ตอนที่ 3 พวกแกมันปีศาจ(อ่านฟรี)
ตอนที่ 3 พวกแกมันปีศาจ
“ฝูงหมาป่าขนเหล็ก!”
“เราตายแน่!...”
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหมาป่าขนที่ดุร้าย แยกเขี้ยวขู่คำรามอย่างเหี้ยมโหด ทุกคนพากันตื่นตระหนกหน้าซีดขาวด้วยความหวาดกลัว
หมาป่าขนเหล็กกำจัดมอนสเตอร์หนูตาแดงที่หลบหนีไม่ทันจนหมดก็หันมาสนใจกลุ่มมนุษย์ที่อยู่ไม่ไกล
“หนี”
หนึ่งในลูกหนี้ที่รวมกลุ่มกับอีกคนจำนวนหนึ่งที่ทำผลงานได้ดีที่สุด เขาถอยหลังด้วยความตื่นกลัว เขารู้ว่ามอนสเตอร์พวกนี้ไม่มีทางที่ตัวเองและคนอื่น ๆ จะจัดการได้และไม่ต้องพูดถึงทั้งฝูงเลย
ฝูงมาป่าหันมาเล่นงานพวกเขาทันที
หนี!
คำนี้ปรากฏขึ้นในหัวของทุกคน พวกเขาหันหลังเตรียมวิ่งหนีกันในทันที
ซาดเองก็ตกใจกลัวเช่นกัน เพียงแต่ว่าเขาไม่อาจจะปล่อยให้ลูกหนี้หันหลังหนีได้
“กลับไปสู้พวกมันสิวะ”
“ห้ามหนีเว้ย หรือว่าอยากตาย”
ปัง!
มาเฟียเริ่มยิงปืนข่มขู่ จนสุดท้ายซาดหมดความอดทนยิงปืนใส่หนึ่งในลูกหนี้คนหนึ่งจนล้มลงตายทันที
ทุกคนเห็นดังนั้นก็หยุดชะงักไม่กล้าหนีต่อ
“ใครวิ่งหนีอีกฆ่าได้เลย”
ซาดยื่นคำขาดสุดท้ายทุกคนจึงต้องหันหลังกลับไปสู้กับหมาป่าขนเหล็ก
“อีกนิดเดียว หนี้ก็จะหมดแล้ว ฉันไม่ยอมตายที่นี่หรอก”
“ขอแค่ฆ่ามันได้สักตัวหนี้ที่เหลือก็จะหมดลงทันที”
ชายไว้หนวดรู้ว่าไม่มีทางเลือกได้ตะโกนเสียงดังสร้างขวัญกำลังใจ คว้าจับดาบด้วยมือทั้งสองข้าง เตรียมสู้กับหมาป่าขนเหล็กตัวหน้าสุด
แต่แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ต้องทำให้ทุกคนต้องสิ้นหวัง หมาป่าขนเหล็กกระโดดเข้าไปกัดศีรษะของชายไว้หนวดเหวี่ยงร่างมันลงกับพื้นจนคอหักจากแรงและน้ำหนักตัว เพียงครั้งเดียวก็กัดกะโหลกแตกเละสมองระเบิดในปากของหมาป่าขนเหล็ก โดยที่ชายไว้หนวดก็ไม่ทันได้โจมตีใส่หมาป่าขนเหล็กกลับไป
เฮือก!
