[ตอนฟรี] ตอนที่ 31 : ประกาศลำดับศูนย์

จวินเซียวเหยากลับมารู้สึกตัว มันไม่เหมาะสมสำหรับเขาที่ต้องลงมือต่อหน้าสาธารณชน ดังนั้นเขาจึงปล่อยมือจากเอวของเจียงลั่วหลี

เจียงลั่วหลีหน้าแดงราวกับเส้นเลือดจะแตกออกมา นางอับอายถึงที่สุด

“ฮือ ข้าถูกตีก้นต่อหน้าคนอื่น…” เจียงลั่วหลีรีบกระโจนตัวเข้าหาแขนของเจียงเซิ่งยี นางมุดหัวราวกับนกกระจอกเทศน้อย

นางคืออัญมณีประจำตระกูลเจียง ธิดาแห่งตระกูลโบราณ โดนกระทำเช่นนี้นางจะอับอายก็ไม่แปลก

เจียงเซิ่งยีลูบหัวเจียงลั่วหลีและมันช่วยไม่ได้ที่จะทำให้จวินเซียวเหยาดูมีเสน่ห์

แม้ว่าหลานชายคนนี้จะหล่อราวกับพระเจ้า แต่ก็เป็นเหมือนพระเจ้าผู้โดนเนรเทศเช่นกัน

เพราะดูแล้วเขาคงนิสัยไม่ดีเล็กน้อย

เจียงเซิ่งยีมองเขาด้วยสายตาอันว่างเปล่า ซึ่งทำให้จวินเซียวเหยาสังเกตเห็นผู้เป็นน้า

“หือ? ความผันผวนนั่น เป็นต้นอ่อนแห่งเต๋าจริงๆ?” ดวงตาของจวินเซียวเหยาหรี่ลงและคิดในใจ

เจียงโร่วได้บอกเขาก่อนหน้าแล้ว

เจียงลั่วหลีคืออัญมณีแห่งตระกูลเจียง นางครอบครองกายาเต๋าหยวนหลิงอันหายาก ซึ่งอยู่ใน 100 อันดับแรกท่ามกลาง 3,000 กายา

และเจียงเซิ่งยีผู้เป็นเทพธิดาแห่งตระกูลเจียง นางครอบครองต้นอ่อนแห่งเต๋า

กายารูปแบบนี้แท้จริงแล้วไม่อ่อนแอไปกว่ากายาเทพบรรพกาลเลย

“กายาเทพบรรพกาลและต้นอ่อนแห่งเต๋า…”

“ลือกันว่าเมื่อนานมาแล้ว มีมหาจักรพรรดิที่สามารถแตะถึงขอบเขตอมตะและครอบครองสุดยอดกายา กายาเทพแห่งเต๋า…”

สายตาของจวินเซียวเหยาเปลี่ยนไปและไม่ได้คิดอะไรอีก

ในเวลานี้ จวินจ้านเทียนก้าวออกมา เขากระแอมและกล่าว “ขอบคุณผู้อาวุโสทุกท่านที่ให้เกียรติมางานเลี้ยงวันเกิดหลานชายของข้าด้วย”

“ในงานเลี้ยงวันเกิดวันนี้ ตระกูลจวินของข้ายังคงมีบางเรื่องที่ต้องประกาศ”

เมื่อเขากล่าวออกมา สีหน้าของจวินจ้านเทียนเริ่มเคร่งขรึมและเป็นทางการอย่างยิ่ง

“มันคืออะไร?”

