สุดยอดอัศวิน บทที่ 6 : พรสวรรค์อัศวินระดับสูง
สุดยอดอัศวิน บทที่ 6 : พรสวรรค์อัศวินระดับสูง
“เจ๋งเป้ง!”
พรสวรรค์ทั้งสองนี้เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาน้ำลายสอ ฌอนถอนหายใจเล็กน้อย มุ่งความสนใจไปที่คอลัมน์พรสวรรค์อัศวินระดับสูง แล้วเปิดใช้ความสามารถในการคัดลอกพรสวรรค์โดยไม่ลังเล
การคัดลอกพรสวรรค์สามารถเปลี่ยนพรสวรรค์ของคนอื่นให้ตัวเองนำมาประยุกต์ใช้ได้ ความสามารถนี้เรียกได้ว่าท้าทายสวรรค์มาก ๆ แต่มันก็มีข้อจำกัดมากมาย หนึ่งในนั้นคือมีเวลาใช้อย่างจำกัด
เมื่อเขาอยู่บนโลกนี้ ฌอนสามารถเปิดใช้งานความสามารถในการคัดลอกพรสวรรค์ได้หนึ่งครั้งต่อเดือน หลังจากใช้มันไปแล้ว แม้ว่าเขาอยากจะคัดลอกพรสวรรค์ของคนอื่นภายในเดือนเดียวกัน แต่เขาก็ไม่สามารถคัดลอกเพิ่มได้
ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะคัดลอกพรสวรรค์อัศวินระดับสูง แม้เขาอยากจะได้พรสวรรค์ด้านฝีมือดาบด้วย แต่พรสวรรค์ของอัศวินคือสิ่งที่เขาต้องการอย่างมากในตอนนี้ เพราะเขามีเวลาน้อยกว่าครึ่งเดือนก่อนถึงการประเมิน
“โชคดีที่ความสามารถในการคัดลอกพรสวรรค์ยังใช้ได้อยู่”
ในขณะที่ความสามารถในการคัดลอกพรสวรรค์ถูกเปิดใช้งาน ความรู้สึกแปลก ๆ ก็เกิดขึ้นในร่างกายของฌอน เมื่อเขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงนี้ ฌอนอดไม่ได้ที่จะแสดงความดีใจสุดขีด
ตอนแรกเขากังวลเล็กน้อยว่าความสามารถในการคัดลอกพรสวรรค์จะหายไป แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาคงกังวลเกินไปเอง เพราะเขาคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาตั้งแต่ไหนแต่ไร ทุกครั้งที่เขาคัดลอกพรสวรรค์ ความรู้สึกนี้จะเกิดขึ้นเมื่อร่างกายเกิดการเปลี่ยนแปลง
ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือ ครั้งนี้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรุนแรงกว่าที่เคยเป็นมา
เขารู้สึกราวกับว่าร่างกายของตัวเองเหมือนถูกยัดเข้าไปในเตาหลอม และมันร้อนมากจนสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรง
ในระหว่างเกิดการเปลี่ยนแปลง จิตใจของเขาสั่นไหวเล็กน้อย แต่เขายังคงมองไปที่พรสวรรค์ด้านฝีมือดาบระดับปานกลางของเลดี้สการ์เล็ต เซร่า แล้วเปิดใช้งานความสามารถในการคัดลอกพรสวรรค์อีกครั้ง
หืม!
ผลเป็นไปตามคาด ความสามารถในการคัดลอกพรสวรรค์ไม่มีวี่แววว่าจะเปิดใช้งาน จึงเปิดใช้งานความสามารถนี้ไม่สำเร็จ
“พอก่อน!”