เหตุการณ์ได้ทำให้ทุกคนหายใจไม่ทั่วท้อง พวกเขารู้ได้ถึงความต่างของตัวเองและมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่ง จึงหันหลังวิ่งโดยไม่สนใจเสียงเตือนพวกมาเฟียอีก
หมาป่าขนเหล็กตัวนั้นฆ่าไปหนึ่งคนก็รู้สึกติดใจเลือดเนื้อมนุษย์ในปาก ไล่โจมตีมนุษย์รอบตัวด้วยกรงเล็บอันแหลมคม การตบแต่ละครั้งด้วยกรงเล็บ ทำให้ตัวมนุษย์ผู้ชายหนัก 70 กิโลกรัมกระเด็นไปไกลนับ 10 เมตรพร้อมกับรอยแผลฉกรรจ์ที่ทำให้บาดเจ็บสาหัส
ถึงไม่ตาย แต่ก็โดนหมาป่าที่ตามหลังมารุมขย้ำตายอยู่ดี
คนอื่น ๆ พอตั้งสติได้ก็วิ่งหนีราวกับพึ่งแตกรังกลับไปยังทางออกกันออก หมาป่าขนเหล็กไล่ล่าสังหารอย่างดุร้าย พวกมันล่ากันเป็นฝูงต้อนสังหารคนที่ช้าที่สุด
“พวกเราถอยออกไปด้านนอก”
ซาดสั่งการพาลูกน้องมาเฟียของตนเองวิ่งหนีไปทางประตูมิติ ไม่มีใครคิดว่าจะต้องมาเจอกับหมาป่าขนเหล็กพวกนี้
พวกคนที่ถูกเกณฑ์เข้ามาเป็นนักล่าให้กับพวกมาเฟียก็วิ่งตามหลังไปด้วยความสิ้นหวัง มาเฟียอยู่ทางหลังสุดตอนที่เดินเข้าไปในชิ้นส่วนโลกต่างมิติ พอจะหนีไปทางประตูพวกเขาจึงได้เปรียบ
“สองคน บอกพวกมันกลับไปสู้ถ่วงเวลาให้พวกเรา”
ซาดสั่งลูกน้องทั้งสอง ถ้าหนีไปพร้อมกันแบบนี้พวกเขาอาจจะไปไม่ถึงประตู ลูกน้อง 2 คนหันกลับไปพร้อมกับปืนเล็งไปทางกลุ่มนักล่าที่วิ่งตามหลังมา
“กลับไปสู้ไม่งั้นตาย”
มาเฟียทั้งสองคนตะโกนบอก แต่ความวุ่นวายตอนนี้ใครจะมาสนใจคำพูด ความน่ากลัวของมาเฟียน้อยลงทันทีเมื่อเปรียบเทียบกับหมาป่าขนเหล็กที่วิ่งไล่หลังมา
ปัง!
เสียงปืนดังขึ้นทำให้ชายคนหนึ่งล้มลง หลายคนถึงกับหยุดชะงัก แต่ไม่ใช่กับลุค เขาไม่สนใจว่าจะโดนยิงหรือไม่ขอแค่เพียงวิ่งออกไปให้เร็วที่สุดก็พอ
“บอกให้หยุดไง!”
มาเฟียอีกคนหันปลายกระบอกปืนมาทางลุค แต่ทันใดนั้นหมาป่าขนเหล็กก็โผล่มา มันกระโจนเข้ามากัดเข้ากลางแขนของมาเฟีย ก่อนจะสะบัดอย่างแรงจนแขนหลุดออกจากร่าง
“อ๊าก!”
มาเฟียจ้องมองแขนที่ขาดและร้องโหยหวนอย่างทุกข์ทรมาน หมาป่าขนเหล็กจะหันกลับมางับหัวและสะบัดอย่างแรง ร่างโดนสะบัดสนลำคอและหัวแยกออกมาจากร่าง เลือดสีแดงฉานสาดกระเซ็นไปทั่วบริเวณ เป็นภาพที่โหดร้ายมาก
เมื่อเห็นโอกาสลุคและคนอื่นพากันวิ่งต่ออย่างไม่คิดชีวิต
มาเฟียอีกคนไม่มีใจจะมาคอยหยุดใครอีก แต่กว่าจะรู้ตัวก็สายไปเสียแล้ว มันคือคนที่ถูกทิ้งรั้งท้ายแล้ว
เสียงโหยหวนอย่างสิ้นหวังดังไล่หลังมา จิตใจตึงเครียดด้วยความหวาดกลัว ลุคไม่กล้าหันกลับไปมอง เพียงแค่คิดว่าวิ่งให้เร็วกว่าคนอื่นก็พอ
วิ่งมาจนถึงประตูมิติ มาเฟียคนอื่นออกจากประตูไปก่อนแล้ว ลุคกระโดดผ่านม่านแสงของประตูมิติ ออกไปจากชิ้นส่วนโลกทันที
นอกจากลุคแล้วยังมีลูกหนี้ที่รอดมาได้อีก 10 คนที่ออกไปจากชิ้นส่วนโลกต่างมิติได้ทัน ก่อนหมาป่าขนเหล็กจะตามมา พวกมันออกมาไม่ได้ เพราะมีม่านแสงคอยขวางไว้
ตุบ!