เห็นท่าทางจริงจังของจวินจ้านเทียน ทุกคนต่างก็ประหลาดใจ

“ข้ารู้ว่าพวกท่านทุกคนทราบกันดีว่าตระกูลจวินของข้ามีสถานะสิบลำดับ ซึ่งพวกเขาทั้งหมดต่างก็ไร้เทียมทานในใต้หล้า แต่เหนือยิ่งไปกว่าสิบลำดับ มันยังมีอีกสถานะหนึ่ง…”

คำกล่าวของจวินจ้านเทียนส่งผลให้ทุกคนในห้องโถงแข็งค้าง สีหน้าของทุกคนพลันเปลี่ยนไปในทันทีราวกับพวกเขาได้คิดถึงบางอย่าง

จวินจ้างเจี้ยนและจวินเสวี่ยฮวางดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่างและลุกขึ้นยืนทันทีด้วยความตกตะลึง ท่าทางของทั้งสองเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

สีหน้าของจวินว่านจี๋เริ่มเปลี่ยนเป็นจริงจังมากขึ้น

“บุตรพระเจ้าแห่งตระกูลจวิน จวินเซียวเหยา จะเป็นตัวตนลำดับศูนย์แห่งตระกูลจวินผู้อยู่เหนือขึ้นไปจากทั้งสิบลำดับ!”

หลังจากสิ้นเสียง ผู้ชมก็เงียบลง

ทุกคนตกตะลึง!

ทุกคนรู้ว่าลำดับศูนย์หมายความว่ายังไง

เพราะลำดับศูนย์ในรุ่นก่อนหน้าของตระกูลจวินคือบิดาของจวินเซียวเหยา ราชันเทพชุดขาวจวินหวูหุ่ย!

ข่าวที่ประกาศโดยจวินจ้านเทียนเปรียบเสมือนอุกกาบาตตกลงสู่มหาสมุทร มันก่อให้เกิดคลื่นอันมหึมา

เป็นไปได้ว่าหลังจากข่าวในวันนี้แพร่กระจายออกไป ทั่วทั้งดินแดนอมตะหวงเทียนจะต้องสั่นสะเทือน!

ท้ายที่สุดแล้ว ตัวตนลำดับศูนย์ของตระกูลจวินนั้นมีความหมายอย่างยิ่ง

หากไม่มีอะไรผิดพลาด เมื่อเขาเติบโตขึ้นเขาจะกลายเป็นแกนหลักของตระกูลจวินและเป็นการคงอยู่เฉกเช่นเสาค้ำตระกูล

แม้แต่ลำดับหนึ่ง ในแง่ของสถานะแล้วยังด้อยกว่าลำดับศูนย์เล็กน้อย

“น้องชายเซียวเหยาเป็นลำดับศูนย์แล้วหรอ?” จวินจ้างเจี้ยนสูดหายใจลึกและพยายามระงับความตกใจ

โชคยังดี จวินจ้างเจี้ยนคิดว่าหลังจากจวินเซียวเหยาอายุครบสิบปี เขาคงจะเข้าร่วมการแข่งขันสำหรับตำแหน่งลำดับ

ตามที่เห็น มันไม่มีความจำเป็นสำหรับเขาที่ต้องเข้าร่วมการแข่งขันและกลายเป็นลำดับศูนย์ไปแล้ว

แม้ว่าจวินจ้างเจี้ยนจะตกใจขนาดนั้น แต่เขาก็ไม่รู้สึกอิจฉา

เพราะยังไงเขาก็เคยสัมผัสกับความแข็งแกร่งของจวินเซียวเหยาด้วยตัวเองและสถานะลำดับศูนย์ก็เหมาะสมกับเขาอย่างแท้จริง

“ข้าไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าบุตรพระเจ้าได้รับสถานะลำดับศูนย์แล้ว” อกของจวินเสวี่ยฮวางกระเพื่อมแรงและค่อนข้างประหลาดใจ

ยังมีจวินว่านจี๋ เขากำหมัดแน่นและมันราวกับว่ามีประกายอัสนีนับไม่ถ้วนในดวงตาของเขาซึ่งแสดงถึงความกระสับกระส่าย ความวุ่นวายในใจ

“ทำไม…” จวินว่านจี๋คิดในใจอย่างเย็นชา

ทำไมจวินเซียวเหยาผู้นี้ถึงได้ทุกสิ่งอย่างง่ายดายในขณะที่เขาต้องทำงานอย่างหนักเพื่อให้ได้มา

มันไม่เป็นอะไรหากได้รับสถานะบุตรพระเจ้า แต่ตอนนี้กระทั่งสถานะสูงสุด ตัวตนลำดับศูนย์ ยังมอบให้กับจวินเซียวเหยาโดยตรง

อัจฉริยะอย่างจวินว่านจี๋ได้ก้าวผ่านความยากลำบากและการทดสอบอันมากมายเพื่อแข่งขันสำหรับสถานะลำดับ และในที่สุดก็เป็นผู้ที่โดดเด่นท่ามกลางอัจฉริยะตระกูลจวิน

จวินว่านจี๋รู้สึกไม่ยินยอม รู้สึกอยุติธรรม และรู้สึกเดือดดาล!

