(ฟรี)ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน ตอนที่ 419 บรรพชนของเผ่าพันธุ์มนุษย์(2)
ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน ตอนที่ 419 บรรพชนของเผ่าพันธุ์มนุษย์(2)
สำหรับติงเยว่และเซียวเหลียง พวกเขาเป็นหมาป่าเดียวดายที่ทำสิ่งต่าง ๆ ในแบบของตัวเอง และเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะรุกรานผู้คน
หยางเทียนกำลังต่อสู้กับยอดฝีมือเผ่าจากต่างแดนในขอบเขตเต๋าเพื่อแย่งชิงสมบัติ ทั้งสองฝ่ายยังเสมอกัน
ในขณะนั้น ร่างกายของหยางเทียนสั่นสะท้าน และสติสัมปชัญญะก็ไหลเข้าสู่ร่างกายของเขา
ยอดฝีมือเผ่าต่างแดนฉวยโอกาสนี้และพยายามฆ่าเขาด้วยการโจมตีที่ทรงพลัง
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่สัมผัสกับหยางเทียน พวกเขาก็กลายเป็นขี้เถ้า
หน้าผากของหยางเทียนเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น
“บรรพชน ข้าเกือบตายแล้ว”
“ฮ่าฮ่า มันก็แค่มดตัวหนึ่ง หากมีข้า ไม่มีทางที่พวกมันจะทำร้ายเจ้าได้”
“บรรพชน เหตุใดท่านจึงมาที่นี่เวลานี้”
“เพื่อดูการเปลี่ยนแปลงในเก้าดินแดน”
ฉู่เซวียนมองไปที่หยางเทียน
แม้จะเป็นเพียงเศษเสี้ยวสติปัญญา แต่ก็สามารถเห็นได้ว่าอีกฝ่ายมีพลังมาก
จากนั้นเขามองไปที่แผ่นดินเป๋ยโจวของดินแดนซี
สหายจากเผ่าพันธุ์มารโบราณนั้นดูเหมือนจะเตรียมที่จะลงมาด้วยสติเพียงเล็กน้อยเช่นกัน
เขายิ้ม เก้าดินแดนเป็นของเขา หากไม่ได้รับความยินยอมจากเขา มันก็เป็นความคิดเพ้อฝัน
ฉู่เซวียนไม่รีบร้อนที่จะติดต่อกับบรรพชนของหยางเทียน
เขากำลังรอให้หยางเทียนถามบรรพชนของเขาเกี่ยวกับเต๋าสูงสุด
ต้องขอบคุณกฎแห่งเต๋าสวรรค์ทำให้เขาสามารถฟังการสนทนาของพวกเขาได้
ในความเป็นจริง ตราบเท่าที่ฉู่เซวียนต้องการ เขาสามารถอ่านความคิดของสิ่งมีชีวิตใด ๆ ที่อยู่ภายใต้กฎแห่งเต๋าสวรรค์ และควบคุมสติของพวกเขาได้
แน่นอนว่าฉู่เซวียนจะไม่ทำเช่นนั้น
เต๋าแห่งสวรรค์มีกฎของมันเอง และเขาจะไม่เข้าไปยุ่งโดยผลีผลาม
ทุกอย่างต้องทำตามกฎ
หากเขาเข้าไปยุ่งมากเกินไป มันจะส่งผลกระทบต่อเต๋าสวรรค์ และทำให้มันเบี่ยงเบน
มหาภัยพิบัติยุคแห่งเต๋าและยุคแห่งมหาเต๋าเป็นวิธีการที่มหาเต๋าชะล้างเก้าดินแดน หากกฎแห่งเต๋าสวรรค์ถูกทำลาย ก็มีแนวโน้มว่าจะมีมหาภัยพิบัติยุคแห่งเต๋าสวรรค์เช่นกันในอนาคต
แน่นอนว่ากฎแห่งเต๋าสวรรค์เองก็อาจมีกลไกที่คล้ายกันอยู่ดี
บรรพชนควบคุมร่างกายของหยางเทียนและเดินผ่านดินแดนกู่หวง ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยแสงขณะที่เขามองไปที่ท้องฟ้าเหนือเก้าดินแดน
อย่างไรก็ตาม เขามองไม่เห็นอะไรเลย
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่ไม่สามารถบอกได้ว่ามันคืออะไร
บางทีเขาอาจจะคิดมากเกินไป
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่สิ่งแปลกประหลาดจะเกิดขึ้นในช่วงภัยพิบัติ
“บรรพชน ท่านบอกว่าท่านเป็นบรรพชนของข้า แต่ข้าไม่รู้จักชื่อของท่านด้วยซ้ำ” หยางเทียนกล่าว
“เจ้าจะเรียกข้าว่าอะไรก็ได้”
“หยาง?”
