ตอนที่ 2 : สองพี่น้องกับสุนัขอีกตัว  

ตอนที่ 2 : สองพี่น้องกับสุนัขอีกตัว

ยุคหายนะ ?

หลังจากที่ได้เห็นข้อมูลเหล่านี้แล้ว  หลี่เทียนเทียนก็ใจเต้นระรัว มือกับเท้าของเขาถึงกับเย็นยะเยือกขึ้นมา

เขาจึงเดินไปที่หน้าต่าง ก่อนจะมองออกไปที่ท้องฟ้าด้านนอก

ท้องฟ้าที่ไร้เมฆดั่งเช่นเคย ตอนนี้กลับดูประหลาดขึ้นมา ดวงอาทิตย์นั้นเหมือนกับมีบางอย่างมาบดบังเอาไว้

“สุริยุปราคางั้นหรือ ?” หลี่เทียนเทียนรู้ว่ามันยากที่จะเกิดสุริยุปราคาขึ้นได้

เพราะปกติแล้วจะต้องมีสำนักข่าวรายงานข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ก่อนเป็นสัปดาห์ ก่อนที่สุริยุปราคาจะเกิดขึ้นจริง แต่หลี่เทียนเทียนไม่เคยได้ยินข่าวเรื่องนี้มาก่อนเลย

หรือ...การที่ระบบบอกว่า ยุคหายนะกำลังจะเริ่มต้นขึ้นนั้นจะเป็นความจริง

นี่อาจจะไม่ใช่สุริยุปราคา แต่อาจจะเป็นวันหายนะจริง ๆ !

“หากวันหายนะมาถึงจริง ก็คงเหลือเวลาไม่ถึง 6 ชั่วโมง เราจะจัดการยังไงดี ?” หลี่เทียนเทียนรู้สึกว่าในหัวมีแต่ความคิดตีกันไปหมด

หลังจากที่เรียกสติกลับมา เขาก็คิดสักพัก ก่อนจะพูดขึ้น “ในวันหายนะเช่นนี้ อุณหภูมิจะต้องเปลี่ยนไปและขาดแคลนอาหารแน่ ๆ ...ใช่ เสื้อผ้ากับอาหาร”

เสื้อผ้า อาหาร และที่หลบภัย

หายนะในประวัติศาสตร์นับไม่ถ้วนได้พิสูจน์มาแล้ว

ซึ่งเสื้อผ้าและอาหาร คือ ทรัพยากรหลักที่ทำให้ผู้คนมีชีวิตรอดมาได้

หลังจากที่มีสองอย่างนี้แล้วค่อยคิดถึงเรื่องอื่น

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาก็รีบตรงไป แล้วอุ้มหลี่ฮานออกจากบ้าน พร้อมกับเสี่ยวเฮยก็วิ่งตามมา เพื่อขึ้นรถออกไปซื้อของมาตุนเอาไว้

....

30 นาทีต่อมา

หลี่เทียนเทียนก็กลับมาจากในเมือง และรถของเขาก็เต็มไปด้วยอาหารและเครื่องใช้ต่าง ๆ

เสื้อผ้าสำหรับฤดูหนาว รวมไปถึงเครื่องทำความร้อน

ซึ่งต้องใช้เวลากว่า 2 ชั่วโมง เขาถึงจะขนของพวกนี้เข้าไปไว้ในห้องเก็บของหมด

เมื่อมีเสื้อผ้าและอาหารกักตุนเอาไว้ หลี่เทียนเทียนก็รู้สึกใจชื้นขึ้นมาอย่างมาก

“พี่เทียน ทำไมเราต้องซื้อของมาเยอะแยะแบบนี้ด้วยคะ ?” หลี่ฮานที่นั่งอยู่ข้างคนขับ สองขาของเธอห้อยอยู่ด้านนอกและแกว่งไปมา ในมือจับน่องไก่และถามขึ้นมา

“พี่จะเปิดร้านค้าหรือ ?”

