[ตอนฟรี] ตอนที่ 34 : สองลำดับปะทะสี่ราชวงศ์ราชา
ตูมม!
ฝ่ามือปราณทองคำมหึมาราวกับเป็นหนึ่งเดียวกับท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ มันปกคลุมไปทั่วท้องนภา!
ตามมาด้วยเสียงแตกหักจนทำให้ขนลุกตั้งชัน เลือดแดงฉานสาดกระจายไปทั่วภายใต้ฝ่ามือทองคำ!
แม้แต่เลือดก็สาดกระเด็นไปทั่วบนร่างกายของหลงฮ่าวเทียน ทำให้เขาอาบไปด้วยเลือดทั้งตัว!
มึนงง!
ขวัญกระเจิง!
วินาทีนั้น แขกทุกคนและทุกขุมกำลังที่รับชมอยู่ราวกับถูกแช่แข็ง!
พวกเขาไม่คาดเลยว่าจวินเซียวเหยาจะอหังการถึงเพียงนี้ เขาลงมือทันทีเมื่อเห็นความขัดใจเพียงเล็กน้อยและสังหารหลานชิงหย่าภายในฝ่ามือเดียว
แถมเป็นการฆ่าต่อหน้าหลงฮ่าวเทียนอีกด้วย
ผู้ชมหลายคนที่มีสัมผัสสูงก็สังเกตเห็นเช่นกันว่าจวินเซียวเหยาผลักหลงฮ่าวเทียนออกไปด้วยการโจมตีที่ไม่จริงจัง
แม้ว่ามันจะมีปัจจัยอย่างการที่หลงฮ่าวเทียนยังไม่ทันตั้งตัว แต่ในเมื่อเขาถูกผลักกระเด็นด้วยการโจมตีเดียว มันก็อธิบายถึงปัญหาบางอย่างได้ค่อนข้างชัดเจน
หลังจากฝ่ามือปราณขนาดมหึมาได้สลายไป จุดตรงนั้นทิ้งไว้เพียงแค่กองเลือดเนื้อบดอันน่าสะอิดสะเอียน
ลมหายใจก่อนหน้านางยังเป็นสาวงามคนหนึ่ง แต่เพียงพริบตาเดียวนางกลับกลายเป็นก้อนเนื้อบด
ความแตกต่างนี้มันโหดร้ายเกินไป
หลายคนมองจวินเซียวเหยาด้วยความรู้สึกกลัว
“บุตรพระเจ้าผู้นี้มีความเด็ดขาดในการโจมตีและฆ่าอย่างแท้จริง แม้จะเป็นผู้หญิงเขาก็สามารถสังหารได้โดยไม่กะพริบตา”
“เพราะแบบนี้เขาถึงแผ่บรรยากาศความเป็นพระเจ้ายังไงล่ะ หากเขาเป็นคนประเภทที่ใจอ่อนเมตตาเวลาเจอกับเหล่าสตรี เขาจะถูกเยาะเย้ยแน่นอน”
ตัวตนเก่าแก่จากขุมกำลังระดับสูงบางคนกระซิบกระซาบกัน
การกระทำของจวินเซียวเหยาคู่ควรแล้วกับสถานะบุตรพระเจ้าและลำดับศูนย์แห่งตระกูลจวิน
“เจ้า…บัดซบ!” ดวงตาของหลงฮ่าวเทียนเต็มไปด้วยความเดือดดาลและปรากฏความหวาดกลัวไปด้วยในเวลาเดียวกัน
จนถึงตอนนี้ เขาถูกจวินเซียวเหยาหยุดด้วยการโจมตีสบายๆ แต่หลงฮ่าวเทียนกลับรู้สึกถึงพลังกำลังมหาศาลที่แทบจะต้านทานไม่ได้
ในฐานะทายาทมังกรแห่งรังจู่หลงแล้ว เขายอดเยี่ยมที่สุดท่ามกลางเหล่าอัจฉริยะในแง่ของร่างกาย
แต่จวินเซียวเหยาที่โจมตีมาแบบสบายๆ กลับทำให้แขนของเขาสั่นราวกับกำลังจะระเบิดเป็นเสี่ยง
“จวินเซียวเหยาผู้นี้ ถึงแม้จะครอบครองกายาเทพบรรพกาล แต่ร่างกายไม่ควรจะแข็งแกร่งขนาดนี้นี่” หลงฮ่าวเทียนกล่าวด้วยความมืดมนและหัวใจเย็นเฉียบ
ในขณะเดียวกัน เหล่าราชวงศ์ราชาที่ติดตามหลงฮ่าวเทียนมาหลายคนก็ก้าวออกมาและตะโกนด้วยความโมโห
“บุตรพระเจ้า เจ้ามันช่างหน้าด้านและน่ารังเกียจที่โจมตีทีเผลอ!”
