เล่นมายคราฟในต่างโลก เล่มที่ 2 บทที่ 7: ลมหายใจมังกร
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
เล่มที่ 2 บทที่ 7: ลมหายใจมังกร
.
มังกรยกเท้าขึ้นคำรามด้วยความโกรธและกระแทกมันลงบนพื้นด้วยพลังที่ยิ่งใหญ่พอที่คนรอบข้างจะรู้สึกถึงพื้นดินที่พวกเขายืนอยู่
เมล่อนที่กำลังเดินไปรอบๆ สนามรบก็ก้าวขึ้นไปในอากาศ ราวกับว่าอากาศเป็นเพียงพื้นผิที่สามารถเดินได้อย่างอิสระ นางหันร่างไปรอบๆ พุ่งเข้าหาเอวของมังกรด้วยความเร็วสูง กำปั้นของนางทุบเข้าไปในเกล็ดมังกรพร้อมกลิ่นของผงปืนที่เต็มไปด้วยอากาศ
ตู้ม! เสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังขึ้นจนผู้คนที่อยู่รอบๆ เห็นภาพที่น่าตกใจ มังกรกำลังลุกไหม้!
“ร้อนขึ้น…แล้วก็…” เมลอนพึมพำในขณะที่ควันบางอย่างรอบตัวนาง นางก้าวขึ้นและยิงดินปืนมากขึ้นเรื่อยๆ
นางถอดรองเท้าออกแล้วเกล็ดบนเท้าของนางก็ส่องแสงสีม่วงสีที่เป็นเอกลักษณ์จากไอเท็มเอนชานท์ของเกมมายคราฟ
"รอเวลา!" ในขณะเดียวกัน เด็กสาวกิ้งก่าก็ส่งลูกเตะเข้าที่เอวของมังกรอย่างแรง
เนื่องจากเกล็ดรอบเท้าของนางมีเอนชานท์ [เท้าเยือกแข็ง] น้ำแข็งจึงเริ่มปกคลุมร่างกายของมังกรทันที
ทันใดนั้นเสียงอะไรบางอย่างที่แตกออกจากกันก็ดังขึ้น เมล่อนเพิ่งทำลายเกล็ดมังกรอันแข็งแกร่งด้วยการโจมตีที่ทรงพลังของนาง! แรงผลักดันและการดีดตัวของระเบิดทำให้การโจมตีของนางลึกลงไป และในที่สุดมันก็สร้างความเสียหายโดยตรงให้กับมังกร!
ความร้อนและความเย็นอย่างฉับพลันทำให้เกล็ดมังกรเปราะบาง
มังกรคำรามออกมาด้วยความเจ็บปวดและก้าวถอยหลังไป มอนสเตอร์ขนาดใหญ่ขนาดเท่าภูเขาตัวนี้เพิ่งถูกเมล่อนกระแทกกลับมาด้วยหมัดและเท้าของนางเท่านั้น!
เจ้าหญิงผมขาวที่กำลังถือหอกมองดูเหตุการณ์นี้ด้วยความตกใจ ซาลาแมนเดอร์พวกนั้นก็เช่นกัน พวกมันที่ควรจะโจมตีนางทั้งหมดกลับถูกแช่แข็งด้วยความตกใจ
นางเป็นใครกัน? เจ้าหญิงไม่เคยเห็นใครใช้วิธีต่อสู้แบบนี้มาก่อน นางประหลาดใจมากที่มีคนที่แข็งแกร่งขนาดนี้อยู่ในการจู่โจม
ไม่มีใครเคยต่อสู้กับมอนสเตอร์ด้วยการใช้เพียงหมัดหรอกนะ...! นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย นางพยายามนึกถึงนักผจญภัยระดับ S ทุกคนในประเทศของนาง แต่ก็ไม่มีใครเคยต่อสู้ในลักษณะนี้เลย
กลับไปที่เมล่อน ตอนนี้นางกำลังเคลื่อนที่ไปรอบๆ มังกรและสร้างรูบนร่างกายของมัน! ไม่ว่ามังกรจะดิ้นรนและพยายามสลัดนางออกด้วยการเหวี่ยงกรงเล็บ กัดหรือทุบด้วยหางของมัน มันก็ยังไม่สามารถหยุดนางได้
เปลวไฟและน้ำแข็งได้ลุกโชนขึ้นบนร่างของมัน หมัดแห่งไฟและการเตะของน้ำแข็งปรากฏขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า เกล็ดของมังกรได้รับความเสียหายอย่างหนัก จนมีเลือดอยู่ทุกหนทุกแห่งบนร่างกายของมัน
"กรรรรร!" มังกรคำรามและตัดสินใจบิดหัวไปรอบๆ เพื่อไล่ตามเมล่อน
เมลอนผลักตัวเองกลางอากาศด้วยแรงดีดตัวจากการระเบิดของ [กำไลป้องกัน] นางดึงดูดความสนใจของมังกรออกไปจากนักผจญภัยพวกนั้น!
