ตอนที่ 44 อย่าฉวยโอกาสกับเด็ก(อ่านฟรี)
ตอนที่ 44 อย่าฉวยโอกาสกับเด็ก
“พี่ค่ะ หินเรืองแสงนี่คือ หินพลังงานเหรอ มันต่างจากในเน็ตเล็กน้อย” เจนที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาห้องนั่งเล่น กำลังมือหินพลังงานเล่นอยู่ในมือ
หลังจากกลับมาจากชิ้นส่วนโลกต่างมิติก็เหลือเวลาไม่มาก ลุคจึงแวะไปรับเจน ก่อนจะกลับมาที่บ้าน หินพลังงานคือหินสองก้อนที่เขาได้รับมาในการเคลียร์ชิ้นส่วนโลกต่างมิติ เขาไม่ได้เอามันไปขาย เพราะมีจำนวนน้อยเกินไปและเสียเวลาที่จะขาย
“มันเป็นหินพลังงานจริง ๆ พี่พึ่งได้มาวันนี้เอง”
“ถ้าอย่างนั้นวันนี้พี่ก็แอบไปรับภารกิจมานะสิคะ” เจนทำหน้ามุ่ยแกล้มป่อง
ลุครู้สึกว่าทำพูดของเจนทำให้เขาเป็นคนผิดที่แอบทำเรื่องไม่ดีลับหลังมา “เอาน่าพี่ยังทำงานไหวก็ต้องขยันเป็นธรรมดา”
เขาตอบอย่างอารมณ์ดี เพราะการเก็บเกี่ยวครั้งนี้ได้ไอเทมระเบิดหินมาจำนวนมาก
“อ่ะ” เจนร้องออกมาและปล่อยหินพลังงานในมือลง
“เจนเป็นอะไรหรือเปล่า” ลุคเข้ามาถามด้วยความตกใจ
“เปล่าค่ะ หนูแค่รู้สึกเย็นที่มือเฉย ๆ”
“หินพลังงานมีการปลดปล่อยพลังงาน ทำให้ตัวมันค่อนข้างเย็น เอามันไปเก็บในกล่องก่อนก็ได้เดี๋ยวมีเยอะแล้วพี่ค่อยเอาไปขาย”
“อืม แล้วพี่จะไปไหนคะ” เจนมองไปที่ลุคตอนนี้กำลังเตรียมตัวออกไปข้างนอก
“พี่จะออกไปทำธุระหน่อย น้องก็อย่านอนดึกนักละ”
“ค่ะ” เจนตอบ
หลังจากลุคออกไปจากห้อง เด็กสาวก็จ้องมองหินพลังงานด้านหน้าด้วยความประหลาดใจ เมื่อครู่เธอสัมผัสถึงความรู้สึกแปลก ๆ แต่ก็อธิบายไม่ถูก นอกจากความเย็นมันยังเป็นความรู้สึกที่สบาย
“หรือเราจะปลุกพลังเหนือมนุษย์ขึ้นมาได้”
เจนค่อย ๆ เอื้อมมือไปสัมผัสอีกครั้ง แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาจากหินพลังงานอีก
“เฮ่อ...สงสัยคิดไปเอง” เจนเผยสีหน้าผิดหวัง ก่อนจะหยิบหินพลังงานทั้งสองก้อนใส่ในลิ้นชักที่อยู่ในห้องนั่งเล่น ก่อนจะปิดลิ้นชักเข้าไปโดยไม่รู้เลยว่าหินพลังงานกลิ้งตามไปยังทิศทางที่เจนเดินจากไป มันยกตัวเล็กน้อยตามการเดินขึ้นบันได พอเจนขึ้นไปถึงห้องนอนหินพลังงานจึงได้ตกลงกระแทกกับก้นกล่องไม้ของลิ้นชักไม่ขยับอีก
...