ลุคล้มตัวลงกับพื้น เพราะเขากระโจนออกมาด้วยความรีบร้อน พอเงยหน้าขึ้นก็พบว่ามาเฟียที่รอดออกมาได้ต่างเล็กปืนไปมาที่ตนเอง
ซาดแปลกใจที่เด็กคนนี้ยังรอดออกมาได้
ด้านหลังมีคนตามออกมาเพิ่ม ลูกหนี้มีสีหน้าตื่นตกใจมากและพอเห็นว่ามีปืนจะตนเองก็ยิ่งกลัว พากันยกมือและขอร้องไม่ให้มาเฟียยิงตัวเอง
ซาดไม่มีความคิดฆ่าคนพวกนี้ เขาเสียหายไปมาก เพราะนอกจากจะไม่ได้ศพของมอนสเตอร์หูตาแดงที่ฆ่าในตอนแรกกลับออกมาด้วย เขายังสูญเสียลูกน้องไปสองคน แถมข้างในชิ้นส่วนโลกต่างมิติก็ยังมีฝูงมอนสเตอร์หมาป่าขนเหล็กที่ดุร้ายอยู่อีก
กลับเข้าไปฆ่าพวกมัน เขาปฏิเสธความคิดนี้ทันที
“ไอ้... ทำไมชิ้นส่วนระดับ F ที่ต่ำที่สุดถึงมีพวกตัวแบบนั้นได้ มันเป็นไปได้ยังไง ครั้งนี้ขาดทุนแล้ว ช่างมันเอาคนพวกนี้ไปรวมกันก่อน”
ซาดหัวเสียและโมโหสุด ๆ สั่งให้ลูกน้องที่เหลือจับคนพวกนี้ไปรวมกลุ่มกัน
อย่างน้อยลุคก็ยังไม่ตาย เขาเดินตามมาเฟียไปรวมกันอย่างว่าง่าย
ขณะที่พวกเขาเดินห่างออกมาจากประตูมิติ ก็มีความผิดปกติเกิดขึ้นม่านแสงที่เป็นตัวขวางไม่ให้มอนสเตอร์ออกมาก่อนเวลา อยู่ ๆ ก็สั่นไหวและมีเงาของหมาป่าพร้อมเสียงหอนมาจากด้านในประตู
ม่านแสงเบาบางลงอย่างรวดเร็ว หมาป่าขนเหล็กตัวใหญ่พยายามแหวกม่านแสงออกมา
ทุกคนหันกลับไปมองเป็นสายตาพรั่นพรึงและถามคำถามกับตัวเอง
มันออกมาไม่ได้ใช่ไหม!
แม้ลุคจะเคยเข้าไปในประตูมิติเป็นครั้งแรก แต่เรื่องข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับประตูก็พอจะทราบอยู่ แสงของประตูเป็นเหมือนพลังในการขวางกั้นมอนสเตอร์ไม่ให้ออกมาข้างนอก ชิ้นส่วนโลกต่างมิติระดับ F จะคงอยู่ได้ประมาณ 24 ชั่วโมงหลังจากประตูมิติปรากฏขึ้นมา
ถ้าม่านแสงหายไปก็มีความหมายได้อย่างเดียวว่ามอนสเตอร์จะออกมาด้านนอกในโลกของพวกเขาได้
ลุครีบถอยห่างออกมาจากประตูมิติ คนอื่นกำลังขนพองสยองเกล้ากับภาพตรงหน้า มอนสเตอร์มันออกมาได้!
“นายหน้านั้นมันโกหก!”
