บทที่ 410 ปล่อยให้กัปตันติดตาม(ฟรี)

บทที่ 410 ปล่อยให้กัปตันติดตาม(ฟรี)

หลัวหลานกลอกตาไปที่ผู้ชายขี้โอ่คนนี้

แต่ใบหน้าของเธอแดงเล็กน้อย

การพูดว่า 'ฉันจะสนับสนุนคุณ' ต่อหน้าผู้คนมากมายทำให้เธออาย

รำคาญนิดหน่อย

ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงพาผู้หญิงออกมามากมาย เขาเป็นแค่ตัวสร้างปัญหา

เขาไม่รู้หรือว่าในโลกหายนะนี้ ผู้หญิงคือสิ่งที่ทำให้ผู้ชายคลั่งไคล้?

มองสถานการณ์ที่ตกอยู่ในความเฉยเมย

หลัวหลาน รู้ว่าเธอแทบไม่มีทางเลือก

หลังจากเรื่องวุ่นวายดังกล่าว ผู้คนในนิคมชายฝั่งจะไม่ยอมปล่อยมันไปอย่างแน่นอน

เธออาจจะไม่สามารถควบคุมได้

"ตกลง!"

หลัวหลาน คิดอยู่ครู่หนึ่งและตอบตกลงทันที

ชายที่แข็งแกร่งภายใต้ไวโอเล็ตมองไปที่กัปตันของพวกเขาด้วยท่าทางแปลก ๆ

“เทพธิดาของฉันกำลังจะโบยบิน”

“ไม่เคยคิดเลยว่ากัปตันเป็นคนแบบนั้นจะถูกใครจับจอง”

“กัปตัน คุณช่วยเก็บตัวอีกหน่อยได้ไหม”

แน่นอนว่านี่เป็นเพียงเสียงกระซิบของพวกเขา เหมือนเรื่องตลกมากกว่า

ในใจพวกเขาไม่ต่อต้าน

ตระหนักถึงความแข็งแกร่งของ โจวเฉียง ไม่มีอะไรผิดปกติที่จะติดตามคนที่แข็งแกร่ง

โม่อี้และคนอื่น ๆ ไปโดยไม่บอก

พวกเขาอยู่ในทีมเดียวกันกับ โจวเฉียง และถูกโดรนจับได้เมื่อนานมาแล้ว

แม้ว่าพวกเขาจะกระโดดลงไปในแม่น้ำเหลือง พวกเขาก็ไม่สามารถเคลียร์ตัวเองได้

แต่พวกเขาไม่แยแส

จำเป็นต้องกลับไปที่การตั้งถิ่นฐานหรือไม่?

ไม่มีอาหารและเครื่องดื่ม หิวตลอดเวลา พวกเขามีชีวิตนี้เพียงพอแล้ว

มันแตกต่างกับ โจวเฉียง

แค่น้ำก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาภักดีต่อ โจวเฉียง

ทีมงานหันกลับมาอีกครั้ง

มีโดรนสามลำบนท้องฟ้าไล่ตามทีมของ โจวเฉียง จากที่สูง

ที่ระดับความสูงนี้ ไม่ใช่สิ่งที่อาวุธธรรมดาจะทำลายได้

แต่การใช้กล้องระดับสูงบนโดรน พวกเขาสามารถจับภาพทุกการเคลื่อนไหวของทีม โจวเฉียง ได้อย่างชัดเจน

โจวเฉียง นั่งอยู่บนที่นั่งผู้โดยสารและเงยหน้าขึ้นมอง

"หยุดรถ!"

โจวเฉียง พูดออกมา

เขาไม่ชอบให้แมลงวันพวกนี้ตามเขาตลอดเวลา

แค่ซ่อนตัวอยู่บนฟ้าสูง ใช่ไหม?

สำหรับคนอื่นมันยากมาก

แต่สำหรับ โจวเฉียง การนำพวกมันลงมานั้นง่ายเกินไป

นอกจากนี้ยังเป็นโอกาสดีที่จะได้แสดงให้พวกเขาเห็นถึงพลังของเขาด้วย"

ในขณะนี้ ความเร็วของมังกรซอมบี้ถึงระดับที่น่าสะพรึงกลัว

มันทำลายกำแพงเสียงและพุ่งเข้าหาโดรนทั้งสามตัว

หลัวหลานและคนอื่นๆ อ้าปากค้างด้วยความตกใจอีกครั้ง พวกเขาตกตะลึง

สิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตาพวกเขาเหนือจินตนาการของพวกเขาจริงๆ

“รัฐมนตรี...”

