ตอนที่ 30
"ดูสิว่าใครมา ! น้องชายที่รัก ทำไมเจ้ากลับมา เจอปัญหาอย่างงั้นหรือ ? "
ทันทีที่อลันเข้าไปในปราสาทดอกหนาม ก็ได้คำทักทายจากอารอนด้วยความสงสัย
"พี่ชายที่รัก คุณเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ข้ากลับมาในครั้งนี้ "
เมื่ออลันเห็นอารอน ประกายความคิดบางอย่างก็ส่องผ่านดวงตาของเขา
"เจ้าหมายความว่าอย่างไร?"
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ อารอนก็อึ้งเล็กน้อย
อลันหยิบถั่วออกมาจากกระเป้าของเขา เขาหยิบมันมาจากทุ่งถั่ววิเศษก่อนจะมาที่นี่
“ถั่ววิเศษ ?! อย่าบอกนะว่าเจ้าได้พบกับจิตวิญญาณธรรมชาติอีกครั้งหน่ะ ?!”
ร่องรอยของความไม่เชื่อปรากฎขึ้นในดวงตาของอารอน
“ถูกต้องพี่ชาย ข้าไม่รู้ว่าทำไม แต่ก็ค้นพบจิตวิญญาณธรรมชาติอีกดวงหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ
ท่านคิดว่าเราควรทำการค้าต่อไปดีหรือไม่? อ่อ ลืมเลย ดอกกุหลาบวิเศษอีกชุดหนึ่งได้เติบโตแล้ว...”
อลันพูดคุยกับอารอนด้วยความสนใจอย่างมาก
ทางด้านของอารอนกลับรู้สึกตกตะลึง มีเพียงความคิดเดียวในใจของเขา
จิตวิญญาณธรรมชาติที่สาม อันที่สาม!
ไม่ว่าเขาจะสง่างามเพียงใด ในตอนนี้ ความริษยาก็พลุ่งพล่านขึ้นในหัวใจของเขา
ตั้งแต่เด็กจนโต เขาเป็นจุดสนใจของทุกคนมาโดยตลอด ทุกคนจะพยายามทำให้เขาพอใจ
เขามีสิ่งที่ดีที่สุดในดินแดนของท่านเอิร์ลเสมอ
ในทางกลับกัน อลันเป็นเพียงคนไร้ค่า เขามีคุณสมบัติพอที่จะได้ในสิ่งที่เขาไม่ต้องการเพียงเท่านั้น
แต่ตอนนี้น้องชายที่เขาดูหมิ่นกลับได้พบจิตวิญญาณธรรมชาติสามดวงในเวลาเพียงสองเดือน!
สามวิญญาณแห่งธรรมชาติ!
หนึ่งจิตวิญญาณธรรมชาติสามารถทำเงินให้อลันได้ประมาณหกหมื่นเหรียญทองต่อปี
และถ้ามีสามอันสามารถทำกำไรได้เท่าไหร่ ?
เฉียดสองแสน!
เมื่อนึกถึงตัวเลขนี้ อารอนก็อดไม่ได้ที่จะบ้าตาย
ซึ่งมากกว่ารายได้รวมต่อปีของดินแดนที่อุดมสมบูรณ์ที่สุดของเขาประมาณสองหรือสามเท่า
ปมของเรื่องคืออาณาเขตของเขาไม่เพียงแต่อุดมสมบูรณ์กว่าของอลันเท่านั้น
แต่ยังใหญ่กว่าอาณาเขตของอลันถึงสามเท่าด้วย
ยิ่งเขาคิดเกี่ยวกับมัน เขายิ่งรู้สึกว่าอลันโชคดี
ในเวลาเดียวกัน ความโลภปรากฏขึ้นในใจของเขา
เขาต้องการอาณาเขตของอลัน
ขณะที่จมอยู่ในความคิด เสียงของอลันก็ดังขึ้นอีกครั้ง
"เฮ้ ท่านต้องการซื้อมันหรือไม่? ถ้าไม่ ข้าจะได้หาคนอื่น"
อลันแสดงท่าทีกระวนกระวายใจเล็กน้อย
อารอนขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ตรวจสอบถั่ววิเศษ จากนั้นก็พยักหน้าและพูดว่า
"มันเป็นสิ่งที่ข้าต้องการ ราคาเดิมใช่ไหม"
"ใช่!"
