ยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 686 การเผชิญหน้า

ยอดอาจารย์มหาเมตตา ตอนที่ 686 การเผชิญหน้า

"อะไรนะ! เขาคือเทพเยียวยาสวรรค์ เย่ชิว"

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนว่าบุคคลในกลุ่มที่สงบเสงี่ยมและเป็นคนเงียบ ๆ คือเทพเยียวยาสวรรค์ในตำนาน เย่ชิว

ทุกคนอาจจะไม่เชื่อ ในฐานะเทพ ความประทับใจของพวกเขาควรเป็นอัจฉริยะที่เย่อหยิ่ง แต่ทว่า การแสดงของเย่ชิวนั้นสงบนิ่งเสียจนเขาไม่ได้พูดอะไรสักคำตั้งแต่ต้นจนจบ

ในช่วงเวลานั้น ทุกคนมองตรงไปและสำรวจตรวจตราเย่ชิวอย่างจริงจัง พูดตามตรง ถ้าเย่ฉิงซวนไม่เตือนพวกเขา พวกเขาก็คงไม่สังเกตเห็นเย่ชิวที่ยืนอยู่ข้างหมิงเยว่

"แปลกมาก กลิ่นอายของบุคคลนี้ดูเหมือนจะถูกยับยั้งอย่างสมบูรณ์และหลอมรวมเข้ากับธรรมชาติ ผสมผสานกับสภาพแวดล้อมโดยรอบ เจตนาที่ซ่อนเร้นเช่นนี้ทำให้ใครก็ตามรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงสันหลัง" ท่ามกลางฝูงชน ผู้หญิงที่ไม่มีใครเทียบได้แสดงความคิดเห็นอย่างจริงจัง

นางเดินตามหลังหลิงเทียนมาอย่างเงียบ ๆ ไม่ใช่เรื่องยากที่จะบอกว่านางมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับหลิงเทียน ดวงตาใสเหมือนทะเลดวงดาว นางมีความสามารถในการมองทะลุไข่มุกและสามารถบอกได้ทันทีว่าเย่ชิวนั้นไม่ธรรมดา

เมื่อรวมกับการเคลื่อนไหวของเย่ฉิงซวนก่อนหน้านี้ จึงไม่ยากที่จะบอกได้ว่าเย่ฉิงซวนจงใจทำสิ่งนี้ นางอดไม่ได้ที่จะกังวล เมื่อเห็นว่าเย่ฉิงซวนและหลิงเทียนไม่ลงรอยกัน นางจึงรีบดึงเสื้อผ้า

"เทียน อย่าผลีผลาม ความแข็งแกร่งของคน ๆ นี้ไม่ได้ด้อยกว่าของเรา ยิ่งไปกว่านั้น เขามีสถานะสูงส่ง การที่เราจะเป็นศัตรูกับเขานั้นเสียเปรียบ" นางพยายามเกลี้ยกล่อมอีกฝ่าย แต่นางไม่รู้ว่าคำพูดของนางได้กระตุ้นจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ในใจของหลิงเทียน

ในฐานะผู้พิทักษ์เทพธิดา เขาจะเสียหน้าต่อเทพธิดาได้อย่างไร ยิ่งกว่านั้น ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาของการปิดด่าน ความมั่นใจเพิ่มสูงขึ้นและเขาคิดว่าเขาจะไม่แพ้ใคร

จากนั้น เขามองไปที่เย่ฉิงซวนอย่างเย็นชาและพูดว่า "เย่ฉิงซวน อย่าพูดเช่นนั้นกับข้า เทพบ้าอะไร ข้าไม่ยอมรับ"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ถูกพูดออกมา บรรยากาศก็ถึงจุดสุดยอดทันที สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขาหายใจเข้าลึก ๆ และบรรยากาศก็ตึงเครียดขึ้นเรื่อย ๆ

"แม่เจ้า หลิงเทียนต้องการท้าทายเทพโดยตรงงั้นหรือ"

ทุกคนต่างตกตะลึง ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยียวยาสวรรค์ ความแข็งแกร่งมักจะพูดอยู่เสมอ แม้ว่าเย่ชิวจะเป็นเทพ แต่เขาก็ต้องมีพลังในการโน้มน้าวใจผู้อื่น หากเขาไม่สามารถเอาชนะตัวก่อกวนเหล่านี้ได้ ตำแหน่งก็ไร้ค่า

