ระบบผู้นำตระกูลสุดแกร่ง บทที่ 11 : ไม่จำเป็นต้องถอนหมั้น แค่ทิ้งชีวิตพวกเจ้าไว้ที่นี่!
บทที่ 11 : ไม่จำเป็นต้องถอนหมั้น แค่ทิ้งชีวิตพวกเจ้าไว้ที่นี่!
การโจมตีทางภาษาจบลง
มันทำให้ห้องโถงรับแขกทั้งหมดเงียบลงโดยตรง
ดวงตาของมู่เฉินและมู่ชิงหยุนเบิกกว้างและพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ
ผู้ชายคนนี้กล้าหาญมาก!
ระดับผลัดเปลี่ยนร่างกายขั้นที่หกกล้าสาปแช่งศิษย์สายตรงของคนจริงระดับตำหนักม่วง!
เป็นไปได้ไหมว่า……
นี่คือสิ่งที่ผู้นำตระกูลสั่งให้เขาทำ?
เมื่อมองไปอีกด้านหนึ่ง ใบหน้าของหยันจู้กลายเป็นตับหมูไปแล้ว
เขากำหมัดแน่น แทบจะเค้นคำพูดผ่านฟัน
“ฮ่าๆ!”
“กล้าดียังไง!”
“ขยะระดับผลัดเปลี่ยนร่างกายกล้าดียังไงมาด่าข้า!”
“รนหาที่ตาย!”
เมื่อสิ้นเสียง คลื่นพลังปราณจิตวิญญาณที่กดขี่ข่มเหงก็ปะทุขึ้นทันที รวมตัวกันเป็นมือขนาดยักษ์และตบมู่หลางอย่างดุเดือด!
การระเบิดด้วยความโกรธของขุมพลังระดับแก่นปราณนั้นทรงพลังอย่างน่ากลัว
หากมู่หลางต้องทนรับการโจมตีนี้ เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
และมู่ชิงหยุนที่ด้านข้างก็เตรียมพร้อมแล้วและกำลังจะเอื้อมมือไปหยุดอีกฝ่าย
พลังจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นแทรกซึมเข้ามาในห้องโถงโดยตรง บดขยี้มือยักษ์ปราณจิตวิญญาณเป็นชิ้นๆ ในทันที
“อะไร!”
“ผู้แข็งแกร่งระดับตำหนักม่วง!”
หยันจู้ร้องออกมาด้วยความตกใจ
เขาเกิดในถ้ำหลิงซู และเขามีความรู้พิเศษ
ฝ่ายตรงข้ามสามารถบดขยี้การโจมตีของเขาด้วยพลังจิตสัมผัสเพียงอย่างเดียว
จะเป็นใครได้หากเขาไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งในระดับตำหนักม่วงที่ควบแน่นตำหนักวิญญาณ?
ในตอนนี้ ร่างของมู่เสิ่นฉวนได้ปรากฏขึ้นในห้องรับแขก
เขามองพวกเขาอย่างไม่แยแส
“ฮึ่ม กล้าที่จะฆ่าสมาชิกตระกูลมู่ของข้าในดินแดนของตระกูลมู่ของข้า”
“ไม่รู้จริงๆ ว่าจะอยู่หรือตาย!”
เมื่อมู่หลางเห็นว่าผู้นำตระกูลมาถึงทันเวลา เขาก็รู้สึกโล่งใจ
ด้วยสีหน้าบึ้ง เขาถอยไปข้างหลังทุกคน
เขาดูอย่างมีความสุขกับรางวัลพื้นฐานการฝึกตนที่เขาเพิ่งได้รับจากระบบแสร้ง X
“มู่เสิ่นฉวน!”
“เป็นไปได้ยังไง!”
“เขายังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร!”
ใบหน้าของหวังเยี่ยนหรันและหวังซวนเฟิงที่อยู่ด้านข้างเปลี่ยนไปอย่างมาก ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
สิ่งนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากที่ผู้นำตระกูลหวังคาดไว้!
มู่เสิ่นฉวนที่หายตัวไปเป็นเวลาสิบปี ไม่เพียงมีชีวิตอยู่และสบายดีเท่านั้น แต่ยังได้ฝ่าทะลุไปสู่คนจริงระดับตำหนักม่วงอีกด้วย
การปรากฏตัวของเขาขัดขวางแผนการของพวกเขาโดยสิ้นเชิง
ในขณะที่ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร
“อะไร?”
“เจ้าดูตกใจที่ข้ายังมีชีวิตอยู่”
มู่เสิ่นฉวนล้อเลียน “บรรพบุรุษของตระกูลหวังของเจ้ายังมีชีวิตอยู่ ข้าจะตายก่อนได้อย่างไร”
หลังเสียงจบลง
หวังเยี่ยนหรันและหวังซวนเฟิงรู้สึกเหมือนตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง และความเย็นก็เพิ่มขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจ
ดูเหมือนว่าความลับของพวกเขาจะถูกเปิดเผยแล้ว
การสมรู้ร่วมคิดที่วางแผนมายาวนานของตระกูลหวังก็มองเห็นได้ชัดเจนเช่นกัน
เมื่อมู่เสิ่นฉวนเห็นการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของทั้งสอง เขาก็รู้ว่าการเดาของเขาเกือบจะเหมือนกัน
หลังจากนั้น เขาก็ไม่พูดอะไรมาก และกล่าวอย่างเฉยเมย
“ไม่จำเป็นต้องถอนหมั้น”
“แค่ทิ้งชีวิตไว้ที่นี่!”
