ตอนที่ 137 การยอมจำนนของเมืองน้ำพุเงิน
สตอร์มเบียร์ด ผู้นำคนแคระ เจ้าเมืองแห่งเมืองหัวใจเหล็ก เป็นจักรพรรดิที่แข็งแกร่งที่สุดในภูมิภาคนี้อย่างไร้ข้อโต้แย้งมานานหลายทศวรรษ
เขาเป็นภัยคุกคามต่อเมืองน้ำพุเงินมาหลายปี
และเขาเข้ามาเพื่อทำลายเมืองด้วยนักรบที่ทรงพลังของเขาหลายครั้ง
แต่ตอนนี้เขาเสียชีวิต ไปแบบนั้น
เขากลับโดนราชาปีศาจโค่นในไม่กี่กระบวนท่า
เอลฟ์แห่งเผ่าน้ำพุเงินงุนงง
แม้แต่คนตาบอดก็ยังเห็นว่าราชาปีศาจยังไม่ได้ปลดปล่อยพลังเต็มที่
ถึงกระนั้น เขาก็ยังสามารถทำลายผู้นำคนแคระในร่างที่ทรงพลังที่สุดได้อย่างง่ายดายเพียงแค่สะบัดนิ้ว
นี่มันทรงพลังขนาดไหนกัน? น่ากลัวเสียจริง!
ไม่น่าเชื่อจริงๆ
ก่อนที่พวกเอลฟ์จะฟื้นจากอาการตกใจและคนแคระก็หายจากความกลัว
องครักษ์ของราชาปีศาจก็ได้เริ่มดำเนินการตามคำสั่งแล้ว
หอกขององครักษ์สงครามลุกโชนด้วยความโกรธของไฟนรก เพิ่มพลังของมันอย่างทวีคูณ
ด้วยความเร็วที่น่าอัศจรรย์ องครักษ์พุ่งออกไป และด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ปราณมังกรคลั่งก็ทะลวงผ่านสามเป้าหมาย
ในอีกด้าน องครักษ์ลี้ลับกึ่งมังกรขว้างค้อนสายฟ้าออกมาหลายอันก่อนที่จะกลายร่างเป็นไวเวิร์นที่ลุกโชน ห่อหุ้มด้วยความร้อนมหาศาล และดำดิ่งเข้าไปในกลุ่มคนแคระ
[ท่านได้สังหารนักรบคนแคระที่แปดเปื้อนแล้ว ทอง +85!]
[ท่านได้สังหารนักรบคนแคระที่แปดเปื้อนแล้ว ทอง +85!]
[ท่านได้สังหารนักรบคนแคระที่แปดเปื้อนระดับสูงแล้ว ทอง +900!]
[ ท่านสังหารหัวหน้ากลุ่มคนแคระที่แปดเปื้อนแล้ว ทอง +50,000!]
[......]
ราชาปีศาจและองครักษ์ของเขาซึ่งมีเพียงไม่กี่สิบคนได้บังคับนักรบคนแคระชั้นสูงหลายพันคนให้ล่าถอยและกระจัดกระจายไปพร้อมกับความพ่ายแพ้ ไม่สามารถรวบรวมการต่อต้านใดๆ ได้
สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือความจริงที่ว่าพวกเขาติดอยู่ในอาณาเขตราชา
พวกเขาอ่อนแอลงอย่างมาก
และทักษะหลายอย่างของพวกเขาถูกปิดตาย
คนแคระไม่สามารถแม้แต่จะพยายามหลบหนี
ในสถานการณ์นี้ นอกเหนือจากการให้ราชาหุบอาณาเขตตัวเองแล้ว มีเพียงสองวิธีเท่านั้นที่จะกำจัดอาณาเขตราชาได้
อย่างแรกคือการเอาชนะราชาผู้ร่ายอาณาเขต และอย่างที่สองคือการแทนที่อาณาเขตด้วยอาณาเขตที่แข็งแกร่งกว่า
ฆ่ามหาจักรพรรดิภายในอาณาเขตของเขา?
