ตอนที่ 1219 มันเป็นอีกครั้งที่ เธอ.. พูดไม่ออก

หลินฟาน กล่าวว่า : “แน่นอนว่าคุณไม่ใช่ อย่าเข้าใจผมผิด ผมไม่ได้หมายความอย่างอื่น ดอกไม้ดอกนี้.. ผมไม่ได้มอบให้คุณในฐานะคนรัก แค่แสดงความเสียใจต่อคุณ เพราะหลังจากที่คุณเกือบจะถูกฆ่าเมื่อกี้ เป็นผมเองที่เป็นต้นเหตุ ถ้าผมไม่เข้าไปยุ่ง คุณก็คงจะไม่ตกไปอยู่ในอันตราย”

สิ่งหนึ่งตอบแทนอีกสิ่งหนึ่ง แม้ว่าเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่เป็นมิตรกับ หยุน ชิงเย้า แต่เรื่องที่เกิดขึ้นที่ทางออกเส้นทางด่วน หลินฟาน ก็ต้องรับผิดชอบในเรื่องนี้

“......” หยุน ชิงเย้า ไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี แต่เมื่อเธอมองไปเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนั้นที่ขายดอกไม้เมื่อกี้นี้.. เธอก็ยังขายให้กับผู้คนที่เดินผ่านไปมา หยุน ชิงเย้า ก็ได้พูดขึ้นทันที

“หลินฟาน คุณชอบยุ่งเรื่องของคนอื่นมาโดยตลอดใช่ไหม อะไรที่ไม่เกี่ยวกับคุณ คุณก็จะเข้าไปก้าวก่ายด้วย? และคุณที่ทําตัวเป็นคนดีขนาดนี้ ทําไมถึงไม่เข้าไปช่วยเหลือเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่น่าสงสารคนนั้น อีกอย่างทักษะทางการแพทย์ของคุณไม่ใช่ว่าน่าทึ่งมากหรือไง แม่ของเธอป่วยนอนอยู่บนเตียง ดังนั้นทำไมคุณถึงยังได้ทำเป็นไม่สนใจแบบนี้ ได้?”

หยุน ชิงเย้า ได้มองไปที่ หลินฟาน ด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา พยายามเปิดหน้ากากหน้าซื่อใจคดของ หลินฟาน ออก ซึ่งจริงๆ แล้ว คําพูดนี้ของเธอก็เป็นการเยาะเย้ย หลินฟาน ที่มองเห็นความตายแต่กลับไม่ช่วย

หลินฟาน ยิ้มแล้ว เอื้อมมือชี้ไปในทิศทางหนึ่ง แล้วพูดว่า : “คุณเห็นผู้ชายคนตรงนั้นไหม?”

หยุน ชิงเย้า ได้มองไปในทิศทางที่ หลินฟาน ได้ชี้ออกไป และก็เห็นว่าข้างห้องน้ำของปั๊มน้ำมัน มีรถจักรยานยนต์จอดอยู่ ที่ข้างๆ ก็ได้มีชายคนหนึ่งกําลังเล่นโทรศัพท์มือถือ และเงยหน้าขึ้นมามองสังเกตบางอย่างเป็นครั้งคราว

หลินฟาน กล่าวว่า : “เด็กผู้หญิงคนนั้นบอกว่า พ่อของเธอเสียชีวิต และแม่ของเธอป่วย แต่พ่อของเธออยู่ที่นี่อย่างเห็นได้ชัด”

หยุน ชิงเย้า ตกตะลึง : “คุณกำลังหมายความว่า เด็กผู้หญิงคนนั้น ..โกหก แล้วนี่คุณรู้ได้อย่างไร?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ผมดูออก แม้แต่คุณผมเองก็สามารถบอกได้ทันทีว่าคุณโกหก แล้วนับประสาอะไรกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนั้นกัน?”

