(ฟรี) ตอนที่ 117 ข่มขู่โอโรจิมารุ

ปั้มลูกฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ ตอนที่ 117 ข่มขู่โอโรจิมารุ

ดันโซพยายามถามโอโรจิมารุ แต่จู่ๆ โอโรจิมารุก็เงียบไป

"แกต้องการทำข้อตกลงกับฉันหลังจากฆ่าโฮคาเงะรุ่นที่ 3 ไม่ใช่เหรอ?" ดันโซขมวดคิ้ว แต่เขาก็ไม่ได้คิดมาก

ในเมื่อโอโรจิมารุเหมือนจะไม่อยากพูด ถ้างั้นฉันจะพูดถึงเรื่องนี้ทีหลังแล้วกัน

ถึงยังไง เขาก็ไม่ขาดแคลนสิ่งของที่จะแลกเปลี่ยนกับโอโรจิมารุ – ดันโซมีภูมิหลังในโคโนฮะ เขามีเงินไม่จำกัดจากโคโนฮะ อีกทั้งโครงการวิจัยหลายอย่างของโอโรจิมารุก็ขาดเงินทุนจำนวนมาก

และสิ่งที่ดันโซสนใจที่สุดกลับไม่ใช่คนที่ทำลายห้องทดลองหน่วยราก แต่เป็นตำแหน่งโฮคาเงะต่างหาก!

เพราะงั้น หลังจากถามหลายครั้งก็ไม่เป็นผล ดันโซก็จากไปทันที

ในวินาทีต่อมา ร่างของนัตสึฮิโกะก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าโอโรจิมารุ

"ท่านโอโรจิมารุ ผมเคยคิดเสมอว่าเรานั้นเป็นหุ้นส่วนทางการค้าที่ยอดเยี่ยม" นัตสึฮิโกะถอนหายใจเบาๆ: "ผมไม่นึกเลยท่านโอโรจิมารุจะใช้ข้อมูลของผมเป็นสินค้าเพื่อแลกเปลี่ยนกับดันโซ นี่มันช่าง......"

นัตสึฮิโกะดูเศร้าใจ: "ท่านไม่มีมโนธรรมบ้างเหรอ?"

ฉันไม่มีหรอก ไอ้ที่เรียกว่ามโนธรรม มันหาเงินไม่ได้สักหน่อย

โอโรจิมารุอยากตอบประโยคนี้โดยไม่รู้ตัว แต่เขาไม่กล้าพูด

เพราะนัตสึฮิโกะกำลังแผ่จิตสังหารไปทั่วอากาศ!

ลวดลายเนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผาอันเป็นเอกลักษณ์ในดวงตา ได้ระเบิดความเย็นยะเยือกที่ราวกับไหลซึมจากนรกออกมา พลังจักระที่พลุ่งพล่านพวยพุ่งออกมาจากร่างกายของชายหนุ่มราวกับค้อนหนักๆ ทุบลงบนตัวโอโรจิมารุอย่างแรง

“พลังของเขาแข็งแกร่งขึ้นอีกแล้ว!” โอโรจิมารุกลืนน้ำลายเงียบๆ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความฉิจฉา

นัตสึฮิโกะก่อนหน้านี้แข็งแกร่งมาก แต่ตอนนี้กลับแข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิม!

อีกฝ่ายแข็งแกร่งมากจนขนาดที่อยู่ใกล้ เขาก็ยังไม่รู้ตัว

แถมดันโซที่เป็นนินจาระดับคาเงะที่มีประสบการณ์โชกโชนไม่ได้สังเกตเลย!

"ลวดลายในดวงตาเปลี่ยนไป... เนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผานิรันดร์?"

"ในวันที่ 27 เมษายน ไม่ได้รับข่าวว่าอิทาจิลงมือ...

ในอดีตนั้น โอโรจิมารุไม่รู้เรื่องราวของอุจิวะ มาดาระ

อีกอย่าง พลังที่อิทาจิแสดงออกมาก็เหมือนกับพลังที่อุจิวะ มาดาระแสดงออกมาในอดีต...

เมื่อรวมกับข้อมูลที่ห้องทดลองหน่วยรากถูกโจมตี และตัวอย่างทดลองที่สำคัญๆ ซึ่งน่าสงสัยว่าถูกขโมยไป โอโรจิมารุจึงได้ข้อสรุปที่ผิด

แต่ข้อสรุปนี้ผิดรึไม่นั้น มันจะต่างกันยังไง?

พรึ่บ!

