บทที่ 302 – เดินทางต่อ
เคอเอ้อหลานตี้หัวเราะออกมา “ทำไมท่านจะต้องกล่าวอย่างนั้นด้วย? เป็นโชคดีของข้ามากกว่า ที่สามารถเชิญนักเวทย์ที่เก่งกาจอย่างท่าน ให้ร่วมเดินทางไปด้วยกันได้ ถ้าอย่างนั้น ทุกอย่างก็ตกลงกันตามนี้! ท่านได้โปรดรอข้าอยู่ที่นี่ก่อน ข้าจะรีบกลับไปจัดการกับสัมภาระ น่าจะใช้เวลาไม่นานมาก เสร็จแล้ว จะกลับมารับท่าน...