หยุน ชิงเย้า ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะถือโอกาสกัดเธอกลับ และเธอก็ได้พูดอย่างไม่พอใจไปว่า : “ฮึ่ม แล้วคุณจะไปรู้ได้อย่างไรว่า ผู้ชายคนนั้น คือพ่อของเธอจริงๆ เขาอาจจะเป็นคนเลวที่ลักพาตัวเด็กมาก็ได้ ..ไม่ใช่หรือไงกัน ฉันเองก็เคยได้ยินข่าวว่ามีพวกอาชญากรแบบนี้ที่ชอบลักพาตัวเด็กไป และให้เด็กพวกนั้นช่วยพวกเขาหาเงิน”

หลินฟาน กล่าวว่า : “อืม.. มันก็มีพวกสถานการณ์แบบนั้นอยู่จริงๆ.. แต่ผู้ชายคนนี้ ไม่ใช่ คุณพอเคยได้ยินไหมว่าที่ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ลูกชายล้วนอยู่กับแม่ ลูกสาวล้วนอยู่กับพ่อ ผู้ชายคนนี้กับเด็กผู้หญิงคนนั้น มีลักษณะที่คล้ายกันมาก เช่น พวกเขามีเปลือกตาชั้นเดียวเหมือนกัน ดูที่ริมฝีปากบนของพวกเขาก็ดูเหมือนกันทุกประการ ที่เห็นได้ชัดที่สุดก็คือสีผิวของพวกเขา คุณเองก็รู้ว่าผมเข้าใจเทคนิคทางการแพทย์ พ่อคนนี้มีความผิดปกติทางพันธุกรรมที่สืบทอดมาถึงลูกสาว ทําให้สีผิวของพวกเขาทั้งสองดูแปลกตาออกไป”

หยุน ชิงเย้า ตกตะลึง เธอรู้ว่า หลินฟาน มีความสามารถในการสังเกตสูง แต่ก็ไม่คิดว่า หลินฟาน จะมาถึงจุดนี้ ..และนี่เขาเป็น เชอร์ล็อก โฮมส์ หรืออย่างไรกัน?

หยุน ชิงเย้า ก็ได้สังเกต ผู้ชาย และเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนั้นอย่างละเอียด และมันก็จริง ..ทั้งหมดเป็นไปตามที่ หลินฟาน พูด ซึ่งหากไม่ดูให้ดีอย่างละเอียดจริงๆ ก็ยังแยกไม่ออก แต่ หลินฟาน เพียงแค่มองผ่านปราดเดียว เขาก็ดูออกได้อย่างชัดเจนแล้ว

“ฉันคิดว่าการตัดสินของคุณยังสะเพร่าอยู่ ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่จําเป็นต้องเป็นพ่อลูกกัน หากถ้าผู้ชายคนนี้เป็นอาชญากรจริงๆ ขึ้นมา คุณไม่คิดหรือว่านี่ ..จะเป็นการทําร้ายเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ เหรอไง?” หยุน ชิงเย้า ปากแข็ง เธอจึงปฏิเสธที่จะยอมรับว่า หลินฟาน พูดถูก

หลินฟาน กล่าวว่า : “ถ้าคุณไม่เชื่อ พวกเราสามารถพิสูจน์ได้”

หยุน ชิงเย้า พูดถามไปว่า : “คุณจะพิสูจน์มันยังไง?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “คุณบอกว่าผมไม่ช่วยเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ งั้นได้.. ผมก็จะช่วยเธอ ให้ลุงตํารวจมาสั่งสอนคนๆ นี้ในฐานะที่เขาเป็นพ่อคน”

หลังจากพูดจบ หลินฟาน ก็ได้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และโทรหาตํารวจ เขาได้พูดว่า : “สวัสดีครับ ผมมีเรื่องจะแจ้ง พอดีผมเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งขายดอกไม้ในปั๊มน้ำมัน และมีผู้ชายคนหนึ่งกําลังเฝ้าดูอยู่ข้างๆ, ผมเกิดสงสัยว่า เด็กผู้หญิงคนนี้ อาจจะถูกลักพาตัวมา”

ตำรวจที่เป็นคนรับสาย ได้ถามด้วยความกังวลทันทีว่า : “ทางคุณช่วยกรุณาบอกตำแหน่งที่อยู่ให้ชัดเจนทีครับว่าที่ไหน?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “รอสักครู่ครับ ผมจะดูให้ ตอนนี้ผมอยู่ที่ปั๊มน้ำมันบนถนนชุนซี ใกล้กับโรงแรมแกรนด์ ไฮแอทครับ”

ทางตำรวจ กล่าวว่า : “โอเค คุณครับ ทางฝั่งเราจะจัดเจ้าหน้าที่ตํารวจลงพื้นที่ไปทันที ขอรบกวนคุณให้อยู่ที่เดิมก่อนตอนนี้ หากถ้ามีสถานการณ์ใหม่ ทางคุณจะได้รีบรายงานให้กับทางเราทราบอย่างทันท่วงที”