ใช่ ตัดสินจากชนิดและจำนวนสิ่งของที่หลี่เทียนเทียนซื้อมานั้น แน่นอนว่าเพียงพอที่จะเปิดร้านขายของได้เลย

เพราะของที่ซื้อมานั้นมีจำนวนมาก ซึ่งทำให้พวกเขาสองพี่น้องกินอยู่อย่างสุขสบาย โดยไม่ทำอะไรไปได้ 2-3 ปี

“พี่ซื้อเผื่อไว้เฉย ๆ ...” หลี่เทียนเทียนเลือกที่จะไม่ตอบคำถามกับหลี่ฮานตามตรง

อย่างไรซะเรื่องวันหายนะนี้ก็น่ากลัวไปสำหรับเด็กน้อยอย่างเธอที่จะต้องมารับรู้

ตอนนั้นเองเขาก็ได้มองไปที่หน้าจอระบบ ยังเหลือเวลาอีก 3 ชั่วโมง 26 นาที 37 วินาที

เมื่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ก็เห็นว่าเมฆในท้องฟ้าก็เริ่มหนาขึ้น

ส่วนพระอาทิตย์ได้หายไปกว่าครึ่ง ทำให้ตอนนี้ทั้งโลกดูอึมครึมขึ้นมา

...

บ้านของหลี่เทียนเทียน

บ้านหลังนี้เป็นบ้านสองชั้นหลังเล็ก ๆ ซึ่งชั้นล่างนั้นใช้เป็นร้านอาหารเพื่อต้อนรับแขก จึงมีเครื่องครัวทุกอย่าง นอกจากนี้แล้วครัวด้านหลังก็ยังเชื่อมต่อกับห้องเก็บของที่มีพื้นที่ประมาณ 100 ตารางเมตร เพื่อเก็บเครื่องปรุงและเมล็ดพันธุ์ต่าง ๆ

ส่วนชั้นที่สองนั้นก็เป็นห้องนอนของเขากับหลี่ฮาน

หลังจากที่ปิดหน้าต่างชั้นล่างและชั้นที่สอง พร้อมกับมั่นใจว่าไม่มีช่องโหว่ที่ไหนแล้ว หลี่เทียนเทียนก็ได้พาหลี่ฮานไปดูการ์ตูน จากนั้นเขาก็เดินออกมานอกบ้าน ตรงไปยังที่เลี้ยงแกะและแพะ

หลี่เทียนเทียนก็ได้เห็นว่าวัว 2 ตัวและแพะอีกกว่า 10 ตัว กำลังดูร้อนรนเพราะการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นบนท้องฟ้า ดังนั้นเขาจึงไล่ต้อนพวกมันเข้าไปในโรงเลี้ยงสัตว์ แล้วขังพวกมันเอาไว้

หลังจากนั้นเขาถึงว่าง จึงได้มองไปที่หน้าจอเกมหายนะ ซึ่งหน้าจอนี้ก็เหมือนกับเว็บเกมปกติที่มีสามตัวเลือก

[ สิทธิ์การเข้าถึง ]

[ การแลกเปลี่ยน ]

[ ตลาด ]

เขามองไปที่สิทธิ์การเข้าถึงก่อน

[ สิทธิ์ที่หลบภัย lv.1 : ควบคุมระยะไกล/50,000 คะแนน (แม้ว่าผู้เล่นจะออกจากที่พักไป แต่ก็ยังรับรู้ได้ถึงสถานะของที่พักและของทุกอย่างได้ สามารถสั่งการมันตอนไหนก็ได้) ]

[ สิทธิ์ที่เหลือนั้นต้องอัพเกรดถึงจะเข้าดูได้.... ]

หลี่เทียนเทียนเลิกคิ้ว ก่อนจะมองเข้าไปในตัวเลือก ตลาด

ด้านในตัวเลือก ตลาดนั้นมีข้อมูลแค่ 3 ประเภท และมีข้อย่อย 7 อัน

แต่ตอนนี้เป็นสีเทาทั้งหมด บ่งบอกว่าจะเปิดออกมาได้ก็ต่อเมื่ออัพเกรดที่พักแล้ว

ส่วนการแลกเปลี่ยนนั้นมีหัวข้อแค่ 3 อย่าง คือ การอัพเกรดระดับ เครื่องมือ และทรัพยากร