ซาดพูดด้วยความกลัวปนโมโห โดนหลอกเรื่องประตูมิติและชิ้นส่วนนี้แล้วว่าพึ่งปรากฏมาแล้ว
ชิ้นส่วนโลกมิติระดับ F ที่พึ่งปรากฏออกมาจะมีม่านแสงที่เป็นชั้นแยกระหว่างมิติ ไม่ให้มอนสเตอร์ผ่านมายังโลกมนุษย์ได้ในเวลา 24 ชั่วโมง แต่ตอนนี้เวลายังไม่ถึงแน่นอน คำตอบเดียวคือชิ้นส่วนนี้ปรากฏออกมานานมากจนครบเวลาแล้ว
ปกติไม่มีมาเฟียหรือกลุ่มใต้ดินคนไหนอยากได้ของแบบนี้ เพราะเสี่ยงต้องเจอกับมอนสเตอร์สุดอันตราย
ม่านแสงฉีกขาหมาป่าขนเหล็กตัวใหญ่โผล่ออกมาได้แล้ว มันแยกเขี้ยวราวกับเยาะเย้ยมนุษย์ด้านนอก
“หนี” แน่นอนว่าไม่ทันแล้ว
หมาป่าขนเหล็กพุ่งออกมาจากประตูมิติ กระโจนเข้าไปกลางวงล้อมมาเฟีย ก่อนจะกัดหนึ่งในมาเฟียที่โชคร้าย พวกมาเฟียรุมยิงมันทันที
หมาป่าขนเหล็กตัวอื่น ๆ ก็พยายามฉีกม่านแสงออกมาตรงรอยขาดที่ค่อย ๆ สลายหายไป เพื่อออกมาจากประตูอย่างต่อเนื่อง
...
หมาป่าขนเหล็กออกมาจากชิ้นส่วนโลกต่างมิติมากขึ้นเรื่อย ๆ พวกมันออกมาได้ก็ไล่เข่นสังหารมนุษย์ที่แสนจะอ่อนแอตรงหน้าไม่หยุดหย่อน ราวกับว่ากำลังสนุกกับการฆ่า
ซาดยังรวมกลุ่มกับลูกน้องมาเฟียใช้ปืนยิงใส่หมาป่าตัวใหญ่ไม่หยุด ยิงไปถอยไป ยิงไปถอยไป แต่ก็สร้างความเสียหายไม่มากพอที่จะฆ่ามันได้ ปืนทำได้เพียงยื้อเวลาตายออกไปเท่านั้น
หมาป่าหัวเสียกับปืนที่ยิงมา จึงหันไปฆ่าพวกคนที่ฆ่าง่าย ๆ อย่างพวกลูกหนี้ที่มีเพียงดาบ
บรืน...
คนขับรถมินิบัสที่รอด้านนอกเห็นสถานการณ์เลวร้ายก็สตาร์ทรถเพื่อหลบหนี
“ไอ้เวร รอพวกเราด้วย”
พวกมาเฟียพยายามไปที่รถมินิบัส แต่เสียงของเครื่องยนต์ดูจะดึงดูดความสนใจหมาป่าหลายตัว พวกมันพากันวิ่งไปโจมตีรถมินิบัส คนขับตื่นกลัวสุดขีดเหยียบคันเร่งเต็มแรง กระจกรถมินิบัสธรรมไม่อาจจะทนทานการโจมตีได้ทำให้หมาป่ากระแทกมันจนแตกแทรกคมเขี้ยวเข้าไปกัดตัวคนขับด้วยแรงมหาศาลเพียงครั้งเดียวจนตายคาอยู่ในรถ
คนขับตายคาที่ ตัวรถเสียมินิบัสเสียหลักพุ่งชนรถเก๋งที่จอดอยู่อีกฝั่งอย่างรุนแรง
ตูม!
เสียงระเบิดดังขึ้นทำเอาพวกมาเฟียมองด้วยสีหน้าสิ้นหวัง เพราะรถเก๋งที่คิดจะใช้หนีกลับระเบิดเสียหายไปแล้ว แน่นอนว่ายังมีเหลืออีกคัน ซึ่งเป็นคันที่ซาดนั่งมา แต่มันมีหมาป่าตัวใหญ่ขวางอยู่
“ไอ้เวรเอ๊ย!” ซาดสบถคำหยาบไม่หยุด เช่นเดียวกับพวกลูกน้อง ทุกคนอยากจะไปฆ่าคนขับจริง ๆ ถ้าไม่ติดว่ามันตายไปแล้ว
...