ตลาดมืด
ที่ร้านค้าของชายชราขาพิการ ลุคยืนจ้องชายชราด้วยใบหน้าบึ้งตึก ชายชราจะเห็นไม่ชัด แต่ก็สัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่ขุ่นมัวของลุค
“ไอ้หนูเอาแต่ยื่นจ้องอยู่ได้มีอะไรก็พูดมา” ชายชราพูดอย่างหมดความอดทน ที่จะมาเล่นจ้องตากับเด็กหนุ่มคนนี้
“คำพูดคุณมันเชื่อถือไม่ได้ ผลข้างเคียงของยามันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลย” ลุคกล่าวด้วยใบหน้าอึมครึม
“เอาน่าอย่ามาคิดเล็กคิดน้อยนักเลย อย่างน้อยยาก็ได้ผลใช่ไหมล่ะ” ชายชรากวาดมองร่างกายของลุคขึ้นลง
“คุณเป็นเหนือมนุษย์ใช่ไหม” ลุคถามเพราะคนที่มองพลังของเหนือมนุษย์ออกมีแต่เหนือมนุษย์ด้วยกัน ยกเว้นจะมีเครื่องอ่านแบบสำนักงานเหนือมนุษย์
“200,000 เครดิตแล้วฉันจะตอบ”
“ครั้งก่อนแค่ 10,000 เท่านั้น ราคาขึ้นได้ยังไง” ลุคตอบขัดทันที
“ก็นั้นมันของครั้งก่อน ครั้งนี้ขึ้นแล้ว”
“เก็บคำตอบไว้เถอะ” ลุคกล่าวเหน็บแนมและขี้เกียจเก็บเรื่องนี้มาใส่ใจอีก ถึงชายชราขาพิการจะโกหก แต่ยาก็ได้ผลจริง ๆ
“ผมอยากซื้อยาอีกคุณมีทำไว้ไหม”
“มีราคา 1,100,000”
“1,000,000 เครดิต อย่าฉวยโอกาสกับเด็ก” ลุคกล่าวเสียงหนักแน่น
“ชิ” ชายชราทำท่าไม่สบอารมณ์ แต่ก็หยิบขวดมาให้วางด้านหน้า
“ขอบคุณ” ลุคจ่ายเงินหยิบยา ก่อนจะจากไปทันที
“เห้อ...เด็กสมัยนี้” ชายชราส่ายหัวเบา ๆ
หลังจากออกจากร้านค้าของชายชราขาพิการ เขาก็ตรงไปยังร้านอสูรกายเพื่อค้นหามอนสเตอร์ที่เคยคิดไว้ มอนสเตอร์ประเภทกลืนกิน
แต่เขาเจอเพียงตัวเดียวนั้นคือหนอนปากกว้าง เป็นมอนสเตอร์ที่อ่อนแอมากในระดับเดียวกับหนูตาแดง พวกมันแทบจะขยับตัวไม่ได้ เพราะลำตัวทั้งหมดเป็นถูกวิวัฒนาการเป็นปากไปแล้ว มันอาศัยลิ้นที่เหมือนกับลิ้นขาของหอยในการเดินไปไหนมาไหนและจะกินเฉพาะเหยื่อที่ปากกลืนลงได้เท่านั้น
“ราคา 10,000 เครดิตสนใจไหม” สาวค้าทาสกล่าวอย่างเร่งเร้า
“ทำไมถึงเร่งขายมันนัก มันมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
“เจ้านี่มันไร้ประโยชน์ รู้จักแต่กินแถมหน้าตาก็เน่าเกลียด ถ้าไม่ใช่เพราะจำใจฉันก็ไม่อยากเอามันมาขายหรอก ว่าไงเอาไม่เอา ไม่เอาเดี๋ยวจะเชือดให้มอนสเตอร์ตัวอื่นกินแล้ว”