หลี่เทียนเทียนเลิกคิ้วและเลือกเข้าไปในการอัพเกรดระดับ

**อัพเกรดระดับที่พัก

[ การป้องกัน : กำแพงไม้ (1 เมตร/30 คะแนน) กำแพงเหล็ก (1 เมตร/300 คะแนน) กำแพงหนามคอนกรีต(1 เมตร/600 คะแนน) และป้อมอัลลอย (1 เมตร/6,000 คะแนน) ]

[ เรดาห์ : กล้องวงจรปิด (1 เมตร/2,000 คะแนน) กล้องเรดาห์(1 เมตร/5,000 คะแนน) ]

[ หอคอยเลเซอร์ : ยังไม่ปลดล็อค ]

[ เตือน : ที่พักของผู้เล่นหลี่เทียนเทียนนั้นสามารถป้องกันได้แต่สัตว์ป่าตัวเล็ก ๆ มีความเสี่ยงสูง แนะนำให้ติดตั้งระบบป้องกันโดยเร็วที่สุด ]

โดยรอบที่ดินผืนนี้มีรั้วที่ทำขึ้นจากไม้ไผ่ หากมีลมพายุพัดมาทีไรก็มักจะสั่นอยู่ตลอด

หลังจากนั้น หลี่เทียนเทียนก็ได้เลือกเข้าไปดูในส่วนขยาย

**การขยาย

[ หุ่นยนต์ทำงาน : ระดับบ้าน (1 ตัว/10,000 คะแนน) ระดับพื้นที่ (1 ตัว/50,000 คะแนน) ระดับอุตสาหกรรม (1 ตัว/500,000 คะแนน) ]

[ หุ่นยนต์ทหาร : ฮัมมิ่งเบิร์ด (1 ตัว/1,000 คะแนน) หมาใน (1 ตัว/5,000 คะแนน) คน (1 คน/50,000 คะแนน) รถถัง (1 คัน/5,000,000 คะแนน) ช่าง (1 คน/100,000,000 คะแนน) ]

การขยายนั้นมีหัวข้อย่อยแค่ 2 อย่าง แต่เลข 0 ที่ตามหลังนั้นทำให้หลี่เทียนเทียนแทบจะสลบ

แค่ตัวเลขนี้ก็เกือบล้นโทรศัพท์ออกมาแล้ว !

โดยทั่วไปแล้วเกมวันหายนะนี่ก็คล้ายกับเกมเรด อเลิร์ต ^[1]  ที่จะให้พื้นที่แก่พวกเขาให้ทำการขยายและป้องกัน

ตอนนั้นหลี่เทียนเทียนก็รู้สึกแน่นหน้าอกขึ้นมา เมื่อเห็นราคาสิ่งของในร้านค้า ทว่าสินค้าเหล่านี้ แม้จะถือว่าเป็นของดี แต่ราคา...!

ทันใดนั้นเขาก็ฉุกคิดได้ว่าเขาได้รางวัลมาจากระบบ

คิดได้ดังนั้นเขาจึงเปิดช่องเก็บของ และพบว่ามีห่อรูปร่างคล้ายกับกล่องของขวัญอยู่

**รางวัล : 500,000 คะแนน ! สามารถแลกสิ่งของได้ดังนี้

[ เรดาห์ : กล้องวงจรปิด 3 อัน กล้องเรดาห์ 1 อัน ]

[ นักรบ : ฮัมมิ่งเบิร์ด 20 ตัว และหมาใน 1 ตัว ]

[ เมล็ด (ระดับกันรังสี) : ข้าวโพด 30 กิโลกรัม ถั่วเหลือง 30 กิโลกรัม และข้าว 30 กิโลกรัม ]

[ วันว่าง : พลังงาน (300/300) ]

[ ปุ๋ย lv.1 : 80 ลิตร ]

[ ยาเร่งโต : 80 ลิตร ]

คุณต้องการนำของพวกนี้ออกมาหรือไม่ ?

