บทที่ 136 อาณาเขตมิติโลกป่าเถื่อน

ในขณะนี้ มีเหตุการณ์สำคัญสองเหตุการณ์เกิดขึ้นบนแผ่นดินใหญ่

  

สะเทือนทุกภูมิภาค!

  

สิ่งแรกคือ ดินแดนอันลึกลับของทะเลทรายทางตอนใต้ ถูกเปิดออกโดยกองกำลังหลักที่ทรงพลัง

  

และถ้าต้องการเข้าสู่ดินแดนลับ

  

มีเงื่อนไขจำกัด!

  

นั่นคือ ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 30 ปีและถึงขอบเขตขอบเขตมหาสมุทรปราณเป็นอย่างน้อย ถึงสามารถเข้าไปได้

  

และผู้ที่มาถึงขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวนก่อนอายุสามสิบปี มีเพียงบุตรแห่งสวรรค์และอัฉริยะสัตว์ประหลาดเท่านั้น ที่สามารถบรรลุได้

  

ตอนนี้กองกำลังหลักได้เริ่มส่งบุตรแห่งสวรรค์ ไปยังทะเลทรายทางตอนใต้แล้ว

  

ประการที่สอง

  

คือกำเนิดของผู้ฝึกตนที่มีพลังอันยิ่งใหญ่ ของตระกูลกองกำลังลับ ที่มีพลังมาก!

  

ในหมู่พวกเขา มีสามคนที่เป็นที่รู้จักมากที่สุด

  

หนึ่งคือมู่หรงซี จากตระกูลมู่หรง ซึ่งเป็นหนึ่งในสามของตระกูลลับแดนจงหยู

  

มีรายงานว่าขอบเขตปัจจุบันของมู่หรงซี มาถึงขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวน ครึ่งขั้นแล้ว

  

พรสวรรค์ในค่ายกล ยิ่งน่าตกใจยิ่งกว่า!

  

ไม่นานมานี้ เมื่อตระกูลมู่หรงจัดการกับกองกำลังศัตรู มู่หรงซีก็แสดงให้เห็นถึงอัฉริยะทางด้านค่ายกล

  

สังหารผู้เชี่ยวชาญขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวน สามคนด้วยค่ายกลเพลิงทักษิน!(ลี่ฮั่วเจิ้น)

  

ประการที่สอง ยังคงเป็นหนึ่งในสามครอบครัว ที่ซ่อนอยู่ในดินแดนจงหยู

คนผู้นี้ออกจากตระกูล และแยกตัวออกไป

  

ขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวนถึงจุดสูงสุด

  

แต่ทักษะการบ่มเพาะ และสายเลือดนั้นแปลกมาก!

  

ว่ากันว่าสามารถสื่อสารกับปีศาจและเทพเจ้าได้!

  

ประการที่สามคือนิกายพุทธะ ที่ลึกลับที่สุดในภูมิภาคตะวันตก

  

มีพุทธบุตรบังเกิดขึ้น!

  

ไม่ทราบความแข็งแกร่งของเขา

  

รู้แค่ว่า พลังแห่งศรัทธาและขอบเขตแห่งพุทธะบนร่างกายของเขานั้น ลึกซึ้งมาก!

  

มีรายงานว่า เขาคือผู้สืบทอดนิกายพุทธะคนต่อไป!

  

และการกำเนิดของอัฉริยะมากมาย ก็ทำให้ทุกคนได้กลิ่นของความผิดปกติ

  

เกรงว่าทวีปที่เงียบงันมายาวนานนี้ กำลังจะมีชีวิตชีวา!

  

...

ในเวลาเดียวกัน.

  

ศาลาเฉาถัง ฉินเทียนหนานมาเยือน

  

เมื่อหลู่ชางเฉินเห็นฉินเทียนหนาน เขาก็เตรียมที่จะหลบหนีทันที!

  

"ให้ข้าหนีไปก่อน ถ้าลุงฉินถามว่าข้าอยู่ที่ไหน อย่าลืมบอกว่าเจ้าไม่รู้ เข้าใจไหม"

  

ลูกศิษย์: "..."

  

หลู่ชางเฉินก็ช่วยไม่ได้เช่นกัน

  

ทุกครั้งที่ฉินเทียนหนานมาที่นี่ จะไม่มีอะไรดีเกิดขึ้น!

  

ฉินเทียนหนานเดินเข้ามาหา แต่ไม่พบร่างของหลู่ชางเฉิน เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปที่เย่ชิวไป่และถามว่า "ชิวไป่ อาจารย์ของเจ้าอยู่ที่ไหน"

  

เย่ชิวไป่จะกล้าขัดคำสั่งของหลู่ชางเฉินได้อย่างไร?

  

ถ้ากล่าวความจริงละก็ อนาคตชีวิตจะแย่แน่นอน!

  

ดังนั้นเขาจึงกล่าวอย่างช่วยไม่ได้: "ข้าไม่รู้ อาจารย์อาจมีบางอย่างที่ต้องทำ"

  

"คงไม่ปวยใช่ไหม?"

