บทที่ 25 พลังต่อสู้ของหมาป่าสีคราม

ถ้าเจ้าไม่ทำ เจ้าได้ตายแน่นอน เจ้ามาคนเดียวแล้วมาเจอกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิตของเรา เจ้ามันโชคร้ายเอง!” ผู้นำหัวโล้นเย้ยหยัน

“จริงเหรอ ข้าไม่รู้ว่าใครจะตาย เจ้าลองมองไปรอบๆสิ” หลินเป่ยพูดเบา ๆ

ผู้นำหัวโล้นและคนอื่นๆ รีบมองไปรอบๆ

จากนั้นสีหน้าของคนทั้งสิบก็เปลี่ยนไป!

พวกเขาถูกล้อมรอบ ด้วยฝูงหมาป่าสีคราม

หนึ่งในนั้นมีขนาดใหญ่เป็นพิเศษ สูง 1.5 หมี่ ยาวประมาณ 2.5 หมี่ (เมตร)

จากการคาดคะเนด้วยสายตา มันมีน้ำหนักสามถึงสี่ร้อยจิน  (150 - 200 Kg)

หมาป่าสีครามตัวใหญ่นั้นไม่ใช่ใครอื่น นอกจากเสี่ยวเฮย

ในตอนนี้ กลุ่มหมาป่าสีครามจ้องมองกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต ด้วยใบหน้าที่ไร้ปรานี

หมาป่าสีคราม 21 ตัวล้อมรอบพวกเขา

รัศมีปราณที่เปล่งออกมาจากเสี่ยวเฮย ถึงกับทำให้เหงื่อเย็นๆไหลออกมาที่หน้าผากของผู้นำหัวโล้น

นี่คือราชาหมาป่าสีคราม สัตว์อสูรระดับสาม!

พลังการต่อสู้ของสัตว์อสูรนั้นแข็งแกร่งกว่ามนุษย์ทั่วไป ดังนั้นเขาจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้เลย

หากมีราชาหมาป่าสีครามเพียงตัวเดียว และไม่มีหมาป่าสีครามตัวอื่นอยู่

พวกเขาทั้งสิบคนจะสามารถต่อสู้ด้วยกันได้

แต่ตอนนี้มีหมาป่าสีครามตัวอื่น ซึ่งพวกเขาไม่สามารถต้านทานได้แน่นอน!

ภายใต้สถานการณ์ปกติ หมาป่าสีครามชอบต่อสู้เป็นฝูง

กลยุทธ์ฝูงหมาป่า เมื่อร่วมมือกัน มันจะเพิ่มประสิทธิภาพการต่อสู้ที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้น

บุคคลคนเดียวอาจไม่มีกำลังมาก แต่ถ้าอยู่รวมกันเป็นกลุ่ม ระดับภัยคุกคามอาจเพิ่มขึ้นหลายระดับ!

“เป็นไปได้ยังไง หมาป่าสีครามพวกนี้มาล้อมเราตั้งแต่เมื่อไหร่” ผู้นำหัวโล้นรู้สึกหวาดกลัวมาก

ก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่พบร่องรอยของหมาป่าสีครามเลย

ในความเป็นจริง ถ้าพวกเขาไม่ทำอะไรกับหลินเป้ย

หมาป่าสีครามเหล่านี้ ก็จะไม่เป็นศัตรูด้วยอยู่แล้ว!

แต่เมื่อหลินเป้ยถูกปิดล้อม เขาก็ติดต่อเสี่ยวเฮยและหมาป่าสีคีามตัวอื่นๆ ทันที

หลังจากที่เสี่ยวเฮยได้รับคำสั่ง ฝูงหมาป่าสีครามก็ทำตามคำสั่งของราชาและเข้ามาสนับสนุนเขา

จริงๆแล้ว พวกมันอยู่ใกล้ๆนี่เอง พอหลินเป้ยเรียก พวกมันก็เข้ามาในทันที

“ข้าเป็นคนเรียกพวกมันมาที่นี่ แล้วใครคือเหยื่อในวันนี้ เจ้ารู้หรือไม่?”หลินเป้ยแสดงรอยยิ้มที่มีความหมาย

“เจ้าควบคุมหมาป่าสีครามจำนวนมากได้จริงๆ?” ผู้นำหัวโล้นตกใจ

“ถูกต้อง ข้าคือผู้ฝึกสัตว์จิตวิญญาณ อย่าคิดว่ามีพวกเจ้าหลายคน อันที่จริงข้ามีสัตว์อสูรอีกหลายตัวที่ยังไม่มาหาข้า” หลินเป่ยหัวเราะ

หลินเป้ย เคยได้ยินเกี่ยวกับกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต แต่ไม่เคยเจอมาก่อน

พอได้มาเห็นวันนี้ กลายเป็นว่าอีกฝ่ายชอบฆ่าคน และปล้นเงินตามข่าวลือจริงๆ

สำหรับคนเหล่านี้หลินเป้ยไม่มีความเมตตราแม้แต่น้อย!