เอาล่ะ ตอนนี้ข้าแค่ต้องนำมันมาไกลพอที่จะซื้อเวลาให้พวกเขาจะได้หลบหนีไป!
เมล่อนกำลังวิเคราะห์ทุกส่วนของมังกร ในขณะที่หลบหลีกจากการโจมตีของมังกร
มันมีเกล็ดที่หนาและขากรรไกรใหญ่ที่สามารถทลายหินได้อย่างง่ายดาย นอกจากนี้มันยังมีกรงเล็บยักษ์ที่เท้าหน้าและแผ่นกระดูกแปลกๆ สองแผ่นที่ด้านหลัง บางทีแผ่นกระดูกพวกนนั้นอาจจะเคยเป็นปีกมาก่อนสินะ?
ถ้ามันบินไม่ได้และมีโครงสร้างของร่างกายแบบนี้ มันคงจะขุดดินได้เก่งมาก
แถมมันยังตัวใหญ่และมีความแข็งแกร่งที่สูงพอสมควร เจ้านี้แตกต่างจากมอนสเตอร์ในป่าที่ช้ามาก
ไม่ใช่แค่นั้น เจ้ามังกรตัวนี้มันคล้ายกับสัตว์อสูรที่กำลังคลั่งอยู่ไม่มีผิด นางไม่รู้ว่าทำไมมันถึงขาดสติปัญญา แต่เรื่องนี้ช่วยให้นางได้เปรียบในการต่อสู้มาก
น่าเสียดายที่แม้ว่าเมล่อนจะสร้างความเสียหายได้ แต่มันก็ยังไล่ตามนางเหมือนไม่รับรู้อะไร ถ้าเมล่อนหาจุดอ่อนไม่เจอ นางก็จะเสียแรงและกระสุนไปเปล่าๆ
นายท่านให้กระสุนมาเพียง 6 นัดกองละ 16 แม็กกาซีน ซึ่งหมายความว่ามีแม็กกาซีนเพียง 96 อันที่ข้าสามารถใช้ได้
แม็กกาซีน 96 พร้อมกระสุน 100 นัด ข้าจึงมีกระสุนทั้งหมด 9600 นัด ทุกการกระโดดกลางอากาศ ข้าต้องใช้กระสุน 10 และกำไลป้องกันข้าก็ต้องใช้กระสุน...ตอนนี้ข้าใช้แม็กกาซีนไปแล้ว 5
โดยปกติ ตราบใดที่เมล่อนใช้ [กำไลป้องกัน] มอนสเตอร์ในป่าก็จะตายอย่างรวดเร็ว นางไม่เคยเห็นอะไรที่สามารถทนต่อความเสียหายของแม็กกาซีน 5 อันและยังคงอยู่รอดได้เลย!
ดังนั้นนางจึงคิดว่าการต่อสู้กับมอนสเตอร์ประเภทนี้จำเป็นต้องสู้โดยมีแผนวางไว้ ด้วยเหตุนี้ นางจึงพามังกรตัวนี้ไว้ให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้จากนักผจญภัยและค่อยหนีเมื่อพวกเขาออกไปกันหมดแล้ว! เมล่อนได้ตัดสินใจ
ในเวลาเดียวกัน มังกรก็ยกกรงเล็บขึ้นและคำรามออกมาพร้อมกับกระแทกลงบนเมล่อน!
ถึงแม้ว่าใบหน้าของมังกรจะไม่สามารถแสดงอารมณ์ได้ดีนัก แต่เมล่อนรู้ได้เลยว่ามันกำลังยิ้มอยู่!
กระสุนช่วยเพิ่มแรงผลักดันของนาง เมล่อนกระโดดสองครั้งและหลบการโจมตี แต่แตกต่างจากการโจมตีกรงเล็บปกติ วงเวทย์สีเหลืองขนาดยักษ์พลันปรากฏขึ้นขณะที่กรงเล็บของมันกระแทกลงไปกับพื้น!