"น่าสนใจ" ในขณะนี้ เซียวโม่ที่เงียบท่ามกลางฝูงชนเผยรอยยิ้มที่มีเลศนัย พี่น้องหลู่ที่อยู่ข้าง ๆ เขามีความคิดที่จะดูการแสดงที่ดีนี้ด้วย

กลับกัน ผู้หญิงที่เย็นชาในชุดขาวที่อยู่ด้านหลังฝูงชน ฮุ่ยไฉ่อี้ดูเงียบกว่ามาก นางไม่พูดอะไรและเฝ้าดูอย่างเงียบ ๆ ในตอนแรก เมื่อนางเห็นเย่ชิว นางอยากจะเข้ามาทักทายเขา แต่เมื่อนางรู้ว่าหมิงเยว่อยู่ข้าง ๆ เขา นางก็ล้มเลิกความคิดนี้

คนเหล่านี้รู้ถึงความแข็งแกร่งของเย่ชิวเพราะพวกเขาได้เห็นมันแล้ว อย่างไรก็ตาม หลิงเทียนเพิ่งออกมาจากปิดด่านและเขาไม่รู้อะไรมากนัก เขาเคยได้ยินแต่ข่าวลือจากคนอื่นเท่านั้น แต่ข่าวลือเหล่านี้จะประกอบไปด้วยเรื่องที่คุยโม้โอ้อวดซะส่วนใหญ่

"ฮ่าฮ่า!" เมื่อเย่ฉิงซวนได้ยินคำพูดของหลิงเทียน เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

ข้าแค่กังวลว่าจะยั่วยุเจ้าอย่างไร ข้าไม่ได้หวังให้เจ้าพูดก่อน เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น ข้าจะเติมเชื้อไฟให้

"ศิษย์พี่ ได้ยินหรือไม่ ข้าไม่ได้ตั้งใจ เป็นเด็กคนนี้ที่ไม่เหลียวเห็ฯท่าน ท่านทนได้อย่างไร หากเป็นข้า ข้าจะบดขยี้เขาให้ตายภายในไม่กี่นาที ข้าจะทนความอัปยศอดสูเช่นนี้ได้งั้นหรือ ถ้าข้าทนได้ ข้าจะไม่กลายเป็นเต่าหรือเจ้าสารเลวหรือ"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ มุมปากของเย่ชิวก็กระตุกและใบหน้ามืดลง เด็กคนนี้กำลังด่าเขาทางอ้อมอยู่หรือ

ตั้งแต่แรก เย่ชิวไม่อยากยุ่งกับพวกเขา ทุกอย่างเป็นการกระทำของเย่ฉิงซวน อีกฝ่ายมุ่งความสนใจทั้งหมดไปที่เย่ชิว ในสถานการณ์นี้ มันไม่สมเหตุสมผลถ้าเย่ชิวไม่พูดอะไรสักคำ

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่ชิวก็อดไม่ได้ที่จะส่ายหัวและยิ้มอย่างขมขื่น เขาหันตัวกลับและมองไปที่เย่ฉิงซวน เขาเผยรอยยิ้มมีเลศนัยแล้วพูดว่า "เจ้าหนู เอาล่ะ เรายังมีเวลาอีกยาวไกล แล้วเราจะได้เห็นดีกัน"

หัวใจของเย่ฉิงซวนสั่นสะท้านเมื่อเห็นรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเย่ชิว อย่างไรก็ตาม ณ จุดนี้ เขาเตรียมใจไว้แล้ว "ศิษย์พี่ ท่านว่าอย่างไร ข้าแค่ช่วยระบายความโกรธของท่าน ท่านจะตำหนิข้าได้อย่างไร"

เย่ชิวรู้สึกขบขัน "ฮ่าฮ่า ตราบใดที่เจ้ารู้ว่าเจ้ากำลังทำอะไรอยู่ เรามาสนุกกันในภายหลัง" หลังจากพูดเช่นนั้น เย่ชิวก็ไม่สนใจเย่ฉิงซวนและยืดเส้นยืดสายอย่างเกียจคร้าน ทั้งร่างกายเปล่งกลิ่นอายที่สบายอย่างหาที่เปรียบมิได้ "อืม ไม่ได้ออกกำลังกายมานาน ข้าไม่ชินกับมันจริง ๆ "