ลุคไม่ได้สู้ เขาพยายามวิ่งหนีไปจากที่นี่ แต่ว่าทันทีที่แยกออกจากกลุ่มคน จะดูดดูดความสนใจของหมาป่าขนเหล็กและตกเป็นเป้าหมาย ซึ่งเขารอดมาได้ เพราะตอนหนีมีอีกคน อย่างที่บอกไม่ตายเพราะคนอื่นตาย
“พวกมันฉลาดมาก มันกำลังล่าเป็นทีม”
ลุคได้แต่กลับไปหาที่หลบ เพื่อมองหาทางรอดอื่น โดยการรีบวิ่งไปแอบข้างรถมินิบัสและรถเก๋งที่พังเสียหายมีควันขึ้นอยู่ ควันและไฟใช้บังตาและหลบจากหมาป่าขนเหล็กได้สักพัก
แน่นอนว่ามีชายอีกคนที่เป็นลูกหนี้ก็คิดแบบเดียวกับเขา และไปหลบแอบอยู่ก่อนแล้ว สีหน้าของชายคนนั้นหวาดกลัวเป็นอย่างมาก ร่างสั่นไม่หยุดพยายามสวดภาวนาต่อพระเจ้าขอให้ตนรอดไปได้
‘เราทำยังไงดี’
ลุคหายใจไม่ทั่วท้อง สายตาได้แต่มองรอบตัวที่กำลังเต็มไปด้วยความโกลาหล เขาอับจนหนทางในการหนีออกไป สิ่งเดียวที่ทำได้คือต้องมีสติ
...
มาเฟียพยายามยื้อต่อสู้และยิงหมาป่าขนเหล็ก เวลาผ่านไปก็ยิ่งทำให้มีหมาป่าขนเหล็กมาทางพวกเขามากขึ้น เพราะคนที่รอดให้พวกมันล่าน้อยลงเรื่อย ๆ
ซาดและมาเฟียแย่งเอาดาบออกมาจากศพลูกหนี้ที่ตาย พวกเขาช่วยกันโจมตีหมาป่าขนเหล็กตัวหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดจนบาดเจ็บสาหัส แต่แลกมากับการเสียลูกน้องไปอีก 3 คน
ซาดไม่กล้าเสี่ยงเข้าไปฆ่าหมาป่าขนเหล็ก ยิ่งมอนสเตอร์บาดเจ็บก็ยิ่งดุร้าย แต่ยังไงก็ต้องฆ่ามัน เพราะหมาป่าขนเหล็กตัวนี้ขวางระหว่างพวกเขากับรถที่เหลือรอดคันสุดท้าย
ตอนนั้นก็หันมาเห็นลูกหนี้สองคนที่หลบอยู่ไม่ไกลจากพวกตน จึงโยนหน้าที่ฆ่าหมาป่าขนเหล็กให้ทันที
“แกออกมาเอามีดไปฆ่ามัน”
ไอ้...นี่!
ลุคหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความเดือดดาล เขาทำเป็นไม่ได้ยิน ไม่ยอมเคลื่อนไหว
“จะไปไหม!”
ซาดหันมาตวาดลุคและอีกคนที่หลบอยู่ด้วยกัน ปัง! เสียงปืนดังกระสุนยิงเฉียดหัวพวกเขาไปนิดเดียว ทำเอาลุคและอีกคนรีบก้มหัวหลบด้วยความตกใจ
“เลือกเอาจะไปฆ่ามันหรือตาย” ซาดยื่นคำขาด เพราะเวลามีไม่มาก
“ไม่ ๆ พวกแกมันชั่ว พวกแกมันปีศาจ ไปให้พ้น นี่มันไม่จริง นี่มันไม่จริง” อีกคนเอามือปิดหูด้วยพูดราวกับคนเสียสติไม่หยุด
ปัง!