ในศูนย์ควบคุมโดรนของนิคมชายฝั่ง คนสามคนที่ควบคุมโดรนแทบทั้งหมดอุทานออกมา

มองเห็นได้ชัดเจนผ่านกล้องความละเอียดสูง

ซอมบี้มังกรที่พวกเขาคิดว่าเป็นผีดิบได้พาชายคนหนึ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

ชายคนนี้เป็นผู้ร้ายหลักที่อยู่เบื้องหลังการโจมตีจุดตรวจ

"เป็นไปได้อย่างไร?"

"เป็นไปได้ไหมว่าโดรนของเราถูกอีกฝ่ายแฮ็กและทำให้หยุดชะงัก"

รัฐมนตรีถึงกับอึ้ง

ก่อนหน้านี้พวกเขาอาจพูดได้ว่ามีการทำเสาค้ำยันไว้บนพื้นเพื่อหลอกโดรน

แต่ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบาย

เนื่องจากซอมบี้มังกรตัวใหญ่นี้พาชายคนหนึ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ผ่านกล้อง พวกเขาจึงเห็นทุกการเคลื่อนไหวได้อย่างชัดเจน

ทุกอย่างเหมือนจริงมาก จะปลอมได้อย่างไร

เหมือนนึกอะไรออก

“ถอยเร็ว!”

เห็นได้ชัดว่าซอมบี้มังกรกำลังมุ่งหน้าไปยังโดรน

แต่ปฏิกิริยาของพวกเขาค่อนข้างช้า

แค่ตกตะลึง พวกเขาพลาดเวลาไปมากแล้ว

เมื่อพวกเขาต้องการล่าถอย ซอมบี้มังกรก็เข้ามาใกล้แล้ว

พวกเขาเห็นซอมบี้มังกรอ้าปากและมีลำแสงพุ่งออกมา

ทันใดนั้น หน้าจอของโดรนก็มืดลง

พวกเขารู้ว่าเปลวไฟนี้ได้ทำลายโดรนโดยไม่ได้คิด

โดรนอีกสองตัวตอบสนองอย่างรวดเร็วและบินขึ้นสู่ท้องฟ้าที่สูงขึ้นในขณะที่เริ่มหลบหนี

แต่ก็ยังช้าอยู่

ซอมบี้มังกรอยู่ใกล้แล้วและไม่ต้องทำอะไรมาก

ด้วยการกระพือปีก

กระแสลมที่ทรงพลังทำให้โดรนพลิกคว่ำโดยตรง

ในความวุ่นวาย กรงเล็บจับโดรนและทำให้มันกลายเป็นเศษโดยตรง

โดรนลำที่สามบินไปไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตรก่อนที่มันจะถูกซอมบี้มังกรตามทัน

โดยไม่แปลกใจเลย กรงเล็บตกลงมา และโดรนตัวที่สามก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

ณ จุดนี้.

โดรนทั้งสามถูกทำลาย

ผู้คนในศูนย์ควบคุมโดรนของนิคมชายฝั่ง ใบหน้าของพวกเขาเป็นสีเทาราวกับความตาย

นี่เป็นการเบี่ยงเบนความสนใจหรือไม่?

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่การหันเหความสนใจจะทำลายโดรนได้?

ไม่สามารถแม้แต่จะวิ่งหนี

“เร็วเข้า แจ้งข่าวกรอง”

รัฐมนตรีมีปฏิกิริยาอย่างรวดเร็ว

ฐานได้ระดมกองกำลังนักรบพันธุกรรมเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการไล่ตาม

แต่ดูจากข้อมูลปัจจุบัน.

