จักรพรรดิแห่งความว่างเปล่า | บทที่ 8
บทที่ 8: การพบกันของเพื่อนสองคน
จากนั้นอาธานก็เปิดไปยังหน้าถัดไปซึ่งมีข้อมูลเกี่ยวกับนักรบธาตุ
ขั้นของนักรบธาตุ (ตั้งแต่ขั้นที่ 1 ถึงขั้นที่ 8)
นักรบธาตุขั้นที่ 1:
- เมื่อสามารถต้านทานพลังความสามารถของนักรบธาตุฝึกหัดด้วยร่างกายและไม่ตายหลังจากการโจมตี 2 ครั้งจะถือว่าอยู่ในนักรบธาตุขั้นที่ 1
นักรบธาตุขั้นที่ 2:
- เมื่อใครก็ตามสามารถต้านทานต่อพลังความสามารถของนักรบธาตุฝึกหัดด้วยร่างกายของพวกเขาและโจมตีกลับนักรบธาตุฝึกหัดได้จะถือว่าอยู่ในนักรบธาตุ ขั้นที่ 2
นักรบธาตุขั้นที่ 3:
- เมื่อสามารถต้านทานพลังความสามารถของนักเดินทางธาตุด้วยร่างกายและไม่ตายหลังจากการโจมตี 2 ครั้งจะถือว่าอยู่ในนักรบธาตุขั้นที่ 3
นักรบธาตุขั้นที่ 4
- เมื่อใครก็ตามสามารถต้านทานต่อพลังความสามารถของนักเดินทางธาตุด้วยร่างกายของพวกเขาและโจมตีกลับนักเดินทางธาตุได้จะถือว่าอยู่ในนักรบธาตุขั้นที่ 4
…
รายการดําเนินไปเช่นนี้จนกว่าจะหยุดที่นักรบธาตุขั้นที่ 8
นักรบธาตุขั้นที่ 8:
- ในการไปถึงนักรบธาตุขั้นที่ 8 จําเป็นต้องปลดล็อกอาณาจักรพลังจิตและสร้างพลังจิตโดยการใช้ พลังจิตร่วมกับร่างกายอันทรงพลังที่ได้รับการฝึกฝน พวกเขาสามารถต่อสู้กับจอมเวทย์ธาตุได้
มีข้อมูลอื่น ๆ ในสองสามหน้าถัดไปเกี่ยวกับกฎและข้อบังคับภายในของธันเดอร์-ไฟร์วัลเลย์หลังจากอ่านทุกอย่างแล้วอาธานก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงในขณะที่กําลังคิดว่า 'ดังนั้นนักรบธาตุก็จําเป็นต้องปลดล็อคดินแดนแห่งพลังจิตด้วยเช่นกันหากพวกเขาต้องการที่จะเดินต่อในเส้นทางของพวกเขา...'
ในไม่ช้าเขาก็ผล็อยหลับไปในขณะที่กําลังคิดเรื่องต่างๆ โดยลืมที่จะซักผ้าและจัดของไปเสียสนิท หลังจากการทดสอบทั้งหมดที่ผู้เข้าร่วมได้ผ่านในวันนี้ ก็สมเหตุสมผลที่พวกเขาจะเหนื่อยแม้ว่าจะเป็นเวลาแค่ 16.00 น.
…
…
หลังจากผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ อาธานก็ลืมตาขึ้น
"เวรเอ้ย ฉันเผลอหลับไป..." สาบานได้ อาธานรีบออกจากห้องไปมองนาฬิกาในห้องโถง อาธานถอนหายใจด้วยความโล่งอกคิดว่า ' ตอนนี้เพิ่งตื่นตี 3 เอง ถึงเวลาออกกําลังกายและจัดของแล้ว '
…
…
เวลา 06.00 น. อาธานออกกำลังกายเสร็จ
เวลา 7.00 น. อาธานจัดข้าวของ ซักเสื้อผ้า และอาบนํ้า
และเวลา 7:45 น. เขายืนอยู่ข้างนอกแล้วรอให้หัวหน้างานมาถึง
คนอื่นๆ ทยอยออกจากบ้านทีละคนและทุกคนยืนอยู่ข้างนอกก่อน 8 โมงเช้า
ในไม่ช้า เราเห็นคน 2 คนมาถึง ทั้งคู่อายุ 40 แต่พวกเขามีออร่าที่ทรงพลังรอบตัวพวกเขาและดูแข็งแกร่ง
หลังจากมาถึง พวกเขาเริ่มประเเมินอาธานและคนอื่นๆ พวกเขาทําเช่นนี้เป็นเวลา 1 นาทีก่อนที่หนึ่งในนั้นจะพูดว่า "เจ้าอยู่ที่นี่ คนอื่นๆ ตามข้ามา"