“ใช่ หากไม่ใช่ว่าเจ้าเล่นทีเผลอ เจ้าจะผลักท่านจื่อหลงให้ถอยหลังได้ไง!”
เหล่าองค์ชายจากราชวงศ์ราชาเหล่านี้กำลังพยายามกู้หน้าของหลงฮ่าวเทียนอย่างชัดเจน
“สามหาว บุตรพระเจ้าไม่ใช่สิ่งที่มดปลวกอย่างพวกแกจะมาออกความเห็นได้ตามต้องการ!”
จวินจ้างเจี้ยนสะบัดแขนและกระบี่จากด้านหลังของเขาทะยานสู่ท้องฟ้า
ด้วยกระบี่ที่ตกลงในมือ มันแผ่เจตจำนงกระบี่อันน่าสะพรึงกวาดกระจายออกไป!
วันนี้ จวินเซียวเหยาเปรียบเสมือนผู้มีพระคุณของจวินจ้างเจี้ยน
จวินเซียวเหยาช่วยเหลือเขาและเป็นธรรมดาที่จวินจ้างเจี้ยนต้องตอบแทน
จวินเสวี่ยฮวางก็ลงมือเช่นกัน นางก้าวออกไปพร้อมกับดอกบัวที่ผุดตามก้าวเดินและดวงตาสีฟ้าน้ำแข็ง
“ในตระกูลจวิน พวกเจ้าไม่มีคุณสมบัติพอที่จะอวดดี!”
ในช่วงเวลาหนึ่ง เหล่ารุ่นเยาว์แห่งราชวงศ์ราชากำลังจะได้เผชิญหน้ากับลำดับแห่งตระกูลจวิน
จิตวิญญาณการต่อสู้ของพวกเขากำลังเติมเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าฟัน!
ที่นั่น จวินเซียวเหยายืนมือไพล่หลังพร้อมกับสีหน้าอันไม่เปลี่ยนแปลง ในขณะที่จิตวิญญาณการต่อสู้ของจวินเสวี่ยฮวางและจวินจ้างเจี้ยนกำลังลุกโชน
อีกด้านหนึ่ง หลงฮ่าวเทียนรู้สึกถึงเลือดที่กำลังพลุ่งพล่าน ดวงตาของเขาจริงจัง
เหล่ารุ่นเยาว์จากราชวงศ์ราชาที่ติดตามเขามาก็มีจิตวิญญาณการต่อสู้อันยอดเยี่ยมเช่นกัน!
“ให้ข้าหนิวติ่งเทียนได้พบปะพูดคุยสักคราหนึ่งหน่อย ข้าอยากรู้จริงๆ ว่าบุตรพระเจ้าในตำนานของตระกูลจวินจะมีความสามารถมากแค่ไหน!”
ชายหนุ่มร่างสูงกำยำก้าวไปข้างหน้า
ชายหนุ่มมีเขากระทิงสีดำคู่หนึ่งบนศีรษะ ทุกครั้งที่เขาก้าวเดินพื้นดินก็จะสั่นสะเทือน
“นั่นคือ…หนิวติ่งเทียน รุ่นเยาว์ผู้แข็งแกร่งจากราชวงศ์ราชานามว่าหุบเขากระทิง ลือกันว่าเขาเคยสู้กับเผ่ามนุษย์มาแล้ว ด้วยตัวคนเดียวปะทะกับมนุษย์สิบคน!”
อัจฉริยะรุ่นเยาว์จากหลายขุมกำลังต่างกระซิบกระซาบ
ชายหนุ่มผู้นี้เป็นที่รู้จักกันดีในฐานะองค์ชายแห่งราชวงศ์ราชา
“เพียงแค่เจ้าคนเดียวไม่มีคุณสมบัติพอที่จะได้ประมือกับบุตรพระเจ้า!”
ร่างเงาของจวินจ้างเจี้ยนกะพริบและฟาดฟันหนึ่งกระบี่ตัดผ่านท้องฟ้า!
“ฮึ่ม บุตรพระเจ้าแล้วมันยังไง ลำดับศูนย์แล้วมันยังไง งานเลี้ยงวันนี้จะเป็นงานอับอายขายหน้าของตระกูลเจ้าต่างหาก!”
