บทที่ 8 ความเฉยเมยของซุนกวน

บทที่ 8 ความเฉยเมยของซุนกวน

"เจ้าเคยได้ยินไหม ศิษย์พี่ซูเสวี่ยหยวน ทำภารกิจลับสุดยอดสำเร็จและได้รับรางวัลจากนิกาย ทำให้ในเวลาเพียงไม่กี่เดือนความแข็งแกร่งของเธอก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก และเธอได้กระตุ้นหม้อศักดิ์สิทธิ์โบราณของศาลาโอสถ เธอแสดงให้เห็นถึงพรสวรรค์ที่แข็งแกร่งที่สุด และตอนนี้สถานะของเธอในนิกายเป็นรองแค่ปรมาจารย์หยุนเจิ้นเท่านั้น"

　　

"ใช่ เรื่องนี้ได้ก่อให้เกิดความตื่นเต้นในนิกายแล้ว และหม้อโบราณสามใบที่มีรูปแบบศักดิ์สิทธิ์มีอายุนับพันปีที่ถูกทิ้งไว้นั้นยังไม่มีนักเล่นแร่แปรธาตุของนิกายกระตุ้นมันได้ หม้อโบราณแต่ละใบซ่อนความลึกลับไว้ ว่ากันว่าปรมาจารย์หยุนเจิ้นเข้าใจใบสั่งยาโบราณจากหม้อโบราณนี้เมื่อหลายร้อยปีก่อนและกลายเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุอันดับหนึ่งในนิกาย นักเล่นแร่แปรธาตุที่รับผิดชอบศาลาโอสถอย่างซูชิซุยก็เป็นคนตระกูลซู ความสำเร็จของเธอในอนาคตต้องไม่ด้อยกว่าปรมาจารย์หยุนเจิ้นแน่นอน"

　　

"..."

　　

เมื่อได้ยินความคิดเห็นของศิษย์ทั้งสอง หัวใจของเย่ชุนหยางก็หวั่นไหว

　　

เดิมทีเขาต้องการใช้เวลาฝึกฝนและลดระยะห่างระหว่างเขากับซูเสวี่ยหยวน แต่เขาไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งของผู้หญิงคนนั้นน่ากลัวเพียงใด

　　

ในใจของเย่ชุนหยางรู้สึกถึงวิกฤตที่อธิบายไม่ได้เกิดขึ้น

　　

“อย่างไรก็ตาม ภารกิจลับสุดยอดที่พวกเขากล่าวถึงคือกุญแจสู่ถ้ำที่ซูเสวี่ยหยวนนำไปให้นิกาย? แต่จากมุมมองนี้ ดูเหมือนว่ามีคนไม่มากนักที่รู้เรื่องนี้ ดังนั้นข้าควรให้ความสนใจมากกว่านี้ ขณะที่คิดเย่ชุนหยาง ได้ยินคนเรียกเขาเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าซุนกวนกำลังมา

　　

หลังจากสงบสติอารมณ์ เย่ชุนหยางก็กุมมือของเขาและพูดว่า: "ชุนหยางได้พบกับศิษย์พี่ซุนแล้ว"

　　

"เจ้าอยู่ที่นี่มาสองสามเดือนแล้ว เจ้าได้ปรับปรุงการฝึกฝนของเจ้าหรือยัง?" ซุนกวนยังคงมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา .

　　

"ขอบคุณสำหรับความห่วงใยศิษย์พี่ ชุนหยางมาพบศิษย์พี่ในครั้งนี้เพื่อขอคำแนะนำ..."

　　

เย่ชุนหยางไม่ได้ทักทายมากเกินไป และพูดตรงๆ ว่าเขาต้องการขอให้ช่วยทดสอบรากจิตวิญญาณ .

　　

หลังจากได้ยินเช่นนี้ ซุนกวนก็ตบหัวของเขาและพูดอย่างร่าเริง: "เป็นศิษย์พี่ที่สับสนและลืมที่จะทดสอบรากจิตวิญญาณ โดยทั่วไปแล้ว สาวกใหม่จะต้องทดสอบรากจิตวิญญาณ ก่อนหน้านั้น เนื่องจากเจ้าอยู่ใน อาการบาดเจ็บ และศิษย์พี่ซูเป็นผู้แนะนำ "คนที่มาที่นี่จะไม่ถูกทดสอบ"

　　

ขณะที่เขาพูด เขาก็หยิบหินสีดำออกมาและยื่นให้: "ศิษย์น้องเย่ โปรดถือศิลาวิญญาณแห่งการทดสอบนี้สามลมหายใจ”

　　