"เวทมนตร์!" เมล่อนรู้สึกประหลาดใจมาก คาถาทำให้เกิดพายุทรายขนาดใหญ่ ขัดขวางการมองเห็นของนางและพัดเมล่อนออกไป
ในขณะที่ติดอยู่ในพายุทรายนี้ เมล่อนมองไม่เห็นอะไรเลย ดังนั้นนางจึงใช้แม็กกาซีนสองอันสพร้อมกันเพื่อเพิ่มพลังให้มากพอและออกจากพายุทราย!
หลังจากที่นางออกมา มังกรก็ได้หายไปแล้ว!
ทว่าด้วยการได้ยินที่เฉียบแหลมและประสาทสัมผัสที่ดีขึ้นจากทักษะของนาง เมล่อนก็ได้ยินเสียงบางอย่างจากใต้ดินและเสียงนั้นกำลังเคลื่อนที่ไปหานักผจญภัยที่ล่าถอยอย่างรวดเร็ว!
ข้าประมาทเกินไป!
นี่ไม่ดีเลย มังกรตัวนี้มีเล่ห์เหลี่ยมมาก มันทำให้ข้าไล่ตามมันแทน! เมล่อนพยายามไล่ตามมัน แต่มังกรขุดดินเร็วกว่าการเดินตามพื้นมาก!
ถ้านางไม่สามารถจับมังกรตัวนี้ไว้ได้ ก็ไม่มีโอกาสเลยที่คนอื่นจะหนีไปได้!
อีกด้านหนึ่ง ตอนนี้มีซาลาแมนเดอร์น้อยลงบวกกับมังกรถูกดึงออกไป งานของเจ้าหญิงผมขาวเริ่มง่ายขึ้นมาก เนื่องจากมีความกดดันน้อยลง
ขณะที่นางกำลังไปช่วยเหล่านักผจญภัย เสียงดังกึกก้องได้เกิดขึ้นและหลุมก็ปรากฏขึ้น!
ท่ามกลางทรายและหินที่ปลิวว่อน มังกรเริ่มโจมตีเจ้าหญิง
"[ พายุใบมีด ]!" เจ้าหญิงโยนหอกของนางที่ปกคลุมไปด้วยแสงสีฟ้าไปที่หน้าอกของมันโดยไม่ลังเล!
หอกระเบิดคลื่นมานาที่ทรงพลังจนทำให้มังกรสะดุดกลับไปเล็กน้อย แต่ในไม่ช้ามันก็โจมตีอีกครั้ง
คราวนี้ไม่มีอาวุธใดที่นางสามารถใช้ป้องกันได้แล้ว!
อย่างไรก็ตาม ด้วยการโจมตีครั้งนั้น นางได้ซื้อเวลามากพอที่เมล่อนจะมาถึงที่นี่ การโจมตีของเมล่อนมาจากฟากฟ้า ต่อยศีรษะมังกรอย่างแรงจากด้านหลัง นั่นทำให้มังกรไม่สมดุลพอจนทำให้การโจมตีพลาด
ด้วยการหมุนเพื่อปัดโมเมนตัมออกจากหมัดของเมล่อน มังกรได้หมุนตัวไปรอบๆ อย่างรวดเร็วหันหน้าไปทางเมล่อนพร้อมกับอ้าปาก
มานาจำนวนมากเริ่มรวมตัวกันในปากของมัน ตอนนี้เมล่อนไม่มีที่จะหลบเลี่ยงสิ่งนี้ได้เลย
การโจมตีด้วยลมหายใจ!
ลมหายใจมังกรราวกับลำแสงได้พุ่งตรงขึ้นไปข้างบนและสว่างไสวไปทั่วทั้งถ้ำ!
