(ฟรี) ตอนที่ 105 เป็นความสามารถที่ผู้ชายอยากได้

ปั้มลูกฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ ตอนที่ 105 เป็นความสามารถที่ผู้ชายอยากได้

หมู่บ้านโคโนฮะ

สนามฝึกอุจิวะ

ชายหนุ่มสองคนนั่งอยู่ที่ขอบสนามฝึก มองดูท้องฟ้าเงียบๆ

"นานแล้ว" เนจิถอนหายใจเบาๆ: "ไม่มีข่าวจากท่านนัตสึฮิโกะ... นานแค่ไหนแล้ว?"

คาบูโตะมองเนจิด้วยรอยยิ้ม: "นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ฉันเห็นนายที่มักทำตัวเป็นผู้ใหญ่ ทำหน้ากลายเป็นเด็กสิบสองปีแบบนี้ นายเป็นห่วงเขาเหรอ?"

“เป็นห่วงเกี่ยวกับความปลอดภัยของท่านนัตสึฮิโกะนิดหน่อย” เนจิถอนหายใจ: "แต่ผมก็เป็นห่วงเกี่ยวกับอนาคตของผมเหมือนกัน!"

"เพราะผมเป็นแค่นักเรียนนินจาอายุ 12 ปีที่กำลังจะเรียนจบ ผมไม่มีพลังที่จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ปัจจุบันของตัวเองได้... ในโคโนฮะ ฉันเชื่อได้แค่ท่านนัตสึฮิโกะเท่านั้น และมีแต่เขาเท่านั้นที่จะช่วยฉันด้วย"

เขาอายุแค่สิบสองปี เขายังไม่มีเล่ห์เหลี่ยมใดๆ

ความปรารถนาที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาไม่ใช่เรื่องที่ตัวเขาจะสามารถแก้ไขได้

“ไม่ต้องห่วง ความแข็งแกร่งของท่านนัตสึฮิโกะได้รับการยอมรับจากท่านโอโรจิมารุ” คาบูโตะหัวเราะเบาๆ “ฉันคิดว่างูพวกนั้นไม่คณามือเขาหรอก”

“แล้วทำไมไม่มีข่าวเลยละ นี่ก็นานแล้ว” เนจิรู้สึกสับสน

คาบูโตะเงียบไปครู่หนึ่ง

ในฐานะลูกศิษย์และลูกน้องของโอโรจิมารุ เขาก็รู้จักพวกงูเป็นอย่างดี เพราะงั้น เขาจึงเข้าใจดีว่าพวกงูนั้นอึดทนกว่ามนุษย์แค่ไหน

ท่านนัตสึฮิโกะอาจจะ เก้าในสิบอาจจะ...

เสียเวลาอยู่กับที่ไหนสักแห่งรึเปล่า?

ฮะ

...!

บ้าเอ๊ย!

สีหน้าของคาบูโตะเปลี่ยนไปเล็กน้อย

เซียนงูนั้นมีชีวติอยู่มานานมาก แถมยังแข็งแกร่งกว่างูทั่วไป นัตสึฮิโกะจะต้านทานตัวตนอย่างเซียนงูได้ไหม?

"ฮ่าฮ่างี้นี่เอง...จู่ๆ ฉันก็เข้าใจความกระตือรือร้นในการค้นคว้าที่ผิดแปลกของท่านโอโรจิมารุสักที แม้แต่ฉันก็อยากศึกษาร่างกายของท่านนัตสึฮิโกะ..." จู่ๆ คาบูโตะก็โพล่งขึ้นมาในใจ

ต้องไม่ลืมว่า เขาเป็นผู้ชาย เพราะงั้น เขาจึงอยากได้ความสามารถอันทรงพลังโดยไม่รู้ตัว

สำหรับเจ้าสิ่งนั้น ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ยอมทุ่มหมดหน้าตัก!

แม้นว่าคาบูโตะจะยังไม่ถึงระดับที่จะแบกรับ แต่เขาก็อยากได้ความสามารถนั้นจริงๆ!

คาบูโตะไม่ได้ชอบผู้หญิง

แต่เขาต้องมี!

เพราะนี่คือสิ่งที่ผู้ชายต้องการ!

“ทั้งสองคนคุยอะไรกัน” ซาสึเกะเดินมาหาด้วยสีหน้าไม่พอใจ “หากจะคุยก็ไปคุยที่อื่นไม่ได้เหรอ ต้องมาขัดจังหวะการฝึกของผม......”

เนจิกับคาบูโตะมองหน้ากันแล้วยิ้ม

“ขอโทษที เราจะเปลี่ยนที่เดี๋ยวนี้แหละ”

การอยู่ในสนามฝึกเป็นแค่ปฏิกิริยาตามสัญชาตญาณของพวกเขา นินจาที่แกร่งแข็งจะต้องใช้เวลากับการฝึกนาน

พวกเขาจึงชินกับสนามฝึกมากกว่าบ้าน!

แต่เพราะน้องชายของนัตสึฮิโกะมาไล่เอง พวกเขาจึงต้องรีบออกไป

ระหว่างที่ทั้งคู่ลุกขึ้นยืน ดวงตาของซาสึเกะก็สว่างวาบ

“ไม่สิ! เดี๋ยวก่อน....พลังของพวกนายไม่น่าจะอ่อนแอ ช่วยสู้กับผมหน่อยได้ไหม”

ซาสึเกะยกมุมปากขึ้น มองทั้งสองคน

คนที่อยู่ข้างหน้าเขา คนหนึ่งคืออันดับหนึ่งของชั้นเรียนปี 6 (เนจิ) และอีกคนคือเกะนินโคโนฮะ(คาบูโตะ)

เขารู้สึกว่าตัวเองที่เป็นอันดับหนึ่งในชั้นเรียนปี 5 เขามีคุณสมบัติและความแข็งแกร่งที่จะท้าทายทั้งสอง!