หยันจู้เป็นคนแรกที่สงบลงท่ามกลางทั้งสามคน
เขาแสดงความรังเกียจและไม่แสดงอาการหวาดกลัวมากนัก
“เป็นเพียงผู้นำตระกูลเล็กๆ ที่โชคดี”
“มีคนจริงระดับตำหนักม่วงมากพอๆ กับนิ้วของข้าในถ้ำหลิงซู”
“สามารถทำลายตระกูลมู่ของเจ้าได้ด้วยนิ้วเดียว”
“เจ้ากล้าหาเรื่องฆ่าข้าหรือ”
“โอ้ว?”
“ทำไมจะไม่กล้า!”
มู่เสิ่นฉวนเยาะเย้ย ก้าวออกไปหลายฟุต และปรากฏตัวต่อหน้าหยันจู้ ก่อนชี้นิ้วไปที่เขา
นิ้วหยกใสนั้นขยายใหญ่ขึ้นในดวงตาของหยันจู้ทันที
“เจ้า…”
หยันจู้รู้สึกหวาดกลัว และไม่รอให้เขาพูดจบ
รูเลือดทะลุหว่างคิ้ว เลือดไหลออกมาทันที และเขาก็ขาดอากาศหายใจตาย!
เมื่อเห็นสิ่งนี้ หวังเยี่ยนหรันก็หวาดกลัวจนใบหน้าของนางซีดและร่างกายที่บอบบางของนางก็สั่นสะท้าน
นางไม่เคยคาดคิดว่ามู่เสิ่นฉวนจะเด็ดขาดขนาดนี้
แม้แต่การอ้างถ้ำหลิงซูออกมาก็ไม่สามารถยับยั้งเขาได้ ดังนั้นเขาจึงโจมตีและฆ่าหยันจู้โดยไม่ลังเล
วันนี้ เกรงว่าจะร้ายมากกว่าดี!
และในตอนนี้ กลิ่นอายของขุมพลังระดับแก่นปราณก็ระเบิดออกมาข้างๆ นาง
หวังซวนเฟิงคว้าแขนของหวังเยี่ยนหรัน โยนนางออกจากห้องโถงรับแขกด้วยแรงอันน่าสะพรึงกลัว และตะโกนอย่างรุนแรง
“ไปเร็ว!”
“ไปบอกท่านผู้นำตระกูล!”
หวังเยี่ยนหรันกัดริมฝีปากของนางด้วยความมุ่งมั่นบนใบหน้าของนาง
นางรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ดังนั้นนางจึงรักษารูปร่างของนางให้มั่นคงและรีบวิ่งไปที่ด้านนอกของตระกูลมู่
“ฮึ่ม เจ้าคิดมากไป”
มู่เสิ่นฉวนมองไปที่หวังซวนเฟิงอย่างติดตลก และมองไปที่มู่เฉินจากมุมตาของเขา ความหมายนั้นชัดเจนมาก
“ขอรับ!”
มู่เฉินโค้งคำนับให้เขาด้วยกำปั้น จากนั้นพลังระดับควบแน่นร่างกายขั้นที่สองก็เปิดขึ้นด้วยความเร็วเต็มที่และพุ่งไปยังทิศทางที่หวังเยี่ยนหรันออกไป
รอจนกว่าเขาจะจากไป
ก็มีเสียงสั่นสะเทือนหลายครั้งในห้องโถง
บูม!
บูม!
อย่างไรก็ตาม หลังจากไม่กี่ลมหายใจ มันก็กลับสู่ความสงบ
มู่เสิ่นฉวนโยนศพของหวังซวนเฟิงออกจากประตูอย่างไม่ตั้งใจ ราวกับว่าเขาได้ทำสิ่งที่ไม่มีนัยสำคัญ
เขามองไปที่ผู้อาวุโสมู่ชิงหยุน
“คนที่แข็งแกร่งในตระกูลมารวมตัวกันครบหรือยัง”
“ท่านผู้นำตระกูล มารวมตัวกันแล้ว และกำลังรออยู่ที่ห้องโถงด้านข้าง”
“เอาล่ะ ไปกันเถอะ”
ไม่นานนัก
ร่างของมู่เสิ่นฉวนก็ปรากฏในห้องโถงด้านข้าง
ด้านล่างนี้คือขุมพลังตระกูลมู่ทั้งหมด
สิบสองระดับแก่นปราณ หลายสิบระดับควบแน่นปราณขั้นปลาย
“ไปกันเถอะ การต่อสู้ครั้งนี้จะทำลายล้างตระกูลหวัง!”
“ไม่ให้เหลือสักคนเดียว!”
จบบทที่ 11
