บทที่ 62 คนไร้ความสามารถ
เมื่อซู่ว่านว่านเดินเข้ามา เสี่ยวเฉาได้ยินเสียงฝีเท้าจึงยกมือขึ้นปาดน้ำตา "ท่านอาสะใภ้..." "อะแฮ่ม!" ซู่ว่านว่านกระแอมเบา ๆ ด้วยความลำบากใจ และแก้ไข "อย่าเรียกข้าว่าอาสะใภ้ เรียกข้าว่าน้าซู่จะทำให้ข้าดูเด็กลง" นางไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะถูกเด็กที่อายุมากกว่า 10 ขวบเรียกนางว่าอาสะใภ้ นี่มันแก่เกินไปจริงๆ...
