(ฟรี) ตอนที่ 111 เขาทำอะไรให้เธอเป็นแบบนี้? ฉัน!

ปั้มลูกฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ ตอนที่ 111 เขาทำอะไรให้เธอเป็นแบบนี้? ฉัน!

คุเรไนเตือน: "อาสึมะ นายพูดมากไปแล้ว นี่เป็นข้อมูลของภารกิจลับนะ ระวังคำพูดหน่อย!"

แม้นว่า 90% ของคำพูดอาสึมะจะเป็นคำเยินยอตัวเอง แต่ส่วนที่เหลือยังทำให้ผู้คนได้รับรู้ข้อมูลมากมาย!

เพื่อรักษาความลับ โคโนฮะยังมีรหัสลับป้องกันข้อมูลอีกด้วย

"ไม่เป็นไร!" อาสึมะโบกมืออย่างไม่ใส่ใจ: "สงครามกับฝ่ายฉันจบแล้ว เพราะงั้น ความลับหลุดก็ไม่เป็นไร!"

คุเรไนมองอาสึมะอย่างลึกซึ้ง

หลังสงครามจบ ความลับหลุดไม่เป็นไร มันได้เหรอ?

รหัสลับของนินจาต้องรักษาความลับไว้จนตัวตาย!

ไม่เป็นไร ถ้าคุณอยู่ในที่ไม่มีใคร มีโอกาสน้อยที่ความลับจะหลุดออกไป

แต่ตอนนี้มีกี่คนที่อยู่ในถนนการค้า!

"ทำไม"

คุเรไนขมวดคิ้ว ค่อนข้างไม่พอใจกับอาสึมะ Asuma

อาซึมะไม่ได้ละเมิดกฎแค่ครั้งสองครั้ง แต่กลับไม่มีใครกล้าตำหนิลูกชายของโฮคาเงะในเรื่องนี้

อาสึมะโม้อยู่นานก่อนจะพูดว่า: "พูดถึงอะไรเหรอ ว่าแต่ คุเรไน เธอทำอะไรช่วงนี้?"

"ฉันกำลังสอนวิชาลวงตาให้ตระกูลอุจิวะ" คุเรไนแก้ตัวตามเดิม

“ยังสอนอยู่งั้นเหรอ?” อาสึมะเลิกคิ้ว: "สองปีกว่าแล้วนะ ยังสอนไม่เสร็จอีกเหรอ?"

"อืม อาชีพปัจจุบันของฉันคือสอนวิชาลวงตาให้เด็กๆ" คุเรไนพยักหน้า

“ไม่ มันไม่เหมาะสมมั้ง?” อาสึมะขมวดคิ้ว: "เจ้านั่นนัตสึฮิโกะ! มันเป็นเฒ่าหัวงู! ว่ากันว่าหมอนั่นเปลี่ยนภรรยาทุกวัน”

คุเรไนพูดด้วยความไม่พอใจ: "นั่นมันข่าวลือจากภายนอก! อย่าพูดเรื่องไร้สาระ!"

ด้วยภรรยามากมายที่อยู่ในตระกูลอุจิวะ เมื่อคิกถึงอัตราของเรี่ยวแรงแล้ว คนเราจะเปลี่ยนภรรยาทุกวันได้ยังไง?

เป็นแค่ข่าวลือ!

“ไม่ คุเรไน เธอไม่เข้าใจ!” อาสึมะส่ายหัวแล้วพูดด้วยความดูถูก: "หมอนั่นมีชื่อเสียงไม่ดี ข้างตัวมันมีสาวงามมากมาย มันมีฮาเร็มขนาดนี้ได้ มันต้องใช้วิธีการต่ำทราม... ”

“อาสึมะ อย่าตัดสินใครดีไม่ดีเพียงเพราะข่าวลืออย่างส่งเดช!” คุเรไนพูดด้วยความไม่พอใจ: "นายได้เจอนัตสึฮิโกะแค่ไม่กี่ครั้งเอง ฉันรู้จักเขามานาน ฉันไม่เคยเห็นเขาใช้วิธีต่ำทรามอย่างที่ว่าเลย!"

"อย่างงั้นเหรอ" อาสึมะถอนหายใจด้วยความโล่งอก: "ยังพอโล่งใจ..."

“แต่ชื่อเสียงของหมอนั่นไม่ดี คุเรไน เธอไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นั่น... อุจิวะนะใครสอนก็เหมือนกันแหละ เลิกสอนเถอะ!”

เลิกสอน?

หากเป็นเมื่อก่อน คุเรไนคงเตรียมเลิกสอน เธอคงจะคิดแผนพาลูกไปด้วย โดยบอกว่า "รับเลี้ยงเด็กกำพร้า

แต่ตอนนี้…………

ดูเหมือนว่าคุเรไนจะค่อยๆ ชินกับวิถีชีวิตของอุจิวะ

กินอาหารอร่อยๆ จากอุจิวะ นอนในห้องอุ่นๆ ฟังคำบอกรักที่อ่อนโยนและนุ่มนวลของนัตสึฮิโกะ ดูเด็กๆ เติบโตขึ้น

ฉัน....…

ให้ออกมาจริงๆ เหรอ?