  

ฉินเทียนหนานโพล่งออกมา

  

หลู่ชางเฉินซึ่งกำลังซ่อนตัวอยู่ อดไม่ได้ที่จะหน้ามืดเมื่อได้ยินสิ่งนี้

  

ท่านกล่าวแบบนี้ได้อย่างไร

ข้าน่ะเหรอ ป่วย?

  

นอนและกิน รดน้ำและปลูกดอกไม้

  

ข้าคงป่วยหรอกมั้ง?

  

“แต่ไม่เป็นไร ถึงยังไง วันนี้ข้าไม่ได้มาหาเขา”

  

ได้ยินคำกล่าวของฉินเทียนหนาน

  

หลู่ชางเฉินถอนหายใจด้วยความโล่งอก และเดินออกไป

  

เมื่อเห็นร่างของหลู่ชางเฉินฉินเทียนหนานก็ผงะและกล่าวว่า "เจ้าไม่ไปทำธุระงั้นเหรอ?"

  

"เอ๊ะ..." ลู่ชางเฉิงเกาหัวแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มแห้งๆว่า "ข้าทำงานเสร็จแล้ว ข้ากลับมาพอดี"

  

ฉินเทียนหนานมีความสงสัยในดวงตาของเขา แต่เขาไม่มีทางเลือกนอกจากส่ายหัวและกล่าวว่า: "คราวนี้ ข้ากำลังมองหาลูกศิษย์ของเจ้า"

  

"คนไหน ท่านเลือกเลย!" หลู่ชางเฉินสวนตอบทันที

  

ตราบใดที่ท่านไม่ตามหาข้า

  

หลู่ชางเชิงคิดเช่นนั้น

  

เย่ ชิวไป่: "..."

  

หงหยิง: "..."

  

หนิงเฉินซิน: "..."

  

เสี่ยวเฮย: "..."

  

ท่านอาจารย์ อย่างน้อยท่านก็ควรลังเลสักครู่!

  

ฉินเทียนหนานพยักหน้าและกล่าวว่า: "เอาล่ะ ดินแดนลับของทะเลทรายทางตอนใต้ได้ถูกเปิดออกแล้ว ศิษย์ของเจ้าสองสามคนเหล่านี้ล้วนอยู่เหนือขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวน ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดควรจะสามารถไปที่นั่นได้"

  

"มีการระบุแล้วว่าดินแดนลับนี้ มีอยู่จริงในสมัยโบราณ"

  

"มีมรดกนับไม่ถ้วนในหมู่พวกเขา และการได้รับหนึ่งในนั้นควรปรับปรุงชิวไป่ และคนอื่นๆ อย่างมาก"

  

ได้ยินคำกล่าว

  

ใบหน้าของหงหยิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย

  

แดนลับโบราณในทะเลทรายทางตอนใต้

  

นั่นอาจจะเป็นของที่มหาเสนาบดีทิ้งไว้

  

ฉินเทียนหนานกล่าวว่า: "เจ้าคิดอย่างไร"

  

หงหยิงพยักหน้าทันที และกล่าวว่า "ข้าไป!"

  

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฉินเทียนหนานหัวเราะเบาๆ และพยักหน้า จากนั้นมองไปที่เย่ ชิวไป่และคนอื่น ๆ

  

เย่ชิวไป่มองไปที่หลู่ชางเฉิน

  

หลู่ฉางเฉิงเม้มริมฝีปากแล้วกล่าวว่า "ไปเถอะ แต่อย่าสร้างปัญหา"

  

เย่ชิวไป่รู้สึกหมดหนทาง และกล่าวว่า: "ตกลง ข้าจะไปด้วย"

  

สำหรับเย่ชิวไป่ สิ่งที่เขาต้องการไม่ใช่มรดก

  

ตอนนี้เขามีมรดกมากมาย จนกินไม่ได้แล้ว

  

เขาไปที่แดนลับเพียงเพื่อฝึกฝนตัวเอง และทำให้ขอบเขตดาบของเขาแข็งแกร่งขึ้น

  

หนิงเฉินซินกล่าวว่า เขาก็ต้องการไป

  

ตอนนี้ เขาจะเลือกที่จะประกาศเต๋าต่อไป

  

เป็นเพียงว่าความคิดของหนิงเฉินซิน เปลี่ยนไปเล็กน้อยในตอนนี้

ถึงแม้เขาจะเดินทางประกาศเต๋าต่อ

  

นอกจากให้ปถุชนเข้าใจการมีอยู่ของเต๋าแล้ว

  

ตอนนี้ เขาต้องการดูว่าบุตรแห่งสวรรค์ที่มีทรัพยากรมากมาย มีพื้นฐานตระกูล และมีพรสวรรค์ที่ดี มีความคิดแบบไหน!