ร่างของนัตสึฮิโกะก็พลันเข้ามาใกล้ โอโรจิมารุตาหดเล็กแคบ โจมตีสวนกลับไปโดยไม่รู้ตัว

ส่งผลให้ร่างกายของเขาทรุดลง

แขนข้างที่เพิ่งยกขึ้นครึ่งหนึ่ง ก็ถูกตัดออกทันที

อาศัยการควบคุมภาพลวงตา แล้วการโจมตีโดยตรง...

นี่เป็นวิธีการต่อสู้ของอิทาจิตอนที่เจอกับทีมเจ็ด แต่ตอนนี้นัตสึฮิโกะทำได้อย่างง่ายดาย!

“เขาแกร่งกว่าเมื่อก่อนอย่างเทียบไม่ติด.......หมอนี่หมกมุ่นกับการปั้มลูกตลอดเวลาไม่ใช่เหรอ?”

ในตอนที่เขาสู้กับนัตสึฮิโกะครั้งก่อน แม้นว่าวิธีการเอาชนะเขาจะคล้ายกับอุจิวะ อิทาจิ แต่รายละเอียดยังต่างกันอยู่มาก แสดงให้เห็นว่านัตสึฮิโกะยังห่างชั้นกับอุจิวะ อิทาจิ เขายังมีข้อบกพร่องอยู่

และตอนนี้ต่างกัน!

ด้วยพลังเนตรที่เย็นยะเยือกคู่นั้น นัตสึฮิโกะกลับก้าวข้ามการฝึกฝนหลายปี และทำแบบเดียวกับอุจิวะ อิทาจิด้วยการโบกมือ เห็นชัดว่าเขาเหนือกว่าอุจิวะ อิทาจิแล้ว!

บวกกับเนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผาที่ไม่เหมือนเดิม.....

โอโรจิมารุมีสีหน้าไม่สู้ดี เลือดพุ่งออกจากข้อมือของเขา ในไม่ช้าก็ทำให้พื้นดินชุ่มเลือด

“ท่านโอโรจิมารุ ยังไม่ตอบผมเลยนะ แสดงว่าความสัมพันธ์ระหว่างท่านกับฉันจบลงแล้วใช่ไหม?” นัตสึฮิโกะถอนหายใจเบาๆ: "คาบูโตะคงจะเสียใจ เขาคงไม่คิดว่าท่านจะหักหลังผม เขาน่าจะไม่ได้ได้รับการแจ้งเตือนให้เขาออกจากตระกูลอุจิวะล่วงหน้า"

“ในเมื่อผมรู้เรื่องนี้แล้ว ผมอาจจะฆ่าเขาก็ได้นะ”

โอโรจิมารุสูดหายใจเข้าลึก แล้วมองชายหนุ่มตรงหน้า

เขาเมินเฉยต่อความเจ็บปวดที่ข้อมือโดยสิ้นเชิงก่อนจะยิ้ม: "ฉันขอโทษนัตสึฮิโกะคุง ฉันเองก็มีปัญหาเหมือนกัน”

“เอาน่า เมื่อกี้นัตสึฮิโกะคุงก็ได้ยินแล้ว ฉันจะเอาหมู่บ้านนินจาของฉันไปเซอร์ไพรส์โคโนฮะ”

“ฉันต้องการพลังเป็นอย่างมาก โจนินสาวที่นัตสึฮิโกะคุงทำข้อตกลงกับฉัน คงจะหมดหนทางแล้ว”

"และหลังจากที่ฉันโจมตีโคโนฮะ ฉันอาจตกเป็นเป้าของโคโนฮะสักระยะหนึ่ง และฉันก็ต้องการทรัพยากรทางการเงินและวัสดุทดลองอย่างเร่งด่วน... มีแค่หน่วยรากเท่านั้นที่หาของพวกนี้มาให้ฉันได้”

“ฉันก็เสียใจเหมือนกัน แต่ฉันทำอะไรไม่ได้”

กล่าวโดยสรุปคือ ธุรกิจระหว่างทั้งสองฝ่ายเป็นอันล้มเลิก!