จู่ๆ คุเรไนก็หัวใจสับสน

เธอชินกับการใช้ชีวิตในตระกูลอุจิวะ ร่างกายของเธอก็ฝืนใจที่จะออกจากอ้อมกอดของนัตสึฮิโกะโดยสัญชาตญาณ

แต่บุคลิกความรักอิสระของเธอ กำลังบอกเธอว่าควรทิ้งอุจิวะและพาลูกกลับบ้าน

แต่ร่างกายกลับส่งสัญญาณปฏิเสธ

ทั้งสองสู้กันอย่างต่อเนื่อง ยิ่งทำให้เธอหงุดหงิดมากขึ้น

แต่อาสึมะไม่ได้สังเกตเห็นความหงุดหงิดของคุเรไน เขาพูดต่อ: "คุเรไน ให้ฉันหาเพื่อนร่วมทีมให้ไหม บังเอิญว่าฉันไม่ชอบหน้าเพื่อนร่วมทีมเก่าของฉัน ฉันจะไล่เขาออกและให้เธอเข้าไป!"

“พวกนายเป็นทีมที่ดีอยู่แล้ว ฉันไม่อยากแทรก” คุเรไนพูด สีหน้าของเธอหงุดหงิดมากยิ่งขึ้น

พฤติกรรมที่อาศัยอำนาจพ่อของอาสึมะ ทำให้เธอหงุดหงิดมากขึ้น

“ไม่เป็นไร ไว้ใจฉันได้เลย!” อาสึมะพูดอย่างมั่นใจ: "ฉันไม่ชอบหน้าเขาอยู่แล้ว เพราะงั้น ไล่เขาออกแล้วรับเธอเข้าไปนะดีที่สุด!"

คุเรไนอารมณ์เสียมากขึ้นเรื่อยๆ: "นั่นเพื่อนร่วมทีมของนายไม่ใช่เหรอ? นายทำแบบนี้กับเพื่อนได้ไง! ไสหัวไปซะ ฉันอยากอยู่คนเดียว เรื่องของฉัน ฉันจัดการเอง!"

“ให้เพื่อนร่วมทีมที่ไม่ชอบหน้าอยู่ในทีม เมื่อมีปัญหาในการประสานงานจะทำยังไง” อาสึมะแค่นเสียงเบาๆ แล้วพูดกับคุเรไนว่า: "ไม่ต้องห่วง ฉันจะไปไล่เขาออก และจะทราบผลภายในหนึ่งสัปดาห์"

"ฉันบอกว่าจัดการเอง!" คุเรไนยิ่งรำคาญมากเข้าไปอีก น้ำเสียงของเธอยังดูกระวนกระวายเล็กน้อย

ในที่สุดอาสึมะ ก็ได้ยินเสียงหงุดหงิดของคุเรไน

เขาขมวดคิ้วแล้วอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "คุเรไน เธอไม่อยากจากอุจิวะไปใช่ไหม"

“ฉัน—” คุเรไนอ้าปาก

ใช่แล้ว เธอไม่อยากจากอุจิวะไปจริงๆ

ที่นี่เธอรู้สึกอุ่นใจ

ผ่อนคลาย

ด้วยความอบอุ่นของลูกๆ และความอ่อนโยนของนัตสึฮิโกะ ไม่จำเป็นต้องคำนึงถึงสิ่งอื่นใด ใน 'อุจิวะ' ดูเหมือนจะแยกสิ่งเลวร้ายทั้งปวงออกจากโลกภายนอก เหลือเพียงดินแดนแห่งความสุข

คุเรไนรู้สึกสบายใจมากกับที่นี่จริงๆ

อาสึมะเห็นความลังเลของคุเรไน และทันใดนั้นความโกรธก็พลุ่งพล่านขึ้นจากใจของเขา: "คุเรไน อุจิวะมีอะไรดี ทำไมเธอถึงไม่อยากจากไป"

"คือฉัน..." คุเรไนรู้สึกกระวนกระวานใจมากขึ้น แต่ก็พูดไม่ออก

“เจ้านัตสึฮิโกะทำอะไรกับเธอ” อาสึมะโกรธทันที: "ฉันรู้อยู่แล้วว่าไอ้เวรนั่นไม่ใช่คนดี ฉันจะพาตำรวจไปจับมันเดี๋ยวนี้!

“นายมีสิทธิ์จับคนอื่นด้วยเหตุผลอะไร” ในที่สุดคุเรไนก็อดไม่ได้: "นายช่วยระงับอารมณ์นายน้อยของนายหน่อยได้ไหม"

แต่อาสึมะกลับถูกสายฟ้าฟาด

"เธอด่าฉัน?" เขาจ้องมองคุเรไนด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง: "เธอด่าฉันเพราะเขาเหรอ?"

"บัดซบ! แม้แต่เธอก็ถูกมนตร์ของไอ้เวรนั่น? ฉันไม่น่าให้เธอไปเป็นอาจารย์สอนวิชาลวงตาเลย ตอนนี้เธอถูกเขาหลอกจนได้!”

"คุเรไน! นัตสึฮิโกะทำบ้าอะไรถึงทำให้เธอเป็นแบบนี้"

อาสึมะจ้องมองคุเรไนราวกับเห็นคนทรยศ

คุเรไนเห็นแววตาของอาสึมะ แต่เพราะเหตุนี้ เธอจึงเป็นฝ่ายโกรธบ้าง

ความสัมพันธ์ของฉันกับนายเป็นยังไง?

ทำไมนายถึงมายุ่งกับเรื่องของฉัน

ทำไมนายถึงชอบตัดสินใจแทนฉัน

ความโกรธทะลุขอบเขตของเหตุผล

อะไรทำให้นายเป็นแบบนี้

ภายใต้ความโกรธ คุเรไนพูดทันทีว่า

"ฉัน!"

*****