ตอนที่ 10 : ผลลัพธ์ของพืชผักระดับยา
ตอนที่ 10 : ผลลัพธ์ของพืชผักระดับยา
“ราคาข้าว 100 กิโลกรัม เส้นก๋วยเตี๋ยว 100 กิโลกรัมและผัก 100 กิโลกรัม รวมกันแล้ว....” หลี่เทียนเทียนพูดขึ้นมาพลางครุ่นคิด
“นี่คือราคาเพื่อนกันเลยนะ ฉันคิดเงินเธอแค่ 8 ล้านหยวนก็พอ !”
“หลี่เทียนเทียน ! นายบ้าไปแล้วหรือไง ?” ซงหลิงได้ยินคำพูดของหลี่เทียนเทียนก็โกรธขึ้นมาทันที
“นายมีสมองรึเปล่า ! ฉันไม่เชื่อว่าหากไม่มีนายแล้วเราจะหาซื้ออาหารไม่ได้ !”
เมื่อได้ยินเสียงซงหลิงตะโกนออกมาจากปลายสาย หลี่เทียนเทียนก็กดวางสายทันที
เดิมทีเขาไม่คิดจะขายของเหล่านั้นให้กับซงหลิงอยู่แล้ว แม้ว่าอีกฝ่ายจะจ่ายเงินให้เขาได้จริง ๆ แต่เขาก็จะปฏิเสธอยู่ดี เมื่อครู่ที่เขาพูดไปนั้น ก็เพียงแค่ปั่นประสาทเธอเล่นก็เท่านั้น
ตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยสู่ดีนัก อีกทั้งสถานะของเขายังไม่มั่นคง และพืชผักของเขานั้นต่างจากของทั่วไป
หากเรื่องนี้เผยแผ่ออกไป คงปฏิเสธไม่ได้ว่าต้องเกิดความโลภขึ้นมาอย่างแน่นอน
ตอนนี้หลี่เทียนเทียนยังแข็งแกร่งไม่พอ หากเขาถูกคนจับตาดู ชีวิตเขาคงอยู่ไม่สงบสุขแน่ !
แต่จากการพูดคุยกับซงหลิงแล้ว ทำให้หลี่เทียนเทียนรู้ว่าข้าวที่เก็บไว้ในคลังสำรองของภาครัฐเริ่มร่อยหรอลงไปแล้ว ทำให้หาซื้อข้าวของหรือพืชผักในตลาดได้ยากขึ้น ไม่งั้นแล้วซงหลิงคงไม่โทรหาเขา
หลี่เทียนเทียนคาดเดาได้ถูกต้อง แม้ว่าตอนนี้ภาครัฐจะนำข้าวสำรองออกมาใช้ แต่เพราะผู้คนไม่รู้ว่าหายนะจะจบลงเมื่อไหร่ จึงกักตุนอาหารกันเป็นจำนวนมาก ทำให้ข้าวและพืชพันธุ์สำรองหมดไปในพริบตา
หากปัญหาเรื่องดินเป็นพิษนั้นยังไม่อาจจะแก้ไขได้ ดังนั้นข้าวที่ปลูกขึ้นมาใหม่นั้นก็ไม่อาจกินได้อยู่ดี
สุดท้ายความอดอยากนี่แหละที่จะกลืนกินมนุษย์ และไม่นานก็จะเกิดอาชญากรรมไปทั่วทั้งโลก
...
เวลาผ่านพ้นไป
3 วันต่อมา
ในตอนเช้า หลี่เทียนเทียนตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า และรีบมุ่งหน้าไปยังพื้นที่เพาะปลูกทันที
เพราะวันนี้คือวันที่พืชระดับยาจะโตเต็มที่พร้อมที่จะเก็บเกี่ยวแล้ว
เขารู้สึกตื่นเต้นจนแทบจะอดทนรอไม่ไหว และอยากรู้ว่ามีความพิเศษอย่างไร ถึงเป็นพืชในระดับนี้ได้
ทว่าหลายวันที่ผ่านมา ระหว่างรอการเก็บเกี่ยวของพืชระดับยา เขาก็ไม่ได้รออยู่เฉย ๆ
เขาได้ทำการปลูกพืชผลระดับกันรังสีและทำการใส่ปุ๋ยเพื่อเร่งการเจริญเติบโต ทำให้เก็บเกี่ยวผลผลิตไปถึง 4 ครั้งใน 3 วันที่ผ่านมา ซึ่งเขาได้ผลผลิตไปทั้งหมดถึง 21 ตัน !