ทุกคนออกไปยกเว้นอาธานและชายอีกคนหนึ่งในวัยสี่สิบ เขายิ้มให้อาธานแล้วพูดว่า "ข้าชื่อ กินโซ ทาร์ฟา เรียกข้าว่าลุงทาร์ฟาก็ได้ เจ้าจะไม่ไปกับพวกเขาเพราะที่ทํางานของเจ้าแตกต่างจากของพวกเขา ตามข้ามา ข้าจะพาเจ้าไปดูที่นี่
จากนั้นทั้งคู่ก็เริ่มเดิน อาธานเดินตามชายคนนั้นไปเพราะเขาไม่รู้เส้นทางที่นี่
พวกเขาเดินเป็นระยะทางไกลพอสมควร ใช้เส้นทางหลายสายและหรือแม้กระทั่งลงจากเนินเขาที่ไหนสักแห่งก่อนจะมาถึงสถานที่อันมืดมน มืดมนเพราะมีเมฆดําทะมึนบนท้องฟ้า
หลังจากมาถึงที่นี่ พวกเขาเข้าไปในถ้ำประตูที่นําไปสู่ภูเขาอีกลูกหนึ่ง หลังจากเดินเข้าไปในความมืดไม่กี่นาที อาธานก็เริ่มได้ยินเสียงบางอย่าง
*ครึก*
*ครึก*
*ครึก*
พื้นที่ที่มีคริสตัลแวววาวปรากฏขึ้นซึ่งส่องสว่างไปรอบ ๆ ที่ผู้คนกําลังขุดคริสตัลสีดํา
เมื่อมาถึงที่นี่กินโซ ทาร์ฟาพูดกับอาธานว่า "คริสตัลสีดําเหล่านี้มีประโยชน์ที่ลึกลับมาก หากผู้คนอยู่ ใกล้พวกมันเป็นเวลานาน กล้ามเนื้อและอวัยวะของพวกเขาจะแข็งแกร่งขึ้นทีละน้อย การใช้พวกมันอีกอย่างหนึ่งคือ คริสตัลเหล่านี้สามารถใช้เพื่อเพิ่มความทนทานของอุปกรณ์”
จากนั้นเขาก็หยิบเสียมซึ่งมีคริสตัลสีดําฝังอยู่
"เสียมนี้จะมีประสิทธิภาพมากกว่าเมื่อใช้ขุดคริสตัลที่นี่" พูดแบบนี้ เขาก็มอบเสียมให้อาธานและพูดว่า "ไปเริ่มขุด เจ้ามีเวลาเวลา 7 ชั่วโมงต่อวัน ตั้งแต่ 8.00 น. ถึง 15.00 น. หลังจากนั้นเจ้าสามารถฝึกได้ที่โซนฝึกของนักรบธาตุ"
อาธานพยักหน้าและเริ่มขุดในจุดที่ค่อนข้างไกลซึ่งจํานวนของคริสตัลสีดํามีมากกว่า
เมื่อเห็นเช่นนี้ทาร์ฟาก็พยักหน้าและกลับไป
…
…
อาธานกลับบ้านหลังจากทํางานมา 7 ชั่วโมงและหลังจากอาบนํ้าเสร็จ เขาก็ตรงไปที่โต๊ะทำงานหลักในพระราชวังบนภูเขาพร้อมกับแผ่นไม้ที่ลาฟูร์จมอบให้เขา
เมื่อมาถึงโต๊ะซึ่งมีผู้หญิงวัยสี่สิบนั่งอยู่ เขายื่นแผ่นไม้ให้
เธอมองไปที่แผ่นไม้แล้วมองมาที่ฉัน เธอหยิบกระดาษที่มีลวดลายสลักไว้และหลังจากนั้นไม่นานมันก็เริ่มไหม้และกลายเป็นขี้เถ้า
“รอสักครู่ ลาฟูร์จจะมาถึงที่นี่ในไม่ช้า” ผู้หญิงคนนั้นพูดกับอาธาน
อาธานพยักหน้าและยืนรอลาฟูร์จอยู่ข้างๆ
หลังจากผ่านไป 10 นาที ก็เห็นลาฟูร์จกําลังเดินไปหาอาธานจากทางเข้าพระราชวังแห่งขุนเขา
ลาฟูร์จดูเหมือนเขากําลังเดิน แต่ทุกก้าวของเขาข้ามระยะทางมากกว่า 2 เมตรและเขาก็มาถึงด้าน หน้าของอาธานในเวลาเพียงไม่กี่วินาที
"ไง ไอ้หนู มานี่ ไปพบไมค์เพื่อนของเจ้ากัน" พูดจบเขาก็คว้าไหล่ของอาธานแล้วเร่งฝีเท้าให้ทั้งคู่บินออกไปนอกพระราชวัง
เสียงเจือด้วยความโกรธแผ่ออกไปด้านนอก "ลาฟูร์จ ไม่อนุญาตให้บินในพระราชวังแห่งขุนเขา..."
