(ฟรี) ตอนที่ 129 อังโกะ: นัตสึฮิโกะ นายแข็งแกร่งไหม

ปั้มลูกฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ ตอนที่ 129 อังโกะ: นัตสึฮิโกะ นายแข็งแกร่งไหม

“ไม่ได้เห็นอังโกะเสียนาน สมแล้วกับเป็นศิษย์ฉัน ฉันรู้สึกคิดถึง…”

“มองจากตรงนี่แล้ว เธอกับนัตสึฮิโกะช่างเป็นคู่กิ่งทองใบหยกกันจริงๆ ฝ่ายชายมากพรสวรรค์ ฝ่ายหญิงงดงาม เหมาะสมกันจริงๆ เธอมีตาดีมาก”

“เป็นที่น่ายินดีอย่างยิ่งสำหรับอาจารย์อย่างฉัน”

โอโรจิมารุกำลังคิดหาวิธีเอาชีวิตรอด เขาถึงกับพ่นเรื่องไร้สาระต่างๆ นานาก่อนจะถอยหลังหนีไป

ส่วนอังโกะนั้นแทบจะหงายหลัง อดีตอาจารย์เปลี๊ยนไป๊!

เธอพลันตกตะลึง ยืนตาเบิกโพล่งอยู่ตรงนั้น เฝ้าดูโอโรมารุแสดงด้วยความงุนงง

แม้แต่นัตสึฮิโกะก็ร้องไห้ไม่ได้หัวเราะไม่ออก เขาคาดไม่ถึงว่าความปรารถนาในการเอาชีวิตรอดของโอโรจิมารุจะสูงขนาดนี้ แม้แต่ตัวเขาก็ไม่เข้าใจ

ส่วนโอโรจิมารุเองก็หมดหนทาง

ฉันมีความปรารถนาในการเอาชีวิตรอดสูงอยู่แล้ว ไม่งั้นฉันอยากจะเป็นอมตะเหรอ? นายนี่ยังจะบีบบังคับฉันอีก?

ตอนนี้ฉันไม่มีอะไรจะแลกเปลี่ยนกับนายแล้ว ถ้าความปรารถนาในการเอาชีวิตรอดลดลง นายจะฆ่าฉันนะสิ

“นัตสึฮิโกะคุง ฉันขออธิบายนะ ฉันไม่ได้จะทำอะไรกับคนของนาย” โอโรจิมารุถอยหลังไปสองสามก้าว: “นายอาจไม่เชื่อ แต่มืองูของฉันมันขยับไปเอง…”

“อืม ฉันเดาว่านายไม่เชื่อ แต่ฉันก็ไม่รู้จะอธิบายให้นายเชื่อยังไง”

“แต่ฉันสาบานได้เลยว่าฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายอังโกะสักนิด… อย่างมากที่สุดก็แค่สร้างความลำบากให้เธอ และขู่ให้เธอหยุดไล่ตามฉันเท่านั้น”

“ฉันเป็นเหยื่อของเรื่องนี้!”

โอโรจิมารุถอนหายใจยาว นี่มันอะไรกันวะเนี่ย?

เห็นชัดว่าฉันกำลังพ่ายแพ้ อังโกะกำลังฆ่าฉัน

ไหงมันยังเป็นความผิดของฉัน?

“ช่างเถอะ อย่าทำอีกแล้วกัน” นัตสึฮิโกะพูดด้วยรอยยิ้ม: “คุณแสดงความอดทนอดกลั้นให้ผมเห็นแล้ว ฉันไม่โกรธ คุณกลับไปได้แล้วละ” ”

สีหน้าของนัตสึฮิโกะนิ่งเรียบ จ้องมองมาจากระยะไกล

“ถ้าคุณไม่กลับไป โฮคาเงะรุ่นที่ 3 จะพาพวกนินจามา… การเตรียมการของคุณยังไม่พอ หรือคุณยังอยากฝืนแสร้งทำอีก?”

