ตอนที่ 7 สั่งสอนผู้เล่นด้วยไฟฟ้าช็อต
ตอนที่ 7 สั่งสอนผู้เล่นด้วยไฟฟ้าช็อต
"ฉันคิดว่า...เป็นเพราะเราล่อฝูงซอมบี้มาที่นี่ npcคนนี้เลยโกรธ" ผมมีหมวกเวลสามครุ่นคิด
"มันก็แน่อยู่แล้วไม่ใช่เรอะ! ลองนึกภาพว่านายกำลังนอนอยู่บ้านสบายๆ แล้วจู่ๆ ก็มีใครบางคนล่อซอมบี้ร้อยกว่าตัวมาที่หน้าบ้าน เป็นนายจะโกรธไหมล่ะ?” ยิงหัวแตกพูดขึ้น
"ฉันเข้าใจเหตุผล...แต่เขาเป็นแค่npc! มันมากเกินไปที่เขาฆ่าเราเพียงเพราะเราล่อฝูงซอมบี้มา" เกมเมอร์สุดเทพพึมพำเบาๆ
"เกมนี้มีความสมจริง 100% ฉันคิดว่ามันค่อนข้างสมเหตุสมผลแล้ว"
ซัพพอร์ตสุดเทพพยักหน้าเล็กน้อย "นี่คือโลกาวินาศ...ไม่ต้องพูดถึงความโกรธและความชอบของnpcคนนี้ที่มีต่อพวกเรา แม้ว่าเราจะไม่ทำอะไรเลย เขาอาจจะฆ่าพวกเราทั้งหมดเพื่อปล้นเสบียงของเราก็ได้"
"ปกติnpcทั้งหมดไม่ได้ทำตามสคริปต์ที่วางไว้หรอ? และมันเกี่ยวอะไรกับความชอบ.."
"อย่าบอกนะว่า...npcในเกมนี้เป็นAIที่มีจิตสำนึกอิสระอย่างสมบูรณ์? แต่บริษัทเกมยักษ์ใหญ่ในปัจจุบันยังไม่สามารถบรรลุถึงระดับนี้ได้เลยนะ!" ผมมีหมวกเวลสามประหลาดใจ
"แม้แต่กราฟิกสมจริง 100% ยังทำได้ AIที่มีจิตสำนึกอิสระอย่างสมบูรณ์คงไม่ใช่เรื่องยาก" เกมเมอร์สุดเทพกล่าวเสริม
"ถ้างั้นเราจะเอายังไงต่อดี? เรายังสามารถรับเควสจากnpcคนนี้ได้อยู่ไหม?" ยิงหัวแตกถาม
“ลืมเรื่องเควสไปได้เลย...การเอาชีวิตรอดจากสถานการณ์ในตอนนี้ควรเป็นเรื่องสำคัญที่สุดของเรา โชคดีที่เราทุกคนเป็นผู้เล่นใหม่ ดังนั้นแม้ว่าจะมีบทลงโทษก็ไม่ควรมีปัญหาอะไรมาก” ซัพพอร์ตสุดเทพตอบพลางมองไปที่โจวเช่อชวน
[/ หมายเหตุ: บทลงโทษ เช่น ฆ่าตัวตายจึงไม่สามารถฟื้นคืนชีพได้ตามปกติ,สร้างความวุ่นวายในเมืองจึงถูกขังคุก, โจมตีnpcสำคัญในเกมจึงถูกดีบัฟลดค่าสถานะทั้งหมด]
“เดี๋ยวก่อน! เขาอยู่คนเดียว! ทำไมเราไม่จัดการเขาด้วยกัน!”
หลังจากคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว เกมเมอร์สุดเทพก็พูดต่อว่า "ฉันเคยเล่นเกมชื่อ'แดนสวรรค์'มาก่อน npcส่วนใหญ่สามารถถูกฆ่าได้และไม่ส่งผลกระทบต่อโครงเรื่องของเกมเลย!"
"เป็นไปได้! ทำไมเราต้องกลัวกะอีแค่npc!" ผมมีหมวกเวลสามพูดจบก็เตรียมพุ่งเข้าหาโจวเช่อชวนทันที
ตั้งค่าความรู้สึกเจ็บปวดเป็น 0% รวมกับเป็นผู้เล่นใหม่จึงไม่ต้องกลัวบทลงโทษทำให้เขามีความกล้าที่จะลงมือทำ
แต่ในขณะที่เขากำลังจะก้าวออกไปนั้น...
กระแสไฟฟ้าที่ไม่มีใครมองเห็นก็พุ่งเข้าใส่เขา!