เมื่อเห็นสิ่งนี้ แม้ว่าฌอนจะรู้สึกเสียใจเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ผิดหวังมาก เพราะเป้าหมายของการเข้าร่วมฝึกฝนทั้งที่ตัวเองยังบาดเจ็บในวันนี้ได้บรรลุผลไปเรียบร้อยแล้ว
เดิมทีเขาคิดว่าคงดีไม่น้อยถ้าได้คัดลอกพรสวรรค์อัศวินระดับปานกลาง แต่ท้ายที่สุดแล้ว พรสวรรค์ทั้งสองระดับก็มีความแตกต่างกันอยู่มาก
สำหรับเด็กหนุ่มผู้สูงศักดิ์อย่างไททัส เคิร์กที่ถูกเรียกว่าเป็นอัจฉริยะนั้น ฌอนประเมินว่าพรสวรรค์อัศวินของเขาน่าจะสูงกว่าระดับปานกลางแค่นิดหน่อย
แต่พรสวรรค์ระดับสูงไม่ได้ถูกครอบครองโดยใครก็ตามที่ถูกเรียกว่าเป็นอัจฉริยะ ยกเว้นว่าอัจฉริยะคนนั้นจะเป็นคนประเภทที่มีความน่าอัศจรรย์อย่างแท้จริง ซึ่งพวกอัจฉริยะโดยทั่วไปมักจะมีพรสวรรค์ระดับปานกลางเท่านั้น
สำหรับพรวรรค์ระดับสูงนั้นหายากยิ่งกว่า
ในชีวิตที่แล้วของเขา พรสวรรค์ทั้งหมดที่เขาคัดลอกมานั้นใช่ว่าจะเป็นพรสวรรค์ระดับสูงทั้งหมด พรสวรรค์ระดับปานกลางนั้นมีมากมาย พรสวรรค์ระดับสูงคิดเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น สำหรับพรสวรรค์ระดับสูงที่เขามี มีเพียงอย่างเดียวนั่นก็คือพรสวรรค์ทางเคมี เพราะพรสวรรค์นี้จึงทำให้เขากลายเป็นผู้ได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีที่อายุน้อยที่สุด
การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันทางร่างกายของฌอน ดึงดูดความสนใจของเลดี้สการ์เล็ต เซร่าอยู่ไม่น้อย เธอขมวดคิ้วและมองไปที่ฌอนด้วยความสงสัย
“เธอไหวนะ?”
“ขอบคุณที่เป็นห่วงครับท่านเซร่า แต่ผมสบายดี หรืออาจมีไข้นิดหน่อย”
ฌอนรู้สึกผิดเมื่อมองไปที่ดวงตาของเลดี้สการ์เล็ตเซร่า เขาจึงรีบหลบหน้าและตอบกลับไป
“คงใช่ อาการบาดเจ็บที่หัวของเธอยังคงไม่หายดี จริงอยู่ที่เธอไม่ควรฝืนต่อสู้แบบนี้ ฉันไม่ได้คิดให้รอบคอบเอง
“ฉันเห็นแล้วว่าเธอคงฝึกฝนมาอย่างหนัก แต่ว่าการฝึกฝนอย่างหนักก็ไม่ใช่เรื่องดี ถ้าฝืนตัวเองมากไป อาจจะส่งผลเสียเอาได้ ข้อต่อแขนของเธอเลยบาดเจ็บง่ายเพราะฝึกฝนมากเกินไป”
“หา?!”
เมื่อได้ยินแบบนี้ ฌอนก็แสดงความกังวลออกมา นี่ไม่ใช่การเสแสร้ง แต่เป็นอารมณ์ที่แท้จริงของเขา
ในฐานะที่เขามาจากโลกที่เต็มไปด้วยข้อมูล เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าการฝึกฝนมากเกินไปอาจทำให้เกิดอาการบาดเจ็บต่อร่างกายได้?