“เอามาส่งที่เดิม” ลุคตอบ ก่อนจะเดินออกมา ในระหว่างนั้นเขายังผ่านกรงขังมนุษย์คนอื่น ๆ ด้วย เขาไม่ชอบที่จะเดินผ่านที่นี่แม้แต่น้อย
หลังจากจัดการธุระเสร็จลุคก็ออกจากร้านอสูรกายและตอนนั้นกำลังจะกลับออกไป แต่ก็หันไปเห็นร้ายเครื่องประดับพอดี
“อีกไม่นานก็ถึงวันเกิดเจนแล้ว”
ลุคถือโอกาสแวะเข้าไปดู ก่อนจะพบว่าสินค้าพวกนี้ทำมาจากอัญมณีที่มาจากโลกต่างมิติ ถ้าเป็นร้านในเขตหนึ่งของหอสมบัติราคาสูงมาก
เขามองดูเจ้าของร้านขายแผงเล็ก ๆ กลับเป็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ดูยากจนเท่านั้น
“ราคาของพวกนี้ราคาเท่าไหร่”
เด็กหนุ่มเงยหน้ามองดูลุค ก่อนจะก้มหน้าแกะสลักหินในมือของตัวเองต่อไปไม่สนใจเขา
“ฉันเอาชิ้นนี้” ลุคหยิบต่างหูขึ้นมา มันทำจากหินที่ใสมากเขาไม่แน่ใจว่ามันเป็นอะไร มันถูกแกะสลักเป็นรูปของผีเสื้อที่ตัวหนึ่งเป็นสีฟ้าอ่อน อีกตัวเป็นสีชมพู ปีกของพวกมันบางจนใส่เหมือนแก้วแสดงให้เห็นถึงฝีมือที่ประณีตของช่าง ดูเล็กน่ารักและสวยงามมาก
“1,000 เครดิต” เด็กหนุ่มกล่าวออกมาเป็นครั้งแรก
ลุคโอนเงินให้ไปทันที ก่อนจะเดินต่อไปพร้อมกับต่างหูแกะสลักรูปผีเสื้อคู่นั้น
เมื่อกลับมาถึงบ้านลุคก็เก็บต่างหูผีเสื้อคู่นั้นไว้ก่อน ไม่ได้มอบให้เพราะคิดจะมอบให้ในวันเกิด พอมาคิดดูแล้ววันเกิดเจนหรือของเขาทีไร พวกเขาสองพี่น้องจะสลับกันไปซื้อเค้กจากร้านสะดวกซื้อก้อนละ 35 เครดิตมาแอบเซอร์ไพรกันเสมอ ซึ่งนอกจากนั้นก็คงเป็นกินเนื้อย่างที่เอามาทำเอง ก่อนที่วันถัด ๆ ไปจะกินมาม่าไปอีกหลายวัน
“ปีนี้ควรจะมีเค้กสักก่อนได้สักที” ลุคพึมพำ ก่อนจะผิดลิ้นชักหัวนอน ก่อนจะไปดูเจนว่าไม่เห็นอะไรและกลับมานอนพักผ่อน
...
เช้าวันต่อมาเขาก็ไปส่งเจนที่โรงเรียน เธอเหลือเวลาไปเรียนอีกไม่กี่วันก็จะเรียนจบแล้ว ส่วนลุคแวะไปที่โกดังเพื่อเอามอนสเตอร์หนอนปากกว้าง
มันถูกใส่มาในกล่อง ลุคเชือดมันด้วยแววตานิ่งเฉยก่อนจะเปลี่ยนให้กลายเป็นไอเทม
“คุณได้รับไอเทมเหรียญปากกว้าง ผลพิเศษทำให้เพิ่มอวัยวะปากที่สองบนร่างกายได้”
ลุคอึ้งไปเล็กน้อยกับไอเทมที่ได้ มันเป็นไอเทมที่เหมือนกับเหรียญสีทองแดงที่ดูเก่าเล็กน้อยและมีสัญญาลักษณ์ปากทั้งสองด้านของเหรียญ
“ได้ไอเทมแปลก ๆ มาอีกแล้ว”