เมื่อมันค่อยๆ หรี่ลง ทั้งถ้ำก็เงียบลง ไม่มีเสียงใดๆ เหลืออยู่นอกจากเสียงลม
มังกรหันกลับมาด้วยความพึงพอใจและปรับท่าทางของมันใหม่ มันเหลือบมองไปทางนักผจญภัยที่ตกตะลึงด้วยความเย่อหยิ่งและเหยียดหยามเหล่ามนุษย์
เสียงกรีดร้องจาก...ใครบางคนทำลายความเงียบกลายเป็นฟางเส้นสุดท้ายสำหรับนักผจญภัย ความหวาดกลัวได้ปรากฏขึ้นในใจของทุกคน ความตื่นตระหนกพลันแพร่กระจายไปทั่ว
ส่วนฟิลลิปเร็กซ์และโรเวนเดเมย์ก็วิ่งไปก่อนใครแล้ว
เจ้าหญิงผมขาวยังคงอยู่ในตำแหน่งของนางกับมังกรมหึมา แม้จะไม่มีอาวุธในมือ แต่นางก็ไม่มีเจตนาที่จะหนี เพราะนางรู้ว่าการหันหลังให้กับมังกรคือการสละชีวิตของคนที่อยู่ข้างหลังนาง
ดังนั้นแม้ว่าการยืนหยัดเพื่อประชาชนครั้งสุดท้ายจะทำให้นางต้องเสียชีวิต แต่นางก็จะรับผิดชอบเรื่องนี้ในฐานะราชวงศ์
การผสมผสานที่แปลกประหลาดของมานาสีน้ำเงินและสีเขียวได้ไหลเวียนไปรอบๆ ร่างกายของนาง นางได้ยกกำปั้นขึ้นที่หน้าอกของนาง
แม้ว่านางจะรู้ว่าหมัดของนางไม่อาจแกร่งเท่ากิ้งก่าสาว แต่นางก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยชีวิตคนอื่น แม้เพียงชีวิตเดียวก็มีความหมายแล้ว
เมื่อเห็นเจ้าหญิงยืนอยู่ มังกรก็ยกเท้าขึ้นอย่างเหยียดหยามและทุบไปที่นาง ทันใดนั้นเอง ก่อนที่ทั้งสองจะปะทะกัน ร่างหนึ่งก็กระโดดเข้ามาขวางแขนขายักษ์ด้วยการโจมตี!
“คู่ต่อสู้ของเจ้า...ควรเป็นข้า!”
เมล่อนกระโดดออกมาและในไม่ช้าก็ลุกขึ้นยืน [กำไลป้องกัน] ถูกนำกระสุนเข้าไปใส่ใหม่พร้อมกับเสียงชักลูก นางหันร่างของนางไปที่มอนสเตอร์ด้วยท่าทางเตรียมพร้อม
ลมหายใจมังกรอยู่ใกล้นางมาก จนนางใช้ตลับแม็กกาซีนในการเร่งความเร็วสี่อันเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกโจมตี
อย่างไรก็ตาม การหลบหนีด้วยวิธีดังกล่าวทำให้ร่างกายของเมล่อนหนักเกินไป สร้างความเสียหายจากการพุ่งที่รุนแรง นางรู้สึกเจ็บปวดทุกที่ในร่างกายของนาง และพบว่าเป็นเรื่องยากที่จะมีสติพอที่จะทำให้สามารถใช้ [เสริมแรงทางกายภาพ] พร้อมกับคงสติไปได้
นางรู้สึกเสียใจที่ประเมินคู่ต่อสู้ต่ำเกินไป
โชคดีที่นางรู้จุดอ่อนของมังกรแล้ว
"โฮกกกกกกกกกกก!"
มังกรคำรามด้วยความโกรธ เพราะมันเห็นแมลงวันที่น่ารำคาญที่ควรจะถูกกำจัดปรากฏขึ้นอีกครั้งในสายตาของมัน
มังกรไม่ลังเลที่จะโยนกรงเล็บของมันใส่กับเมล่อน ทว่าเมล่อนก็หายไปในการระเบิดของน้ำแข็งและเปลวไฟ!
นางรู้สึกว่าหมัดของนางหนักขึ้นเมื่อมันกระทบกับมังกร หุ่นเหล็กและมอนสเตอร์ล้วนมีน้ำหนักเบาราวกับขนนก เมื่อเทียบกับมังกร
ข้อมือของนางเจ็บราวกับว่ามันกำลังไหม้ ทว่ามังกรตรงหน้ากลับไม่สะทกสะท้านเลย
ทำไมล่ะ? ทำไมข้าถึงยืนอยู่ตรงนี้? เมล่อนถามตัวเอง
แสงของลมหายใจมังกรทำให้นางตาพร่ามัว
เมล่อนเหวี่ยงหมัดของนางตามสัญชาตญาณอย่างต่อเนื่อง...
*ตู้มมม*
หมัดเสยขึ้นของนางนั้นส่งผลให้เกิดการระเบิดที่กรามของมังกรและทำให้มังกรหายใจลำบาก อย่างไรก็ตาม มือของเมล่อนก็ส่งเสียงดังออกมา ราวกับว่าร่างกายของนางกำลังกรีดร้อง
เมล่อนพบว่าจิตใจของนางได้แยกออกจากร่างกายของนางแล้ว นางเริ่มที่จะ "รู้ตัวว่า" การเคลื่อนไหวของนางเป็นไปตามสัญชาตญาณแล้ว
เมล่อนได้ใช้ [กำไลป้องกัน] ต่อไปอย่างไม่ลังเล ซึ่งนายท่านของข้าบอกว่าพยายามอย่าใช้มัน
อะไรทำให้ข้าต่อสู้กับสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวนี้ แถมยังขัดคำสั่งของนายท่านกัน? เมล่อนได้ถามตัวเองในใจ
นาง "เห็น" ตัวเองหลบกรงเล็บอีกอันหนึ่งในขณะที่เร่งความเร็วหมุนไปในอากาศและจบลงด้วยเท้าขวาของนางพุ่งใส่ศีรษะของมังกร
สิ่งนี้ทำให้ผิวของมันถูกแช่แข็ง จากนั้นหมัดที่ลุกโชนด้วยไฟก็พุ่งลงมา!
