SW-ตอนที่ 22 ศัตรูคือความสบายใจ
อเล็กซ์รวบรวมผลไม้
มันมีจำนวนมากกว่า 26 ผล
หมูที่อเล็กซ์เคยป้อนให้กับเม่นยักษ์ก่อนหน้านี้ มันได้ตอบแทนเขาโดยการมอบผลไม้ให้ 5 ผลเท่านั้น โดย 1 ในนั้นได้ถูกกิ้งก่าขโมยไป
แต่ตอนนี้อเล็กซ์กลับได้รับถึง 26 ผล
'เห็นได้ชัดว่า เม่นยักษ์ ให้รางวัลฉันเป็นผลไม้ตามพลังความแข็งแกร่งของเหยื่อ' อเล็กซ์คิดขณะที่เขารวบรวมผลไม้ 'แล้วอะไรเป็นตัวกำหนดความแข็งแกร่ง? ฉันเดาว่ามันเป็นปริมาณมานาส่วนใหญ่ในสิ่งมีชีวิตเหล่านี้ หมูเป็นเพียงสัตว์ธรรมดา แต่มันมีขนาดค่อนข้างใหญ่ หมาป่าธรรมดาก็น่าจะให้ผลไม้หรืออะไรประมาณนั้นแก่ฉันสัก 2-3 ผล เหมือนกัน'
ขณะที่อเล็กซ์หยิบผลไม้ชิ้นสุดท้ายขึ้นมา เขาก็มองดูด้วยสายตาที่หรี่ลง 'ฉันสามารถฝึกร่างกายโดยไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหาเรื่องกล้ามเนื้อ แต่พลังไม่ได้จำกัดอยู่ที่กล้ามเนื้อเท่านั้น’
'ฉันต้องการกระดูกที่แข็งแกร่งเพื่อต้านทานพลังของตัวเองและต่อสู้ต่อไปหลังจากถูกโจมตีอย่างหนัก'
'ฉันต้องการอวัยวะที่ทรงพลังด้วยเหตุผลเดียวกัน'
'อาจมีบางอย่างที่สามารถเพิ่มประสิทธิภาพของเลือดของฉันได้ กล้ามเนื้อที่มีกำลังมากขึ้นก็ต้องการออกซิเจนมากขึ้น และเลือดก็เป็นสิ่งที่ขนส่งออกซิเจนดังกล่าว'
ขณะที่อเล็กซ์คิดเช่นนั้น เขาก็ขมวดคิ้ว 'เดี๋ยวนะ. ถ้าร่างกายของฉันต้องการออกซิเจนมากขึ้น ฉันก็ต้องสูดลมหายใจเข้าลึกมากยิ่งขึ้น เพราะท้ายที่สุดแล้ว กล้ามเนื้อของฉันก็มีพลังมากกว่ากล้ามเนื้อของมนุษย์ทุกคนในโลกก่อนหน้านี้ แต่ฉันยังหายใจได้ตามปกติ อันที่จริง พอฉันคิดถึงเรื่องนี้ การสูดลมหายใจของฉันก็ดูผ่อนคลายอย่างไม่น่าเชื่อ’
'มันเหมือนกับว่ายิ่งร่างกายของฉันมีพละกำลังมากเท่าไหร่ ร่างกายก็ยิ่งต้องการออกซิเจนน้อยลง ซึ่งมันดูไม่สมเหตุสมผลเลย' อเล็กซ์คิด 'ดังนั้น ฉันสงสัยว่ามานาสามารถทำงานแทนออกซิเจนได้หรือไม่? ฉันคิดว่านั่นคงเป็นไปได้'
จากนั้นอเล็กซ์ก็ถอนหายใจ
'ถึงแม้จะไม่มีสิ่งนั้น เลือดก็ยังทำหน้าที่เป็นส่วนสำคัญของร่างกาย และแม้ว่าเลือดจะไม่มีโอกาสเพิ่มประสิทธิภาพได้ แต่หลอดเลือดของฉันก็ยังต้องแข็งแกร่งขึ้น เพราะท้ายที่สุด ฉันก็ไม่ต้องการให้เส้นเลือดแตกเมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันก้มตัวไปข้างหน้า'
'ในระยะสั้น ทุกสิ่งอย่างล้วนมีความสำคัญทั้งหมด การฝึกปกติของฉัน ได้ให้ทุกอย่างที่ฉันต้องการสำหรับกล้ามเนื้อ แต่ฉันต้องการผลไม้เหล่านี้สำหรับอย่างอื่น ฉันจำเป็นต้องทำลายร่างกายของฉันเพื่อที่จะสามารถดูดซับมานาได้มากขึ้น แต่ความเสียหายใดๆ ที่ส่งผลต่อกระดูกหรืออวัยวะภายในของฉัน มันสามารถทำให้ฉันเสียชีวิตได้หากฉันไม่มีมานาเหลืออยู่มากพอที่จะรักษาตัวเอง’
อเล็กซ์มองไปที่กองไฟที่ใจกลางค่ายที่พักของเขา
เปลวไฟได้ปะทุอย่างสงบ และเป็นแหล่งกำเนิดแสงเดียวในทะเลแห่งความมืดนี้ เกล็ดหิมะสีขาวได้เต้นระบำรอบๆ ขณะที่อากาศที่อบอุ่นได้ผลักพวกมันถอยห่างออกไป
ท้องฟ้าพลันมืดมิด
ป่าก็ดูมืด
มีเพียงกองไฟนี้เท่านั้นที่ไม่มืด
ภาพนี้มีผลกระทบต่ออเล็กซ์อย่างไร?