หลี่เทียนเทียนเลือกตอบตกลง

ทันใดนั้นก็มีของจำนวนมากโผล่มาตรงหน้าของหลี่เทียนเทียน

ทว่าของที่สะดุดตาที่สุดคงจะเป็นพวกหุ่นรบที่มีแต่เหล็ก รูปร่างคล้ายกับฮัมมิ่งเบิร์ด

หลี่เทียนเทียนมองไปที่หุ่นยนต์ตรงหน้า ตอนนั้นเองในหัวของเขาก็มีข้อมูลของหุ่นยนต์เหล่านี้โผล่มา

**ฮัมมิ่งเบิร์ด

[ (นักรบ lv.1) ]

[ ระเบิด : 100/100 ]

[ ความเสียหาย : 0/100 ]

[ ความเร็ว : 5 เมตร/วินาที ]

[ พลังทำลาย : +3 (เจาะแผ่นเหล็กหนา 3 มิลลิเมตรได้) ]

[ พลังป้องกัน : +1 (ป้องกันการโจมตีที่หนักเท่ากับ 100 กิโลกรัม) ]

[การโจมตีอยู่ในรูปแบบการยิง ! ]

หลังจากนั้นหลี่เทียนเทียนก็สั่งให้มันโจมตี เพื่อทดสอบทันที

วินาทีต่อมา พวกนักรบฮัมมิ่งเบิร์ดก็ทำการยิงปืนออกมาทันที !

ส่งผลให้ถังน้ำที่อยู่ออกไปไม่ไกลนัก ถูกทำลายในพริบตา !

เมื่อเห็นเช่นนั้น หลี่เทียนเทียนก็ถึงกับต้องหรี่ตาลงมาทันที

พลังนี้...หากยิงใส่คนแล้วต้องตายในทันทีอย่างแน่นอน !

จากนั้น หลี่เทียนเทียนก็มองไปที่หุ่นยนต์สุนัข ก่อนจะเห็นข้อมูลที่ระบบให้มา

**หุ่นยนต์สุนัข

[ (นักรบ lv.2) ]

[ ระเบิด : 50/50 ]

[ เชื้อเพลิง : 100/100 ]

[ ความเสียหาย : 0/100 ]

[ ความเร็ว : +4 ]

[ พลังป้องกัน : +1 (ป้องกันการโจมตีหนักเท่ากับ 100 กิโลกรัม) ]

[ การโจมตีอยู่ในรูปแบบชนและกัด ! ]

จากนั้น หลี่เทียนเทียนก็อยากจะให้หุ่นยนต์สุนัขโจมตีให้เขาดูอีกครั้ง หุ่นยนต์สุนัขก็ได้อ้าปากออกมาพร้อมกับไฟที่พ่นออกไปไกลถึง 10 เมตร การโจมตีนี้รับรู้ได้ถึงความร้อนที่แผ่ออกมา แม้แต่เหล็กก็ยังละลายได้ !

เมื่อเห็นการโจมตีของหุ่นยนต์สุนัขตรงหน้า หลี่เทียนเทียนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

รางวัลสำหรับผู้เล่นใหม่นี่มันดีจริง ๆ !

ด้วยของพวกนี้ แม้แต่ในวันหายนะ เขาก็มีโอกาสที่จะเอาชีวิตรอดไปได้ !

...

