ตอนที่ 7 : ยาจากระบบ
ตอนที่ 7 : ยาจากระบบ
เมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ เขาก็จ้องมองอยู่นาน ก่อนที่จะกดตัดสายทิ้งไป
ไม่ว่าพวกเขาจะผูกพันกันมากแค่ไหน แต่ตอนที่ซงหลิงบอกให้เขาพาหลี่ฮานไปทิ้งไว้ที่บ้านเด็กกำพร้า ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็ถือว่าจบสิ้นไปแล้ว และเขาไม่คิดจะสนใจเธออีก
หลังจากที่ตัดสายไปแล้ว หลี่เทียนเทียนก็ได้สวมใส่เสื้อกันหนาว ก่อนจะเดินออกมาจากบ้าน
เพราะเขาจะไปดูพืชผลที่เขาปลูกเอาไว้ในพื้นที่เพาะปลูก
แม้ข้อมูลจะอธิบายแล้วว่าเมล็ดพันธุ์ที่ป้องกันรังสีนั้นสามารถปลูกได้ในพื้นที่ปนเปื้อนรังสี
แต่อย่างไรซะนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เขาจะทดลองปลูก ซึ่งไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดปัญหาอะไรขึ้นมาหรือไม่
อีกทั้งผักผลไม้และข้าวชุดนี้สำคัญต่อหลี่เทียนเทียนอย่างมาก เขาไม่อาจจะปล่อยให้เกิดความผิดพลาดขึ้นมาได้ !
....
หลี่เทียนเทียนเดินไปที่เรือนกระจกและรู้สึกได้ถึงความอุ่นและความชื้นที่แผ่มาถึงตัวเขา
หลอดไฟขนาดเท่ากับกำปั้นคอยให้แสงสว่างให้กับเรือนกระจก ทำให้พืชผักที่ปลูกในเรือนเพาะชำสามารถสังเคราะห์แสงและเติบโตได้
นี่คือหลอดไฟจำลองที่เขาได้รางวัลมาจากระบบ
และให้พลังงานแสงได้ 300 วันกับพื้นที่ 100 ตารางเมตร
อันที่จริงแล้วมันไม่ใช่แสงจำลอง แต่ถือว่าเป็นพลังงานแบบหนึ่ง
[ ชื่อ : ดวงอาทิตย์จำลอง ]
[ พลังงาน : 300 ]
[ สามารถให้พลังงานยูวีกับสิ่งมีชีวิตได้ และสามารถแบ่งใช้ได้ ]
ข้อมูลบอกอย่างละเอียด หลอดไฟนี้สามารถใช้แทนที่ดวงอาทิตย์ได้
ส่วนสุดท้ายบอกว่าดวงอาทิตย์จำลองนั้นไม่ได้ใช้ได้แค่ที่เดียว แต่สามารถแบ่งออกไปใช้ในหลาย ๆ พื้นที่
ยกตัวอย่างเช่น มีพลังงาน 300 หน่วย สามารถให้แสงสว่างกับพื้นที่ 100 ตารางเมตรได้ และสามารถแบ่งออกเป็น 2 หลอด โดยแต่ละหลอดนั้นจะมีพลังงาน 150 หน่วย
หากทำแบบนั้นก็สามารถให้พลังงานกับพื้นที่ 200 ตารางเมตรพร้อมกันได้ แต่จะใช้ได้แค่ 150 หน่อยเท่านั้น
นี่ก็เท่ากับการแบ่งแหล่งพลังงานออกเป็นส่วน ๆ
หลี่เทียนเทียนคิดถึงระยะเวลาสำหรับการเพาะปลูก รวมไปถึงขนาดของเรือน เขาจึงแบ่งดวงอาทิตย์จำลองออกเป็น 20 ส่วน
ด้วยวิธีนี้ พลังงานก็จะไม่เสียเปล่า และก็สามารถทำให้พืชผลเติบโตขึ้นมาได้เหมือนเดิม
ตราบใดที่เก็บเกี่ยวผลผลิตชุดแรกมาแล้ว ความกังวลที่มีอยู่ในใจของเขาก็จะหายไป
หลี่เทียนเทียนนั่งยอง ๆ ลงไปกับพื้น พร้อมกับเปิดไฟฉายในมือขึ้นมา
เมล็ดพันธุ์ที่เขาปลูกในตอนบ่าย ตอนนี้มีต้นอ่อนงอกออกมาแล้ว
[ ต้นอ่อนผักกันรังสี ]
[ อัตราการเติบโต : 9% ]
[ สถานะ : ดี ]
[ ระยะเวลาก่อนเก็บเกี่ยว : 65 ชั่วโมง ]
[ คำอธิบาย : ยังอยู่ในช่วงอ่อนแอ ต้องการแสงและน้ำอย่างพอเพียงรวมถึงการดูแลอย่างดี ! ]
หลี่เทียนเทียนลุกขึ้นยืนและเห็นต้นอ่อนจำนวนมากงอกขึ้นมา ซึ่งเป็นภาพที่งดงามราวกับภาพวาด !
ใช่ พวกมันอยู่ในสภาพดี !