“ทุกคนเตรียมต่อสู้!” ผู้นำหัวโล้นสั่ง

อันที่จริง พวกเขาไม่จำเป็นต้องออกคำสั่ง สมาชิกในทีมนักรบรับจ้างคนอื่นๆ ก็เตรียมพร้อมอยู่แล้ว

พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเหยื่อ จะกลายเป็นผู้ฝึกสัตว์จิตวิญญาณจริงๆ และมีสัตว์เลี้ยงจิตวิญญาณมากมายเช่นนี้

คราวนี้พวกเขาเตะแผ่นเหล็ก ไม่แปลกใจเลยที่เด็กคนนี้กล้าเดินมาที่นี่คนเดียว!

ไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่เคยพบกลุ่มหมาป่าสีครามมาก่อน

แต่ในเวลานั้น พวกเขามีสหายอยู่รอบตัวพวกเขา อย่างน้อยหลายสิบคน!

ที่สำคัญ ยังมีผู้บ่มเพาะที่แข็งแกร่งอยู่อีกด้วย!

ตอนนี้พวกเขาเป็นเพียงทีมเล็กๆ และผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดคือผู้นำหัวโล้น

การเผชิญหน้ากับฝูงหมาป่าสีครามกับราชาหมาป่าสีครามพวกเขาไม่มีโอกาสชนะเลย

ข้าไม่ต้องหนีเร็วที่สุด แต่เพียงเร็วกว่าคนที่ช้าที่สุด ก็พอ!

ตราบใดที่สหายบางคนล้าหลัง และดึงดูดความสนใจของหมาป่าไว้

พวกเขาจะมีหนีโอกาสหนีออกไปได้!

ทุกคนมีความคิดเช่นนี้

หากเป็นการต่อสู้ถึงตาย เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะชนะ

“เนื่องจากเจ้าเป็นผู้ฝึกสัตว์จิตวิญญาณ เราจะฆ่าเจ้าก่อน” หัวหน้าหัวโล้นแสดงใบหน้าที่ไร้ความปรานี และแทงหลินเป้ยด้วยดาบของเขา

“ท่าร่างเงาวิญญาณ” ทักษะต่อสู้ระดับสามของหลินเป้ย

ราวกับกลายภูติผี เขาหลบได้ในทันที!

หลินเป้ยลอบออกจากวงล้อม และมาที่ด้านข้างของเสี่ยวเฮยทันที

ก่อนที่หลายคนจะทันได้ตอบสนอง หลินเป้ยก็จากไปแล้ว!

พวกเขาเห็นเพียงร่างที่เร็วมาก และในพริบตาหลินเป้ยก็หายไป

“ข้ามันโง่จริงๆ ชายหนุ่มคนนี้มีความแข็งแกร่ง!” ผู้นำหัวล้านกัดฟันกรอด และอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งตัวเอง

ทักษะท่าร่างนั้นหายากมาก มีค่ามากกว่าทักษะต่อสู้ชนิดอื่นๆ ในระดับเดียวกันถึงสิบเท่า

หากเจ้าได้เรียนรู้ทักษะท่าร่าง เจ้าจะมีทักษะที่สามารถช่วยชีวิตตัวเจ้าเองได้!

หลายคนต้องการที่จะได้รับทักษะท่าร่าง แต่ล้มเหลว

เพราะมันหายากเกินไป!

แต่สำหรับทักษะบ่มเพาะกายเนื้อนั้น หายากยิ่งกว่า!

หลายคนพบว่ามันยากที่จะได้รับแม้กระทั่งทักษะต่อสู้ธรรมดา ไม่ต้องพูดถึงทักษะบ่มเพาะกายเนื้อที่มีค่ามากกว่า

“เสี่ยวเฮย เจ้าฆ่านักรบสี่คนนี้ให้หมด และมอบส่วนที่เหลือให้เด็กๆ” หลินเป้ยออกคำสั่ง

นอกจากผู้นำหัวโล้นแล้ว ยังมีนักรบแท้จริงอีกสามคน

และคนเหล่านี้ล้วนแข็งแกร่งกว่าเขา

แน่นอนว่าสำหรับเสี่ยวเฮย คนไม่กี่คนเหล่านี้ไม่ได้เป็นภัยคุกคามเลย!