พูดง่ายกว่าทำ
อย่างหลังยิ่งยากขึ้นไปอีก
เป็นเวลาหลายร้อยปีที่ไม่มีการดำรงอยู่ของระดับมหาจักรพรรดิที่สองในทั่วทั้งป่าโกลาหล
การดำรงอยู่อันน่าสยดสยองนี้อยู่เหนือความเข้าใจของคนแคระ
ภายในเวลาไม่ถึง 15 นาที
เมื่อจางนูยกเลิกอาณาเขตของเขา
พื้นดินก็เกลื่อนไปด้วยศพคนแคระ
คนแคระโดนปีศาจสิงกว่าสามพันถูกฆ่า
ในหมู่พวกมัน นักรบคนแคระที่พบมากที่สุดก็เป็นชั้นสูงระดับ 1 ทั้งหมด และสัดส่วนของชั้นสูงระดับ 2 และ 3 ก็ไม่ต่ำเช่นกัน แม้แต่ยูนิตราชาและชั้นสูงระดับ 4 ก็มีจำนวนไม่น้อย
ผลตอบแทนรวมคือ 550,000 ทอง
บวก 750,000 ทองจากสตอร์มเบียร์ด
การต่อสู้ครั้งนี้ทำให้จางนูได้รับทองคำทั้งหมด 1.3 ล้าน
เขาดีใจเป็นอย่างมาก
การเดินทางครั้งนี้คุ้มค่า
อาการบาดเจ็บของมาริลีนหายดีแล้วบางส่วนภายใต้การรักษาของพวกเอลฟ์
เมื่อเผชิญหน้ากับซากศพคนแคระทั่วสถานที่ ในที่สุดพวกเอลฟ์ก็เข้าใจผู้นำของพวกเขา
ราชาปีศาจทรงพลังจนน่ากลัว
เขามีพลังที่จะก้าวไปข้างหน้าและรวมป่าโกลาหลให้เป็นหนึ่งเดียว หากพวกเขาขัดขืนและต่อต้านเจตจำนงค์ของเขา เหล่าเอลฟ์จะไม่มีทางตายดีไปกว่าคนแคระเหล่านี้
และตอนนี้ ราชาปีศาจได้ช่วยเมืองน้ำพุเงินไว้
ราชินีเอลฟ์ก็เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาเช่นกัน
พวกเขามีเหตุผลอะไรที่จะไปต่อต้านผู้นำของพวกเขา?
พอเห็นพื้นดินเต็มไปด้วยซากศพคนแคระ
ราชินีเอลฟ์น้อยก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
ไม่ใช่เพราะนางเป็นนักบุญและมีความรู้สึกผิดชอบชั่วดีที่รู้สึกเสียใจต่อพวกเขา
แต่เป็นเพราะนางรู้ว่ากลุ่มคนแคระเป็นปึกแผ่นเพียงใด
เมื่อผู้นำสูงสุดของพวกเขาและสมาชิกกลุ่มหลายคนถูกฆ่า คนแคระจะปล่อยความแค้นนี้ไปเฉยๆงั้นหรอ?
นางกลัวว่าต่อจากนี้ไป มันคงยากที่กองกำลังคนแคระและเมืองแห่งความมืดจะคืนดีกัน
ท้ายที่สุด แม้ว่าคนแคระจะดื้อรั้นและมีนิสัยแข็งกระด้าง แต่แก่นแท้ของพวกเขาก็ไม่ใช่เผ่าพันธุ์ที่ชั่วร้าย ไม่คาดคิดว่าเพื่อเห็นแก่เผ่าเอลฟ์ ราชาปีศาจได้ตั้งตัวเป็นศัตรูคู่อาฆาตกับคนแคระ
แต่จางนูรู้จักนางมาระยะหนึ่ง
การอ่านใจนางไม่ใช่เรื่องยาก
จางนูปลอบโยนนาง "ไม่ต้องกังวล"
"คนแคระเหล่านี้ดูดซับพลังของปีศาจ พวกเขาสูญเสียตัวตนมานาน ไม่มีทางรักษาได้"
“แม้ว่าคนแคระที่ยังเหลืออยู่จะรู้ว่าเราได้กำจัดคนแคระเหล่านี้ไปแล้ว พวกเขาก็จะไม่โทษเรา ท้ายที่สุด เรากำลังช่วยพวกเขากำจัดอันตราย”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เจ้าเมืองก็พยักหน้าเห็นด้วย
นางมีการรับรู้และสัมผัสเฉียบพลัน
ดังนั้นนางเลยสังเกตเห็นพลังงานปีศาจในร่างกายของคนแคระเช่นกัน
“แปลกจัง คนแคระพวกนี้มีพลังแบบนี้ได้ยังไงกัน?” นางสงสัย
“มันคือเทพใต้ดิน!”