หลี่เทียนเทียนอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น เมื่อเห็นภาพตรงหน้า เพราะตั้งแต่ที่เกิดหายนะ เขาก็รู้สึกกังวลมาตลอดกับเรื่องนี้ สุดท้ายเขาก็พบกับทางออก
แม้ว่าผักพวกนี้จะยังเป็นต้นอ่อนอยู่ แต่ก็ถือว่าเป็นภาพที่มีความหมายอย่างมาก
สุดท้ายพื้นที่รกร้างของเขาก็มีสีเขียว ซึ่งแทนถึงความหวัง !
“มีอีกเรื่อง...” หลี่เทียนเทียนเกาหัว ก่อนจะนำของเหลวสีฟ้าออกมาจากกระเป๋าที่ได้จากระบบ
[ ชื่อ : ปุ๋ย ]
[ การใช้งาน : เจือจางกับน้ำในอัตราส่วน 1 ต่อ 100 ]
[ ผลการเร่งโต : ระดับกันรังสี 10 เท่า ระดับยา 3 เท่า และระดับเทพ ไม่อาจจะใช้งานได้ ]
หลี่เทียนเทียนมองไปที่ของเหลวในมือ หลังจากที่ชั่งใจได้สักพักเขาก็ได้ซื้อน้ำมาถังหนึ่ง พร้อมกับทำการเจือจางน้ำในอัตรา 1 ต่อ 100
จากนั้นเขาก็นำบัวรดน้ำออกมาแล้วค่อย ๆ รดลงไปที่ต้นอ่อน พร้อมกับคอยจับตาดูการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
ทันใดนั้นก็มีการเปลี่ยนเปลงเกิดขึ้นมา หลังจากที่ใส่ปุ๋ยพวกนี้ลงไปแล้ว เพียงไม่กี่วินาทีต้นอ่อนที่ได้ปุ๋ยไปนั้นก็เริ่มสูงขึ้นด้วยความเร็วที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า
[ ผักกันรังสี ]
[ อัตราการเติบโต :10 % (เร่งโต 10 เท่า) ]
[ สถานะ : ดี ]
[ ระยะเวลาก่อนเก็บเกี่ยว : ประมาณ 6 ชั่วโมง ]
หลี่เทียนเทียนถึงกับลืมหายใจ เขาอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา ‘ระบบนี่มันดีจริง ๆ ! ’
สามารถลดเวลาสำหรับการปลูกพืชผลพวกนี้ถึง 10 เท่า ดูเหมือนว่าพรุ่งนี้เช้าก็เก็บพืชผลพวกนี้ได้แล้ว !
ตอนนั้นอยู่ ๆ หลี่เทียนเทียนก็นึกถึงบางอย่าง เขารีบเปิดร้านค้าของระบบและใช้คะแนนหลายหมื่นคะแนนที่มีเพื่อซื้อเมล็ดพันธุ์ระดับยาทันที
หลังจากนั้น หลี่เทียนเทียนก็ไม่รอช้า เขารีบหยิบพลั่วขึ้นมาแล้วขุดดิน ก่อนจะปลูกเมล็ดพันธุ์ระดับยาด้วยตัวเอง และรดน้ำปุ๋ยลงไป
เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงอดีต ก่อนจะเกิดหายนะขึ้นมานั้นเขาคิดว่าเตรียมตัวพร้อมแล้ว แต่เมื่อเกิดหายนะขึ้นมาจริง ๆ เขากลับพบว่าเขายังเตรียมตัวไม่พอ
มีหลายอย่างที่จำเป็นที่เขายังไม่ได้ซื้อ อย่างเช่น พวกยารักษาโรคต่าง ๆ
ตอนนี้ระบบการรักษาของโลกเหมือนจะพังทลายลง หากเขากับหลี่ฮานเจ็บป่วยขึ้นมา เขากลัวว่าคงไม่มีใครรักษาพวกเขาได้
ดังนั้นพืชผักระดับยานั้น อาจจะมีบทบาทสำคัญในด้านนี้ก็ได้
และเขาต้องเตรียมตัวให้พร้อม !
[ เมล็ดระดับยา ]
[ อัตราการเติบโต : 1 % (เร่งโต 5 เท่า) ]
[ ระยะเวลาก่อนเก็บเกี่ยว : 48 ชั่วโมง ]
หลังจากที่ปลูกเมล็ดพันธุ์ระดับยาทั้งหมดไปแล้ว หลี่เทียนเทียนก็ลุกขึ้นยืนและมองไปยังพื้นที่เพาะปลูกตรงหน้าของเขา
ในวันหายนะ พื้นที่ที่ทุกคนมองข้ามนั้นจะทำให้เขามีชีวิตที่สุขสบายกว่าใคร !
จากนั้นเขาก็กำหมัดพร้อมกับชูขึ้นฟ้าและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
“พวกคนที่ดูถูกฉัน รอดูได้เลย ! ไม่ใช่แค่ฉันจะอยู่รอดในวันหายนะเท่านั้น แต่ฉันจะใช้ชีวิตที่พิเศษและสุขสบายกว่าใคร !”