แม้นว่าผู้ใต้บังคับบัญชาของโอโรจิมารุจะสามารถเพาะสร้างโจนินสาวได้เหมือนกัน แต่การจะเพาะสร้างโจนินนั้นไม่ได้แล้วเสร็จในหนึ่งปีครึ่งอย่างแน่นอน

กำลังรบส่วนใหญ่ของเขาอาจตกตายในการโจมตีโคโนฮะแบบไม่ทันตั้งตัวก็ได้ โอโรจิมารุจึงสานต่อข้อตกลงระหว่างเขากับนัตสึฮิโกะได้ยาก

และหลังจบการโจมตีโคโนฮะแบบสายฟ้าแลบ เขาจะต้องตกเป็นเป้าของโคโนฮะอย่างแน่นอน หมู่บ้านนินจาที่คาเงะถูกคนอื่นลอบสังหาร จะไม่เกี่ยงค่าใช้จ่ายแน่นอน พวกเขาจะทุ่มสุดตัวเพื่อฆ่าเขา และจะไม่มีหมู่บ้านนินจาไหนสนับสนุนเขาอีก

แม้นว่าโคโนฮะจะไม่มีพลังพอที่จะฆ่าโอโรจิมารุได้ แต่พวกเขาก็สามารถใช้วิธีการทางการเมืองและเศรษฐกิจเพื่อลงโทษเขา นี่ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาลำบาก

โอโรจิมารุได้ใช้ทุนสำรองส่วนใหญ่หมดไปเพราะการต่อสู้ครั้งนี้ เขาจึงอยากได้กำลังสนับสนุนอย่างเร่งด่วน

นอกจากดันโซแล้ว เขาก็ไม่อาจหาคู่ค้าที่มีกำลังทรัพย์สนับสนุนได้อีก

และถ้าต้องการแลกเปลี่ยนกับดันโซ ก็ต้องเตรียมชิปให้เพียงพอ ในหมู่ชิปเหล่านี้ ตัวตนของนัตสึฮิโกะถือเป็นชิปที่มีราคามากที่สุด

“นัตสึฮิโกะคุง ถ้าพูดแบบนี้ นายน่าจะเข้าใจนะ” โอโรจิมารุเอามือมากุมที่แขนข้างขาด เสียงของเขาแหบแห้ง: "อันที่จริง ข้อตกลงระหว่างนายกับฉันจะต้องจบลงอย่างเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว”

"ผมรู้" นัตสึฮิโกะพยักหน้าก่อนจะถอนหายใจเบาๆ: "น่าเสียดาย ผมคิดมาตลอดว่าคุณเป็นคู่ค้าที่ดี"

โอโรจิมารุช่วยเขาได้มาก

หลังจากที่คาบูโตะมา ทั้งสองฝ่ายก็ทำการค้ากันได้สามรอบ

โดยรวมแล้ว โจนินสาวที่โอโรจิมารุฝึก ได้แต่งเข้ามาในตระกูลอุจิวะสิบกว่าคน

และโดยเฉลี่ย โจนินแต่ละคนให้กำเนิดลูกสองคน และมากกว่าครึ่งให้กำเนิดเด็กที่มีพรสวรรค์ทะลุ 100 ให้ผลเก็บเกี่ยวที่ดีกับนัตสึฮิโกะ...

ตอนนี้นัตสึฮิโกะสามารถกำราบโอโรจิมารุได้อย่างง่ายดาย เขาสามารถทำให้โอโรจิมารุสานข้อตกลงต่อไปได้!

แต่ในเมื่อกลับกลายเป็นแบบนี้แล้ว...

“ท่านโอโรจิมารุ ผมคิดว่าในเมื่อคุณหักหลังผม คุณคงเตรียมใจที่จะถูกผมฆ่าแล้ว” นัตสึฮิโกะถอนหายใจเบาๆ: "ผมเข้าใจความยากลำบากของคุณ แต่คุณก็ต้องเข้าใจผมด้วย ใช่ไหมละ?"

แม้นว่านัตสึฮิโกะจะถอนหายใจ แต่เขาก็ไม่โกรธนัก

โอโรจิมารุย่อมมีปัญหาของตัวเองเช่นกัน และเขาก็มีอิสระที่จะเลือกหักหลังด้วย

นัตสึฮิโกะเคารพในอิสระของโอโรจิมารุ

แต่แล้วยังไงละ นัตสึฮิโกะก็มีปัญหาของตัวเอง และเขาก็มีอิสระที่จะเลือกฆ่าโอโรจิมารุด้วย!

ฉันเคารพในอิสระของคุณ คุณก็ต้องเคารพฉันด้วย ใช่ไหมละ?

ฉันหวังว่าคุณกับฉันจะเคารพและเข้าใจกันและกัน

"ไม่ต้องห่วง ไหนๆ เราก็เคยมีมิตรภาพต่อกัน ผมจะไม่ทำให้คุณรู้สึกเจ็บปวดมากนัก..." นัตสึฮิโกะถอนหายใจเบาๆ และพูดว่า "ผมจะไม่ได้เหลือวิญญาณที่คุณใส่ไว้ในคาถาต่างๆ ผมจะพยายามฆ่าทีละดวง"

"ขอให้มั่นใจได้"