หยางเทียนถามด้วยความตกตะลึง
“เช่นนั้นข้าคือหยาง เป็นบรรพชนของเจ้า ไม่มีใครในเก้าดินแดนที่จดจำข้าได้ในตอนนี้” หยางพูดพร้อมหัวเราะเบา ๆ
“บรรพชน พวกเราถูกแยกจากกันกี่ชั่วอายุคนหรือ? ข้ายังมีสายเลือดของท่านอยู่หรือไม่”
“แน่นอนเจ้ามี มันแค่เบาบางไปหน่อย ข้าทรงพลัง ดังนั้นลูกหลานของข้าจะไม่หายไปแม้จะผ่านไปหลายปีก็ตาม แม้ว่ามันจะเบาบางไปหน่อย แต่เมื่อโอกาสมาถึง ก็สามารถทำให้บริสุทธิ์ได้”
ขณะที่หยางเดินไป เขาเริ่มสนทนากับลูกหลาน
“เราถูกแยกจากกันหลายยุค แต่แท้จริงแล้วเจ้ากลับกระตุ้นสายเลือดบรรพชนของเจ้า ประหลาดไม่น้อย”
เขาเลือกหยางเทียนด้วยเหตุผลนี้ เพราะมันทำให้เขาสามารถลงมาได้อย่างง่ายดาย
มิฉะนั้นเขาจะต้องจ่ายราคาสูงลิบเพื่อลงมายังเก้าดินแดน
ฉู่เซวียนฟังในความเงียบ อีกฝ่ายถูกเรียกว่า 'หยาง'?
ผ่านไปกี่ยุคกี่สมัยแล้ว
เขาเป็นยอดฝีมือสมัยโบราณของเผ่าพันธุ์มนุษย์
ไม่ว่าในกรณีใด ในตอนนี้หยางเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งของสติปัญญา ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถค้นพบว่าฉู่เซวียนได้สอดแนมเขาโดยใช้กฎแห่งเต๋าสวรรค์
“บรรพชน ในเมื่อเผ่าพันธุ์มนุษย์มียอดฝีมือที่ทรงพลังเช่นท่าน ทำไมเราถึงอ่อนแอเช่นนี้? ข้าได้ยินมาว่าในสมัยก่อน เผ่าพันธุ์มนุษย์เป็นเผ่าพันธุ์ที่อ่อนแอ” หยางเทียนถามด้วยความสงสัย
หยางนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดว่า “เวลาไม่ถูกต้อง เผ่าพันธุ์มนุษย์ไม่สามารถแข็งแกร่งขึ้นได้ มันสามารถแข็งแกร่งขึ้นได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ หลังจากนั้นมันจะถูกโจมตีอย่างรุนแรง”
“เผ่าพันธุ์มนุษย์ในปัจจุบันอาจดูแข็งแกร่ง แต่แท้จริงแล้วพวกมันไม่ได้แข็งแกร่งขนาดนั้น เจ้าต้องจำไว้ว่าเผ่าพันธุ์มนุษย์ยังอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก”
หยางเทียนสับสนมากยิ่งขึ้น
“บรรพชน เผ่าพันธุ์มนุษย์เป็นจ้าวเหนือหัวของเก้าดินแดน เราจะยังอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากอีกรึ”
“เจ้าอ่อนแอเกินไป ดังนั้นเจ้าจึงไม่เข้าใจ ตำแหน่งปัจจุบันของเผ่าพันธุ์มนุษย์ในฐานะจ้าวเหนือหัวของเก้าดินแดนเป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น เก้าดินแดนจะพบกับการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงในไม่ช้า”
หยางเทียนไม่เข้าใจคำอธิบายของเขา แต่เนื่องจากบรรพชนของเขาไม่ได้เอ่ยต่อ เขาจึงไม่ได้ติดตามเรื่องนี้ เขาเปลี่ยนหัวข้อแทน
“บรรพชน มียอดฝีมือมนุษย์มากมายเช่นท่านหรือไม่”
“เจ้าอันธพาลน้อย”
“เจ้ามีสหายเก่าสองสามคนใช่หรือไม่”
หยางยิ้ม
“ข้าเป็นหนึ่งในสิบบรรพชนของเผ่าพันธุ์มนุษย์” เขากล่าวหลังจากหยุดชั่วคราว
“ข้าเป็นบรรพชนลำดับที่สิบของเผ่าพันธุ์มนุษย์”
หัวใจของฉู่เซวียนสั่นสะท้านเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้ มนุษย์คนที่สิบที่บรรลุขอบเขตเต๋านิรมิต?
เก้าคนแรกยังมีชีวิตอยู่หรือไม่?
หากพวกเขาทั้งหมดยังมีชีวิตอยู่ จะมียอดฝีมือในเผ่าพันธุ์มนุษย์อย่างน้อยสิบคน
“บรรพชน มียอดฝีมือสูงสุดมากมายในเผ่าพันธุ์มนุษย์ของเรา? เหตุใดท่านไม่อยู่ในเก้าดินแดน”