อีกฝ่ายก็แปลกเกินไป

ผู้บังคับบัญชาจะต้องรู้เรื่องนี้ มิฉะนั้น จะเป็นความประมาทเลินเล่อของเขา

เมื่อข้อมูลนี้ถูกรายงานไปยังผู้บังคับบัญชา

ผู้นำตกใจหมด

“สั่งทหารอย่าเพิ่งไล่ตาม”

ซอมบี้มังกรตัวนั้นที่โผล่มาจากไหนไม่รู้และพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้านั้นเป็นสิ่งที่หยั่งไม่ถึง

อีกฝ่ายแปลกเกินไปจริงๆ

เมื่อคุณไม่เข้าใจ การส่งคนไปไล่ล่าอย่างรวดเร็วอาจทำให้กองทัพทั้งหมดถูกกวาดล้าง

จุดตรวจซึ่งเป็นกองทหารรักษาการณ์ที่แข็งแกร่งถูกอีกฝ่ายจัดการอย่างง่ายดาย

นี่แสดงว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งมาก

“หาคำตอบให้ฉันสิ อีกฝ่ายโผล่มาได้ยังไง”

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ติดตามอีกต่อไป แต่ก็จำเป็นต้องสืบสวนชายคนนี้

โจวเฉียง ขี่ซอมบี้มังกรบินสั่งให้มันลงจอด

หลังจากลงจอดด้วยการโบกมือ ซอมบี้มังกรบินก็หายไปอย่างลึกลับ

ปฏิบัติการนี้ทำให้หลัวหลานและทีมของเขาแทบลืมตาไม่ขึ้น

มันเป็นเวทมนตร์?

ไม่ไม่ไม่…

เวทมนตร์ไม่สามารถทำลายโดรนสามตัวได้

ถ้าไม่ใช่เวทมนตร์ แล้วมันคืออะไรล่ะ?

พวกเขาคิดไม่ออก

สิ่งที่พวกเขารู้ก็คือจ้องมองไปที่ โจวเฉียง อย่างว่างเปล่า

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลัวหลาน เธอเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับโจวเฉียงและรู้สึกกลัว

“ไปกันเถอะ ไม่รู้ว่าพวกมันจะไล่ตามเราหรือเปล่า”

โจว เฉียง กล่าว

หลังจากโชว์ออฟเล็กน้อย สันนิษฐานว่าหากพวกเขาต้องการไล่ตาม พวกเขาต้องคิดให้ดีๆใช่ไหม?

ขบวนออกเดินทางอีกครั้ง

แต่ครั้งนี้มันแตกต่างออกไป ทีมไวโอเล็ตไม่ทำตัวเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป พวกเขาทั้งหมดเงียบลง

แม้แต่คนที่หยิ่งยโสที่สุดที่ได้ใช้เวลากับโจวเฉียงมากก็รู้ว่าโจวเฉียงนั้นประหลาดเพียงใด

วิธีการของเขาไม่สิ้นสุด

ขบวนรถมุ่งหน้าไปยังแนวชายฝั่ง

ไม่มีวี่แววของการตามล่าจากการตั้งถิ่นฐานชายฝั่ง แสดงว่าการคุกคามของเขาได้ผล

“หัวหน้า เราจะตั้งค่ายกันที่ไหน”

มู่เสี่ยวหยูถาม

โดยธรรมชาติแล้วค่ายไม่สามารถตั้งค่ายได้ในระยะ 50 กิโลเมตรจากแนวชายฝั่ง

นั่นคือพื้นที่เคลื่อนไหวของสัตว์ทะเลซอมบี้

มันยังอันตรายเกินไป

โจวเฉียง เปิดแผนที่ ตรวจสอบ และชี้ไปที่หมู่บ้านที่มีภูมิประเทศกว้างและพูดว่า:

"เรามาตกลงกันที่นี่"

กลุ่มคนเพียงร้อยกว่าคน

หมู่บ้านใหญ่พอที่จะรองรับพวกเขาได้

ขบวนรถมาถึงหมู่บ้านที่ โจวเฉียง กล่าวถึงอย่างรวดเร็ว

ไม่มีผู้รอดชีวิตมาที่บริเวณนี้

มีซอมบี้จำนวนมากในหมู่บ้าน

โดยไม่จำเป็นต้องสั่ง โม่อี้และทีมของเขาจึงเริ่มทำความสะอาด

ซอมบี้สองถึงสามร้อยตัว ระดับสูงสุดคือ สุนัขนรก อันดับสอง

แก้ไขได้อย่างง่ายดาย

การเคลื่อนย้ายศพ ฯลฯ ทั้งหมดทำโดย โม่อี้และทีมของเขา

ตอนนี้พวกเขาขึ้นเรือของ โจวเฉียง เรียบร้อยแล้ว และเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะลงจากเรือ

โดยธรรมชาติแล้วพวกเขาจำเป็นต้องวางตัวให้เหมาะสม

เมื่อพวกเขาทำความสะอาดศพซอมบี้เสร็จแล้ว พวกเขายังทำความสะอาดบ้านที่ค่อนข้างสะอาดและใช้งานได้อีกด้วย

เพื่อเกื้อกูลกัน.