สีหน้าของโอโรจิมารุก็กลับกลายอย่างรวดเร็ว กลับคืนสู่ความเฉยเมยแบบเดิม

ใช่แล้ว การพูดเย่อย่อเกินจริงของโอโรจิมารุในตอนนี้เป็นการแสดงทั้งนั้น

ใบหน้าของนินจาที่แท้จริง?

ไม่ใช่สิ่งที่จะเผยออกมาได้ง่ายๆ

ถ้าการแสดงละครสามารถช่วยลดความสูญเสียได้ เขาก็ไม่สนใจที่จะแสดงทุกวัน

แต่เมื่อบรรลุเป้าหมายแล้ว เขาก็ถอยกลับโดยไม่ลังเล – ที่จริงแล้วเขาอยากจะจากไปตั้งนานแล้ว แต่อังโกะไล่ตามเขาจนสะบัดหลุดไม่ได้เลย!

ในทางกลับกัน อังโกะรู้สึกตกตะลึงราวกับว่าโลกทัศน์ของเธอได้รับกระทบกระเทือน

หลังจากผ่านไปนาน เธอก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า

“นัตสึฮิโกะ นายรู้จักโอโรจิมารุงั้นเหรอ”

“นินจาสาวพวกนั้น ฉันไม่คิดมาก”

“แต่นี่โอโรจิมารุเชียวนะ นายไม่กลัวงั้นเหรอ?” อังโกะตกตะลึง “ฉันไม่เคยเห็นโอโรจิมารุเป็นแบบนั้นมาก่อน” ”

“โอ้ นั่นอาจเป็นเพราะฉันทุบตีเขาสองสามครั้งมั้ง” นัตสึฮิโกะพูดอย่างเฉยเมย: “ฉันเพิ่งทุบตีเขาเมื่อสองวันก่อน ตัดแขนไปข้างหนึ่ง… แต่งูฟื้นตัวเร็วมาก ตอนนี้แขนฟื้นฟูกลับสู่สภาพเดิมแล้ว”

ตัดแขนของโอโรจิมารุ?

อังโกะอ้าปากพูดไม่ออกชั่วขณะ

นัตสึฮิโกะ นายถึงกับตัดแขนของโอโรจิมารุได้เลยงั้นเหรอ?

ในสายตาของอังโกะ โอโรจิมารุคือนินจาถอนตัวที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนินจาอย่างแน่นอน

แล้วนัตสึฮิโกะล่ะ?

ถึงเขาจะปกปิด แต่เธอก็ยังสังเกตเห็น

เธอดูไม่เห็นว่าเขาแข็งแกร่งถึงขั้นนั้นตรงไหนเลย?

แต่พอลองนึกถึงการกระทำของโอโรจิมารุ…

“นัตสึฮิโกะ”

"หืม?"

"นายแข็งแกร่งมากไหม?"

"มาก"

“แข็งแกร่งมากแค่ไหน?”

“ในตอนนี้ มีไม่เกินสามคนในโลกนินจาที่เอาชนะฉันได้”

ไกที่เปิดประตูที่แปดนับหนึ่ง นางาโตะที่ใช้เนตรสังสาระนับสอง และโอบิโตะที่มีเซ็ตสึนับสาม

แต่ถึงไก, นางาโตะ และโอบิโตะจะทุ่มพลังทั้งหมด แต่ผลลัพธ์น่าจะต้องแลกชีวิตกับเขาแน่ แต่นัตสึฮิโกะอาจไม่ตายในการต่อสู้ได้...

ทว่านัตสึฮิโกะยอมรับว่าพวกเขาน่าจะไม่อยากต่อสู้แลกชีวิตกับเขา และสมมติถ้าต่อสู้กัน พวกเขาก็อาจจะยอมเจรจามากกว่า

ในสามคนที่กล่าวมา อังโกะไม่รู้จักพวกเขาสักคน

นอกจากแสงอุษาที่ยังไม่ได้เปิดเผยตัว -ที่อังโกะรู้ก็มีแค่สุดยอดนินจา 3 คนที่ได้รับการยอมรับในโลกนินจาตอนนี้คือ: ผู้ใช้คาถาธุลีโอโนกิ กึ่งเทพฮันโซที่ถูกสามนินจาในตำนานเอาชนะไป และโฮคาเงะรุ่นที่ 3 ที่ไม่ได้เคลื่อนไหวมานาน

หมายความว่านอกจาก 3 คนนั้นแล้ว เขาแข็งแกร่งที่สุด?