ถึงอย่างนั้นลุคก็ทดลองใช้ โดยการวางเหรียญไปที่มือและลองใช้งานมัน เหรียญค่อย ๆ จมลงในฝ่ามือ ก่อนจะมีปากของมนุษย์โผล่ออกมาที่ฝ่ามือของเขา
มีทั้งริมฝีปาก ฟัน ลิ้นและขากรรไกร มันเหมือนกับปากที่สองของเขาจริง ๆ ลุคลองหยิบขนมที่ซื้อมาระหว่างทางหยิบขึ้นมาป้อนใส่ปาก ปรากฏว่ามันกินได้จริง ๆ
“หืม เหมือนเรารับรสได้และกลืนขนมลงท้องไปแล้ว” ลุคเป็นเหนือมนุษย์เขามีความสามารถในการรับรู้ภายในร่างกายระดับหนึ่ง จึงรู้ว่าสิ่งที่ปากนี้กินไปถูกส่งมาที่กระเพาะจริง ๆ
“ถึงจะมีปากเพิ่ม แต่ยังใช้กระเพาะเดียวกันอยู่ ประโยชน์คงเป็นการกินได้เร็วขึ้นกับแอบกินอะไรแค่นั้น หรือเอาไว้ใช้ปากปั้นคาถาดินเหนียวระเบิด ไม่น่าจะได้” ลุคอมยิ้มส่ายหัวเบา ๆ ก่อนจะเก็บไอเทมเหรียญปากกว้างกลับไป
แม้จะผิดหวัง แต่ก็ถือว่าการคาดการในเรื่องไอเทมที่สร้างได้นั้นถูกต้อง แค่เขาหาไปเรื่อย ๆ น่าจะมีมอนสเตอร์สักสายพันธุ์ที่ให้ไอเทมที่มีผลพิเศษในด้านด้านการกลืนกินและย่อยสิ่งที่กินเข้าไป
กลับมาบ้าน
“ห้องเย็นนี่น่าจะใช้ได้” ลุคมองดูห้องเย็นที่ปกติเอาไว้แช่เนื้อมอนสเตอร์ของเขา ที่ผ่านมาลุคใช้เงินซื้อเนื้อมอนสเตอร์ระดับ F ขั้นสูงมาบ้าง แต่มันก็ไม่มากพอจะเติมเต็มทั้งห้องได้
ลุคจัดการย้ายเนื้อมอนสเตอร์เหล่านั้นไปไว้ในมุมหนึ่งของห้อง ก่อนจะแบกอ่างเซรามิกที่ลงไปแช่ได้ทั้งตัวเข้ามาไว้ในห้อง เขาใช้หอกหนามเจาะรูที่ข้างกำแพงของห้องแช่จนเกิดเป็นรูขนาดเล็กจากนั้นก็ต่อสายยางเข้าไปในไว้ในห้องแช่แข็ง ก่อนจะต่อไปที่อ่างอาบน้ำ
ซู่...
น้ำถูกเปิดให้ไหลจนเต็มอ่างก่อนจะไหลลงพื้น ลุคมองดูทิศทางการไหลของน้ำ ก่อนจะเจาะรูระบายน้ำออกจากห้องอีกจุดหนึ่งเท่านี้ก็เป็นอันเสร็จส
หลังจากปล่อยอ่างที่เต็มไปด้วยน้ำทิ้งไว้ในห้องแช่แข็งเขาก็เพิ่มอุณหภูมิให้ติดลบมากขึ้นจนอ่างน้ำกลายเป็นน้ำแข็งในเวลาไม่นาน
ลุคเข้าไปด้านในก่อนจะปิดประตู
ลุคถอดเสื้อผ้าเหลือเพียงกางเกงตัวเดียวและนอนบนอ่างที่น้ำกลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว ก่อนจะอ้าปากพ่นไอความร้อนออกมา มันเกิดจากห้องที่เย็นจัด ๆ
อึก ๆ
ลุคดื่มยายกระดับคลื่นพลังลงไปในทันที ก่อนจะทิ้งขวดลงจากมือนอนลงบนก้อนน้ำแข็ง
ยาเริ่มจะออกฤทธิ์ ใบหน้าของลุคก็บิดเบี้ยวทันที
ซี่...