เย่ชุนหยางอยากรู้อยากเห็น เขาหยิบหินสีดำและวางไว้บนฝ่ามือของเขา

　　

หลังจากสามลมหายใจ เย่ชุนหยางต้องการเปิดฝ่ามือของเขา

　　

ซุนกวนก็เข้ามาด้วยความสงสัยเช่นกัน

　　

ศิษย์พี่ซูนำน้องชายเย่เข้าสู่นิกายเป็นการส่วนตัว ในเวลานั้นศิษย์พี่ซูอธิบายเกี่ยวกับตัวเขาสองสามคำซึ่งแสดงให้เห็นว่าเธอให้ความสำคัญกับเขามาก

　　

เนื่องจากผู้ฝึกฝนที่อยู่เหนือการสร้างรากฐานไม่จำเป็นต้องทดสอบหินวิญญาณพวกเขาสามารถตรวจจับรากจิตวิญญาณของคนที่มีระดับการฝึกฝนต่ำกว่าพวกเขาเอง ซุนกวนเดาว่าเย่ชุนหยางต้องมีรากจิตวิญญาณที่ไม่ธรรมดาซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาจึงมีค่ามากโดยศิษย์พี่ซู

　　

ในเวลานี้ เย่ชุนหยางกางฝ่ามือออกและเขาเห็นว่าหินสีดำก่อนหน้านี้ในฝ่ามือของเขาเปล่งแสงสี่สี: ทอง น้ำเงิน เขียว และแดงในเวลาเดียวกัน

　　

แม้ว่าจะมีสี่สี แต่แสงก็อ่อนลง

　　

"แท้จริงแล้วมันคือรากจิตวิญญาณทั้งสี่"

　　

ซุนกวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย น้ำเสียงของเขาเย็นชาไปครู่หนึ่ง ไม่กระตือรือร้นเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป

　　

เย่ชุนหยางก็ขมวดคิ้วเช่นกัน

　　

จำนวนสีบนหินวิญญาณแสดงถึงจำนวนของรากจิตวิญญาณ

　　

นอกจากรากทางวิญญาณที่ผิดปกติของลม สายฟ้า น้ำแข็ง และความมืดแล้ว รากทางวิญญาณยังไม่มีอะไรมากไปกว่ารากทางวิญญาณของธาตุทั้งห้า ทอง ไม้ น้ำ ไฟ และดิน

　　

โดยทั่วไปแล้ว ไม่ว่าความถนัดจะยากจนเพียงใด มีรากจิตวิญญาณมากกว่าสามราก และนอกจากรากวิญญาณดินแล้ว ข้ามีถึงสี่ราก ความถนัดระดับนี้อาจกล่าวได้ว่าแย่จนไม่มีอะไรจะแย่ไปกว่านี้แล้ว

　　

ทางด้านซุนกวนก็หายจากความประหลาดใจแล้ว

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นพรสวรรค์แบบนี้น่าจะหายากกว่าจิตวิญญาณแห่งสวรรค์ ซึ่งเป็นเศษไม้ที่ไม่มีใครเทียบได้ซึ่งหายากกว่าอัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้

　　

ทันใดนั้น เขาพูดอย่างหมดความอดทน: "ศิษย์น้องที่มีความถนัดเช่นนี้ เจ้าควรใช้เวลามากกว่านี้ในการบ่มเพาะ ถ้าเจ้าไม่มีอะไรทำ ก็อย่าวิ่งไปมา ข้ามีงานอื่นที่ต้องทำ ดังนั้นข้าขอตัวก่อน" ซุนกวนมีท่าทางเย็นชาอย่างกะทันหัน เขาไม่ได้สร้างความประทับใจให้กับเย่ชุนหยางอีก

　　

น่าประหลาดใจ มันทำให้เขารู้สึกลึก ๆ ว่าผู้ฝึกฝนมีจุดประสงค์ในการแสวงหาผลกำไรอยู่ตลอดเวลา

　　

แต่เมื่อนึกถึงสิ่งหนึ่ง เย่ชุนหยางยังคงพูดด้วยคำพูด: "ข้าสงสัยว่าศิษย์พี่ซุนจะให้ศิษย์น้องยืมศิลาวิญญาณนี้ได้หรือไม่?"

　　

ศิลาวิญญาณไม่ใช่สิ่งสำคัญเลย และซุนกวนก็ร้อนใจในเวลานี้: "มันเป็นแค่ศิลาวิญญาณ เอาไปเถอะถ้าเจ้าต้องการ"

　　

หลังจากพูดจบ เขาก็หันหลังกลับและจากไปโดยไม่รอให้เย่ชุนหยางขอบคุณเขา

　　

　　...