อังโกะอยากจะสวนกลับคำพูดของนัตสึฮิโกะ แต่การกระทำของโอโรจิมารุเมื่อกี้ยังตราตรึงอยู่ในใจของเธอ เพราะ เธอจึงไม่รู้จะพูดอะไร

“อืม ไม่ต้องคิดมาก” นัตสึฮิโกะยิ้มเบาๆ แล้วชี้นิ้วไปทางข้างหลังอังโกะ

“เธอควรหาวิธีจัดการกับคนที่กำลังจะมาดีกว่า”

พูดจบ ร่างนั้นก็ค่อยๆ สลายไป

เหลือเพียงพื้นอันโล่งเตียน

หลังจากนั้นไม่นาน ผู้คุมสอบก็มาถึงเป็นคนแรก

จากนั้นเงาอีกหลายร่างก็มาถึง

โฮคาเงะรุ่นที่ 3 ที่ติดอาวุธครบมือก็มาถึงในไม่ช้า

“อังโกะ โอโรจิมารุมาจริงเหรอ” โฮคาเงะรุ่นที่ 3 ดูเคร่งขรึม: “การโจมตีที่นี่ เป็นฝีมือเธองั้นเหรอ?”

“ใช่คะ โอโรจิมารุมาจริงคะ…”

อังโกะจ้องมองโฮคาเงะรุ่นที่ 3 แล้วถอนหายใจ: “การโจมตีของที่นี่เกิดขึ้นตอนที่ฉันสู้กับเขาคะ แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้เขาหนีไปแล้ว…”

“เขากำลังจะวางแผนโจมตีจริงเหรอ…” โฮคาเงะรุ่นที่ 3 ขมวดคิ้ว

เมื่อเทียบกับเขาที่แก่แล้ว โอโรจิมารุนั้นอยู่ในช่วงอายุที่มีพลังต่อสู้แข็งแกร่งที่สุดอย่างแน่นอน

การสู้กับโอโรจิมารุ เขาไม่ค่อยมั่นใจนัก...

“อังโกะ ทำไมเธอไม่เป็นไรเลยละ” โฮคาเงะรุ่นที่ 3 มองสภาพอังโกะ เขาขมวดคิ้วแล้วพูดแปลกๆ ว่า: "ฉันจำได้ว่าส่งหน่วยรบชั้นยอดไปกับเธอ คนที่อ่อนแอที่สุดก็เป็นโจนินพิเศษด้วย"

“สุดท้าย ทั้งหน่วยตายกันหมด ยกเว้นเธอ”

เมื่ออังโกะได้ยินดังนั้น เธอก็ทนไม่ได้อีกแล้วบ่นว่า: “โฮคาเงะรุ่นที่ 3 ท่านพูดว่าใจดีเหรอนั่น ฉันควักเงินจากจากกระเป๋าตัวเองเพื่อจัดการกับโอโรจิมารุ แต่ท่านกลับเลือกหน่วยนินจาที่ยอดเยี่ยมมาให้ฉัน!” ”

“หัวหน่วยทีมโจนินไม่ได้เตรียมตัวมาสู้เลย พอคนหนึ่งถูกฆ่าตายต่อหน้า อีกคนหนึ่งก็ตกใจกลัวทำอะไรไม่ถูก ส่วนสองคนที่เหลือก็หนีหายไปด้วยกัน…”

“นินจาโคโนฮะของเรากลายเป็นขยะตั้งแต่เมื่อไหร่ค่ะ?”

“ไม่เก่งเท่าฉันสักนิด!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา โฮคาเงะรุ่นที่ 3 ก็หน้าแดง