ความแปลกแยก
ความแปลกแยกที่ว่าคือ?
ความอบอุ่น
เปลวไฟได้มอบความสบายใจแก่มนุษย์ แต่ อเล็กซ์ ไม่ต้องการ การปลอบโยน
เป้าหมายของอเล็กซ์ไม่ใช่ความสะดวกสบายและปลอดภัย แต่เป็นพลัง
อเล็กซ์ไม่ใช่เหยื่ออีกต่อไป
เขาเป็นนักล่า
การฆ่า สตอร์กเกอร์ ของอเล็กซ์ได้ยืนยันความคิดนี้อีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม ในใจลึก ๆ อเล็กซ์ก็ยังคงต้องการพักผ่อนข้างกองไฟ เขาต้องการปล่อยวางความกดดันและอันตรายรอบตัวเขา
แต่อเล็กซ์จะไม่ทำเช่นนั้น
อเล็กซ์ได้เรียนรู้อะไรมากมายจากการต่อสู้กับสตอร์กเกอร์
พวกเขาทั้งสองมีพลังที่ใกล้เคียงกัน
แต่โดยพื้นฐานแล้ว อเล็กซ์กลับออกมาจากการต่อสู้ได้โดยไม่ได้รับบาดเจ็บหรือตกอยู่ในอันตรายเลยแม้แต่น้อย
ส่วน สตอร์กเกอร์ กลับพลาดท่าจนตาย
ทำไม?
เพราะมันคิดมากเกินไป!
มันขาดความเชื่อมั่น!
แต่อเล็กซ์กลับทุ่มสุดตัวและเอาชีวิตเข้าแลก เขาไม่เคยคิดที่จะล่าถอยและเขาได้ทำการโจมตีเพียงอย่างเดียว จะชนะหรือพ่ายแพ้ ก็ขึ้นอยู่กับการต่อสู้นี้!
'ฉันเคยอยู่ในสถานการณ์ที่ คล้ายๆ กันมาก่อน' อเล็กซ์คิดขณะจ้องมองไปที่กองไฟ 'ย้อนกลับไปตอนที่ฉันฝึกบั้นท้ายสำหรับการต่อสู้ ฉันต้องควบคุมอาหารอย่างเคร่งครัด ต้องรักษากฎการฝึกฝนที่เข้มงวด จนแทบไม่มีเวลาว่างเลย'
'ฉันมีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคตของฉันอยู่บนบ่า และ ถ้าฉันแพ้การต่อสู้ ฉันจะไม่มีทางทำเงินเพิ่มได้เลย ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะทุ่มสุดตัวในการฝึกซ้อม และถ้าฉันไม่ชนะการเดิมพันนี้ ฉันก็จะถูกหลงลืมไปเลย’
'การอดทนทั้งหมดนี้เป็นเรื่องง่ายสำหรับระยะเวลาสองถึงสามสัปดาห์ แต่มันยากมากสำหรับระยะเวลาสองถึงสามเดือน และยิ่งใกล้วันที่ฉันต้องต่อสู้ ภาระก็จะยิ่งหนักขึ้น'
'บางวันก่อนการต่อสู้ครั้งแรกของฉัน ฉันอยากจะหนีออกไปด้วยซ้ำ ฉันร้องไห้และอยากจะจบชีวิตของตัวเองด้วยความกดดันที่ท่วมท้น และ ไม่ว่าฉันจะทำอะไรในช่วงสองสามวันที่เหลือ มันก็จะไม่หักล้างทุกสิ่งที่ฉันลงทุนไปในช่วงหลายปีที่ผ่านมา'