จวินจ้านเทียนมองความตกตะลึงและความหวาดกลัวที่เกิดขึ้นโดยรอบ เขาอดไม่ได้ที่จะพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

นี่คือผลลัพธ์ที่เขาต้องการ

หลังจากงานเลี้ยงวันเกิดสิบปี มันก็ถึงเวลาของจวินเซียวเหยาที่จะออกผจญภัยในโลกภายนอก

แต่ก่อนที่จะออกผจญภัย ตระกูลจวินต้องการสร้างแรงผลักดันให้กับจวินเซียวเหยาก่อน

สถานะลำดับศูนย์คือวิธีที่เร็วที่สุดในการสร้างชื่อให้กับจวินเซียวเหยาอย่างไม่ต้องสงสัย

“นี่เป็นการสืบทอดกิจการต่อจากพ่อหรือเปล่า?” หลายคนมองจวินเซียวเหยาและสายตาของพวกเขาเริ่มเปลี่ยนไป (ประมาณว่าได้ลำดับศูนย์ต่อจากพ่อ)

บิดาของจวินเซียวเหยา จวินหวูหุ่ย คือลำดับศูนย์ในรุ่นก่อนหน้าและตอนนี้เขาก็ได้กลายเป็นลำดับศูนย์ด้วยเช่นกัน

แค่ได้รับสถานะบุตรพระเจ้าก็ทำให้จวินเซียวเหยาเป็นที่โปรดปรานอย่างมากแล้ว

ตอนนี้เพิ่มสถานะลำดับศูนย์เข้าไป

ด้วยสองสุดยอดสถานะสูงสุด เกรงว่าจะมีคนไม่มากนักที่กล้ายั่วยุจวินเซียวเหยา

“น้องเซียวเหยาเป็นลำดับศูนย์ด้วย?” เจียงลั่วหลีโผล่หน้าใบเล็กของนางออกจากแขนของเจียงเซิ่งยี

หนึ่งในบุคคลที่นางให้การยอมรับมากที่สุดคือบิดาของจวินเซียวเหยา ราชันเทพชุดขาวจวินหวูหุ่ย

ตอนนี้จวินเซียวเหยาได้สืบทอดกิจการต่อจากพ่อ มันดูเหมือนจวินเซียวเหยาเต็มเปี่ยมไปด้วยความน่าหลงใหลราวกับว่าเขาจะเป็นราชันเทพชุดขาวคนต่อไป

“แต่น้องเซียวเหยากลับตีก้นข้าแถมบอกว่าข้าตัวเตี้ยน่ะสิ เขามันนิสัยไม่ดี…” เจียงลั่วหลีพึมพำ

แม้ว่านางจะโกรธจวินเซียวเหยาเล็กน้อย แต่จวินเซียวเหยาก็หล่อวัวตายควายล้มจริงๆ

ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแกร่ง สถานะ เบื้องหลัง หรือรูปร่างหน้าตา ทั้งหมดล้วนไร้ผู้เทียบเคียงได้ในโลก

เจียงลั่วหลีไม่สามารถกำจัดความขัดแย้งในตัวเองได้เลย

เจียงโร่วเผยร่องรอยความทรงจำและอารมณ์ความรู้สึก นางกล่าวกับตัวเอง “หวูหุ่ย เจ้าเห็นหรือเปล่าว่าลูกชายของเราสองคนเป็นลำดับศูนย์แล้ว…”