สตรีงามผู้มีปีกอยู่ด้านหลังเคลื่อนไหว นางคือธิดาแห่งราชวงศ์ราชานามว่าเผ่าขนนก
“ตระกูลจวินของข้าจะปล่อยให้หมาแมวจรจัดมาหาเรื่องได้อย่างไร” จวินเสวี่ยฮวางกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย
นางยกแขนขึ้นและควบแน่นลมเย็นรอบตัวนางแปรเปลี่ยนเป็นหอกน้ำแข็งหิมะ
นอกจากนั้น มีอีกสองอมนุษย์ผู้เป็นที่รู้จักกันดีจากราชวงศ์ราชาลงมือโจมตีด้วยเช่นกัน
ชั่วขณะหนึ่งพลังปราณพวยพุ่งไปมา แสงตระการตากวาดผ่านท้องฟ้า อากาศระเบิดกัมปนาทและสั่นสะเทือนไปทุกทิศทาง!
จวินจ้างเจี้ยนและจวินเสวี่ยฮวางสองตัวตนลำดับแห่งตระกูลจวิน ต้านทานรุ่นเยาว์จากราชวงศ์ราชาทั้งหมด!
“เก้ากระบี่ฟ้าสาง!”
จวินจ้างเจี้ยนผู้มีหัวใจกระบี่บริสุทธิ์ สามารถฝึกฝนทุกเพลงกระบี่ไปจนถึงแก่นได้
เก้ากระบี่ฟาดฟันทะลวงอากาศราวกับเก้าเทพกำลังฟาดฟันลงมา
รุ่นเยาว์จากราชวงศ์ราชาคนนั้นถูกผ่าครึ่งและตายคาที่ในทันที!
อากาศเย็นไหลไปทั่วร่างกายของจวินเสวี่ยฮวาง หอกน้ำแข็งหิมะพุ่งออกไปทะลวงร่างเล่มแล้วเล่มเล่า อีกหนึ่งรุ่นเยาว์จากราชวงศ์ราชากรีดร้องอย่างโหยหวนและร่างกายของเขาก็ถูกแทงทะลุเป็นรูโบ๋
“ลำดับแห่งตระกูลจวินแข็งแกร่งอย่างยิ่ง!”
แขกจากหลายขุมกำลังอดไม่ได้ที่จะอุทาน
ในงานเลี้ยงวันเกิด ผู้ที่ถูกจับตามองมากที่สุดต้องเป็นจวินเซียวเหยาเป็นธรรมดา
แต่ตอนนี้จวินจ้างเจี้ยนและจวินเสวี่ยฮวางผู้มีสถานะลำดับแห่งตระกูลจวินกำลังส่องประกายเจิดจ้า
“จวินจ้างเจี้ยนผู้นี้อยู่ในลำดับสิบแห่งตระกูลจวินและจวินเสวี่ยฮวางอยู่แค่ลำดับเจ็ด ซึ่งนับว่าไม่ได้สูงมากนัก แต่กระนั้นความแข็งแกร่งของพวกเขาก็น่าตกใจอย่างยิ่ง!”
“จิ๊จิ๊ ข้าได้ยินมาว่าท่ามกลางห้าลำดับแรกแห่งตระกูลจวิน มีผู้ที่กำเนิดมาพร้อมเนตรคู่หรือสุดยอดอัจฉริยะที่ได้รับมรดกอันไร้เทียมทานและความแข็งแกร่งของพวกเขามันทรงพลังราวเย้ยฟ้า!”
“เฮ้อ หากเป็นขุมกำลังทั่วไปคงภูมิใจจนหน้าบานมากแน่ที่มีอัจฉริยะทรงพลังเช่นนี้ แต่ตระกูลจวินกลับมีพวกเขาทั้งหมดสิบคน!”
“ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่ายังมีตัวตนไร้ผู้เทียบเคียงอย่างบุตรพระเจ้าตระกูลจวินผู้เป็นลำดับศูนย์ที่กว่าจะเปิดเผยออกมาก็นานมากโข”
“นี่คือเบื้องหลังของตระกูลโบราณ ข้าคงทำได้แค่อิจฉา…”
ตัวตนอันเก่าแก่จากขุมกำลังชั้นยอดบางคนทั้งถอนหายใจทั้งอิจฉาในเวลาเดียวกัน
นี่คือตระกูลจวิน ตระกูลโบราณที่รุ่งเรือง ไร้เทียมทาน และยอดเยี่ยมมากที่สุด!
มองไปที่รุ่นเยาว์จากราชวงศ์ราชาที่นอนจมกองเลือดแล้ว สีหน้าหลงฮ่าวเทียนมืดมนเป็นอย่างมาก
เขามาที่นี่ครั้งนี้ก็เพื่อเหยียบย่ำจวินเซียวเหยาให้จมดิน
แต่ผลลัพธ์กลับเป็นจวินเซียวเหยายังปลอดภัยดี แต่คนที่ติดตามเขามาตายเกือบทั้งหมด
“กายากระบี่คงกระพัน หมื่นกระบี่หวนคืน!”
