EP.9 ศักยภาพที่ได้รับแรงบันดาลใจ[Roar of War]
“อ๊าก!”
ด้วยเสียงคำรามที่ยาวนานของราชาหมาป่าสีขาว การรุกรานของหมาป่าได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ!
ทันใดนั้น หมาป่าหลายสิบตัวพุ่งเข้าหาค่ายจากสี่ทิศทาง
“ขว้าง!”
ในค่าย กัปตันหลายคนออกคำสั่งทันที และหอกไม้ในมือของทุกคนก็ถูกขว้างออกไปทันที แทงทะลุหมาป่าตัวแรกหรือมากกว่านั้นที่พุ่งขึ้นมาก่อน
มีหอกไม้มากกว่าหนึ่งโหลวางอยู่รอบๆ แต่ละคน ซึ่งเป็นกองกำลังป้องกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เมื่อใช้หอกไม้หมดแล้ว การต่อสู้แบบประชิดตัวก็เป็นสิ่งจำเป็น
เฉินจื้อพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น และชักใยสมาชิกในครอบครัวของเขาเพื่อนำฝูงหมาป่าไปยังตำแหน่งของกับดัก
ด้วยการระดมยิงเพียงสองรอบ หมาป่าก็อยู่ห่างออกไปเกือบสิบเมตรแล้ว
มีการฆ่าที่มีประสิทธิภาพทั้งหมด 27 ตัว และหมาป่ามากกว่า 30 ตัวได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย
หากเป็นฝูงหมาป่าธรรมดา นี่คงถูกโจมตีถึงตาย
แต่เมื่อเผชิญกับหายนะแบบสุ่มนี้ มันลดความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ลงเพียงหนึ่งในสิบเท่านั้น ยังห่างไกลจากการหยุดการโจมตีของพวกเขา
ในที่สุดหมาป่าก็ก้าวเข้ามาในระยะของกับดัก
มีการวางกับดักเป็นชุด แม้จะมีพลังในการกระโดดของหมาป่า หากตัวใดตัวหนึ่งหนีออกไปได้ มันจะตกลงไปในกับดักตัวต่อไป
เสียงกรีดร้องของหมาป่าดังขึ้นและกับดักมากกว่า 20 ตัวก็ทำงาน ทันใดนั้นหมาป่ามากกว่า 50 ตัวก็ตกลงไปในกับดักถูกแทงด้วยหนามดินข้างในและตาย
มีเสียงเชียร์จากแคมป์นี่ถือเป็นการฟาดฟันหมาป่าอย่างรุนแรงและคลายความกังวลใจของทุกคนได้มาก
เฉินจื้อยังสังเกตเห็นแสงสีเทาพุ่งเข้ามาหาเขาจากร่างของหมาป่าที่ตาย ตัวเลขที่มุมตาของเขาเพิ่มขึ้นอีกครั้ง และแหล่งที่มาของชีวิตก็มาถึงสองจุด
ในเวลาเดียวกัน รายการเช่น [การมองเห็นตอนกลางคืน] และ [แข็งแกร่ง] ก็ปรากฏบนหมาป่าที่ตายแล้วเช่นกัน หลังจากสัมผัส เขาได้คำใบ้ว่าต้องการคุณภาพชีวิตมากกว่า 3 จุด
ท้ายที่สุดแล้ว หมาป่าจัดอยู่ในประเภทสัตว์ร้าย และเป็นเรื่องปกติที่ค่าเข้าชมจะค่อนข้างสูง
เฉินจื้อเปลี่ยนสายตาของเขาไปยังนักรบเกราะหนังทั้ง 5 คน ในฐานะผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดพวกเขาคือกุญแจสู่ชัยชนะในครั้งนี้
ตั้งแต่เริ่มต้น เฉินจื้อจัดพวกมันให้ถูกที่ แม้ด้วยความรู้สึกที่เฉียบคมของหมาป่า เขาก็ไม่สามารถหาที่ของมันได้ภายในเวลาอันสั้น
“ไป!”