ทว่าเขาได้เก็บผลไม้และผักเอาไว้อย่างละ 30 กิโลกรัมเท่านั้น
ส่วนที่เหลือนั้นเขาได้นำไปแลกกับคะแนน และได้คะแนนกลับมามากกว่า 210,000 คะแนน
เมื่อรวมกับคะแนนที่เขาได้มาก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนี้เขามีสิทธิ์ที่จะเข้าไปซื้อของในร้านค้าอีกครั้งแล้ว
ตอนนั้นเองหลี่เทียนเทียนก็มาถึงเรือนกระจกก่อนจะเปิดประตูเข้าไป ก็ได้กลิ่นหอมเหมือนสมุนไพรจีนลอยมาเตะจมูก กลิ่นหอมนี้ทำให้จิตใจของเขาสงบลงอย่างมาก !
เมื่อมองเข้าไปด้านในเรือนกระจกก็พบกับแครอทกว่า 12 ต้นที่มีใบเขียวใสราวกับหยก และส่งกลิ่นหอมสมุนไพรจาง ๆ ออกมา
[ ชื่อ : แครอทระดับยา ]
[ อัตราการเติบโต : 100 % ]
[ ผล : กำจัดพิษและผลด้านลบทั้งหมด (รวมถึงความเสียหายที่เกิดจากผลด้านลบด้วย) ]
[ เวลาสำหรับการเก็บ : ไม่จำกัด ]
[ คำอธิบาย : ตราบใดที่มีลมหายใจก็สามารถรักษาอาการบาดเจ็บได้ ]
เมื่อเห็นคำอธิบายหลี่เทียนเทียนก็ต้องอึ้งไป มือของเขาถึงกับสั่นเทาด้วยความตื่นเต้น
‘นี่ยังถือว่าเป็นผักอยู่หรือเปล่า ? ’
‘นี่มันสมบัติชัด ๆ ! ’
‘แครอทนี้เหมือนกับยาฟื้นฟูในนิยาย ที่มีฤทธิ์กำจัดพิษและฟื้นฟูอาการบาดเจ็บปางตายได้ ! ’
หลี่เทียนเทียนครุ่นคิดถึงภาพที่ว่าคนทั้งโลกจะตกตะลึงแค่ไหน เมื่อรู้ถึงความสามารถของแครอทระดับยานี้
หากนำแครอทระดับยามาเทียบกับขิงร้อยปีหรือเห็ดหลินจือพันปี สรรพคุณของพืชทั้งสองยังด้อยกว่าแครอทระดับยาอยู่มาก
สรุปง่าย ๆ ก็คือไม่ว่าอาการเจ็บป่วยแบบไหน แครอทระดับยาก็รักษาได้
แม้ว่าจะดื่มยาพิษเข้าไป หรือถูกหนูพิษกัดเข้าก็ไม่ตาย หากมีแครอทระดับยา !
ด้วยสรรพคุณของมัน ทำให้แครอทนี้เหมาะสมที่จะอยู่ในระดับยาจริง ๆ !