หลังจากวางสายไป หลินฟาน ก็ขับรถไปด้านข้าง และหยุดจอดอยู่ตรงนั้น

เพียงไม่กี่นาทีก็ได้มีรถตํารวจคันหนึ่งมาถึงปั๊มน้ำมัน ผู้ชายคนนั้นก็ได้ถูกตํารวจเข้าควบคุมทันที และเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ขายดอกไม้ก็ถูกพาตัวไป

ชายคนนั้นได้ร้องไห้อย่างกระวนกระวาย และรีบพูดอธิบายให้กับตํารวจฟัง หลังจากยืนยันตัวตนแล้ว ในที่สุดก็พิสูจน์ได้ว่า ..เขา กับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนั้น เป็นพ่อลูกกัน

ปรากฏว่าฝ่ายผู้ชายคนนั้นเกียจคร้าน ทางบ้านเองก็ยากจน และตัวเองก็ไม่อยากทำงานหาเงิน จึงได้ให้ลูกสาวออกไปขายดอกไม้เพื่อหารายได้ในครอบครัว และเพื่อหวังว่าจะได้รายได้เพิ่มขึ้น เขาเองจึงคิดที่จะขายความอนาถา ความน่าสงสาร ความเห็นใจมาเป็นกลอุบาย แล้วยุยงให้ลูกสาวของเขาโกหกว่า พ่อตัวเองได้ตาย แม่ตัวเองป่วยหนัก เพื่อเรียกร้องความเห็นใจจากผู้คนที่สัญจรไปมา

ต้องบอกว่าทริคนี้ยังใช้ได้ดี โดยพื้นฐานแล้ว การมาได้ยินเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ พูดแบบนี้ ก็ล้วนกระตุ้นความเห็นอกเห็นใจของผู้คนที่เดินผ่านไปมา เห็นได้ชัดจากดอกไม้ของเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ที่สามารถขายออกไปได้อย่างราบรื่น

ด้วยวิธีนี้ ก็แค่อาศัยลูกสาวขายดอกไม้ ในที่สุดพ่อคนนี้ ก็ไม่ต้องทํางาน ก็สามารถเลี้ยงตัวเองได้แล้ว

สําหรับพฤติกรรมแบบนี้ของผู้ชายคนนั้น ทางตํารวจก็ได้ว่ากล่าว และให้ความรู้กับผู้ชายคนนั้นอย่างเข้มข้น ชายคนนั้นเพียงยิ้ม และพยักหน้ารับฟัง พร้อมกับรับปากว่าต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีก

เมื่อเห็นฉากนี้ หยุน ชิงเย้า ก็ได้แต่ยอมแพ้ ต้องยอมรับว่าการตัดสินของ หลินฟาน นั้นถูกต้อง

หลินฟาน ก็ไม่ได้คิดจะหยุดอยู่ที่นี่อีก และเขาก็ได้ขับรถออกไป

“เป็นยังไงบ้าง ตอนนี้คุณสบายใจได้แล้วใช่ไหม?” หลินฟาน ได้พูด พร้อมกับยิ้มออกมาเล็กน้อย

เมื่อเห็นรอยยิ้มนั้นของ หลินฟาน หยุน ชิงเย้า ที่เกิดรู้สึกว่าตัวเองถูกตบหน้า ก็มีสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาทันที : “ในเมื่อคุณรู้ว่าพ่อคนนี้แย่ขนาดนี้ ทําไมคุณถึงไม่ดูแลเอง คุณเองรู้อยู่แล้วว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นโกหก แต่คุณก็กลับยังคงไปช่วยเธอซื้อดอกไม้ด้วย และสิ่งที่คุณทำไปนี่มันก็คือการช่วยคนเลวทําชั่ว เฮอะ!”

