บทที่ 25 การประเมินเก้าอสูรสวรรค์!
บทที่ 25 การประเมินเก้าอสูรสวรรค์!
เปิดแดนลับคุกโลหิต
ต้องใช้ขอบเขตมหาปราณ หลายคนเพื่อเปิดแดนลับ
ผู้อาวุโสฝ่ายปราชญ์เต๋าขงจื้อ บินขึ้นไปในอากาศ
ร่วมมือกับขอบเขตมหาปราณส่งพลังปราณเข้าสู่รอยแตกเบื้องหน้า
จู่ ๆ ก็มีโลกลึกลับปรากฎขึ้น โลกนี้ย้อมไปด้วยสีแดงฉาน!
ในรอยแตกที่ไร้ที่สิ้นสุดเบื้องหน้า แผ่นดินสีโลหิตปรากฏขึ้น!
ในขณะเดียวกัน ที่ปลายสุดของดินแดนโลหิต ดูเหมือนว่าจะมีคุกจำนวนมหาศาล!
ในแต่ละคุกมีกระดูกคนตายนั่งอยู่
ในบรรดากระดูกแห้งจำนวนนับไม่ถ้วน มีปราณที่ทรงพลังเล็ดลอดออกมา แม้ว่ามันจะเลือนราง แต่ทุกคนก็สามารถรู้สึกได้!
ผู้อาวุโสของฝ่ายปราชญ์เต๋าขงจื้ออธิบายในอากาศ: "แดนลับรองรับได้เฉพาะผู้ที่อยู่ในขอบเขตคฤหาสน์ม่วง แต่ถ้ามีผู้ที่ขอบเขตสูงกว่า คนผู้นั้นจะถูกกำจัดโดยแดนลับ"
“ต่อไป เจ้าสามารถเข้าไปได้ แต่หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน เจ้าต้องออกมา มิฉะนั้นแดนลับจะปิดตัวลงและเจ้าจะถูกทิ้งไว้ข้างใน”
“แต่ถ้าเจ้าถูกขังอยู่ในนั้น เจ้าสามารถรอหนึ่งปีเมื่อแดนลับเปิดอีกครั้ง แน่นอน เจ้าอาจไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้จนกว่าจะถึงเวลานั้น”
"ถ้าเข้าใจแล้ว ก็เข้าไปได้เลย"
ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนบุกเข้าไปในนั้น
เทียนหมิง องค์ชายหกแห่งราชวงศ์ เทียนหยวน มองไปที่ เย่ ชิวไป่ อย่างอธิบายไม่ได้และพูดว่า "ขอให้เจ้ามีโชค ... "
ก่อนที่ผู้คนจากราชวงศ์หลัวอี้จะเข้าไป พวกเขาก็มองดูเย่ ชิวไป่อย่างลึกซึ้งเช่นกัน
ตระกูลชิว รวมตัวเป็นกลุ่ม และเดินเข้าไปพร้อมกัน
ก่อนที่จะเข้าไป ตระกูลชิว ชำเลืองมองไปยัง เย่ ชิวไป่ เจตนาฆ่าฟันในดวงตาของพวกเขาไม่ได้ปิดบัง!
หงหยิงที่ยืนอยู่ข้างๆ เย่ ชิวไป่ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า "ศิษย์พี่ ดูเหมือนว่าเจ้ามีศัตรูเยอะนะ"
เย่ ชิวไป่ผายมืออย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า "ช่วยไม่ได้ ข้าไม่ได้ริเริ่มก่อน พวกเขาต่างหากที่ยั่วยุข้า"
หงหยิง พยักหน้า "มันเป็นเรื่องธรรมดาที่จะไม่ดึงดูดความอิจฉา ก็แค่สังหารทิ้ง!"
นิสัยศิษย์น้องของข้าเป็นคนเด็ดขาดจริงๆ
เย่ ชิวไป่ก็เห็นด้วย พยักหน้าด้วยรอยยิ้มและพูดว่า: "เอาล่ะ เราเข้าไปข้างในกันเถอะ เราต้องนำโอกาสบางอย่างออกมาให้อาจารย์ และช่วยเจ้าค้นหาคนด้วย"
ได้ยินคำว่าให้อาจารย์.
หงหยิงนึกถึงนิสัยอาจารย์ของนาง นางอดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปาก และกล่าวอย่างช่วยไม่ได้: "ข้าเกรงว่าอาจารย์ของเราจะไม่สนใจเรื่องนี้"
เย่ ชิวไป่ อดไม่ได้ที่จะขบขัน
"ข้าเห็นด้วย."
