บทที่ 21 วิถีแห่งกฎ มรดกที่สมบูรณ์แบบ!
บทที่ 21 วิถีแห่งกฎ มรดกที่สมบูรณ์แบบ!
ต้องบอกเลยว่า หงหยิง ได้รับประโยชน์มากมายจากการแสดงทักษะของหลู่ชางเฉิง
หงหยิงนั่งขัดสมาธิบนพื้น พยายามเข้าใจเจตจำนงของหอกและวิถีของหอกที่เหลืออยู่ในพื้นที่
ในไม่ช้า หงหยิง ก็เข้าสู่สภาวะอันศักดิ์สิทธิ์
เวลาผ่านไปไวดั่งม้าวิ่ง
ห้าวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว
เย่ ชิวไป่ ยังคงรวมความเข้าใจของเขาอยู่ในห้อง
หงหยิง ยังอยู่ในสถานะศักดิ์สิทธิ์
หลู่ชางเฉิงนั่งบนม้านั่งและพูดอย่างเศร้าใจ: "สองคนนี้กำลังฝึกฝนและไม่มีใครทำอาหารให้อาจารย์ ข้าต้องหาศิษย์เพิ่มหรือไม่"
แต่แล้วเสียงก็แผ่วลง
ทางด้านหงหยิง มีความรู้สึกเหมือนหอกที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า!
นางลืมตาขึ้นทันที ถือหอกในมือ แล้วร่ายรำ!
มันคือการใช้ทักษะหอกวัฏจักร !
ในเวลานี้ เย่ ชิวไป่ ก็ออกมาจากกระท่อมพร้อมกับถือดาบไม้
เศษเสี้ยวของคมดาบลอยวนอยู่รอบกายโดยไม่ได้ตั้งใจ
เฉียบคมมาก!
"ศิษย์น้อง มาแลกเปลี่ยนวิชากัน"
เย่ ชิวไป่ หัวเราะและพุ่งไปที่ หงหยิง!
หงหยิง ยังต้องการที่จะระบายพลังอยู่พอดี อีกทั้งนางต้องการรวบรวมทักษะหอกวัฏจักร ที่เพิ่งเรียนรู้
หัวเราะเบา ๆ และพุ่งเข้าหา เย่ ชิวไป่
ในช่วงเวลาดังกล่าว ทั้ง หงหยิง และ เย่ ชิวไป่ ได้ลดขอบเขตพวกเขาลงจนอยู่ในระดับต่ำสุด
ดาบไม้และหอกยาวในมือของเขาไม่มีออร่าพลังปราณ
มีเพียงการเผชิญหน้าระหว่างเจตจำนงหอกและเจตจำนงดาบ!
ทันใดนั้น รัศมีดาบกระจายไปทั่วหน้าผา ปะทะกับความแข็งแกร่งของหอก!
ต้นวหลิวที่อยู่ด้านข้างไม่ได้รับผลกระทบใดๆ แม้แต่ใบไม้ก็ไม่ร่วง พวกมันเพียงแค่กระพือเบาๆ ด้วยพลังงานดาบ
เย่ ชิวไป่ ถอยห่างออกไปเล็กน้อย รู้สึกว่ามีพายุเกิดขึ้นในใจของเขา
เจตจำนงหอกของ หงหยิง อาจกล่าวได้ว่าเหนือกว่าเขามาก
ในระหว่างการซ้อม รู้สึกเหมือนหงหยิงกำลังเดินสบาย ๆ ในลานบ้าน ไม่รีบร้อน
หงหยิงไม่จำเป็นต้องใช้กำลังทั้งหมดของนางเลย
แม้ว่า ด้านหนึ่งหงหยิงจะผ่อนคลายมาก แต่นางก็รู้สึกประหลาดใจที่ เย่ ชิวไป่ เข้าใจถึงเจตจำนงของดาบ
ที่สุดแล้ว ข้าได้ประสบกับการเกิดใหม่ถึงเก้าครั้ง
ถ้าข้าอายุเท่า เย่ ชิวไป่ และไม่ได้เกิดใหม่ ข้าคงไม่สามารถเอาชนะเขาได้แน่นอน
"เอาล่ะ พวกเจ้าหยุดต่อสู้ หงหยิง! เจ้ารีบสกัดพลังของยาเก้าหวนกลับแรกเริ่ม เร็ว!"
หลู่ชางเฉิงที่อยู่ด้านข้างพูดในเวลาที่เหมาะสม: "ตีเหล็กในขณะที่กำลังร้อน แล้วก็ทะลวงผ่าน"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หงหยิงหยุดมือ วางหอกของนาง นั่งไขว่ห้างบนหน้าผา และดูดซับยาเก้าหวนกลับแรกเริ่ม
ทันใดนั้น คลื่นแห่งสังสารวัฏก็ไหลเข้าท่วมร่างของหงหยิง!
