยะ

แต่สิ่งที่ถูกทิ้งนั้นไม่ใช่ขยะ

มันคือกฏที่ถูกทิ้ง

ที่ใต้หุบเหว ยังไม่มีผู้ใดมายังที่นี่

แน่นอนว่าเป็นไปได้ที่มีคนถูกควบคุมภายใต้กฎแห่งหนองน้ำ อย่างไรก็ตาม การสำรวจหนองน้ำอาจเป็นการส่งสัญญาณถึงกฎหรือคนที่สร้างสถานที่แห่งนี้

ฉู่เซวียนคิดอยู่ครู่หนึ่งและไม่ได้อะไรต่อ เขาเริ่มสำรวจใต้หุบเหวแทน

มีสมบัติบางอย่างอยู่ในหุบเหว เช่นสมบัติที่ยอดฝีมือบางคนทิ้งไว้

นอกจากนี้ยังมีสิ่งที่พิเศษที่เกิดในหุบเหวหลังจากเวลานาน

สมบัติเหล่านี้มีพลังหุบเหว สำหรับยอดฝีมือขอบเขตเต๋านิรมิต สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสมบัติที่หายาก

ทันใดนั้น แสงสีแดงดั่งเลือดก็สว่างวาบผ่านกระจกชั่วครู่ ก่อนจะหายไป