ในขณะเดียวกันอีกด้านหนึ่ง
หลู่ชางเฉิง กำลังอาบแดดบนเก้าอี้
ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นและหันไปทางทิศตะวันออก
ทิศทางของแดนลับคุกโลหิต
“หือ? มีความรู้สึกใจสั่นได้ยังไง?”
อาการใจสั่นนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้า!
มันเป็นเรื่องของคนใกล้ตัว!
หลู่ชางเฉิง อาจไม่รู้ตัว แต่ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เขาสามารถทำนายวิกฤตล่วงหน้าได้
ในแดนลับคุกโลหิต เย่ ชิวไป่ และหงหยิงอยู่ที่นั่น
มีเพียงศิษย์สองคนนี้เท่านั้นที่มีความสัมพันธ์กับเขา
จะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับพวกเขา?
หลู่ชางเฉิง ไม่ใช่คนเลือดเย็นและใจร้าย
ท้ายที่สุดนั่นคือลูกศิษย์ของเขาเอง
ไม่ต้องพูดถึงพวกเขาทำอาหารได้...
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ หลู่ชางเฉิงก็หันกลับมาและหายตัวไป
ดินแดนลับคุกโลหิต
หงหยิง พูดกับ เย่ ชิวไป่: "ศิษย์พี่ไม่ต้องการให้ข้าแก้ปัญหาให้เจ้าจริงๆเหรอ? ความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ยังค่อนข้างยากสำหรับเจ้า"
เย่ ชิวไป่พูดอย่างหมดหนทาง: "ไม่เป็นไร ศิษย์น้อง เจ้าเองก็มีสิ่งอื่นที่ต้องทำ รีบไปซะ นอกจากนี้ ข้าต้องการแก้ปัญหานี้ด้วยตัวเอง"
หงหยิง เห็นความแน่วแน่ในดวงตาของ เย่ ชิวไป่ ดังนั้นนางจึงหยุดเกลี้ยกล่อม
โยนจี้หยกที่สลักเป็นรูปนกเฟิ่งหวง(นกฟีนิกซ์)สยายปีกออกมา
เย่ ชิวไป่รับมันไว้ เพียงเพื่อจะได้ยินหงหยิงกล่าวว่า: "เมื่อเจ้าพบกับอันตราย อย่าลืมบดขยี้จี้หยก จะมีค่ายกลป้องกันที่สามารถป้องกันพลังของรายนามผู้เยี่ยมยุทธ์สี่ภูมิภาคได้"
เย่ ชิวไป่ ตกตะลึง
รายนามผู้เยี่ยมยุทธ์สี่ภูมิภาค นั่นไม่ใช่พลังระดับเจ้าสำนักชางเต๋าและจักรพรรดิราชวงค์หลัวอี้หรอกเหรอ?
เย่ ชิวไป่ ไม่ปฏิเสธอีกต่อไป และพยักหน้า
เมื่อเห็นเช่นนี้ หงหยิงก็พูดว่า "ศิษย์พี่ ดูแลตัวเองด้วย" และบินออกไป
เย่ ชิวไป่ หายใจเข้าลึก ๆ
มองไปรอบ ๆ.
ทะเลทราย!
ทรายบนพื้นเต็มไปด้วยเลือด
ดูเหมือนว่าจะเปียกโชกไปด้วยทะเลเลือด
กลิ่นเลือดแรงมากจนทำให้เย่ ชิวไป่รู้สึกฉุนเล็กน้อย
ข้าเกรงว่าทีี่นี่ไม่ใช่แค่คุก
แต่มันคือสนามรบ!
เย่ ชิวไป่ เดินอย่างไร้จุดหมายบนดินแดนแห่งนี้
ทันใดนั้น พลังงานดาบแห่งความมืดก็เริ่มระเบิดออกมาจากหัวใจ!
เย่ ชิวไป่ ตกตะลึง
นี่คือพลังงานดาบที่ไม่เหมือนใครของการฝึกฝนทักษะเก้าดาบอสูรสวรรค์!
พลังงานดาบสีดำขยายชี้ไปทางทิศเดียวในขณะนี้
ดูเหมือนว่าจะเรียก เย่ ชิวไป่ ให้ไปหา!