พอ หลินฟาน ได้ยิน เขาก็ได้เหงื่อตกในทันที ทําไม.. ผู้หญิงคนนี้ ถึงได้ชอบยั่วยุจับผิดเขามากนักนะ

“คุณ.. ในโลกนี้มีประชากรทั้งหมดกว่า 7 พันล้านคน มีครอบครัวนับไม่ถ้วน มีคนดีนับไม่ถ้วน และก็มีคนเลวนับไม่ถ้วน คุณจะจัดการอย่างไร? เอาเป็นว่า เราไม่ต้องไปพูดถึงคนทั้งโลก คุณแค่มองตรงไปในถนนเส้นนี้ ทั้งสองข้างทางก็มีผู้คนที่เดินสัญจรไปมานับไม่ถ้วน และถ้าเกิดคุณเดินไปหยุดถามพวกเขาคนใดคนหนึ่ง พวกเขาทั้งหมดที่คุณได้เดินเข้าไปหยุดถามก็ต้องมีปัญหาอย่างใดอย่างหนึ่งแน่ๆ อย่างเช่น การงานไม่ราบรื่น หรือชีวิตไม่สมหวัง หรือเจอคนโกหก หรือไม่ก็ถูกคนรังแก พอเป็นแบบนี้หรือว่า ..คุณ ต้องช่วยพวกเขาแก้ปัญหาไปทีละคนๆ? ส่วนผม.. ผมขอบอกตรงๆ เลยว่า ผมไม่ใช่พระเจ้า” หลินฟาน ได้พูดกล่าวออกไป

“ก็อยากที่ผมบอกไปเมื่อกี้ว่าพ่อคนนี้เป็นคนขี้เกียจ ตัวเองขี้เกียจ เลยขอให้ลูกสาวหาเงิน แถมยังใช้วิธีการหลอกลวงผู้คน ทั้งนี้นี่ก็เป็นปัญหาด้านการศึกษาของครอบครัว อีกอย่าง.. มันก็มีโอกาสสูงมากที่ลูกสาวคนนี้จะถูกพ่อแบบนี้สั่งสอนในสิ่งที่ไม่ดี เมื่อพอเธอโตขึ้น เธอเองอาจจะมองบางสิ่งบางอย่างไม่ถูกไป แต่คุณคิดว่ามีวิธีใดในการจัดการ? ขึ้นไปด่าพ่อคนนั่น? คนประเภทนี้.. ถ้าด่าไปเขาจะมีสติขึ้นมาได้? แน่นอนว่าหากเขามีสติได้ คงไม่เป็นแบบนี้ไปตั้งแต่แรกๆ หรือไม่งั้นคุณก็ลองไปติดตามดูชีวิตพวกเขา จ้องมองพวกเขาในทุกๆ วัน ที่นี่คุณก็จะรู้แล้ว ดังนั้นในเวลานี้ คุณทำได้แค่โน้มน้าวตัวเองว่า ในโลกนี้มันมีความแปลกประหลาดอยู่ก่อนแล้ว ทั้งสิ่งมีชีวิตเองก็มีความหลากหลาย และอย่าได้คิดคาดหวังว่าคุณจะสามารถเปลี่ยน หรือเข้าไปช่วยเหลือทุกคนได้ สิ่งเดียวที่คุณสามารถทําได้ก็คือ ทําตัวเองให้ดี ถ้าคุณสามารถเป็นตัวอย่างที่ดีได้ นั่นมันจึงจะส่งผลกระทบต่อผู้คนมากขึ้น และเมื่อนั้นคุณเองก็จะได้รับกุศลที่หาที่สุดมิได้แล้ว (功德无量)”

หยุน ชิงเย้า : “......”

มันเป็นอีกครั้งที่ เธอ.. พูดไม่ออก

หลินฟาน ยิ้มเล็กน้อย แล้วพูดไปว่า : “คุณถามผมว่า ทำไมผมถึงซื้อดอกไม้ทั้งๆ ที่รู้ทั้งรู้ว่าเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้โกหก โดยใช้ความรู้สึกเห็นอกเห็นใจของผู้คน นี่มันก็เป็นเพราะ.. ว่า แม้ว่าภูมิหลังชีวิตของเธอจะเป็นของปลอม แต่ดอกไม้นี้นั้น ..มันเป็นของจริง ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ผมเองก็ได้ตัดสินใจซื้อมันมาเพื่อแสดงความจริงใจ และก็เพื่อปลอบโยนคุณ ส่วนคุณจะรับหรือไม่รับนั้นมันขึ้นอยู่กับคุณ”

หยุน ชิงเย้า ได้มองดอกกุหลาบที่อยู่ตรงหน้าเธอ และตกอยู่ในความเงียบ ไปชั่วขณะหนึ่ง…