และพลังแห่งวัฏจักรพุ่งตรงสู่ท้องฟ้า ดูเหมือนว่าจะสื่อสารกับกฎของสวรรค์และโลก
อย่างไรก็ตาม โลกนี้ไม่มีอำนาจของกฎแห่งสวรรค์และโลกอีกต่อไป
สวรรค์ล่ม! ถล่มทลาย จะมีอานุภาพแห่งกฎเกณฑ์ได้อย่างไร?
ต้นหลิวอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงแสดงความเสียใจออกมา
“น่าเสียดาย หากไม่มีอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ แม้ว่าเจ้าจะใช้ยาเก้าหวนกลับแรกเริ่ม หลังจากเกิดใหม่ครบเก้ารอบ เจ้าก็ไม่สามารถบรรลุกฎแห่งสังสารวัฏได้ และเจ้าก็ไม่สามารถสืบทอดพรสวรรค์ของเก้าชีวิตก่อนหน้านี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ”
นกน้อยยังกระพือปีกและส่ายหัว
หลู่ชางเฉิงอดไม่ได้ที่จะผงะเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้
อำนาจของกฎ?
เนื่องจากระบบสามารถให้หลักการเหล่านั้นแก่เขาได้ นั่นหมายความว่าตัวระบบเองนั้นเป็นอำนาจของกฎหรือไม่?
ดูเหมือนว่าจะสัมผัสได้ถึงความคิดของ หลู่ชางเฉิง
【โฮสต์เดาไม่ผิด อำนาจของกฎนั้น ระบบเองก็มี และโฮสต์ก็ใช้ได้ทุกเมื่อ】
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลู่ชางเฉิงก็โบกมือ และทันใดนั้น พลังที่ดูเหมือนจะสามารถส่งผลกระทบต่อทุกสิ่งในโลกก็เต็มไปหมดทั่วทั้งศาลาเฉาถัง!
กิ่งก้านของต้นหลิวเริ่มแกว่งและพูดด้วยความประหลาดใจ: "พลังของกฎ? เจ้าเชี่ยวชาญในพลังของกฎ?"
"และไม่ใช่พลังของกฎในมิติระดับต่ำ แต่เป็นมิติระดับสูงมาก!..."
มันเป็นเรื่องน่าประหลาดใจ สำหรับต้นหลิว
ท้ายที่สุดแล้ว ต้นหลิวก่อตัวขึ้นจากจักรวาล และดำรงอยู่เมื่อความโกลาหลเกิดขึ้นครั้งแรก
ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่มานานแค่ไหนแล้ว
นกน้อยก็ตกใจเช่นกัน
ปีกสีแดงเพลิงเหล่านั้นลุกโชนด้วยเปลวเพลิงฟีนิกซ์!
ภายใต้อำนาจของกฎนี้ นกเข้าสู่สภาวะศักดิ์สิทธิ์!
เย่ ชิวไป่ทานอาหารข้างๆ และนั่งไขว่ห้าง
เจตจำนงของดาบเพิ่มขึ้นจากร่างกายกลายเป็นกระแสของพลังงานดาบล้อมรอบร่างของ เย่ ชิวไป่
ในเวลาเดียวกัน ดาบชิงหยุน ก็เริ่มเปลี่ยนแปลงด้วยเช่นกัน!
เต๋า บนดาบเริ่มสะท้อนเจตจำนงของดาบในร่างกายของ เย่ ชิวไป่!
ชัดเจนแล้ว.
พลังของกฎที่หลู่ชางเฉิงเรียกออกมานั้นส่งผลกระทบต่อทุกคน
ในด้านอื่น ๆ.
ทักษะเก้าวัฏจักรของ หงหยิง กำลังดำเนินไปอย่างเต็มกำลัง และเต๋าของสังสารวัฏก็แผ่กระจายไปทั่วท้องฟ้า
อย่างไรก็ตาม มันคล้ายๆกับไก่ขาดหัวจะมองหาอะไรได้เห็น
ตอนนี้ หลู่ชางเฉิงปลดปล่อยพลังแห่งกฎ
เต๋าของสังสารวัฏก็เหมือนกับเห็นเป้าหมาย เข้าใกล้อำนาจของกฎอย่างแข็งขัน และเริ่มผสมผสานกับมัน!
ในหมู่พวกมันมีเก้าวัฏจักรและสังสารวัฏ!
เก้าวัฏจักรประทุออกมา
หงหยิง สามารถสืบทอดพรสวรรค์ของชีวิตทั้งเก้าก่อนหน้านี้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ!