เป็นไปได้ไหมว่ามีบางสิ่งที่เรียกหา เก้าดาบอสูรสวรรค์?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่ ชิวไป่ก็เดินไปที่ที่ซึ่งพลังงานของดาบแผ่ขยายออกมา
การเรียกพลังงานดาบสีดำในร่างกายของเขาเริ่มแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ
ในขณะเดียวกัน เลือดบนพื้นก็เริ่มจางลง
ถูกแทนที่ด้วยสีดำ
แผ่นดินเริ่มค่อยๆ กลายเป็นสีดำสนิท
ค่อยๆเข้าไป.
ไม่ไกลนัก คุกสีดำขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นต่อหน้า เย่ ชิวไป่
กรงขังดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด มันใหญ่มาก
เสาเหล็กสีดำพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าราวกับกำลังทิ่มแทงสวรรค์
ในเวลาเดียวกัน ที่รอบนอกของเสาเหล็กสีดำ มีโซ่สีทองล้อมรอบเป็นวงกลม
ผ่านไปหลายปี โซ่สีทองเส้นนี้ยังคงไม่จางหาย ยังคงมีพลังผนึกที่น่าสะพรึงกลัว!
ต้องแข็งแกร่งขนาดไหนถึงถูกกักขังในกรงขังเช่นนี้
ผู้ถูกคุมขังมีความเข้มแข็งเพียงใด
จุดสิ้นสุดของพลังงานดาบสีดำอยู่ในกรงนี้
เย่ ชิวไป่ มองไปตามพลังงานของดาบ และมีกระดูกชิ้นหนึ่งนั่งไขว่ห้างอยู่ตรงกลางกรง
กระดูกถูกล้อมรอบด้วยออร่าสีดำ
ออร่านั้นเหมือนกับออร่าของดาบ
ดูเหมือนอ่อนแอ แต่เย่ ชิวไป่รู้สึกได้
ลมหายใจสีดำนี้อันตรายมาก!
แต่กลิ่นอายที่อยู่ในนั้นทำให้ เย่ ชิวไป่ รู้สึกเป็นมิตรอีกครั้ง!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เย่ ชิวไป่ก็มั่นใจแล้ว
ศพนี้ต้องเกี่ยวข้องกับ ทักษะเก้าดาบอสูรสวรรค์ แน่นอน
เย่ ชิวไป่ ก้าวไปข้างหน้า
ทันใดนั้น ออร่าสีดำบนศพนั้นก็พุ่งสูงขึ้น!
ห่อหุ้มศพทั้งหมด!
ทันใดนั้น ดวงตาของ เย่ ชิวไป่ ก็แข็งทื่อ
หลังจากออร่าสีดำสลายไป ศพก็หายไป
มันถูกแทนที่ด้วยชายหนุ่มในชุดคลุมสีขาวที่มีผมยาวสีดำปลิวไสวไปตามสายลม
อย่างไรก็ตาม ในทางกลับกัน ดาบในมือของชายคนนั้นเป็นสีดำสนิท!
ชายคนนั้นพูด
"เจ้า? เจ้าเคยฝึก ทักษะเก้าดาบอสูรสวรรค์ หรือไม่"
เย่ ชิวไป่ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง จากนั้นกำหมัดแน่นแล้วพูดว่า "ผู้น้อยคนนี้ได้ฝึกวิชาเก้าดาบอสูรสวรรค์จริงๆ"
ชายคนนั้นพยักหน้าและพูดว่า: "ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ถือได้ว่าเป็นผู้สืบทอด แต่มรดกนี้ไม่ง่ายเลยที่จะได้รับ เจ้ายังคงต้องยอมรับการประเมิน"
“หากการประเมินล้มเหลว จงอยู่ที่นี่ตลอดไป”
หลังจากพูดจบ ชายคนนั้นก็ชี้นิ้วออกมาเบาๆ
ทันใดนั้น โลกเบื้องหน้าของ เย่ ชิวไป่ ก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
กรงที่ล้อมด้วยโซ่สีทองหายไป
ชายคนนั้นไม่รู้ว่าเขาไปไหน
ฉากเปลี่ยนอีกแล้ว!
ทันใดนั้น ฝูงชนจำนวนมากก็ปรากฏตัวต่อหน้าเย่ ชิวไป่
คนเหล่านั้นไม่มีใบหน้าและถือดาบหักรุ่งริ่งอยู่ในมือ
ฝูงชนเหมือนเมฆดำ เคลื่อนเข้าหาเย่ ชิวไป่!
“มีการประเมินเพียงครั้งเดียวเท่านั้น และนั่นคือการสังหารคนเหล่านี้ทั้งหมด”