จวินจ้างเจี้ยนกระตุ้นกายากระบี่คงกระพันของตัวเอง กระบี่พลังปราณนับหมื่นพวยพุ่งออกมาผ่านความว่างเปล่าและรวมตัวกลายเป็นหนึ่งกระบี่ที่ตัดผ่านท้องนภา!
พุฟ!
หนิวติ่งเทียน อัจฉริยะรุ่นเยาว์แห่งหุบเขากระทิงถูกผ่าครึ่งด้วยกระบี่เดียวและเลือดสาดกระจายไปทั่ว!
“บัวหิมะน้ำแข็ง!”
จวินเสวี่ยฮวางยกมืออันขาวผ่องของนาง จากนั้นปราณน้ำแข็งไร้ที่สิ้นสุดก็ก่อตัวเป็นบัวหิมะน้ำแข็ง
มันดูงดงามเป็นอย่างยิ่ง แต่กลับดูเหมือนกักเก็บพลังน้ำแข็งนิรันดรไว้!
“ไป!”
จวินเสวี่ยฮวางส่งบัวหิมะน้ำแข็งไปทางหญิงสาวเผ่าขนนกโดยตรง
“แย่แล้ว!” อัจฉริยะสาวจากเผ่าขนนกหน้าซีดทันที
สัมผัสได้ถึงอากาศหนาวเย็นยะเยือก นางรู้ว่านางไม่สามารถหยุดมันได้แน่นอน
ในช่วงวิกฤต ร่างเงาราวกับมังกรกำลังหลุดพ้นจากพันธนาการได้โผล่ออกมา!
มันคือหลงฮ่าวเทียน!
เขาขมวดคิ้วแน่นและดวงตามังกรทองคำก็เต็มไปด้วยความเดือดดาล
หลงฮ่าวเทียนไม่สามารถนิ่งเฉยได้อีกต่อไป!
ตูมม!
หลงฮ่าวเทียนหมุนวนฝ่ามือและปลดปล่อยพลังปราณอันสง่างามให้พวยพุ่งออกมา มันควบแน่นเป็นกรงเล็บมังกรทองคำอย่างเลือนราง แต่กลับเต็มไปด้วยพลังที่สามารถฉีกท้องฟ้าเขย่าแผ่นดิน!
“นั่นคือทักษะลับชั้นสูงของรังจู่หลง กรงเล็บมังกรเฉือน!” แขกหลายคนอุทาน
นี่คือทักษะลับแห่งรังจู่หลงที่คนภายนอกไม่ค่อยรู้จักและมันทรงพลังสุดขีด!
ตูมม!
กรงเล็บมังกรทองคำพุ่งทำลายบัวหิมะโดยตรงและมุ่งต่อไปหาจวินเสวี่ยฮวางโดยไม่ลดความเร็ว
“ไม่ดีแล้ว ระวัง!” เห็นเช่นนั้น จวินจ้างเจี้ยนตะโกนเตือน
เขาต้องการช่วย แต่มันสายเกินไป
จวินเสวี่ยฮวางแปลกใจเล็กน้อยเช่นกัน นางไม่คิดว่าจู่ๆ หลงฮ่าวเทียนจะยื่นมือเข้ามายุ่ง
ในฐานะทายาทมังกรแห่งรังจู่หลงผนวกกับความแข็งแกร่งเต็มร้อย พลังการจู่โจมของรูปแบบกรงเล็บมังกรทรงพลังถึงขีดสุด
แม้แต่จวินเสวี่ยฮวางยังยากที่จะหลบพ้น
เพียงเมื่อกรงเล็บมังกรทองคำกำลังจะปะทะกับหน้าอกของจวินเสวี่ยฮวาง
มีร่างเงากะพริบมาด้วยความเร็วสุดขีดและบดบังร่างกายของจวินเสวี่ยฮวาง
กรงเล็บมังกรทองคำพุ่งปะทะเข้ากับหน้าอกของชายหนุ่มโดยตรงอย่างรุนแรง
“บุตรพระเจ้า!” การแสดงออกของจวินเสวี่ยฮวางเปลี่ยนไปทันที!
(หากมีคำแนะนำหรือข้อติเตียน สามารถคอมเมนท์เพื่อบอกกล่าวได้นะครับ ^ ^ ขอบพระคุณมากครับที่สละเวลาอ่านจนจบ)