ชายซาดจัดการยิงศีรษะชายคนนั้นตายในทันที
เลือดสีแดงและชิ้นเนื้อของชายคนนั้นกระเด็นใส่หน้าของลุค ลุคเอื้อมมือไปสัมผัสด้วยมือที่สั่นเทา
“แกละเอายังไง จะให้ฆ่าทิ้งตรงนี้หรือไปฆ่ามัน บอกไว้ก่อนมึงตาย กูก็จะไปหาน้องสาวมึงให้เธอชดใช้หนี้แทน” ซาดใช้จุดอ่อนของลุคมาเล่นงานเขา
ลุคยืนขึ้นมองด้วยสายตาเย็นชา และหันไปหาหมาป่าขนเหล็กตัวนั้น เขากัดฟันด้วยความเกลียดชังวิ่งเข้าใส่หมาป่าขนเหล็กพร้อมกับดาบในมือทันที
“ช่วยมัน!” ซาดสั่งลูกน้องโจมตีหมาป่าขนเหล็กเพื่อสร้างโอกาสให้กับลุค
หมาป่าที่มัวแต่สนใจพวกมาเฟียทำให้ลุคเข้าไประยะประชิดมันได้ แต่ยังไงหมาป่าก็ยังเป็นหมาป่า มันรับรู้ได้ว่ามีคนแอบเข้ามาใกล้จึงหันกลับไปโจมตีใส่ลุค
ลุครีบกระโดดม้วนตัวหลบไปกับพื้นทำให้รอดมาได้ เขารีบถอยหนี หมาป่าขนเหล็กตามมาโจมตี แต่ตอนนั้นลูกน้องมาเฟียที่ซาดสั่งให้มาช่วยก็ได้ใช้ดาบแทงเข้าไปที่ข้างลำตัวหมาป่าขนเหล็กด้วยแรงทั้งหมดที่มี
ถึงหมาป่าขนเหล็กจะมีขนคล้ายกับเหล็กเส้นเล็ก ๆ ที่เรียงซ้อนกันทำให้ของมีคมฟันไม่เข้า แต่ใช่ว่าจะป้องกันได้ทุกการโจมตี ถ้าแทงผ่านเส้นขนเข้าที่ผิวหนังตรง ๆ ก็สามารถสร้างความเสียหายให้หมาป่าขนเหล็กได้ แถมดาบที่ใช้ยังเป็นดาบที่ใช้โจมตีมอนสเตอร์โดยเฉพาะ
โฮก...
หมาป่าขนเหล็กร้องด้วยความเจ็บปวดหันกลับไปใช้กรงเล็บตบร่างมาเฟียคนนั้นจนร่างกระเด็นไปไกลจนกระแทกกับพื้น จนร่างมีรอยแผลฉกรรจ์เลือดไหลอาบไปทั้งตัวด้วยการโจมตีครั้งเดียว
มาเฟียกระอักเลือดสองสามครั้ง ก่อนจะตายลงไป ร่างของมาเฟียที่เหลือก็โดนหมาป่ารุมกินอีกต่อทันที
‘ต้องฆ่ามัน!’
ลุคเองก็หินถึงวิธีการของลูกน้องมาเฟียคน ถึงจะฆ่ามันไม่ได้ แต่ถ้าแทงในตำแหน่งจุดตายก็ไม่แน่ ลุคดีดตัวยืนจับดาบพุ่งเข้าไปหาหมาป่าขนเหล็กที่อยู่ห่างไม่กี่ก้าว และเสียบดาบแทงใส่ที่คอของหมาป่าขนเหล็ก หมาป่าขนเหล็กไม่ทันระวังหันกลับมาก็โดนดาบแทงเข้าคอแล้ว
เลือดไหลตามดาบอาบหน้าของลุค ลุคยิ่งออกแรงมากขึ้นกรีดเปิดปากแผลด้วยแรงทั้งหมดที่มีจนแผลกว้างมากขึ้นหลายสิบเซนติเมตร สุดท้ายก็ผลักดาบด้วยแรงทั้งหมด จนดาบกดลงทะลุจนดาบแทงเข้าไปทั้งเล่ม ทำให้หมาป่าขนเหล็กขาดใจตายร่างล้มลงต่อหน้าเขาและมาเฟียที่เหลือรอด
“ไป”
ซาดเห็นว่าตัวที่ขวางทางตายแล้วก็วิ่งผ่านศพหมาป่าขนเหล็กตรงไปที่รถของตัวเอง มาเฟียที่รอดอีกสองสามคนวิ่งตามไป ทุกคนแยกย้ายกันไปคนละฝั่งของประตู แต่ทำได้เพียงเปิดประตูม่านแสงก็หายไปอย่างสมบูรณ์ หมาป่าขนเหล็กที่เหลือก็พุ่งออกมาจากประตูและเข้าไปฆ่าซาดกับมาเฟียคนอื่น ๆ จนหมดสิ้นทันที
“ไม่!”
“อ๊าก!”