　　

หลังจากออกมาจากลานห้องโถงหลัก เย่ชุนหยางเดินตรงไปยังลานเล็ก ๆ ของเขา

　　

เหตุผลที่เขาขอศิลาวิญญาณกับซุนกวน เพราะเขาวางแผนที่จะกลับไปทดสอบรากวิญญาณของเย่เสี่ยวเป่า

　　

แม้ว่า เย่เสี่ยวเปาจะแตกต่างจากคนทั่วไป แต่เขายังสามารถฝึกฝนได้ เขาควรมีรากฐานทางจิตวิญญาณ

　　

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่ชุนหยางก็เร่งความเร็วของเขา

　　

แต่จู่ๆ เท้าของเขาก็ลื่นไปเหยียบอะไรบางอย่างเข้า

　　

เมื่อข้าหยิบมันขึ้นมา สิ่งนั้นคือขวดเล็กๆรูปร่างเหมือนน้ำเต้า

　　

หลังจากคลายเกลียวฝาขวดด้วยความอยากรู้อยากเห็น เย่ชุนหยางก็สิ่งที่อยู่ภายในออกมา

　　

นอกจากเมล็ดที่มีรูปร่างแปลกๆ แล้ว ยังมีเม็ดยาที่ไหม้เกรียมอีกสองสามเม็ด

　　

"นี่... เม็ดยาปรับแต่งร่างกายหรือเปล่า?"

　　

เย่ชุนหยาง ไม่เคยเห็นมาก่อน และเขาไม่ได้ตรวจสอบมันอย่างลึกซึ้ง แต่เม็ดยาที่เสียหายทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย

　　

เห็นได้ชัดว่ามีสาวกบางคนล้มเหลวในการปรุงยาและทิ้งมันที่นี่อย่างไม่ตั้งใจ

　　

เขาทั้งอิจฉาและเสียใจ ท้ายที่สุด เม็ดยาที่ได้รับการกลั่นนี้ได้รับการขัดเกลาไม่สำเร็จด้วยการใช้หญ้าจิตวิญญาณจำนวนมาก สาวกระดับสูงเหล่านี้ร่ำรวยและสามารถใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายได้ตามต้องการ อีกทั้งยังไม่ลังเลที่จะโยนมันทิ้งไป

　　

เย่ชุนหยางส่ายหัวและวางขวดลง

　　

หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว เขาก็หยุดกะทันหันและกลับไปหยิบขวดยาที่ถูกทิ้ง

　　

“ถูกต้อง แม้ว่าจะเป็นเม็ดยาเสีย ก็ยังมีสรรพคุณทางยาอยู่ในนั้น ข้ากังวลว่าความเร็วในการฝึกฝนของข้าจะช้า ทำไมข้าไม่กลับไปหาวิธีเพื่อดูว่าข้าสามารถหลอมสรรพคุณทางยาได้หรือไม่ จากเม็ดยาเสียๆ?” เย่ชุนหยางรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ในขณะนี้ ดวงตาของเขามองที่ขวดยาเสียในมือของเขาก็ร้อนขึ้นเช่นกัน

　　　　

ตอนนี้เขาขาดยาอายุวัฒนะ ถ้าเขาสามารถหาทางออกที่เป็นไปได้ มันจะไม่เทียบเท่ากับการได้รับโอกาศหรือ?

　　

แม้ว่าคนธรรมดาจะคิดนำไปปรับปรุงใหม่แต่พวกเขาจะไม่มีวันทำเช่นนั้น ประการแรกคุณสมบัติทางยาของยาอายุวัฒนะที่ล้มเหลวในการกลั่นจะหายไป ไม่คุ้มค่ากับความพยายาม

　　

แต่ เย่ชุนหยางกล้าที่จะมีความคิดนี้เพราะคนธรรมดามีเพียงร่างกายเดียว ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วพวกเขาจึงไม่กล้าลอง แต่เขามีสองร่างและอัตราความเสียหายจะลดลงโดยธรรมชาติหากถูกแบ่งเท่า ๆ กัน

　　

"มาลองดูกัน!"

　　

ความเสี่ยงมาพร้อมกับโอกาส และข้ามีรากจิตวิญญาณ 4 ราก เพื่อที่จะปรับปรุงการบ่มเพาะของข้าให้เร็วขึ้น ไม่ว่าความเสี่ยงจะมากเพียงใด มันก็คุ้มค่าที่จะลอง!

　　

ดังนั้นเขาจึงถือขวดหยกไว้ในมือข้างหนึ่งและอีกมือหนึ่งถือศิลาวิญญาณ และเร่งฝีเท้า