ความร้อนปรากฏออกมาจากร่างและผิวหนัง พอปะทะเข้ากับก้อนน้ำแข็งก็เหมือนก็ละลายอย่างรวดเร็ว น้ำบนหัวของลุคเริ่มไหลลงมาใส่ตัวของเขาช่วยลดอุณหภูมิอีกทาง
ครั้งนี้ความรู้สึกเจ็บแสบและความร้อนภายในร่างกายน้อยกว่าครั้งก่อนมาก ลุคยังสามารถคงสติประคองร่างกายได้อยู่ แต่นี่แค่พึ่งเริ่มต้นเท่านั้น
อาการแบบนี้จะดำเนินไปตลอด 1 วันเต็มและจะลดระดับลงเล็กน้อย ก่อนที่จะค่อย ๆ หายไปเป็นปกติในวันที่ 3 นี่คือสิ่งที่ต้องทนให้ได้
ความร้อนจากร่างกายของลุคสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนเปลี่ยนให้น้อยที่แช่เริ่มมีไอน้ำลอยออกมา แต่พอปะทะกับอุณหภูมิจากเครื่องทำความเย็นในห้องแช่แข็งมันก็หายไปในทันที
น้ำในอ่างยังคงสลับไปมาระหว่างร้อนและเย็น ก่อนจะเข้าสู่สภาวะสมดุล ไอน้ำลอยเล็กน้อยและลมเย็นที่มาจากเครื่องทำความเย็น
‘เหมือนกำลังแช่น้ำร้อนอยู่บนภูเขาหิมะเลย’ แน่นอนว่าลุคไม่เคยไป แต่เขาก็สามารถจินตนาการได้
ตกเย็นเจนกลับมาที่บ้าน ซึ่งเขาได้บอกกับเจนไว้ก่อนแล้วว่าจะไม่ได้ไปรับ เจนเข้ามาในห้องแช่แข็งก็เห็นพี่ชายเธอแช่น้ำอยู่
“พี่เป็นยังไงบ้างคะ”
“สบายมากเลย” ลุคยกนิ้วโป้งตอบเจน เป็นการบอกว่ามันดีมากและเขาก็ไม่เป็นอะไร
เจนเริ่มจะคุ้นชินกับอาการร่างกายร้อนเป็นไฟของลุคแล้ว เธอจึงถามว่า “พี่อยากกินอะไรไหม”
“สเต๊กเนื้อจานใหญ่” ลุคกล่าว ก่อนจะนอนแช่น้ำต่อไป
ค่ำคืนนี้ห้องแช่แข็งกลายเป็นที่นอนสำหรับลุค เขานอนแช่น้ำโดยไม่รู้สึกหนาวขณะที่เสียงสะท้อนแห่งคลื่นพลังกำลังแจ้งเตือนถึงปริมาณที่คลื่นพลังเพิ่มขึ้นทีละ 0.1 หน่วยเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ
จนกระทั่ง 2 วันต่อมา
ลุคจึงลุคออกมาจากห้องแช่แข็งได้ ตอนนี้เขาสามารถทนต่อความร้อนได้แล้ว แม้จะยังไม่กลับมาปกติร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ตาม
“พี่หนูเรียนจบแล้ว” เจนวิ่งมาบอกเขาด้วยความยืนดี เพราะในที่สุดเธอก็สอบเสร็จและจบการศึกษาในระดับมัธยมต้นแล้ว
“น้องพี่เก่งมาก” ลุคเผยรอยยิ้มออกมา
“พี่เราไปฉลองกันไหม” เจนถามอย่างกระตือรือร้น
“ได้”
ลุคและเจนสองพี่น้องไปหาอะไรกินกันในตอนเย็น
...
“ฮืม...มีภารกิจไล่ล่าหมูป่าจอมตะกละ”
ตอนนั้นมีการแจ้งเตือนมาจากแหวนเครือข่ายไกอาในที่สุดก็มีมอนสเตอร์ที่เขาสนใจมาสักที