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงความเสียหายต่อร่างกาย เขากลัวว่าอาการบาดเจ็บนี้จะคงอยู่ถาวรและจะส่งผลต่อความก้าวหน้าต่อการเป็นอัศวินในอนาคต ดังนั้นความกังวลนี้จึงไม่ใช่เรื่องผิดอะไร
“เธอไม่ต้องกังวลหรอก ฉันเพิ่งดัดข้อต่อที่ผิดตำแหน่งของเธอให้ตรงแล้ว หลังจากนี้เธอควรใส่ใจกับการแบ่งเวลาฝึกฝนและพักผ่อนให้ดี แล้วก็อย่าหักโหมมากเกินไป จะได้ไม่มีปัญหาตามมา”
“ขอบคุณครับท่านเซร่า”
ฌอนทำความเคารพอีกครั้งด้วยความขอบคุณ
ไม่ต้องสงสัยเลยว่ากำไรของเขาในวันนี้มากกว่าที่คาดเอาไว้มาก ไม่เพียงแต่เขาจะได้รับพรสวรรค์อัศวินระดับสูงที่จำเป็นอย่างเร่งด่วนที่สุดเท่านั้น แต่เขายังได้พัฒนาวิชาดาบ และได้รับการรักษาอาการบาดเจ็บที่ซ่อนอยู่ในร่างกาย
ทั้งหมดนี้ต้องยกความดีความชอบให้ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขา แม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้ช่วยอะไรมาก แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาได้รับประโยชน์อย่างมาก
เมื่อฌอนเดินกลับมายังท่ามกลางกลุ่มนักเรียน เขาสัมผัสได้ถึงสายตาอิจฉาริษยาของนักเรียนรอบ ๆ ตัวเขาอย่างชัดเจน
แต่เขาไม่ได้สนใจหรือไม่ได้สังเกต จนกระทั่งเขากลับมาที่ตำแหน่งของตัวเอง เขากำลังประสบกับการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขา
การเปลี่ยนแปลงครั้งนี้รุนแรงและยาวนานกว่าที่เคยเป็นมา
ในอดีต การเปลี่ยนแปลงความสามารถจะกินเวลาไม่เกินหนึ่งหรือสองนาที แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไป เกือบสิบนาทีแล้วนับตั้งแต่เขาคัดลอกพรสวรรค์มา แต่การเปลี่ยนแปลงนี้ยังไม่เสร็จสมบูรณ์
ในความเป็นจริง สมัยเขายังอยู่บนโลกเดิม เขาเคยรู้สึกถึงความไม่เท่าเทียมกันระหว่างพรสวรรค์
พูดง่าย ๆ ก็คือ พรสวรรค์ในระดับเดียวกัน อาจมีความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ยกตัวอย่างจากกรณีที่ง่ายที่สุด มันก็เหมือนกับพรสวรรค์อัศวินระดับพื้นฐาน และพรสวรรค์ด้านดนตรีระดับพื้นฐาน ทั้งสองต่างเป็นพรสวรรค์ระดับพื้นฐานเหมือนกัน แต่ก็มีความสามารถที่ไม่เหมือนกันเลย
แม้ว่าจะไม่ใช่ทุกคนที่มีพรสวรรค์ด้านดนตรีระดับพื้นฐาน แต่ในโลกต้องมีคนที่มีพรสวรรค์ดังกล่าวอยู่สักคนหนึ่ง ตราบใดที่ทำการค้นหาต่อไป ไม่นานคงพบคนที่มีพรสวรรค์ด้านดนตรีระดับพื้นฐานได้อย่างแน่นอน
แต่พรสวรรค์อัศวินระดับพื้นฐานนั้นต่างออกไป เช่นเดียวกับชั้นเรียนของฌอน ในเมืองเอซายที่เขาอาศัยอยู่ นอกจากเขาและเบนสันแล้ว มีเพียงไม่กี่คนที่มีพรสวรรค์อัศวิน และจำนวนคนทั้งหมดมีน้อยกว่าสิบ แสดงว่าพรสวรรค์แบบนี้หายากมาก
หากพรสวรรค์ด้านดนตรีเป็นพรสวรรค์ระดับทั่วไป พรสวรรค์ของอัศวินก็ถือเป็นพรสวรรค์ระดับสูง เขารู้สึกว่ายิ่งมีพรสวรรค์ระดับสูงมากเท่าไร โครงสร้างก็ยิ่งซับซ้อนมากขึ้นเท่านั้น โอกาสเกิดขึ้นก็จะยิ่งน้อยลง และใช้เวลาในการเปลี่ยนแปลงนานขึ้น
“ฌอน เยี่ยมเลย”
