(ฟรี)ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน ตอนที่ 373 ยอดฝีมือลึกลับในดินแดนซี(3)

ข้าอยู่บ้านร้อยปีก็เข้าสู่วิถีไร้เทียมทาน ตอนที่ 373 ยอดฝีมือลึกลับในดินแดนซี(3)

กองทัพพันธมิตรได้เข้าสู่แผ่นดินเป๋ยโจว ซึ่งหมายความว่าในที่สุดพวกเขาก็มาถึงแผ่นดินที่ควบคุมโดยยอดฝีมือลึกลับ

ฉู่เซวียนให้ความสนใจกับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นในแผ่นดินเป๋ยโจวของดินแดนซี หากสิ่งต่าง ๆ หลุดมือไป มารโลหิตขอบเขตเต๋าอาจปรากฏตัวที่นี่

เนื่องจากเหรินชางเหอได้ทะลวงผ่าน ฉู่เซวียนขอให้เขาไปและดำเนินการตามสถานการณ์

ณ แผ่นดินเป๋ยโจว สมรภูมิโบราณ

มารโลหิตทั้งสองคุกเข่าอยู่หน้าบ้านหิน

"ขยะ!"

เสียงเย็นมาจากบ้านหิน

มารโลหิตทั้งสองตัวสั่นด้วยความกลัว

หลังจากนั้นไม่นาน กิ่งไม้ก็ลอยออกมาจากบ้านหิน มันมีสีดำราวกับหมึกและถูกล้อมรอบด้วยกลิ่นอายที่ไม่รู้จัก

ทันทีที่กิ่งไม้ปรากฏขึ้น ดูเหมือนว่าจะพบกับการปฏิเสธของพลังบางอย่างและเริ่มแตกหัก

อย่างไรก็ตาม หลังจากเกิดรอยร้าวขึ้นเล็กน้อย มันก็หยุดแตกและพลังก็หายไป

"ไป หากจำเป็น เจ้าสามารถดำเนินการได้ เจ้าจะต้องปกป้องแผ่นดินเป๋ยโจวไว้” เสียงในบ้านหินพูดอย่างเย็นชา

“ขอรับนายท่าน”

มารโลหิตทั้งสองมีความสุขมาก พวกเขาถือกิ่งไม้และจากไป

ในวันนี้ เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นในแผ่นดินเป๋ยโจวของดินแดนซี

มารโลหิตลงมาจากท้องฟ้าราวกับฝนโลหิต และกวาดไปยังค่ายของกองทัพพันธมิตร

ตู้ม!

“ถอยเร็ว!”

กองทัพพันธมิตรล่าถอยในขณะที่กลุ่มยอดฝีมือขอบเขตศักดิ์สิทธิ์พุ่งไปข้างหน้าเพื่อเผชิญหน้ากับยอดฝีมือมารโลหิตที่โจมตีอย่างกะทันหัน

สีหน้าของยอดฝีมือมนุษย์เปลี่ยนไปอย่างมากเมื่อสัมผัสพวกมัน

เกิดการต่อสู้ขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ กองทัพพันธมิตรตกที่นั่งลำยาก และยอดฝีมือพวกเขาได้รับบาดเจ็บ

ติงเยว่และเซียวเหลียงต่างก็โจมตีเพื่อหยุดยอดฝีมือมารโลหิต

“หมื่นกระบี่บรรจบ!”

ปราณกระบี่กวาดไปทั่วท้องฟ้าสีแดงเลือด ฉับพลัน มารโลหิตหกเจ็ดตัวก็ถูกทำลายเหี้ยน

“สงครามนิรันดร์!”

หอกยาวแทงทะลุท้องฟ้า ทำลายมารโลหิตทุกตัวที่สัมผัสกับมัน

ในขณะนี้ ติงเยว่และเซียวเหลียงได้เปิดเผยความแข็งแกร่งของพวกเขา

“มังกรสวรรค์ผู้ทรงฤทธิ์!”

มารพุทธะประกบฝ่ามือเข้าด้วยกัน แสงแห่งพุทธะที่อยู่รอบตัวเขาควบแน่นเป็นรูปมังกรลวงตา

พวกมันทั้งสามมีพลังมหาศาลและสกัดกั้นการโจมตีของยอดฝีมือมารโลหิตไว้ได้

ที่ด้านหลังของกองทัพมารโลหิต ผู้นำมารโลหิตทั้งสองมีสีหน้าเศร้าหมองขณะที่พวกเขาจ้องมองที่ติงเยว่และอีกสองคน

หากไม่ใช่เพราะติงเยว่และเซียวเหลียง ดินแดนซีคงล่มสลายไปแล้ว และหากเจ้าคนหัวโล้นคนนี้ไม่มาช่วย มารโลหิตก็คงไม่สูญเสียแผ่นดินตงโจวและต้องล่าถอยกลับมายังแผ่นดินเป๋ยโจว

หนึ่งในนั้นปักกิ่งไม้สีดำในมือลงกับพื้น กิ่งก้านเริ่มแตกหน่อทันที กลายเป็นต้นไม้สีดำประหลาดที่สูงหลายร้อยจั้ง

จากนั้นกิ่งไม้ก็รวมตัวกันและกลายเป็นฝ่ามือสีดำที่น่าสะพรึงกลัว กวาดไปทางติงเยว่และคนอื่น ๆ

อันตราย!

วิกฤตชีวิตและความตายที่รุนแรงได้ลงมาอย่างกะทันหัน!

สีหน้าของติงเยว่เปลี่ยนไปอย่างมาก

“ถอยเร็ว!”

เขารีบวิ่งไปข้างหน้า พยายามซื้อเวลาให้เซียวเหลียงและมารพุทธะหลบหนี

เซียวเหลียงและมารพุทธะสบถในใจ เหตุใดพวกเขาถึงไม่หนีไปด้วยกัน?

โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาเคลื่อนที่ด้วยความเร็วเท่ากัน ดังนั้นเหตุใดติงเยว่จะต้องพยายามซื้อเวลา

ในขณะนี้ ปราณกระบี่ปะทุออกมาจากร่างของติงเยว่ ราวกับว่าทั้งร่างกายของเขาเปลี่ยนเป็นกระบี่ศักดิ์สิทธิ์

“ข้าเป็นศิษย์พี่ใหญ่ ดังนั้นนี่คือความรับผิดชอบของข้า!”

เซียวเหลียงและมารพุทธะเกือบจะกระอักเลือดเพราะความงุนงง

'ไม่ใช่ว่าเราไม่ยอมรับสถานะของเขา...'

'แล้วเหตุใดเขาถึงพยายามทำตัวแข็งกร้าว?'

ทั้งสองคนกัดฟันและพุ่งไปข้างหน้า

หนึ่งในนั้นเต็มไปด้วยวิญญาณแห่งการต่อสู้ ซึ่งสร้างภาพลวงตาของผู้ฝึกยุทธ์ที่ดุร้ายที่อยู่ข้างหลังเขา

หนึ่งในนั้นมีมังกรตัวใหญ่พันรอบร่างและปกคลุมด้วยแสงแห่งพุทธะ

มือสีดำนั้นมีพลังเกินกว่าขอบเขตศักดิ์สิทธิ์แล้ว ก่อนที่มันจะเข้ามาใกล้ ติงเยว่ก็รู้สึกราวกับว่าเขากำลังจะหายใจไม่ออก

'ข้า ติงเยว่ ไร้สตรีในหัวใจ ข้าสามารถสังหราเทพเซียนได้ด้วยกระบี่ของข้า สังหาร!'