ภายในไม่กี่คำ ชายทั้งสองก็ตกลงเรื่องใหญ่ทันที
"เอาล่ะ ว่าตอนนี้ท่านพ่ออยู่ที่ไหนกัน ท่านพอรู้หรือไม่"
หลังจากอลันทำธุระเสร็จ เขาก็ถามถึงที่อยู่ของท่านเอิร์ลทันที
" ท่านพ่ออยู่ในห้องสมุด เจ้าควรรอให้เขาออกมา เขาไม่ชอบให้คนอื่นรบกวนในตอนที่เขาอ่านหนังสือ "
อีลอนยักไหล่
หลังจากได้ยิน อลันก็ไม่ได้ตอบอะไร และนำผู้คนไปยังส่วนลึกของปราสาท
เมื่อเขาไปถึงปราสาทตรงกลาง อลันก็สั่งให้คนของเขารอที่ประตูและเขาก็เดินไปเข้าไปในปราสาทเพียงลำพัง
เมื่อมาถึงที่หน้าประตูห้องสมุด เขาก็เคาะประตู
“เข้ามา !”
เสียงที่สงบแต่หนักแน่นดังขึ้น
อลันผลักประตูเปิดเข้าไป เจอเข้ากับชายวัยกลางคนรูปร่างใหญ่โต ผมยาวสีบลอนด์ คิ้วหนา
และดวงตากลมโตอยู่ตรงหน้าอลัน
ในขณะนี้ ท่านเอิร์ลกำลังจ้องมองที่อลันและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความโกรธ
“เจ้าควรรู้ว่าอย่ารบกวนข้าในขณะที่กำลังอ่านหนังสือนะ”
น้ำเสียงของเอิร์ลอัลเบิร์ต มีความโกรธอยู่บ้าง
อลันยิ้ม เขาไม่สนใจความโกรธของลอร์ดเอิร์ลเลย
เขาเดินไปที่เก้าอี้อีกตัวในห้องเรียนและนั่งลง
“ถ้าเป็นเรื่องธรรมดา ข้าคงไม่รบกวน แต่นี่มันออกจะพิเศษนิดนึง”
อลันพูดด้วยรอยยิ้ม
“หืม ?”
อัลเบิร์ตขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้สึกว่าลูกชายคนนี้ดูเปลี่ยนไปและกลายเป็น.....มีความมั่นใจมากขึ้นเล็กน้อย
"มันเกี่ยวกับอาณาเขตพระจันทร์สีน้ำเงิน"
อลันเล่าเรื่องที่เร็กซ์ลอบโจมตีโรสทาวน์ให้เขาฟัง
“อะไรนะ ? เจ้าสามารถรับมือกับการโจมตีของสามร้อยคนได้อย่างงั้นเหรอ”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ อัลเบิร์ตรู้สึกประหลาดใจ
เขาได้ข้อมูลเกี่ยวกับอลันมาบ้าง ไม่ว่าอลันมีจิตวิญญาณแห่งธรรมชาติสองดวง
และในขณะเดียวกันก็เริ่มฝึกฝนนักสู้ของตัวเองด้วย
แต่ขิดไม่ถึงว่าอลันจะสามารถนำคนของตนต้านทานศัตรูได้ถึงสามร้อยคน
เนื่องจากเขารู้ว่าทันทีที่มีขุนนางของอาณาเขตบลูมูนเข้ามาเกี่ยวข้อง
นั้นแสดงว่าโจรสลัดเหล่านั้นคือนักสู้ที่ได้รับการฝึกฝนโดยขุนนางอย่างแน่นอน
ด้วยทหารสามร้อยนายก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เมืองเล็กๆบางเล็กตกอยู่ในภาวะวิกฤต
“ใช่แล้ว ท่านพ่อ แม้ว่าเมืองที่ท่านมอบให้ข้าจะเป็นเพียงเมืองเล็กๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าข้าจะไม่มีพลังปกป้องมัน”
อลันตอบอย่างเรียบนิ่ง
“พวกเจ้ามีกี่คน ?”
อัลเบิร์ตตกใจเล็กน้อย เขาจ้องหน้าอลันแล้วถาม
“นักรบเจ็ดสิบคน ยี่สิบคนในนั้นคืนคนที่ท่านมอบให้”
อัลเลนพูดความจริง
"เป็นไปไม่ได้! เจ็ดสิบคนต่อสามร้อยคน ? มันเป็นไปได้ยังไงกัน!"
อัลเบิร์ปฏิเสธทันที
"ฮิฮิ ท่านพ่อ เหตุใดจึงเป็นไปไม่ได้ คนเพียงสามร้อยถือว่าไม่มากสำหรับข้า"
อลันถามกลับ และในขณะเดียวออร่าอัศวินก็ระเบิดออกมาจากร่างของเขา