เสียงร้องโหยหวนแห่งความสิ้นหวังของมาเฟียดังลอยในอากาศไปทุกทิศทาง บ้างโดนหมาป่าสองตัวรุมกัดหัวและขาพร้อมกันเสียงเคียวดังกรวบ ๆ ส่วนบางคนก็โดนกัดกลางลำตัวลากไปกับพื้นรอยเลือดเป็นทางยาวเปรอะเปื้อนพื้นปูนโดยที่สองมือขูดลากไปกับพื้น ซึ่งมีเพียงรอยเลือดจากนิ้วทั้งสิบที่เพิ่มมาเท่านั้น
ซาดเองก็ไม่ต่างกัน เผชิญกับคมเขี้ยวของหมาป่าขนเหล็กที่กัดร่างกาย ก่อนจะสะบัดเหวี่ยงกระชากเอาเนื้อออกมาเคี้ยวกลืน โดยที่ร่างของซาดที่ยังหลงเหลือกระเด็นตกกระแทกไถลเป็นทางยาวเลือดบนพื้นปูนห่างออกไปไม่ไกล
หมาป่าตัวอื่นรีบตามไปฆ่าอย่างสนุกสนาน
ลุคที่ยังรั้งรออยู่ตรงศพหมาป่าจึงรอดตายมาได้ เพราะมีมาเฟียไปเป็นเหยื่อล่อให้ชั่วคราว เขารู้ว่าถ้ายังรออยู่ต้องตายแน่ จึงอาศัยจังหวะที่หมาป่าขนเหล็กกำลังสนใจศพมาเฟีย วิ่งหลบหลีกหวังจะไปที่รถ โดยยังพยายามหยิบเอากุญแจที่ตกลงมา แต่ก็ไม่ทัน
หมาป่าขนเหล็กตัวหนึ่งหันกลับมาสนใจกระโดดเพียงครั้งเดียวก็โผล่ตรงหน้าลุคแล้ว
หมาป่าอ้าปากแยกเขี้ยวที่แหลมคมคิดจะกัดเขา ใช้เท้ายันตัวหลบไปทางด้านหลังได้ทันท่วงทีจึงรอดตายจากอันตรายมาได้ หมาป่ายังไม่ลดละความพยายาม เมื่อพลาดการกัดก็ใช้อุ้งเท้าโจมตีใส่ แต่เนื่องจากระยะที่ห่างทำให้กรงเล็บเฉี่ยวไปที่ขาของลุค
แม้จะแค่เฉียดก็ยังสร้างบาดแผลยาวหนึ่งคืบที่ขาของเขา
“อ่า! เชี่ย!”
ความเจ็บปวดจากขาทำเอาลุคครวญครางในลำคอ ลุคจึงกัดฟันทนความเจ็บรีบวิ่งไปที่รถเก๋งทางด้านหลังห่างไปไม่กี่ก้าวด้วยขาที่บาดเจ็บ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในรถ หมาป่าพุ่งตามมา โชคดีที่ลุคดึงประตูรถปิดได้ทันการไม่อย่างนั้นเขาคงกลายเป็นเนื้อในกระป๋องให้มันกินเล่นไปแล้ว
หมาป่าชนเข้ากับข้างรถเสียงดัง ปุง! กรงเล็บข่วนเสียงชัดเจนว่าตัวรถเป็นรอยฉีกขาด แต่หลังจากนั้นมันก็หยุดเงียบหายไป
ลุคที่เข้ามาหลบทางเบาะหน้ารถ หอบหายใจร่างอาบเหงื่อและเลือดไปทั้งตัว เขาพยายามมองไปผ่านกระจกหน้าต่างเพื่อหาว่าหมาป่ามันอยู่ตรงไหน
หมาป่าตัวนั้นเดินวนอยู่รอบรถไม่ยอมไปไหน ส่วนหมาป่าตัวอื่น ๆ ก็ฆ่าทุกคนจนหมด
ทั้งลานกว้างเหลือเพียงลุคที่รอดและแอบอยู่ในรถเก๋ง ลุคมองออกไปนอกตัวรถเห็นกุญแจรถตกอยู่ห่างไปประมาณ 4-5 เมตร แต่มันก็เป็นระยะทางที่สิ้นหวัง จึงทำได้เพียงก้มตัวหลบสายตาของหมาป่าขนเหล็ก