เย่ชิวถอนหายใจด้วยอารมณ์ จากนั้น เขาก็เยาะเย้ยใส่หลิงเทียนและพูดว่า "ดูเหมือนว่านายน้อยหลิงผู้นี้มีความคิดเห็นมากมายเกี่ยวกับข้า ถ้าอย่างนั้น เราไปลานประลองดีหรือไม่ มาดูกันว่าข้า เทพเยียวยาสวรรค์ จะสามารถดึงดูดสายตาของนายน้อยหลิงได้หรือไม่"

กลิ่นอายที่เย็นยะเยือกอย่างไม่มีใครเทียบได้บดขยี้ทันที ร่างกายของหลิงเทียนสั่นสะท้านในทันทีและเขาเผยสายตาที่ตื่นตระหนกออกมา

"ช่างเป็นกลิ่นอายที่พลังอะไรอย่างนี้!" เขาตกใจอย่างหาที่เปรียบมิได้ แต่เขาไม่คาดคิดว่าเย่ชิว ซึ่งยังไปไม่ถึงขอบเขตจ้าวสวรรค์ จะมีกลิ่นอายที่น่ากลัวเช่นนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะลังเล จากท่าทีของเย่ฉิงซวน ความแข็งแกร่งของเย่ชิวนั้นไม่ด้อยกว่าเขาอย่างแน่นอน

และความแข็งแกร่งกับเย่ฉิงซวนก็เสมอกัน แม้ว่าเขาจะสามารถเอาชนะเย่ฉิงซวนได้ แต่เขาก็เกือบจะไม่สามารถเอาชนะได้

หลิงเทียนสูญเสียความมั่นใจไปชั่วขณะว่าเขาจะสามารถเอาชนะเย่ชิวได้หรือไม่ อย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์ปัจจุบัน ไม่มีทางออกสำหรับเขา คนที่อยู่เบื้องหลังเขาต่างรอดูว่าเขาหลอกตนเอง ถ้าตอนนี้เขายอมรับความพ่ายแพ้ จะไม่ใช่การบอกทางอ้อมหรอกหรือว่าเขาทำไม่ได้

"เอาล่ะ! ในเมื่อเจ้าอยากเล่นกับข้า ข้าก็จะเล่นกับเจ้า" หลิงเทียนกัดฟันและตอบรับคำเชิญของเย่ชิวทันที ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถยอมรับความพ่ายแพ้ได้ในตอนนี้ ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่ได้ฝึกฝนในปิดด่านไปมาฟรี ๆ มาเป็นเวลากว่าสิบปี คราวนี้เขาออกมาจากปิดด่านด้วยตำแหน่งเทพ เขาจะยอมรับความพ่ายแพ้ต่อ-ตรงหน้าเย่ชิวได้อย่างไร

การต่อสู้กับเย่ชิวในตอนนี้คงไม่ต่างจากสามปีต่อมา มันเป็นเพียงเรื่องของเวลา หากวันนี้เขาสามารถเอาชนะเย่ชิวได้จริง ๆ เขาก็สามารถแทนที่เย่ชิวได้โดยตรง ในตอนนั้น เขาจะไม่สนใจเย่ฉิงซวน

"เอาล่ะ เข้ามา!" เย่ชิวไม่สนใจการจ้องมองที่ยั่วยุของหลิงเทียน เขายิ้มจาง ๆ และเตรียมออกจากศาลาลิขิตดาราและเดินไปที่เวทีศิลปะการต่อสู้

ในขณะนี้ เสียงของผู้อาวุโสใหญ่ดังมาจากประตูด้านหลังเขา "พวกเจ้าทุกคน เข้ามา!"

ทันทีที่เสียงนี้ดังขึ้น ข้อโต้แย้งนี้ก็จบลงทันที เย่ชิวตกตะลึงทันที "บัดซบ มันไม่ง่ายที่ข้าจะหาโอกาสโอ้อวด เหตุใดชายชราคนนี้ถึงทำตัวบ้า ๆ บอ ๆ และทำลายแผนการของข้าอีก"