"ตุบ"ไฟฟ้าช็อตนี้ทำให้ผมมีหมวกเวลสามล้มลงกับพื้น
"ฉัน...ตั้งค่าความรู้สึกเชิงลบ...ไว้ที่ 0%...ไม่ใช่หรอ...เป็นไปได้ยังไง... " ผมมีหมวกเวลสามพูดอย่างยากลำบากขณะนอนชักกระตุกอยู่บนพื้น
การแจ้งเตือนระบบของโจวเช่อชวนเด้งขึ้น: "เปิดใช้งานโหมดปกป้องnpc"
เพื่อป้องกันผู้เล่นโจมตีโจวเช่อชวน ระบบจึงใช้ไฟฟ้าช็อตที่แม้แต่การตั้งค่าความรู้สึกเชิงลบก็ไม่สามารถช่วยได้
มันทำให้ผมมีหมวกเวลสามตะลึงอย่างสมบูรณ์...
"พวกนายจะรออะไรอีก โจมตีมัน!" ผมมีหมวกเวลสามรีบบอกให้เพื่อนร่วมทีมของเขาเข้าร่วมด้วยทันที
เขาไม่อยากถูกไฟฟ้าช็อตเพียงคนเดียว!
“หึ นายคิดว่าพวกเราโง่เหรอ?” ซัพพอร์ตสุดเทพเลิกคิ้ว
เกมเมอร์สุดเทพพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า "ดูเหมือนว่าเราจะไม่สามารถโจมตีnpcมนุษย์ได้... อย่างน้อยตอนนี้เราก็ไม่สามารถโจมตีปู่ในหมู่บ้านมือใหม่ได้"
ยิงหัวแตกบ่นด้วยท่าทางรำคาญ "งั้นพวกเราจะปล่อยให้ตัวเองถูกฆ่าแบบนี้งั้นหรอ?"
“เราไม่มีทางเลือก เป็นเพราะเราไม่ได้คิดถึงความชอบของnpc ตอนนี้เราควรคุยกับnpcเพื่อดูว่าเขาจะพูดอะไรต่อไป” ซัพพอร์ตสุดเทพแสดงท่าทางให้เพื่อนร่วมทีมของเขาสงบลง
ตั้งแต่เห็นผู้เล่นตรงหน้าเขาถูกไฟฟ้าช็อต โจวเช่อชวนก็วางหน้าไม้ลงแล้ว
เขาฆ่าผู้เล่นเพราะต้องการระบายอารมณ์ของตัวเองเท่านั้น
ถ้าเขายังฆ่าต่อไปจะไม่มีผู้เล่นเหลือทำเควสให้เขา...
“ตอบคำถามฉันเดี๋ยวนี้” โจวเช่อชวนมองผู้เล่นตรงหน้าอย่างเย็นชา
เขาเคยคิดว่าผู้เล่นจะทำให้ชีวิตของเขาสบายขึ้นในโลกาวินาศแห่งนี้ แต่ทันทีที่เข้ามาคนพวกนี้ก็ปิดเส้นทางการเคลื่อนไหวของเขาไปในทันที
“เราถูกซอมบี้ไล่ล่ามาและเราไม่รู้ว่ามีคนอยู่ที่นี่” ซัพพอร์ตสุดเทพคิดอยู่ครู่หนึ่งและตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจังราวกับสวมบทบาทเป็นผู้รอดชีวิตในเกมจริงๆ
เขาไม่สามารถพูดได้ว่าเครื่องหมายnpcของอีกฝ่ายเด่นมากบนแผนที่และพวกเขาก็รีบวิ่งเข้ามาในอาคารเพื่อขอความเชื่อเหลือจากnpc
แม้เขาจะพูดอย่างนั้นจริงๆ npcคงเมินคำพูดนี้ไปโดยอัติโนมัติ
“เข้าใจแล้ว...” โจวเช่อชวนให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี แต่แอบพูดในใจ
ฉันเชื่อก็โง่แล้ว!
มีเครื่องหมายของเขาแสดงบนแผนที่อย่างชัดเจน พวกเขาจะไม่รู้ได้อย่างไรว่ามีคนอยู่ในอาคารนี้และพวกเขาก็ตรงมาที่ชั้นนี้ทันทีที่เข้ามา
'เอาล่ะ ช่างมันเถอะ รีบๆออกเควสให้ผู้เล่นพวกนี้ดีกว่า การได้รับคะแนนเป็นเรื่องสำคัญที่สุดในตอนนี้'
โจวเช่อชวนหยุดชั่วคราวและพูดต่อ "ฉันมีบางอย่างให้ช่วย นายสะดวกไหม?"
ผู้เล่นที่เหลืออีกสี่คนตะลึงกับคำพูดของเขา
npcคนนี้เปลี่ยนท่าทีเร็วเกินไป...
อีกฝ่ายต้องการฆ่าพวกเขาเมื่อกี้นี้ไม่ใช่หรอและจู่ๆอีกฝ่ายก็ขอความช่วยเหลือจากพวกเขาแล้ว?
โจวเช่อชวนก็นึกขึ้นได้เช่นกัน เขาจึงยกหน้าไม้ขึ้นช้าๆ และพูดต่อว่า "ถ้าไม่ทำก็ไปตายซะ!"