เพียงขณะที่ทุกขุมกำลังอยู่ในความตกตะลึง

เสียงอันเย็นชาดังขึ้น

“ผู้อาวุโสตระกูล ข้ามีคำถาม”

ได้ยินเสียงนี้ สีหน้าของจวินจ้างเจี้ยนเปลี่ยนไป

จวินจ้านเทียนหันไปมองและขมวดคิ้วเล็กน้อย

ผู้ที่กล่าวออกมาไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจากลำดับห้า จวินว่านจี๋

จวินเซียวเหยาก็หันไปมองอย่างไร้อารมณ์เช่นกัน

การประกาศตัวตนลำดับศูนย์เป็นสิ่งที่ต้องเกิดขึ้น

ถ้าจวินว่านจี๋ไม่รู้ขอบเขตของตัวเอง จวินเซียวเหยาก็จะไม่ยั้งมือ

“เจ้ามีปัญหาอะไรหรือ?” จวินจ้านเทียนกล่าวอย่างใจเย็น

“ขอบังอาจถามจวินเซียวเหยา เขาเคยเข้าร่วมการแข่งขันสำหรับตำแหน่งลำดับหรือไม่?” จวินว่านจี๋ถามด้วยเสียงเข้ม

“ไม่” จวินจ้านเทียนตอบ

“ขอบังอาจถามจวินเซียวเหยา เขาเคยสร้างชื่อเสียงอะไรให้กับตระกูลจวินหรือไม่” จวินว่านจี๋ถามต่อ

“ไม่” สีหน้าของจวินจ้านเทียนเริ่มมืดมน

จวินเซียวเหยายังไม่เคยออกสู่โลกภายนอก แล้วเขาจะไปสร้างชื่อเสียงให้กับตระกูลจวินได้ยังไง?

“ขอบังอาจถามจวินเซียวเหยา เขาเคยผ่านการทดสอบห้าระดับ สังหารหกนายพล และเอาชนะในตำแหน่งของลำดับหรือไม่?” จวินว่านจี๋ยิงสามคำถามรวด

“ไม่!” น้ำเสียงของจวินจ้านเทียนเริ่มเย็นชาเล็กน้อย

ถ้าหากเป็นบุคคลจากขุมกำลังอื่นถามแบบนี้ จวินจ้านเทียนคงจะตบมันปลิวไปแล้ว

แต่คนที่ถามคือลำดับห้าแห่งตระกูลจวิน หากเขาถูกตี ตระกูลจวินคงจะเสียหน้าด้วยความอับอาย

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วจวินเซียวเหยาจะเป็นลำดับศูนย์โดยไม่มีเหตุผลมารองรับได้อย่างไร?!”

จวินว่านจี๋ลุกขึ้นยืนในทันทีและถามด้วยความเฉียบขาด!

ประกายอัสนีอันรุนแรงสาดไปทั่วดวงตาของเขา!

บรรยากาศโดยรอบถึงกับเงียบเชียบ!

แม้แต่จวินจ้านเทียน เขาก็ไม่สามารถกล่าวอะไรออกมาได้ขณะหนึ่ง

ในความเงียบ จวินเซียวเหยาก้าวออกมาหนึ่งก้าวและยืนมือไพล่หลังราวกับเป็นผู้อมตะพเนจรชุดขาว

“ในเมื่อเจ้ามีหลายคำถามมากนัก เช่นนั้นข้าจะตอบเจ้า”

“สถานะลำดับศูนย์ถูกมอบโดยตรงจากท่านบรรพชนที่สิบแปด เหตุผลที่ท่านบรรพชนทำเช่นนี้ก็เพราะท่านไว้ใจข้า…”

“ด้วยการมีข้าอยู่ที่นี่ ตรงนี้ ไยเจ้าไม่กังวลว่าจะมีจักรพรรดิถือกำเนิดออกมาเล่า!”

(หากมีคำแนะนำหรือข้อติเตียน สามารถคอมเมนท์เพื่อบอกกล่าวได้นะครับ ^ ^ ขอบพระคุณมากครับที่สละเวลาอ่านจนจบ)