พวกเขาทั้งหมดอยู่ใกล้กัน

ที่นี่ยุ่งมาก แม้แต่ มู่เสี่ยวหยู และคนอื่น ๆ ก็ไม่ว่าง

แน่นอนพวกเธอดูแลสถานที่ที่พวกเธออาศัยอยู่

หมู่บ้านได้ผ่านวันสิ้นโลกมาหลายปีแล้ว

มันทรุดโทรมมาก

เช่นเดียวกับบ้านบางหลังที่มีกลิ่นอับและมีเชื้อรา มู่เสี่ยวหยูจะเข้าไปอยู่ได้อย่างไร?

"บอสคะ เอาเตียงและของของเราไปวางที่นี่"

“ใช่ เอาเต็นท์ออกมา เรากางเต็นท์นอนใต้ต้นไม้ใหญ่นี้ได้”

มู่เสี่ยวหยู กำกับ โจวเฉียง อย่างไม่มีพิธีรีตอง

โจวเฉียง ไม่สนใจ

อย่างไรก็ตาม เธอก็เป็นผู้หญิงของเขา ปล่อยให้เธอเล่นบทเมียน้อยชั่วคราวก็ยังดี

อย่างไรก็ตามเธอยังคงเป็นหัวหน้าทีมรวบรวม

ในทีมเธอเป็นพี่สาวคนโต

โจวเฉียง ขยับมือของเขา

เต็นท์ปรากฏขึ้นทีละหลังจากอากาศเบาบาง และจากนั้นก็ถูกตั้งขึ้นที่นี่

กระเป๋าเดินทาง เครื่องนอน และสิ่งของอื่นๆ เช่น เครื่องสำอางและโต๊ะเก้าอี้บางส่วนก็ถูกนำออกมาด้วย

ในครึ่งชั่วโมงสถานที่แห่งนี้กลายเป็นที่ตั้งแคมป์ที่มีสีสัน

ฉากนี้ทำให้ทีมจากไวโอเล็ตตกใจ

"ห่าไรวะเนี่ย..."

ผู้ชายที่แข็งแกร่งในทีมไม่รู้ว่าจะแสดงความประหลาดใจอย่างไร

นี่ยังเป็นคนอยู่อีกเหรอ?

ซอมบี้มังกรบินที่โผล่ขึ้นมาจากอากาศนั้นยากสำหรับพวกมันที่จะแยกแยะ

ตอนนี้ โจวเฉียง เป็นเหมือนนักมายากลขั้นสุดยอด

เมื่อมองไปที่ที่ตั้งแคมป์ พวกเขาเงียบไปพร้อมกัน

ผลกระทบที่ โจวเฉียง มีต่อพวกเขาในวันนี้นั้นยิ่งใหญ่เกินไป ยิ่งใหญ่เสียจนพวกเขาพบว่ามันยากที่จะแยกแยะทั้งหมดในคราวเดียว

โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับหลัวหลาน

ในขณะนี้เธอรู้สึกอิจฉาและมึนงง

โจวเฉียง มอบผลกระทบที่แตกต่างออกไปให้กับเธออย่างแท้จริง

ตอนนี้ ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไม โจวเฉียง ถึงมีผู้หญิงมากมาย และทุกคนก็เข้ากันได้ดี

เพราะสิ่งที่ โจวเฉียง ให้พวกเธอ คนอื่นทำไม่ได้

เวทมนตร์ของ โจวเฉียง ไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นจะมีได้

ไม่ว่าจะเป็นวัตถุหรือจิตวิญญาณ

เมื่อมองไปที่เต็นท์หรูหรา เตียงนุ่มสบายข้างใน ผ้าห่มใหม่ที่มีกลิ่น หลัวหลานตระหนักได้ว่าก่อนหน้านี้เธอใช้ชีวิตอย่างลำบากเกินไป