เพียงแต่ว่าหมาป่าสีครามตัวอื่นๆ ยังไม่โตเต็มวัย

ดังนั้นความเสี่ยงจึงมากเกินไปสำหรับการต่อสู้กับนักรบแท้จริง

หลินเป้ยไม่ต้องการสูญเสียลูกหมาป่าไป

ไม่งั้นเขาต้องปวดใจ กับการเสียเงินเป็นจำนวนมาก!

แต่มันไม่ใช่ปัญหาสำหรับหมาป่าสีครามตัวน้อย ที่จะจัดการกับนักรบฝึกหัดบางคน ที่เป็นนักรบระดับแปดหรือเก้า

เนื่องจากลูกหมาป่ามีจำนวนมากกว่า และด้วยความดุร้ายของสายเลือดหมาป่าสีคราม

โอกาสในการชนะก็ค่อนข้างสูง!

หลังจากได้รับคำสั่งของหลินเป้ยเสี่ยวเฮยก็ร้องโหยหวน

จากนั้นก็เปล่งรัศมีปราณ และพุ่งตรงไปหาผู้นำหัวโล้น

ในสายตาของเสี่ยวเฮย หัวหน้าหัวโล้นคนนี้แข็งแกร่งที่สุด

เขาควรได้รับการจัดการก่อน!

เมื่อเห็นเสี่ยวเฮยกำลังโจมตี ผู้นำหัวโล้นก็หยิบดาบขนาดใหญ่ออกมา

เขาฟันไปที่เสี่ยวเฮย!

“จ่งจ้าน!(สังหารหนักหน่วง)” ผู้นำหัวโล้นตะโกน

แต่การเคลื่อนไหวของเสี่ยวเฮยรวดเร็วกว่ามาก!

ทันทีที่ร่างของมันขยับ มันก็หลบการโจมตี

จากนั้นใช้กรงเล็บขนาดยักษ์ตบหน้าอกผู้นำหัวโล้น

เกิดร่องเลือดหลายแห่งปรากฏขึ้น บนหน้าอกของผู้นำหัวโล้นในทันที

ร่างกายของผู้บ่มเพาะธรรมดานั้น บอบบางเกินไปภายใต้กรงเล็บที่แหลมคมของสัตว์อสูร

“อ๊าก!” ผู้นำหัวโล้นร้องด้วยความเจ็บปวด

หน้าอกได้รับบาดเจ็บสาหัส!

ในขณะเดียวกัน เขารู้สึกเสียใจที่เขามายั่วยุหลินเป้ย

อีกฝ่ายเป็นถึง ผู้ฝึกสัตว์จิตวิญญาณ!

สุดท้าย เรื่องเลวร้ายก็เกิดขึ้นกับเขา!

ผู้นำหัวโล้นรีบถอยไปสองสามก้าวอย่างรวดเร็ว

แต่เสี่ยวเฮยรวดเร็วกว่าผู้นำหัวโล้นมาก

หลังจากการต่อสู้สองสามรอบ

ในที่สุดผู้นำหัวล้านก็แพ้ และถูกอุ้งเท้าสีดำตบเข้าที่ศีรษะ!

ดวงตาของผู้นำหัวโล้นมืดลง และเขาก็ล้มลงกับพื้น

แม้ว่าศีรษะจะไม่ได้ปลิว แต่เขาก็บาดเจ็บสาหัสจนหมดสติไป!

จากนั้น เสี่ยวเฮยก็มองไปที่นักรบแท้จริงอีกสามคน ที่กำลังโจมตีหมาป่าตัวน้อย

แม้แต่ผู้นำหัวโล้นที่แข็งแกร่งที่สุด ก็ไม่สามารถเอาชนะเสี่ยวเฮยได้

นับประสาอะไรกับนักรบรับจ้างที่อ่อนแอกว่า

ในเวลานี้ หมาป่าสีครามตัวน้อยก็โจมตีนักรบรับจ้างคนอื่นๆพร้อมกัน

หมาป่าสีครามยี่สิบตัว โจมตีนักรบรับจ้างหกคน

หลังจากการต่อสู้เกือบสามนาที นักรบรับจ้างหกคนก็เสียชีวิตด้วยน้ำมือของหมาป่าตัวน้อยอย่างอนาถ!

หลังจากที่เสี่ยวเฮยจัดการกับผู้ฝึกตนระดับนักรบแท้จริงทั้งสี่แล้ว

มันก็ไม่ได้ดำเนินการต่อ

นี่คือคำสั่งของหลินเป่ย และจุดประสงค์คือเพื่อให้หมาป่าสีครามตัวน้อยได้มีประสบการณ์!

มีหมาป่าน้อยสีครามเจ็ดตัวมีบาดแผล

ซึ่งได้รับบาดเจ็บจากนักรบรับจ้าง!