ไม่นานเกินรอ
ดวงวิญญาณสีขาวพุ่งกระจายไปทั่วท้องฟ้าราวกับดาวตก!
“ตกลงมา” วิญญาณสีขาววิ่งเข้าร่างหงอิ๋ง!
ทันใดนั้น ลมหายใจของขอบเขตก็ระเบิดออกมา!
มหาปราณขั้นกลาง!
ทันทีหลังจากนั้น การระเบิดวิญญาณครั้งที่สองก็พุ่งเข้าใส่คิ้วของหงหยิง!
ลมหายใจพุ่งปรี๊ดอีกครั้ง!
จนถึงครั้งที่สี่
ขอบเขตของ หงหยิง ได้ทะลวงไปสู่ขั้นสูงของ มหาสมุทรปราณ แล้ว!
เก้าวัฏจักรก็เริ่มรวมตัวขึ้นในขณะนี้!
สองวันต่อมา.
จิตวิญญาณของครั้งที่เก้าได้รวมเข้ากับร่างของหงหยิงแล้ว!
เก้าวัฏจักรรวมเป็นหนึ่ง!
ลมหายใจก็ค่อยๆคงที่
เก้าวัฏจักรกลายเป็นแก่นแท้ที่เติมเต็มร่างกายของ หงหยิง!
ในที่สุด ขอบเขตก็มาถึงจุดสูงสุดของ มหาสมุทรปราณ
อีกเพียงก้าวเดียว นางก็สามารถไปถึงขอบเขต ก้าวข้ามแดนหยวน(เฉียนหยวน) ได้!
หงหยิง เปิดตาของนางและโค้งคำนับ หลู่ชางเฉิงด้วยความเคารพ
"ขอบคุณมาก ท่านอาจารย์"
หลู่ชางเฉิงส่ายหัวและพูดว่า "ข้าไม่ได้ทำอะไรเลย"
หงอิ๋งยืนกรานว่า: "ถ้าไม่ใช่เพราะคำแนะนำของท่าน แม้ว่าจะมียาศักดิ์สิทธิ์นั้น ข้าก็ไม่สามารถรวมเก้าวัฏจักรได้อย่างสมบูรณ์!"
หลู่ชางเฉิงยักไหล่และพูดว่า "งั้น ข้าจะใช้งานเจ้า"
หงหยิง มีความสุขมาก
นางกลัวว่าอาจารย์จะไม่อยากได้อะไรและไม่ขออะไร
เรื่องนี้ทำให้ หงหยิง รู้สึกว่านางไม่สามารถช่วยอะไรได้
นางไม่ชอบความรู้สึกนี้
“อาจารย์ พูดมาเลย!”
หลู่ชางเฉิงพยักหน้าและพูดด้วยรอยยิ้ม: "ไปทำอาหารมา ข้าไม่ได้กินอะไรมาสองสามวันแล้ว"
หงอิ๋ง: "..."
ดีที่อาจารย์ไม่ขาดอะไร
เขาแค่ต้องการคนทำอาหารเท่านั้น!
เย่ ชิวไป่ก็ออกจากสภาวะศักดิ์สิทธิ์ของเขา และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเห็นฉากนี้ และพูดว่า: "ศิษย์น้องตัวน้อย ชินกับมันเสีย อาจารย์เป็นคนไม่เหมือนใคร ดังนั้นโดยปกติแล้วไม่มีอะไรผิดปกติ "
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลู่ชางเฉิงก็จ้องและพูดว่า "เจ้าหมายความว่าอย่างไรไม่มีอะไรผิดปกติ เจ้าพูดได้อย่างไรว่าข้าเหมือนปลาเค็ม"
ไม่ใช่เหรอ?
เย่ ชิวไป่ คิดกับตัวเอง แต่เขาก็ยังไม่กล้าพูด
“ได้! ได้! ศิษย์น้อง ข้าจะช่วยเจ้าเอง”
หงอิ๋งพยักหน้า
ทันใดนั้น.
ร่างหนึ่งปรากฏขึ้นต่อหน้าหลู่ชางเฉิง
"ชางเฉิง เจ้าและศิษย์ของเจ้าว่างไหมในช่วงนี้"
ฉินเทียนหนานนั่นเอง
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ หลู่ชางเฉิงก็พูดโดยไม่ต้องคิดว่า "ข้ามีเรื่องที่ต้องทำ และลูกศิษย์สองคนของข้าก็ว่างพอดี"
ฉินเทียนหนาน: "..."
เย่ ชิวไป่: "..."
หงอิ๋ง: "..."
ยอดอาจารย์
ข้าขายพวกเจ้าสองคนโดยไม่ได้คิดอะไรมากเลย