กล่าวอีกนัยหนึ่ง - เขามีโอกาสชนะ!

"สองคนนี้ติดตามพี่นัตสึฮิโกะ พวกเขาน่าจะไม่ได้เป็นกำลังให้ได้มาก... ทำไมไม่ให้ฉันใช้กำลังช่วยกระตุ้นสักหน่อยละ กระตุ้นให้พวกเขาฝึกหนัก และทำงานให้พี่นัตสึฮิโกะในอนาคต! "

ซาสึเกะยิ้มอย่างเย่อหยิ่ง

เนจิและคาบูโตะมองหน้ากันอย่างตกตะลึง

แน่นอน พวกเขารู้ว่าซาสึเกะกำลังคิดอะไรอยู่

แต่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตอนนี้คาบูโตะเป็นนินจาระดับโจนินพิเศษแล้ว

และแม้นว่าเนจิจะยังเด็ก แต่เขาเติบโตเร็วกว่ามาก ความสามารถที่แท้จริงของเขานั้นมากกว่าในต้นฉบับ!

ในต้นฉบับ เขาได้แต่พ่นเรื่องไร้สาระทั้งวัน เพราะรู้ว่าชะตากรรมที่ทำให้ทุกอย่างถึงจุดจบใกล้มาถึง ทุกสิ่งที่เขาทำมาจะกลายเป็นไร้ประโยชน์ แต่กระนั้น เขาก็ยังสามารถเป็นอันดับหนึ่งในชั้นเรียนได้ เขาเป็นอัจฉริยะเหนือกว่าซาซึเกะ!

"ก็ได้" เนจิยิ้มแล้วเดินไปที่สนามฝึก

คาบูโตะเป็นหมอของเขา และมีความแข็งแกร่งเหนือกว่าเขา

เรื่องราวเล็กน้อยแบบนี้ ย่อมต้องให้เขาแก้ไขเป็นธรรมดา

สิบนาทีต่อมา

ตู้ม!

ซาสึเกะถูกเนจิกระแทรกฝ่ามือออกไปเป็นครั้งที่เจ็ด แล้วล้มกลิ้งลงกับพื้น

เขาพยายามลุกขึ้นหลายครั้ง แต่ลุกไม่ขึ้น

“ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?” ซาสึเกะเบิกตากว้าง มองร่างของเนจิอย่างไม่เต็มใจนัก

เขาไม่เหมือนนักเรียนนินจาสักนิด

เขาเคยสู่กับรุ่นพี่ที่เป็นนักเรียนนินจาชั้นเดียวกับเนจิ เขารู้ว่ารุ่นพี่อ่อนแอมาก เพราะงั้น เขาจึงฝึกหนักเพื่อให้เหนือกว่า

ซาสึเกะตระหนักดีถึงความแข็งแกร่งของตัวเอง—แม้นว่าร่างกายของเขาจะยังพัฒนาได้เต็มที่ แต่ปริมาณจักระก็มีเยอะมาก อีกอย่าง เขาก็ยังประลองกับเหล่าพี่สะใภ้และพี่นัตสึฮิโกะ

พลังของนินจาได้มาจากการเรียนรู้และฝึกฝน

เขาจึงเชื่อว่าตัวเองเหนือกว่าเกะนินปกติอย่างแน่นอน!

แต่เขากลับมองตามเงาของชายตรงหน้าไม่ทัน...

หมอนี่มีความแข็งแกร่งเหนือระดับจูนินอย่างแน่นอน!

และเจ้าคนหน้ายิ้มแย้มที่กำลังเข้ามาใช้คาถาฝ่ามือรักษาให้เขานั้นยากคาดเดาไม่ได้ยิ่งกว่า!

แม้นว่าเขาจะไม่เห็นคาบูโตะต่อสู้ แต่ซาสึเกะก็ได้เห็นเนจิที่ล่มเขาได้อย่างง่ายดาย แสดงท่าทีที่เคารพต่อคาบูโตะ!

นี่เป็นทัศนคติเฉพาะเมื่อมีความจำเป็นในเรื่องตำแหน่ง หรือมีช่องว่างขนาดใหญ่ในเรื่องความแข็งแกร่ง!

แต่นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ นินจาโคโนฮะถึงจะมีนินจาที่ทรงพลังไม่ถึงหนึ่งพันคน แต่ก็มีถึงแปดร้อยคน อย่างเช่น พี่สะใภ้ริงโกะของเขา ที่ไม่ใช่ความแข็งแกร่งระดับโจนินปกติอย่างแน่นอน

จากนั้น...

ซาสึเกะยังไม่ลืมท่าทีที่เคารพของคาบูโตะที่มีต่อนัตสึฮิโกะ!

นั่นเป็นท่าทางที่น่าเกรงขามยิ่งกว่าของเนจิที่มีแต่คาบูโตะซะอีก!

“พี่นัตสึฮิโกะ แข็งแกร่งแค่ไหนกัน?”

"เทียบกับอิทาจิแล้ว ใครแข็งแกร่งกว่าใครอ่อนแอกว่ากัน..."