การต่อสู้ที่สิ้นหวังเพียงเพื่อความอยู่รอดไม่ใช่หรือ

ในขณะนี้ เธอมีความคิดที่จะล้มเลิกการต่อสู้ ยอมจำนนต่อ โจวเฉียง และจากนั้นก็ใช้ชีวิตอย่างไร้กังวล

โจวเฉียง ไม่สนใจว่าทีมจาก ไวโอเล็ตจะคิดอย่างไร

เขานำแท้งค์น้ำขนาดใหญ่ออกมาอีกครั้งและเดินขึ้นไปหาหลัวหลาน:

"ปล่อยให้คนของคุณไปอาบน้ำ มันเหม็นไปถึงสวรรค์ นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้อาบน้ำ"

ด้วยเหตุนี้ หลัวหลาน แทบอยากจะคลานเข้าไปในรู

ไม่ต้องพูดถึงผู้ใต้บังคับบัญชาของเธอ

แม้แต่หลัวหลานเองก็ใช้น้ำเพียงเล็กน้อยเช็ดร่างกายของเธอทุกๆ สิบวันหรือครึ่งเดือน

เธอสามารถได้กลิ่นเหม็นจากตัวเธอ

ในไม่ช้าเธอก็ยักไหล่ด้วยความลำบากใจ

เพราะที่นี่มีน้ำมาก มากจนเธอรู้ว่าเธอสามารถอาบน้ำได้ดี

เธอไม่สนใจว่า โจวเฉียง ผลิตน้ำได้อย่างไร เธอวิ่งไปที่รถ ค้นหาเสื้อผ้าของเธอ แล้วก็พบถังในหมู่บ้าน

เมื่อเธอเปิดก๊อกน้ำและเห็นน้ำใสไหลออกมา หลัวหลานก็รู้สึกอยากจะร้องไห้

เป็นเวลาหลายปีแล้วที่เธออาบน้ำได้ดี

ชายที่แข็งแกร่งจากไวโอเล็ตตกตะลึงในตอนแรก

จากนั้นจึงรีบไปหาถังหรือกะละมังชนิดใดก็ได้ที่สามารถบรรจุน้ำได้ พวกเขาเริ่มล้างหน้าด้วยน้ำแล้วเติมถัง หาที่ที่พวกเขาสามารถซ่อนตัวได้ จากนั้นจึงเริ่มอาบน้ำอย่างสนุกสนาน

ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่พวกเขามีความสุขที่สุดในรอบหลายปี

"เราต้องเกลี้ยกล่อมให้กัปตันยอมจำนนต่อ โจวเฉียง"

"พี่น้อง ไม่ว่าเราจะใช้วิธีใด เราจะต้องทำให้กัปตันเป็นผู้หญิงของโจวเฉียง"

"กินและดื่ม และน้ำเพียงพอ ฮ่าฮ่า..."

“ใช่แล้ว เราเป็นญาติกัน โจวเฉียงจะละเลยเราไม่ได้”

“ไอ้พวกซื่อบื้อ เราเรียก โจวเฉียง ด้วยชื่อของเขาโดยตรงได้ไหม? เราควรจะเรียกเขาว่าบอสเหมือนพวกเธอ”

“ใช่ เรียกเขาว่าบอส”

ชายฉกรรจ์กำลังเพลิดเพลินกับการอาบน้ำ

ถังเก็บน้ำนี้มีขนาดใหญ่มาก มันเหมือนกับตึกระฟ้า

ไม่ต้องกังวลว่าน้ำจะหมด

ทุกสิ่งที่ โจวเฉียง แสดงออกมานั้นราวกับเวทมนตร์

คนที่แข็งแกร่งไม่ได้โง่

พวกเขารู้ทันทีว่าอะไรทำให้ โจวเฉียง แตกต่างออกไป

หากพวกเขาติดตามบุคคลดังกล่าว พวกเขาจะต้องกังวลอะไรอีกในอนาคต

ขายกัปตัน?

ได้โปรด พวกเขากำลังหาบ้านที่ดีสำหรับกัปตันของพวกเขา

ดูการปฏิบัติต่อผู้หญิงของบอส

ชีวิตสวยหรูเกินไป

พวกเขาอยากจะทำความสะอาดตัวเองด้วยซ้ำ ตราบใดที่เจ้านายไม่รังเกียจว่าพวกเขาเป็นผู้ชาย พวกเขาก็พร้อมที่จะอุทิศตนได้ทุกเมื่อ