ลาฟูร์จหัวเราะเบา ๆ ขณะที่เขาพูดกับอาธานที่มองมาที่เขา "อย่ามองข้าแบบนั้น ข้าจะจ่ายค่าปรับในภายหลังแต่ตอนนี้เราต้องรีบ"
ทั้งคู่บินลึกเข้าไปในหุบเขาและมาถึงพื้นที่ที่มีเมฆฝนฟ้าคะนองและภูเขาไฟจํานวนมากที่มีลาวาไหลลงมาอย่างอิสระ
เมื่อมองไปที่ท่าทางประหลาดใจของอาธาน ลาฟูร์จก็พูดขึ้น "ภูเขาไฟและเมฆเหล่านี้ไม่ได้สร้างขึ้น ตามธรรมชาติแต่จัดเรียงโดยจอมเวทย์ธาตุ"
สีหน้าของอาธานประหลาดใจมากยิ่งขึ้นเช่นเดียวกับคำพูดที่มั่นใจว่าไม่มีมูลความจริงที่ไหลออกจากปากเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ "ข้าจะสามารถทําสิ่งนี้ได้ในอนาคต มันเป็นเพียงเรื่องของเวลา"
ลาฟูร์จหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินสิ่งนี้และพูดว่า "ไม่รู้ว่าเจ้ามั่นใจในตัวเองมากขนาดนี้" ใบหน้าของ อาธานเปลี่ยนเป็นเขินอาย เขาไม่ได้ตั้งใจจะพูดความคิดของเขาออกมาดัง ๆ เช่นนี้
ไม่นานพวกเขาก็ผ่านกลุ่มเมฆฟ้าร้องและพื้นที่ที่เป็นภูเขาไฟและมาถึงสถานที่ที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
'อะไรนะ...' โลกของอาธานแตกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อมองไปที่ภาพตรงหน้าเขา
พระราชวังแห่งขุนเขาขนาดมหึมาลอยอยู่ในอากาศ มันใหญ่มากจนอาธานไม่สามารถมองเห็นยอดของมันได้เนื่องจากมีเมฆมาบดบังการมองเห็น
" นี่คือสํานักงานใหญ่ของธันเดอร์-ไฟร์วัลเลย์และเป็นสถานที่ซึ่งสมาชิกหลักของฝ่ายเราอาศัยอยู่ด้วย " ลาฟูร์จชะงักเล็กน้อย " ไมค์เพื่อนของเจ้าจะอยู่ที่นี่ต่อจากนี้ไป ตอนนี้สถานะของเขาจะสูงขึ้นกว่าข้าไปอีก”
“อะไรนะ!! จริงเหรอ”
ลาฟูร์จมองดูใบหน้าของอาธานซึ่งแสดงแต่ความสุขอย่างแท้จริงต่อเพื่อนของเขาและรู้สึกประหลาดใจ แต่แล้วเขาก็ถอนหายใจ "เพื่อนคู่นี้...เฮ้อ โชคไม่ดีที่โชคชะตาได้เก็บบางสิ่งที่แตกต่างไว้สําหรับพวกเขา"
อันที่จริงโชคชะตาได้เก็บสิ่งต่าง ๆ ไว้มากมายสําหรับพวกเขา
“ใช่ สถานะของเขาสูงกว่าสมาชิกหลักส่วนใหญ่ ตอนนี้ไปกันเถอะ เขากําลังรอเจ้าอยู่เช่นกัน”
ทั้งคู่บินขึ้นไปและเข้าสู่ภูเขาลอยน้ำขนาดมหึมาซึ่งไม่ได้มีเพียงแห่งเดียวแต่มีพระราชวังขนาดใหญ่อีก 3 แห่งและอาคารขนาดใหญ่อื่น ๆ อีก
หลังจากเข้าสู่มวลแห่งความพิศวงที่ล่องลอยอยู่ พวกเขาตรงไปยังพระราชวังชั้นกลางซึ่งใหญ่ที่สุด
ทันทีที่เราเข้าไป ชายชราวัยสี่สิบเศษเดินเข้ามาหาเราแล้วพูดด้วยน้ำเสียงตําหนิว่า "จะไปไหน? เรายังมีงานอีกมากที่ต้องทําสําหรับพิธีในวันนี้ คนใหญ่คนโตหลายคนจะเริ่มมาถึงในอีกหนึ่งชั่วโมง " เขาชะงักเล็กน้อยและมองไปที่อาธานแล้วถามว่า " เด็กคนนี้คือใคร "
ลาฟูร์จยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า "เอ็ลเดอร์ โอนุค ข้าแค่ทําตามคําสั่งของวัลเลย์มาสเตอร์ ตอนนี้ถ้าท่านยินดีที่จะยกโทษให้เรา โอ้ และแทนที่จะเสียเวลาคุยกับเรา ท่านควรเริ่มทํางานเพราะ.... พวกเรายังมีงานอีกมากที่ต้องทําสําหรับพิธีในวันนี้” พูดดังนี้แล้ว เขาก็เดินผ่านเอ็ลเดอร์ โอนุคและเข้าไปในทางเดินสายหนึ่งซึ่งลึกเข้าไปในพระราชวัง
เมื่อมองไปที่ร่างของพวกเขาที่ค่อยๆหายไป เอ็ลเดอร์ โอนุคก็ตะคอกอย่างเย็นชาและพึมพําภายใต้ลม หายใจของเขา "ข้าจะแก้แค้นให้ลูกศิษย์ของข้าอย่างแน่นอน ฝากไว้ก่อนเถอะ"
ในขณะเดียวกัน....