  

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หนิงเฉินซินจึงพยักหน้าอย่างเต็มที่

  

เสี่ยวเฮยเกาหัวและยิ้ม "ในเมื่อศิษย์พี่ทั้งหมดกำลังจะไป ข้าก็จะไปด้วย"

  

ฉินเทียนหนานมองไปที่มู่ว่านเอ๋ออีกครั้ง และกล่าวว่า "แล้วเจ้าล่ะ"

  

ฉินเทียนหนานรู้อยู่แล้ว เกี่ยวกับการมีอยู่ของมู่ว่านเอ๋อ

  

มู่ว่านเอ๋อคิดเรื่องนี้อยู่พักหนึ่ง และมันก็เป็นความคิดที่ดี ที่จะไปยังดินแดนลับสักระยะหนึ่ง

  

นางก็พยักหน้าเหมือนกัน

  

เมื่อเห็นสิ่งนี้ ฉินเทียนหนานยิ้มและกล่าวว่า "เอาล่ะ ไปกันเถอะ"

  

หลังจากบอกลา ศิษย์หลู่ชางเฉินทั้งห้าคนก็ติดตามฉินเทียนหนาน

  

หลู่ชางเฉินนอนบนเก้าอี้ไม้แล้วกล่าวว่า "ในที่สุดมันก็สงบลง"

  

ไม่นานก็มีอาการหายใจสม่ำเสมอ...

 

ZZZZ……

…

นอกอาณาเขตโลก

  

เป็นทุ่งดวงดาวที่ไม่มีที่สิ้นสุด

  

ในทุ่งดวงดาวนี้มีอาณาเขตมากมายนับไม่ถ้วน

  

อย่างไรก็ตาม อาณาเขตยังแบ่งออกเป็นสามระดับ

  

อาณาเขตมิติโลกระดับต่ำ

อาณาเขตมิติโลกระดับกลาง

และอาณาเขตมิติโลกระดับสูง

  

อาณาเขตที่หลู่ชางเฉิงและคนอื่นๆ ตั้งอยู่เรียกว่าอาณาเขตมิติโลกป่าเถื่อน

  

อาณาเขตมิตินี้ก่อนการล่มสลายของวิถีแห่งสวรรค์ ยังสามารถเรียกได้ว่าเป็นอาณาเขตมิติโลกระดับต่ำ

  

แต่ตอนนี้ วิถีแห่งสวรรค์พังทลายลง กลายเป็นอาณาเขตมิติที่ต่ำยิ่งกว่าอาณาเขตมิติโลกระดับต่ำ

  

แต่มันก็ยังเคยเป็นอาณาเขตมิติโลกระดับต่ำอยู่ดี

  

มันถูกจ้องมองโดยผู้คนจากอาณาเขตมิติอื่น

  

ในขณะนี้

  

หนทางสวรรค์

  

มีห้าร่างยืนอยู่ที่นี่

  

"ว่าไง เรามีข่าวเกี่ยวกับคนๆนั้น จากสายลับในโลกป่าเถื่อนบ้างไหม"

  

หนึ่งในนั้นส่ายหัวและกล่าวว่า: "ไม่ บุคคลนั้นดูเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยออกไปไหน และเขาไม่ได้ทำอะไรที่ทำให้โลกรับรู้"

  

"สิ่งเดียวที่ข้ารู้คือเขามีลูกศิษย์หลายคน และคนที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดคือ เย่ชิวไป่"

  

"เอาล่ะ บางทีเราอาจเริ่มต้นด้วยเย่ชิวไป่ และค้นหาตัวตนของบุคคลนั้น"

  

"เข้าใจแล้ว ข้าส่งไป่หยุนเหอไปยังโลกป่าเถื่อนเมื่อนานมาแล้ว"

  

ไป่หยุนเหอ เป็นอัฉริยะที่น่าภาคภูมิใจ ในกองกำลังของพวกเขา

  

ผู้นำพยักหน้าเล็กน้อย

  

"จำไว้ เซิ่นวู่*ในโลกป่าเถื่อน ได้เข้าสู่ขั้นตอนสุดท้ายแล้ว และในไม่ช้าขั้นตอนสุดท้ายจะเสร็จสิ้นและถือกำเนิดขึ้นได้"

(เซิ่นวู่ 神物 ความหมายประมาณว่า เครื่องรางของเทพ สมบัติเทพเจ้า หรืออะไรประมาณนี้ ป.ล. ผู้แปลไม่ได้อ่านไปข้างหน้านะครับ เพราะฉะนั้นผู้แปลก็ยังไม่ทราบเช่นกันว่ามันหมายถึงอะไร *ลุ้นไปด้วยกันเด้อ)

  

"ก่อนหน้านี้ เราต้องมั่นใจว่าทุกอย่างปลอดภัย และจะต้องไม่มีข้อผิดพลาด!"

  

"มิฉะนั้น ทุกสิ่งที่เราใช้เวลาหลายปีนี้จะไร้ประโยชน์..."

  

ทุกคนพยักหน้า

  

ทันใดนั้นพวกเขาก็จากกันไป!

  

เรามาย้อนกลับไปที่ ทะเลทรายทางตอนใต้กันเถอะ

  

ในเวลานี้บุตรแห่งสวรรค์ จากทุกภูมิภาคมารวมกันที่นี่!