เมื่อได้รับคำสั่ง ทั้งห้าคนก็ลงมือทันทีกลายเป็นผีในคืนเดือนมืด
แม้ว่าชุดเกราะหนังจะป้องกันได้ในระดับหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ช้าลงมากนัก ดังนั้นพวกเขาทั้งห้าจึงเดินไปท่ามกลางหมาป่าที่ถือมีดสั้น
ไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหนก็ต้องถูกพวกมันฆ่าหมาป่า ในเวลาเพียง 2-3 นาที คน 5 คนก็ฆ่าหมาป่าไปมากกว่า 30 ตัว
ความเสียหายมากกว่าหนึ่งในสามทำให้เกิดความลังเลในดวงตาของราชาหมาป่าขาว
เฉินจื้อยังสังเกตเห็นว่าโดยทั่วไปแล้วหมาป่าธรรมดามีความต้องการที่จะโจมตี และมีราชาหมาป่าเพียงไม่กี่ตัวเท่านั้นที่ยังมีร่องรอยของเหตุผล และราชาหมาป่าขาวและพวกอันธพาลที่อยู่เคียงข้างพวกเขามากที่สุด
โดยปกติแล้ว มันต้องออกคำสั่งให้หมาป่ากลับมา แต่ตอนนี้มันถูกควบคุมโดย Genesis Game สิ่งเดียวที่มันทำได้คือโจมตีต่อไป
ทำลายค่ายได้สำเร็จและฆ่ามนุษย์ที่อยู่ข้างใน หรือฝูงหมาป่าทั้งหมดจะอยู่ที่นี่
ทันใดนั้น เมื่อทหารคนหนึ่งกำลังฆ่าหมาป่า เขาถูกกัดที่แขน เนื้อและเลือดคำหนึ่งหายไปทันที เขาคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวด และเม็ดเหงื่อก็ไหลออกมาจากหน้าผากของเขา
แต่ในขณะเดียวกัน พรสวรรค์ [Blood Battle Intent] ก็เปิดใช้งาน!
ฉันเห็นความตั้งใจในการต่อสู้ที่ดุเดือดในดวงตาของเขาและความเร็วและความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นเล็กน้อยด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวเขาก็ทะลุผ่านหมาป่ายักษ์สองตัวที่อยู่ทางขวาของเขาพร้อมๆ กัน!
สิ่งนี้สร้างความประหลาดใจให้กับเฉินจื้อที่กำลังเฝ้าดูอยู่ พรสวรรค์นี้ ทรงพลังเกินไปตามที่คาดไว้สำหรับอาชีพนักรบ
นักสู้อีกสี่คนก็ได้รับบาดเจ็บอย่างรวดเร็วเช่นกัน และพวกเขาก็ได้รับผลกระทบจาก [Bloody Battle Intent] และพลังการต่อสู้ของแต่ละคนก็ดีขึ้นอย่างมาก
"ฆ่า!"
ในค่ายทหารโจมตีด้วยอาวุธ
ตอนนี้หลังจากการระดมยิงรอบที่แล้ว หอกไม้ก็หมดลง
กับดักทั้งหมดถูกลุย และหมาป่าได้มาถึงด้านนอกของรั้วไม้แล้ว และกำลังกระโดดเข้าไปในค่ายโดยใช้เพื่อน ๆ ของพวกมันเป็นกระดานกระโดดน้ำ
“จะต้องไม่มีผู้ได้รับบาดเจ็บอีก”
เฉินจื้อมองดูเหล่าทหารอย่างกระวนกระวายใจ และเมื่อเขาเห็นคนในอาการวิกฤต เขาก็เตรียมการสนับสนุนทันที
ถ้าเขาได้รับบาดเจ็บสาหัส ให้เขาถอยไป สมาชิกในครอบครัวของเขาทุกคนมีค่ามากและเขาจะต้องไม่แลกชีวิตของเขากับหมาป่า
หลังจากการต่อสู้นองเลือดนานกว่าหนึ่งชั่วโมง จำนวนหมาป่าก็ลดลงกว่าครึ่ง และมีเพียงหมาป่ามากกว่า 100 ตัวเท่านั้นที่ยังคงต่อสู้อยู่
แต่เฉินจื้อรู้สึกไม่ค่อยสบายที่นี่ ทหาร 7 ใน 42 นายได้รับบาดเจ็บสาหัสและสูญเสียกำลังรบ และคนอื่นๆ ทุกคนได้รับบาดเจ็บ
แม้แต่ชุดเกราะหนังทั้งห้าก็ยังเต็มไปด้วยรอยกรงเล็บและรอยกัดของหมาป่า หากไม่คุ้มกัน ห้าคนที่เหี้ยมโหดที่สุดคงตายไปแล้ว
พวกผู้ชายหายใจออกอย่างหนัก ปกป้องทุกรั้วอย่างแน่นหนา
เมื่อหมาป่าพยายามจะข้ามแอ่งฟ้าร้อง มันก็จะโดนสายฟ้าฟาด
ข้างหลังพวกเขาเป็นผู้หญิงหลายสิบคนถืออาวุธ ตอนนี้ หมาป่าสามตัวข้ามแนวป้องกันได้สำเร็จแต่ก่อนที่พวกเขาจะรีบไปที่บ้านที่เด็ก ๆ อยู่ พวกเขาก็ถูกผู้หญิงตะโกนทุบจนเป็นเนื้อ
แม้ว่าความแข็งแกร่งของผู้หญิงจะอ่อนแอกว่าของทหารมาก แต่พวกเขายังสามารถชนะได้ภายใต้ความได้เปรียบของจำนวน
“อ๊าก!”