ผู้นำเผ่ามาริลีนเข้ามา นำเอลฟ์และผู้อาวุโสระดับสูงมาด้วย
นางอธิบายว่า "เมื่อสองร้อยปีก่อน เกิดอุบัติเหตุร้ายแรงในเหมืองของคนแคระ ซึ่งทำให้คนแคระที่อาศัยอยู่ในเหมืองมาหลายชั่วอายุคนได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิต คนแคระสงสัยมาตลอดว่าภัยพิบัติครั้งนี้เกิดจากพวกเอลฟ์ "
เรื่องมันเป็นอย่างนี้เอง
ไม่น่าแปลกใจที่ความสัมพันธ์ระหว่างเอลฟ์กับคนแคระถึงเลวร้ายขนาดนี้
แนนซิเลียพูดถึงประเด็น "แล้วเทพใต้ดินล่ะ?"
มาริลีนตอบว่า "นี่เป็นสิ่งลึกลับที่พวกคนแคระค้นพบในส่วนลึกของเหมืองที่ถล่มมาเมื่อหลายสิบปีหลังจากภัยพิบัติครั้งใหญ่นั้น ตั้งแต่นั้นมา พวกคนแคระก็ถูกครอบงำด้วยความบ้าคลั่ง เราสงสัยว่าสิ่งที่เรียกว่าเทพใต้ดินนี้เป็นตัวการที่อยู่เบื้องหลังหายนะจากการขุดและการเปลี่ยนแปลงของคนแคระเหล่านี้!"
“แต่คนแคระไม่ไว้ใจพวกเอลฟ์เลย และจะไม่ฟังคำแนะนำที่มีเจตนาดีใดๆ”
“ตอนนี้ไม่ใช่แค่พวกเขายอมจำนนต่อมันอย่างสมบูรณ์”
“พวกเขากำลังบูชาเทพจอมปลอมนี้ด้วยซ้ำ!”
เจ้าเมืองโกรธมาก
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเทพจอมปลอมนี้เป็นต้นเหตุของโศกนาฏกรรมทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่
ในขณะนี้ มาริลีนและผู้อาวุโสเอลฟ์คุกเข่าข้างหนึ่ง
"ท่านราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ เราขอขอบคุณท่านอย่างจริงใจที่ช่วยเราไว้ เอลฟ์ทั้งหมดของเผ่าน้ำพุเงินยินดีที่จะติดตามราชินีเอลฟ์และรับใช้ภายใต้ท่าน!"
[เอลฟ์ 195,321 ชีวิตของเผ่าน้ำพุเงินยอมจำนนต่อท่านแล้ว ยอมรับหรือไม่?]
[ท่านพิชิตเมืองน้ำพุเงินแล้ว!]
[ ท่านได้รับ "หีบสมบัติมิธริลพิเศษ" x1!]
ทันทีที่เอลฟ์ยื่นเจตจำนงอย่างเป็นทางการ สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
เอลฟ์ทุกคนในเมืองน้ำพุเงินถูกห่อหุ้มด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์
"เกิดอะไรขึ้น?"
"ข้ารู้สึกได้รับพรจากทวยเทพ!"
“นี่ดูเหมือนจะเป็นพลังของเทพสององค์ เทพีแห่งธรรมชาติและเทพีแห่งสงคราม?”
"เราสาบานว่าจะจงรักภักดีต่อราชาปีศาจแต่กลับได้รับพรจากเทพธิดาทั้งสอง นี่หมายความว่า...”
นี่ไม่ต่างจากการเปิดเผยจากสวรรค์!