'ชะตากรรมของฉันได้ถูกกำหนดไว้แล้วโดยการกระทำในอดีตของฉัน ถึงกระนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าโชคชะตาจะเลือกเส้นทางอะไรให้ฉัน'
'มันเป็นความรู้สึกที่ไร้อำนาจ มันเหมือนกับว่าฉันไม่สามารถควบคุมโชคชะตาของฉันได้อีกต่อไป'
อเล็กซ์มองไปที่กองไฟ
'ไฟนี้ทำให้ฉันนึกถึงสถานที่แห่งนั้น ฉันสามารถละทิ้งทุกอย่างและนั่งลง ฉันสามารถหาสิ่งปลอบใจและหลีกหนีจากความกดดันนี้ไปได้ และ ท้ายที่สุด ฉันก็มีพลังมากพอที่จะอยู่รอด ฉันไม่ต้องผ่านความเจ็บปวดนี้อีกต่อไปเช่นนั้นอีกต่อไป'
ดวงตาของอเล็กซ์ได้กลายเป็นแข็งกร้าว 'แต่เพื่อที่จะบรรลุความฝันของฉัน ฉันต้องมีระเบียบวินัย การข้ามการฝึก 1 วันจะนำไปสู่อีกวันในสัปดาห์ต่อมา ซึ่งจะนำไปสู่อีกวันในเดือนต่อมา จนกลายเป็นเรื่องเคยชินและปกติ และ ในที่สุดฉันก็จะหยุดพักไปเรื่อยๆ ตามเดิม’
'ในท้ายที่สุด ฉันก็อาจจะยอมแพ้เป็นซะส่วนใหญ่'
'ความสบายจะรุกรานการฝึกฝนของฉัน’'
อเล็กซ์หันกลับมาและมองหาสถานที่ซ่อนศพของสตอร์กเกอร์
จากนั้นเขาก็เดินไปที่กองไฟแล้วแขวนหนังไว้ใกล้ๆ
อเล็กซ์หันหลังให้ไฟอีกครั้งแล้วเดินออกไป
'ฉันไม่สามารถยอมแพ้ได้!'
อเล็กซ์มาถึงกระเป๋าของเขาและมองผ่านๆ
'ฉันยังเหลือเนื้อตากแห้งที่เพิ่งทำใหม่ และ นั่นเพียงพอสำหรับอาหารเป็นเวลาหลายวัน ฉันไม่ควรกินอะไรตอนนี้เพราะฉันจะเริ่มฝึก ฉันไม่ต้องการที่จะกินเนื้อตากแห้ง เพียงเพื่อที่จะอ้วกออกมาอีกครั้ง' อเล็กซ์คิด
อเล็กซ์คว้าผลไม้ลูกหนึ่งและมองดูด้วยความมั่นใจ
ไม่ว่าตอนนี้จิตใจของเขาจะแน่วแน่และมุ่งมั่นเพียงใด
แต่ผลไม้นี้ก็เป็นสัญลักษณ์ของประสบการณ์ที่บาดใจ ทรมาน และชอกช้ำสำหรับเขา
'ฉันแน่ใจว่ามันมีวิธีอื่นๆ ในการฝึกอวัยวะ กระดูก ผิวหนัง หลอดเลือด และอื่นๆ และทุกคนคงไม่นึกถึงวิธีการฝึกที่ทรมานเช่นนี้ เส้นทางสู่อำนาจนั้นเป็นเส้นทางที่ยากลำบาก แต่มันก็ไม่ได้ยากเกินความพยายาม’
'แต่น่าเศร้าที่ฉันไม่รู้วิธีฝึกอื่นเลยนอกจากสิ่งเหล่านี้ นอกจากนี้วิธีการอื่น ๆ เหล่านั้นก็ไม่รู้ว่ามันดีกว่าวิธีการฝึกหรือเร็วกว่าวิธีการฝึกของฉันหรือไม่’'
'ใช่แล้ว ฉันไม่รู้อะไรเลย.'