ราชาหมาป่าขาวร้องโหยหวนอีกครั้ง จากนั้นมันก็ก้าวออกมาจากจุดนั้นและตรงมาที่ค่าย
หัวใจของเฉินจื้อบีบรัด เมื่อรู้ว่าการโจมตีครั้งสุดท้ายกำลังจะมาถึง!
หมาป่าสีขาวมีขนาดครึ่งหนึ่งของหมาป่าที่อยู่รอบ ๆ และความสูงที่ไหล่เพียงอย่างเดียวเกือบ 1.5 เมตร ยักษ์ดังกล่าวทำให้สมาชิกในครอบครัวของเฉินจื้อรู้สึกได้ถึงการถูกกดขี่
“พี่น้อง ภรรยาและลูก ๆ ของเราอยู่ข้างหลังเรา เราถอยไม่ได้แม้แต่ก้าวเดียว!”
ชายที่แข็งแกร่งที่สุดคำรามด้วยความโกรธ แล้วพุ่งไปข้างหน้าเพื่อพบกับราชาหมาป่าขาว
ภายใต้การนำของเขา คนที่อยู่รอบๆ ก็คำรามต้อนรับพายุลูกสุดท้าย
ร่างกายของราชาหมาป่าขาวนั้นอ่อนไหวและทรงพลังอย่างมาก เพียงแค่การกระแทกเพียงครั้งเดียวก็ทำให้ชายคนนั้นกระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่อง
“อย่าคิดมาก!” ชายคนนั้นคำรามด้วยใบหน้าที่ดุร้าย แม้ว่าซี่โครงของเขาจะหัก เขาก็ไม่ถอยแม้แต่น้อย
ในอารมณ์ของเขา บางสิ่งบางอย่างที่ซ่อนอยู่ภายในร่างกายของเขาถูกเปิดใช้งาน
[หนึ่งในสมาชิกในครอบครัวของคุณกระตุ้นศักยภาพภายใต้การคุกคามของความตาย วิญญาณ +1]
ข่าวที่กะทันหันทำให้ Chen Zhi อึ้งไปชั่ววินาที จากนั้นเขาก็รู้สึกประหลาดใจ
"ใช้หนังสือทักษะ [War Roar]!"
ตามคำสั่งของเขา แสงจ้าก็สว่างขึ้นทันทีจากชายที่บาดเจ็บด้านล่าง
ดวงตากลายเป็นประกาย
วินาทีต่อมา ชายคนนั้นก็เปิดปากของเขาและส่งเสียงคำรามออกมา
สงครามคำราม เปิดตัว!
ราชาหมาป่าขาวที่พุ่งไปข้างหน้าก็ตกตะลึงทันทีและตัวแข็งอยู่กับที่
"ฆ่า!"
ทหารรอบๆ ได้รับแรงบันดาลใจจากผลของ [War Roar] และพลังโจมตีของพวกเขาเพิ่มขึ้น 10%
อาวุธชิ้นหนึ่งพุ่งเข้าใส่ราชาหมาป่าขาว และเมื่อการสตันสามวินาทีสิ้นสุดลง ราชาหมาป่าขาวก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส
มันแค่ร้องออกมาก่อนจะสิ้นใจ แล้วก็ล้มลงกับพื้น
หลังจากการตายของมัน ฝูงหมาป่าสูญเสียความเป็นผู้นำ และแม้ว่ามันจะโจมตีต่อไป แต่ภัยคุกคามก็ลดลงอย่างมาก
ในเวลาเพียงสิบนาที พวกเขาถูกฆ่าตายทีละคน
“เราชนะแล้ว!”
ทหารยกอาวุธขึ้นและโห่ร้องเสียงดัง