เมื่อฌอนกลับมาที่ตำแหน่งเดิม การเปลี่ยนแปลงก็เสร็จสิ้นในที่สุด อุณหภูมิร่างกายของเขาก็กลับสู่สภาวะปกติ ในขณะนี้ จู่ ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นข้าง ๆ เขา
“ขอบใจ”
เมื่อได้ยินเสียงนี้ ฌอนก็หันหน้าไปและเห็นว่าเป็นมัวร์ เขาจึงกล่าวขอบคุณเขาเบา ๆ
ในบรรดานักเรียนทั้งหมด คนที่อยู่ต่อหน้าเขาน่าจะเป็นคนเดียวที่สามารถให้กำลังใจเขาอย่างจริงใจ โดยไม่ต้องสงสัยเลยว่าในแง่ของความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลนั้น ฌอนคนเก่าล้มเหลวมาก
ก่อนที่เขาจะถึงวาะสุดท้ายในชาติก่อน เขาเชี่ยวชาญด้านความสามารถที่หลากหลาย แม้ว่าเขาจะไม่มีความหยิ่งยโส แต่ก็ทำให้ใครหลายคนรู้สึกหวั่งเหรงเมื่อยืนอยู่ต่อหน้าเขา หลายคนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกต่ำต้อย
ฌอนคนเก่านั้นตรงกันข้ามกับเขาอย่างสิ้นเชิง เนื่องจากความสามารถที่ต่ำต้อยของตัวเอง คนอื่น ๆ จึงรู้สึกว่าเขานั้นไร้ค่า และไม่อยากคบหาสมาคมกับเขา
“ฝีมือดาบของนายไม่ใช่เล่นเลย ถ้ามีโอกาส นายต้องสอนฉันบ้างแล้ว”
มัวร์พูดอย่างตื่นเต้นเล็กน้อย
“ไม่มีปัญหา”
เมื่อได้รับพรสวรรค์อัศวินระดับสูงมาแล้ว ฌอนก็อารมณ์ดีมาก ตอบตกลงโดยไม่ลังเล
ช่วงเวลาต่อมา เลดี้สการ์เล็ต เซร่าได้เล่าประสบการณ์ของเธอต่อ แต่ไม่มีใครได้รับโอกาสให้ต่อสู้กับเธอแบบตัวต่อตัวอีก สิ่งนี้ทำให้หลายคนผิดหวัง เมื่อรู้ว่าฌอนเป็นคนเดียวที่ได้รับคำชี้นำจากเธอ
แกร๊ง แกร๊ง แกร๊ง!
เสียงระฆังบอกเวลาสิ้นสุดชั้นเรียนดังขึ้น ท่ามกลางความไม่เต็มใจของนักเรียนทุกคน เลดี้สการ์เล็ต เซร่าพร้อมกับอาจารย์หกคนเดินออกจากสนามฝึก
หลายคนแสดงความอาลัยอาวรณ์ผ่านทางสายตา แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีโอกาสได้รับคำชี้นำแบบตัวต่อตัวจากเลดี้สการ์เล็ต เซร่า แต่พวกเขาก็ยังได้รับประโยชน์มากมายจากประสบการณ์ของเลดี้เซร่า
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครกล้าเข้าหาเลดี้สการ์เล็ต เซร่าและถามข้อสงสัยจากเธอแบบตัวต่อตัว
ระดับอัศวินนั้นเข้มงวดเกินไป คนอย่างเลดี้สการ์เล็ต เซร่านั้นแตกต่างจากพวกเขามาก พวกเขาเทียบอะไรกับเธอไม่ได้เลย การได้รับคำแนะนำจากเธอครั้งหนึ่งถือเป็นเกียรติยศอันสูงสุดแล้ว ครั้งต่อไปนับว่าเป็นความฟุ่มเฟือย
ฌอนไม่เสียใจเลย หลังจากเลิกชั้นเรียน เขาทักทายมัวร์และจากไป
ทิศทางนั้นไม่ได้เป็นทางกลับห้องของเขา แต่เป็นทางเข้าสู่ป่าอันเงียบสงบภายในเขตโรงเรียน ซึ่งปกติแล้วฌอนคนเก่าใช้ที่นั่นเป็นสถานที่ฝึกฝน
เขาเพิ่งทำการคัดลอกพรสวรรค์มาหมาด ๆ แทบรอไม่ไหวแล้วที่จะทดสอบว่ามันเป็นอย่างไร หลังจากได้รับพรสวรรค์นั้นมา
ยิ่งไปกว่านั้น การประเมินครั้งต่อไปเหลือเวลาอีกไม่ถึงครึ่งเดือน แม้ตอนนี้เขาจะมีพรสวรรค์อัศวินระดับสูงอยู่กับตัว แต่เขาก็ยังไม่มั่นใจว่าตัวเองจะผ่านการประเมินหรือไม่ ภายในครึ่งเดือนนี้ เขาไม่กล้าปล่อยเวลาให้เปล่าประโยชน์