อเล็กซ์ลังเลเล็กน้อย แต่หลังจากกัดฟัน ในที่สุด อเล็กซ์ก็กลืนผลไม้ทั้งผล
ร่างกายของอเล็กซ์รับรู้ได้ถึงการเผาไหม้อีกครั้ง
อย่างไรก็ตาม อเล็กซ์สังเกตุเห็นความแตกต่าง
'ความรู้สึกแสบร้อนไม่ได้รุนแรงเหมือนเมื่อก่อน' อเล็กซ์คิดด้วยดวงตาที่ลุกเป็นไฟ 'แต่ร่างกายของฉันยังคงสามารถระเบิดได้ถ้าฉันไม่จัดการกับมานาที่พลุ่งพล่านนี้ แต่ทว่า มันก็ไม่ได้รู้สึกในทันทีเหมือนเมื่อก่อน’
'แน่นอนว่าร่างกายของฉันแข็งแกร่งมากขึ้น และผลไม้ก็เริ่มให้พลังมานาลดลงไปจากเดิม’'
'ถึงกระนั้น ผลไม้หนึ่งผลก็ยังเพียงพอสำหรับการกระโดดสองครั้ง'
อเล็กซ์ปีนต้นไม้และมองไปรอบๆ ต้องขอบคุณมานาที่ทำให้ดวงตาของเขาแข็งแกร่งขึ้นจนเขาสามารถมองเห็นที่โล่งทั้งหมดและสภาพแวดล้อมบางส่วนจากต้นไม้ได้แม้ในยามราตรีก็ตาม
อเล็กซ์ไม่ต้องการถูกซุ่มโจมตีในขณะที่เขาบาดเจ็บ
'มานายังสามารถรักษาศีรษะของฉันได้ด้วย แม้ว่าฉันจะไม่รู้สึกแสบร้อนก็ตาม แม้ว่าฉันจะหมดสติ ตราบใดที่ฉันยังไม่ตายในทันที มานาก็ควรจะรักษาทั้งตัวของฉัน’'
จากนั้นอเล็กซ์ก็กระโดด
อเล็กซ์ไม่เคยกระโดดจากที่สูงขนาดนี้มาก่อน
ไม่กี่วินาทีต่อมา อเล็กซ์ก็ล้มลงกับพื้น
ทันทีที่เขาตกลงบนพื้น ฝุ่นควันก็ฟุ้งกระจายทันที
ร่างกายทุกส่วนของเขาได้ตกกระแทกพื้นพร้อมกัน
"แค่ก!"
ทันใดนั้น อเล็กซ์ก็เหวี่ยงตัวเองไปด้านข้างขณะที่เขาอาเจียนออกมาเป็นเลือด จากนั้นอเล็กซ์ก็สูดหายใจเข้าลึกๆ
มันรู้สึกเหมือนการหายใจไม่ออกเลยเป็นนาที
อเล็กซ์มองไปด้านข้างของเขาที่พื้น และเขาก็เห็นกองเลือดขนาดใหญ่
อเล็กซ์มองไปที่ร่างกายของเขาและเห็นว่าไม่มีอาการบาดเจ็บใดๆ
'ฉันหมดสติไปครึ่งนาทีถึงหนึ่งนาที' อเล็กซ์ตระหนักได้ถึงข้อเท็จจริงนี้
มันเป็นความคิดที่น่าสะพรึงกลัวเมื่อรู้ว่า มันเป็นไปได้มากที่ อเล็กซ์อาจจะไม่ฟื้นคืนสติกลับมาอีก
อเล็กซ์รู้สึกถึงมานาในร่างกายของเขา และแน่นอนว่ามันมีเพียงพอสำหรับการกระโดดอีกครั้ง
อเล็กซ์กัดฟันแน่น
'ฉันต้องไปต่อ!'
จากนั้นอเล็กซ์ก็เริ่มปีนต้นไม้อีกครั้ง
ในคืนนี้เป็นเวลาหลายชั่วโมง เสียงดังระเบิดได้ดังขึ้นจากส่วนนี้ของป่า
เหล่าสัตว์จำนวนมาก ต่างก็ไม่ได้ไปที่นั่นเพราะมันฟังดูเป็นสัตว์นักล่าที่น่ากลัว
นักล่าเองก็ไม่ได้ไปที่นั่นเพราะเสียงนี้จะทำให้เหยื่อทั้งหมดตกใจ
นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่อเล็กซ์ตัดสินใจฝึกตอนกลางคืน
เพราะในตอนกลางคืน ทุกคนจะระมัดระวังตัวมากยิ่งขึ้น และคงไม่มีใครอยากไปที่ที่มีเสียงดังในป่าตอนกลางคืน
ดังนั้น อเล็กซ์จึงไม่ถูกรบกวนในการฝึกลงโทษตัวเองตลอดทั้งคืน