หลังจากนั้นหลี่เทียนเทียนค่อย ๆ ขุดเอาแครอททั้ง 12 หัวออกมาด้วยพลั่วเล็ก ๆ และประคองมันราวกับสมบัติที่มีค่าที่สุดในโลก
“ฉันจะเอามันเก็บเข้าไปในกระเป๋าระบบ แล้วค่อยเอาออกมาเมื่อต้องการจะใช้”
“ไม่รู้ว่าพืชผักระดับยาจะแก้พิษให้กับผู้ที่กินพวกผักเปื้อนรังสีได้หรือเปล่า ?” หลี่เทียนเทียนนึกถึงปัญหานี้ขึ้นมา หลังจากที่เงียบได้
ไม่นานเขาก็พูดกับตัวเอง “ดูเหมือนว่าต้องลองดูก่อน”
หลี่เทียนเทียนคือคนที่ไม่เชื่อในสมมติฐานอะไรง่าย ๆ
แม้ว่าระบบจะบอกสรรพคุณของพืชผักระดับยาว่าดีเลิศอย่างไร
แต่สรรพคุณที่แท้จริงนั้นหลี่เทียนเทียนไม่รู้ว่าจะเป็นแบบที่ระบบบอกเอาไว้หรือเปล่า
หากระบบมีอะไรผิดพลาด หรือผลของผักระดับยานั้นเกินจริงไป
เช่นนั้นหากถึงเวลาต้องใช้ขึ้นมาจริง ๆ อาจจะมีปัญหาในอนาคต...
หลังจากที่ครุ่นคิดดูสักพัก หลี่เทียนเทียนก็ตัดสินใจว่าเขาจะยังไม่ใช้แครอทระดับยา จนกว่าจะทดลองสรรพคุณที่แท้จริงของมันเสียก่อน
การทดสอบก็ง่าย ๆ เขาก็แค่ไปที่โรงฆ่าสัตว์และเลือกหมูที่ปนเปื้อนรังสีกลับมาสักตัว แล้วให้กินแครอทระดับยาเข้าไป เพียงแค่นี้เขาก็สามารถรู้ได้แล้วว่าข้อมูลในระบบนั้นเป็นจริงหรือไม่
ตอนนั้นเองหลี่เทียนเทียนก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ เขาเงยหน้าขึ้นและตรวจสอบสถานะของตัวเองออกมาดู
หลังจากที่กินผักผลไม้กันรังสีมาได้ 3 วัน หลี่เทียนเทียนก็รู้สึกว่าร่างกายของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลงไป ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นมา ร่างกายรู้สึกเบาสบาย และไม่ได้รู้สึกเหนื่อยล้าจากการทำงานเหมือนแต่ก่อน
อีกทั้งเขายังรู้ว่ากล้ามเนื้อเขาพัฒนาขึ้นมา จากการกินผักผลไม้กันรังสี
[ ชื่อ : หลี่เทียนเทียน ]
[ อายุ : 22 ปี ]
[ แรง : 11 (มาตรฐาน 10) ]
[ ความฉลาด : 11 (มาตรฐาน 10) ]
[ ความเร็ว : 11 (มาตรฐาน 10) ]
[ จิตวิญญาณ : 10(มาตรฐาน 10) ]
[ ประเมิน : นี่คือขีดจำกัดร่างกายและความฉลาดที่คนทั่วไปจะมีได้ เขาระวังต่อทุกอย่าง ! น้องสาวและสุนัขของเขาคือสิ่งที่เขาห่วงที่สุด ภายนอกเขาดูอ่อนโยน แต่อย่าคิดก้าวล้ำเส้นของเขาไป ไม่งั้นแล้วจะรู้ว่าปีศาจที่น่ากลัวเป็นอย่างไร ! ]
ข้อมูลทั้งหมดนี้สูงกว่าเมื่อ 3 วันก่อน เห็นได้ชัดว่าผักผลไม้กันรังสีช่วยพัฒนาร่างกายได้จริง ๆ
แต่เมื่อดูคำประเมินแล้วหลี่เทียนเทียนก็พูดอะไรไม่ออก
ใช่แล้ว เขาเป็นคนอ่อนโยนจริง แต่...ความอ่อนโยนที่มีนั้นมีไว้ใช้กับน้องสาวของเขาเพียงเท่านั้น
จากนั้นหลี่เทียนเทียนก็ยิ้มออกมา
ตอนนั้นเองหุ่นยนต์ยามก็ได้ส่งสัญญาณเตือนดังขึ้นมา
[ เตือน ! เตือน ! มีคนพยายามบุกรุกเข้ามา ! ]
ตอนนั้นสีหน้าของหลี่เทียนเทียนก็เย็นชาขึ้นมาทันที