ความร้อนและความเย็น - ด้วยเหตุนี้จึงแตกออกจากกัน!
อย่างไรก็ตาม มังกรโต้กลับด้วยการกวาดหางของมันที่เมล่อนเพื่อจัดการกับการโจมตีที่ทรงพลังของนาง
มันเจ็บมาก
ทำไมข้ายังคงต่อสู้กับมันต่อไป แม้ว่ามันจะเจ็บปวดมากขนาดนั้นกัน? ทำไมล่ะ?
คำถามดังกล่าวยังคงไม่มีคำตอบ หมัดของนางเต้นรำพุ่งใส่มันอย่างบ้าคลั่ง
จากนั้นนางก็ตั้งถามคำถามเดียวกัน เหมือนกับยามที่นางต่อสู้คนเดียวกับพวกมอนสเตอร์ในป่า
แต่คราวนี้ เมื่อนางถูกหางมังกรฟาดขึ้นไปในอากาศ นางสังเกตเห็นฝูงชนที่หวาดกลัวกำลังมองมาที่นาง นางเริ่มตระหนักถึงบางสิ่ง...
อา...นั่นอาจเป็นเหตุผลของข้างั้นเหรอ?
ถ้านั่นเป็นแรงจูงใจของข้า ทุกอย่างก็คงจะสามารถอธิบายได้อย่างแน่นอน
อีกครั้งที่มังกรเปิดปากและรวบรวมมานาไปที่ลำคอของมัน เมล่อนหลบหลีกโดยใช้แม็กกาซีนอีกสี่อันโดยไม่กังวลเรื่องร่างกายของนางแล้ว
แม้จะได้กลิ่นเลือดของนางเอง นางก็ยังคงเหวี่ยงหมัดที่ได้รับบาดเจ็บอย่างมั่นใจ
"ข้าทำได้"
นางปิดปากมังกรด้วยการเตะที่กรามของมันพร้อมกับดักลมหายใจของมังกรที่กำลังจะออกมา
นางพุ่งลงข้างมังกร งอแขนขาและกอดตัวเองไว้บนพื้น เป้าหมายต่อไปของนางคือคอของมัน ซึ่งปกคลุมไปด้วยเกล็ดที่เล็กที่สุดของมังกร
“ข้าต่อสู้เพื่ออะไร?”
เมล่อนกำหมัดแน่นและเตรียมพร้อมที่จะทำให้การต่อสู้จบลง
“คนพวกนั้น ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว... เช่นเดียวกับข้าใน...คืนแห่งโชคชะตานั้น”
"ดั่งเช่นวันนั้น ที่เป็นราตรีอันแสนมืดมิดกับฝูงมอนสเตอร์"
“ภายใต้สายตาอันกระหายของหมาป่า ชายผู้นั้นที่ป้องกันเปลวเพลิงจากมันและช่วยข้าเอาไว้
แม็กกาซีนทั้งหมดพลันระเบิดพร้อมกันในครั้งเดียว! พวกมันเปลี่ยนเมล่อนให้กลายเป็นดาวตก!
“ข้าอ่อนแอ แต่แล้วข้าก็เปลี่ยนไป”
“ข้าอยากจะเป็นให้ได้เหมือนกับนายท่าน”
กำปั้นคู่หนึ่งที่เต็มไปด้วยศรัทธา - ที่ไม่อาจทำลายลงได้
กำปั้นที่ไม่อาจทลายและไม่อาจหยุดยั้ง
เลือดที่กระเด็นออกมาบดบังวิสัยทัศน์ของเมล่อน แต่มันก็พุ่งไปที่คอของมังกรตามที่นางคาดไว้
“แล้วทำไมข้าต้องทำแบบนี้ด้วย?”
“เพราะข้าอยากจะไปให้ถึงนายท่าน เพื่อที่ข้าจะได้ยืนเคียงข้างนายท่าน เพื่อนายท่านของข้าอันเป็นที่รักยิ่ง”