อาธานและลาฟูร์จก็มาถึงหน้าประตูขนาดใหญ่
ลาฟูร์จหยุดอยู่หน้าประตูแล้วพูดกับอาธานว่า "เพื่อนเจ้าอยู่ข้างในแล้ว เจ้ามีเวลาคุยแค่ชั่วโมงเดียว" หลังจากนั้นเขาก็เดินกลับไปยังเส้นทางที่พวกเขามา
อาธานยืนอยู่หน้าประตูและก่อนที่เขาจะผลักประตูเข้าไป ประตูก็เปิดออก เมื่อเห็นสิ่งนี้เขาก็เข้าไปข้างใน
ห้องนั้นหรูหรามากมีของตกแต่งมากมายแต่สิ่งที่สะดุดตาที่สุดคือเด็กผู้ชายคนหนึ่งเดินไปมาด้วยสีหน้าประหม่า เขาสวมเสื้อผ้าที่หรูหราที่สุดที่อาธานไม่เคยเห็นมาก่อน
"เฮ้ พี่ชาย ลุกขึ้นดี ๆ เจ้าดูเหมือนเจ้าชายเลย 5555555555555" อาธานหัวเราะเมื่อเห็นไมค์วิ่งเข้ามาหา
“โย่ น้องชาย ข้าไม่รู้ว่าสิ่งนี้จะเกิดขึ้น ดูเหมือนว่าข้าจะกลายเป็นบุตรศักดิ์สิทธิ์แห่งธันเดอร์-ไฟร์วัลเลย์” ไมค์พูดพร้อมกับยิ้มอย่างเก้ๆกังๆ
"ว้าว เจ๋งมากเลย ดูเหมือนข้าจะต้องรีบปลุกความสัมพันธ์ขึ้นมา ไม่งั้นข้าจะถูกทิ้ง ฮ่าๆ อย่างไรก็ตาม ความสัมพันธ์ของเจ้าคืออะไร ข้าอยากรู้เรื่องนี้มาตลอด" "มันคือธาตุอวกาศ เห็นได้ชัดว่ามันเป็นความสัมพันธ์ที่หายากมาก" จากนั้นไมค์ก็มองลงมา ขณะที่เขาพูดว่า "อาธาน ข้าขอให้มาสเตอร์ให้ยาความสัมพันธ์แก่ข้า แต่เขาบอกว่า ตอนนี้แหล่งที่มาอ่อนแอลงและพวกเขาต้องใช้เวลา 500 ปีในการฟื้นฟูก่อนที่จะใช้สร้างเม็ดยาเพิ่มความสัมพันธ์ แม้ว่าเวลาจะผ่านไปแล้ว 300 ปี แต่พวกเขายังคงต้องใช้เวลาอีก 200 ปีในการสร้างเม็ดยาอีกครั้ง... " อาธานส่ายหน้าและพูดด้วยรอยยิ้มอย่างมั่นใจ "ว่าไงนะ พี่ชาย ข้าไม่ต้องการยาเพิ่มความสัมพันธ์หรืออะไรก็ตาม ขอแค่มุ่งเน้นไปที่การฝึกฝนและการอบรมสั่งสอนของเจ้าและอย่าดูถูกข้า ฮ่าฮ่าฮ่า เพราะถ้าเจ้าไม่ตั้งใจ ข้าจะไล่ตามเจ้าให้ทันและแซงหน้าเจ้า "
หลังจากนั้น ทั้งสองคุยกันอยู่ร่วมชั่วโมงกว่าจะมีเสียงหนึ่งดังเข้ามาพร้อมกับเสียงเปิดประตู
“ลูกชายไมค์ ถึงเวลาพบวัลเลย์มาสเตอร์และเพื่อนที่เขาเคารพนับถือแล้ว”
อาธานมองไปทางประตูขณะที่ร่างที่คุ้นเคยเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มที่ประจบสอพลอ
คนๆ นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเอ็ลเดอร์ โอนุค