แม้ว่าตัวจะเปื้อนดิน แต่หลี่เทียนเทียนก็ยังหัวเราะออกมาด้วยความยินดี
...
ทางใต้ของเมือง
บริษัทยาเทียนหรุน ประตูห้องของผู้จัดการถูกผลักเปิดออกอย่างแรง
ชายหนุ่มที่นั่งอยู่หน้าคอมต้องคิ้วขมวด เขามีใบหน้าหล่อเหลา แต่ดูเจ้าเล่ห์ไม่น้อย หลังจากเห็นผู้หญิงที่เข้ามาในห้อง เขาก็ก้มหน้าและผลักแว่นสีทองขึ้นมาเพื่อปกปิดความโกรธในสายตาเอาไว้
ตอนที่เขาเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้ง เขาก็เผยยิ้มออกมา
“รองประธานเหริน มีธุระอะไรกับผมหรือ ?” ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนพร้อมกับจัดชุดของตัวเอง ก่อนจะถามขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม
ผู้หญิงที่เข้ามาในห้องนั้นอายุประมาณ 25 ปี เธอมีใบหน้าสะสวย หุ่นดีราวกับนางแบบ ผิวพรรณขาวเนียน หน้าอกขนาดใหญ่ เธอดูเป็นคนเย่อหยิ่งมีความมั่นใจในตัวเอง และสวมใส่ชุดสาวออฟฟิศรัดรูป
ตอนนั้นเธอก็เดินไปที่โต๊ะชายหนุ่มพร้อมกับชี้หน้าอีกฝ่ายแล้วด่าทอออกมา
“เหลียงเทียนหยู เกิดอะไรขึ้นกับสมองของนายกัน ? โลกเกิดหายนะขึ้นมา ตอนนี้ทั้งระบบสาธารณสุขของเมืองพังไปหมด ในฐานะบริษัทยา สิ่งที่นายควรทำคือให้คนของบริษัทร่วมมือกับโรงพยาบาลบริจาคอุปกรณ์ทางการแพทย์และยา เพราะเราต้องสู้กับหายนะนี้ด้วยกัน !”
“แต่นายกลับไม่ทำอะไรเลย และให้ทุกคนนั่งทำงานที่นี่คอยค้นหาโพสต์เรื่องหายนะของโลกเท่านั้น !”
เหลียงเทียนหยูคิ้วขมวดและมองไปที่อีกฝ่าย หลังจากเงียบไปได้ไม่นาน เขาก็ถามขึ้นมา
“โลกถูกทำลายไปแล้วหรือไง ? มนุษย์ตายไปหมดแล้วงั้นรึ ?”
เมื่อได้ฟังคำพูดนี้ ผู้หญิงคนนั้นถึงกับพูดอะไรไม่ออก
“ผมเป็นนักธุรกิจ เป้าหมายของนักธุรกิจก็คือทำกำไรจากทุกอย่าง !” เหลียงเทียนหยูพูดขึ้นด้วยท่าทีเฉยเมย
“เมื่อโลกยังไม่ถูกทำลายและมนุษยชาติยังไม่ตายไปหมด ผมก็ต้องทำกำไรและหาโอกาสสร้างผลประโยชน์จากเหตุฉุกเฉินเหล่านี้ !”
“สำหรับปัญหาที่เกิดขึ้นในเมืองหรือแม้แต่กับทั้งโลกใบนี้ ผมไม่คิดว่ายาของเราจะช่วยอะไรได้ และหน้าที่ของเราตอนนี้ก็คือ...ตามหาคนที่โพสต์เรื่องนี้ !”
“เพราะการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่าโพสต์ที่ผมบังเอิญเห็นนั้นไม่ใช่โพสต์ป่วน ! และเจ้าของโพสต์นั้นต้องรู้อะไรบางอย่างมา บางทีเขาอาจจะจัดการกับสถานการณ์ตอนนี้ได้”
“คุณคือหุ้นส่วนของบริษัท อย่างไรคุณก็ได้ส่วนแบ่งอยู่แล้ว” เหลียงเทียนหยูเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะหัวเราะออกมา
“ตอนนี้พวกเรากำลังเผชิญหน้ากับหายนะที่ส่งผลกระทบต่อระบบสาธารณสุขที่เกิดขึ้นกับเมืองและทั้งโลก และคุณลองคิดดูสิว่าเราจะรวยแค่ไหน ถ้าเราหาวิธีแก้ปัญหานี้ได้ ?”
ตอนนั้นที่หน้าจอของเหลียงเทียนหยูนั้นมีโพสต์ที่เพิ่งจะโพสต์ลงมาปรากฏขึ้น
หัวข้อคือ ขอความช่วยเหลือจากเพื่อนทุกคน ใครที่จำได้ว่าเมื่อ 10 ชั่วโมงก่อนมีโพสต์ที่ว่า ‘หายนะกำลังมาเยือน’ ในเว็บ โปรดแจ้งเราด้วย ! ใครให้เบาะแสจะได้รางวัลตอบแทน !
..............................................