ในชั่วขณะนั้น
เอลฟ์ทั้งเผ่ารีบคุกเข่าลงเพื่อบูชา
แม้แต่เอลฟ์ผู้อาวุโสก็ยังตกใจอย่างมาก
เหล่าเอลฟ์สวดอ้อนวอนต่อเทพีแห่งธรรมชาติทุกวัน และทุกที่ที่มีเอลฟ์ ที่นั่นจะมีวิหารของเทพี แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่ค่อยได้รับการตอบรับจากเทพีของพวกเขา
แต่ตอนนี้ หลังจากประกาศสวามิภักดิ์ต่อราชาปีศาจ
พวกเขาได้รับพรจากเทพีทั้งสองทันที
นี่เป็นข้อบ่งชี้ชัดเจนว่าเทพีแห่งธรรมชาติเชื่อมต่อกับราชาปีศาจได้ และเห็นชอบกับการกระทำของเผ่าน้ำพุเงิน
แม้แต่เทพีแห่งสงคราม
ซึ่งพวกเอลฟ์เคยเคารพบูชา ตอนนี้กำลังให้พรแก่พวกเขา
สิ่งนี้สามารถอธิบายได้ว่าเป็นปาฏิหาริย์จากสวรรค์เท่านั้น
จางนูเห็นว่าความภักดีของเอลฟ์พุ่งสูงขึ้นเมื่อพวกเขาเข้าร่วม
ปรากฏว่าไม่เพียงแต่สิ่งก่อสร้างของวิหารจะเสริมความแข็งแกร่งให้กับยูนิตตามอำเภอใจเท่านั้น แต่ยังสามารถเอาชนะใจผู้คนได้อย่างมีประสิทธิภาพอีกด้วย
ไม่เลว ไม่เลวเลย
สิ่งนี้ช่วยเขาได้มาก
จางนูพอใจกับผลลัพธ์มาก
เมืองน้ำพุเงินเป็นเผ่าเอลฟ์ขนาดใหญ่มาก
มีเอลฟ์เกือบสองแสนคน
ประชากรมีมากกว่าเมืองต้นไม้ยักษ์
เมืองน้ำพุเงินถูกยึดครองอย่างง่ายดายโดยไม่มีปัญหาหรือต้องใช้ความพยายามมากนัก
สิ่งนี้ไม่เพียงขยายขอบเขตอิทธิพลเท่านั้น
มันยังสามารถสร้างมูลค่ามหาศาลให้กับเขาในอนาคตอีกด้วย
จากนั้นจางนูก็เปิดหีบรางวัล
[ท่านเปิดหีบสมบัติมิธริลพิเศษ ท่านได้รับ "ทอง" x3,000,000, "แบบแปลน: วิหารเอลฟ์โบราณ" x1, "คัมภีร์เลื่อนระดับสิ่งก่อสร้างพิเศษระดับ 3" x1, "อัญมณีชีวิต" x1000, "อัญมณีน้ำ" x800, "อัญมณีดิน" x800!]
เมืองน้ำพุเงินเป็นพื้นที่จักรพรรดิระดับ 4
รางวัลที่ได้รับนั้นสูงกว่าของเมืองพันเขี้ยว
จางนูไม่เพียงได้รับเหรียญทองมากถึงสามล้านเหรียญเท่านั้น แต่ยังได้รับแบบแปลนสิ่งก่อสร้างระดับ 4 และคัมภีร์เลื่อนระดับสิ่งก่อสร้างพิเศษระดับ 3 ด้วย
สิ่งก่อสร้างระดับ 4 โดยทั่วไปมีมูลค่าสูงมาก
วิหารเอลฟ์โบราณน่าจะเป็นสิ่งก่อสร้างเสริมที่ช่วยเพิ่มพลังของเอลฟ์ได้อย่างมาก
สำหรับจางนูมันจะมีประโยชน์อย่างมาก
ในบรรดาวิชาทั้งหมดของราชาปีศาจเอลฟ์มีประชากรมากที่สุด หากความแข็งแกร่งโดยรวมของพวกเขาสามารถปรับปรุงโดยทั่วไปได้ กองกำลังของราชาปีศาจทั้งหมดก็จะแข็งแกร่งขึ้นอย่างมากเช่นกัน
นี่น่าจะเป็นแบบแปลนที่ดีมาก!
นอกจากแบบแปลนระดับ 4 แล้ว รายการที่มีค่าที่สุดในรางวัลครั้งนี้คือคัมภีร์เลื่อนระดับสิ่งก่อสร้างพิเศษระดับ 3
คัมภีร์เลื่อนขั้นระดับ 3 มีค่ามากอยู่แล้ว
จะต้องใช้เงินอย่างน้อยหลายแสนเหรียญทองในการซื้อพวกมันในตลาดราชาปีศาจ และเนื่องจากพวกมันหายากมาก แม้ว่าจะมีเหรียญทองอยู่ พวกเขาก็ยังอาจไม่สามารถหามันมาได้
ตอนนี้ คัมภีร์เลื่อนระดับพิเศษประเภทนี้หายากกว่าเดิมถึงสิบเท่าและเป็นสินค้าล้ำค่าที่หาได้ยากเหลือเกิน
สองชั่วโมงต่อมา
แนนซิเลียและมาริลีนมาหาเขาเพื่อรายงานสถานการณ์
เนื่องจากการตายของผู้นำคนแคระ กองทหารคนแคระที่โจมตีคนอื่นได้กระจัดกระจายไป
อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะรายงานกลับไปที่เมืองหัวใจเหล็กถึงสิ่งที่เกิดขึ้นที่นี่อย่างแน่นอน
มาริลีนเป็นกังวล
“คนแคระบ้าๆ พวกนี้จะไม่ยอมรามือง่ายๆ แบบนี้เด็ดขาด!”