30 นาทีต่อมา

หลี่เทียนเทียนก็กลับเข้ามาในบ้าน ตอนนั้นคะแนนของเขาลดลงจาก 500,000 เหลือเพียงแค่ 30,000 คะแนนเท่านั้น

เพราะเขาซื้อกล้อง 5 ตัว และฮัมมิ่งเบิร์ดอีกกว่า 20 ตัว รวมไปถึงเพิ่มรั้วเหล็กไว้รอบที่ดินของเขาด้วย

การทำแบบนี้ จะบอกว่าเขาตื่นตระหนกเกินไปก็ไม่ได้ เพราะวันหายนะนั้น เมื่อทุกอย่างขาดแคลน จะเผยด้านชั่วร้ายของมนุษย์ออกมา

ซึ่งการที่คนสูญเสียความเป็นมนุษย์ไปนั้น ก็คือส่วนหนึ่งของหายนะ ดังนั้นเขาต้องหาทางรับมือกับพวกคนเหล่านี้ด้วย

ตอนนั้นเองภายใต้คำสั่งของหลี่เทียนเทียน ที่ดินแห่งนี้ก็กลายเป็นป้อมปราการ และเขามั่นใจว่าถึงจะเป็นกองกำลังทั่วไปโจมตีเข้ามา ก็ไม่อาจจะบุกเข้ามาในบ้านของเขาได้ !

ในบ้านตอนนี้ หลี่ฮานกำลังนั่งดูการ์ตูนอยู่อย่างสนุกสนาน

หลี่เทียนเทียนนั่งลงไปข้าง ๆ หลี่ฮาน  พร้อมกับยกจานข้าวขึ้นมาตักกิน และถามขึ้น “ทำไมหนูถึงกินไม่หมด ? อารมณ์ไม่ดีหรือ ?”

“เสี่ยวเฮยกับหนูอิ่มแล้วค่ะ” หลี่ฮานส่ายหน้า

“นี่เราเหลือไว้ให้พี่เทียนต่างหาก”

หลี่เทียนเทียนชะงักไปสักพัก ก่อนจะยิ้มออกมาแล้วตักข้าวขึ้นมากิน พร้อมกับโยนน่องไก่ที่เหลือให้กับเสี่ยวเฮยที่นอนอยู่ข้าง ๆ

โฮ่ง ! เสี่ยวเฮยลุกขึ้นพร้อมกับตาที่เบิกกว้าง

หลี่เทียนเทียนถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก วันเวลาที่สงบเช่นนี้ดียิ่งนัก...

แต่ไม่รู้เลยว่าจะเป็นแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหน

เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่มืดมิดและเงียบไปสักพัก จากนั้นเขาก็ลูบหัวหลี่ฮานพร้อมกับถามขึ้นมา “ฮานฮาน ถ้าโลกจะมืดเช่นนี้ต่อไปเรื่อย ๆ หนูจะกลัวรึเปล่า ?”

หลี่ฮานพยักหน้ารับ “หนูต้องกลัวอยู่แล้วค่ะ”

หลังจากนั้นเธอก็เหมือนกับนึกบางอย่างออก จึงกอดแขนของหลี่เทียนเทียนเอาไว้แล้วพูดขึ้น “แต่ถ้าเป็นแบบนี้...ก็ไม่กลัวแล้วค่ะ !”

หลี่เทียนเทียนชะงักไปชั่วครู่ พร้อมกับลูบหัวหลี่ฮานด้วยความเอ็นดู

ส่วนเสี่ยวเฮยก็กระโดดขึ้นมานั่งที่โซฟาพร้อมกับนอนอยู่ข้าง ๆ หลี่เทียนเทียน

ตอนนั้นเอง หลี่เทียนเทียนก็เงยหน้ามองท้องฟ้าด้านนอกหน้าต่าง พร้อมกับความรู้สึกที่ว่าเขากับผู้คนทั้งโลกกำลังจะเผชิญหน้ากับหายนะครั้งใหญ่

แต่ตอนนี้ที่เขายังเยือกเย็นได้นั้น ก็เพราะอยู่กับคนสำคัญที่สุดในชีวิต

น้องสาวของเขากับสุนัขตัวหนึ่ง

พวกเราอยู่ด้วยกัน คนอื่นล้วนแต่เป็นคนนอก และไม่มีอะไรในโลกที่จะแยกพวกเขาออกจากกันได้

ไม่ว่าจะเป็นซงหลิง หรือจุดจบของโลกก็ตาม…

……………………………………….

^[1]  เกมเรด อเลิร์ต  เป็นเกมแนววางแผนการรบเรียลไทม์