“การแก้แค้นของพวกเขาจะบ้าคลั่งยิ่งกว่าเดิม และพวกเขาอาจบ้าพอที่จะระดมคนทั้งเผ่า!”
“ม่านพลังป้องกันของเมืองน้ำพุเงินได้ถูกทำลายไปแล้ว! ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ คงเป็นไปไม่ได้ที่เราจะยับยั้งพวกเขาไว้!”
แนนซิเลียเสนอทันทีว่า "ฝ่าบาท ข้าคิดว่าเอลฟ์ทั้งหมดของเผ่าน้ำพุเงินควรย้ายไปที่เมืองต้นไม้ยักษ์เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้งกับคนแคระ"
อย่างไรก็ตามจางนูตอบว่า "การย้ายที่อยู่ไม่ใช่เรื่องที่กระทำโดยเร่งด่วนได้ และเจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับการคุกคามของคนแคระอีกต่อไป"
แนนซิเลียถามด้วยความสับสน "ทำไมหรือเจ้าคะ?"
“ข้ามาที่นี่เพื่อแก้ปัญหากับคนแคระโดยเฉพาะ มันไม่ต้องใช้ความพยายามมากเกินไปนักหรอก” จางนู พูด
เมื่อได้ยินคำพูดของราชาปีศาจ
เอลฟ์ทั้งสองตกใจอย่างมาก
พวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าราชาปีศาจจะเฉยเมยกับเรื่องใหญ่เช่นนี้
เขาหมายถึงอะไร "ไม่ต้องใช้ความพยายามมากเกินไป"?
"เผ่าขุนเขาไม่ใช่อะไรที่รับมือได้ง่ายๆ นะเจ้าค่ะ!"
มาริลีนรีบพูดขึ้น "เผ่าใหญ่นี้ประกอบด้วยเผ่าคนแคระหลายสิบเผ่า พร้อมกับนักรบคนแคระหลายหมื่นคน นอกจากนี้ การป้องกันของเมืองหัวใจเหล็กนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก มันยากมากที่จะบุกทะลวงจากภายนอก"
มาริลีนไม่สงสัยในพลังของราชาปีศาจ
แต่นางรู้ว่าการจัดการกับคนแคระด้วยพละกำลังดุร้ายเพียงอย่างเดียวนั้นยังไม่เพียงพอ
แม้จะได้รับความช่วยเหลือจากเอลฟ์
ผลลัพธ์ที่ดีที่สุดคือชัยชนะแบบเฉียดฉิว ซึ่งทั้งสองฝ่ายประสบความสูญเสียอย่างหนัก
อย่างไรก็ตาม คำเหล่านี้ไปไม่ถึงเขา
ราชาปีศาจนั้นแน่วแน่
ไม่ว่าจะเป็นเมืองหัวใจเหล็กหรือเผ่าคนแคระภูเขา พวกเขาต้องถูกพิชิต
นี่เป็นพื้นที่จักรพรรดิระดับ 4 ขนาดใหญ่ที่มีประชากรอย่างน้อยสามถึงสี่แสนชีวิต
หากเขาสามารถยึดครองสถานที่นี้ได้ เขาไม่เพียงสามารถกำจัดอันตรายที่ซ่อนอยู่ แต่ยังจะได้รับรางวัลที่น่าอัศจรรย์อีกด้วย
"ไม่ต้องกังวล"
“เราไม่ต้องต่อสู้กับนักรบคนแคระนับหมื่นตัวด้วยตัวเอง”
จางนูอธิบายว่า "ตราบใดที่เรากำจัดแหล่งที่มาของพลังปีศาจ พลังปีศาจในร่างของคนแคระคลั่งเหล่านี้ก็จะควบคุมไม่ได้!"
เมื่อได้ยินสิ่งนี้แนนซิเลียก็เข้าใจในทันที
“ฝ่าบาทต้องการท้าทายเทพใต้ดิน!”
