บทที่ 210: เด็ดดอกไม้อย่างโหดเหี้ยม(ฟรี)

บทที่ 210: เด็ดดอกไม้อย่างโหดเหี้ยม(ฟรี)

โจวเฉียง ยกมือขึ้น

มีดต่อสู้ปรากฏขึ้นในมือของเขา

ที่มือซ้ายของเขา โล่ต่อสู้ปรากฏขึ้นอย่างเงียบ ๆ เช่นกัน

ตอนนี้ โจวเฉียง มีอาวุธที่จะฟัน

อย่างไรก็ตาม...

มือของ โจวเฉียง หดกลับ มีดต่อสู้แรดป่าหายไป และแทนที่ด้วยชุดวัตถุระเบิด

"เรามาเริ่มกันที่อาหารเรียกน้ำย่อย"

โจวเฉียง ยิ้ม

พลังของระเบิดอาจไม่เพียงพอที่จะทำอะไรกับ ผีเสื้อพายุมรณะได้มากนัก แต่มันอาจทำให้มันพังยับเยินได้

ความสง่างาม

คุณเป็นซอมบี้แล้ว จะมีความสง่างามอะไรให้เล่นอีกล่ะ"

"โจวเฉียง วิ่งและโยนถุงระเบิดในมือของเขาอย่างแรง

ด้วยกำลังแขนของ โจวเฉียง ทำให้กระเป๋าระเบิดน้ำหนัก 5 กิโลกรัมรู้สึกไร้น้ำหนัก

ผีเสื้อพายุมรณะยังเห็น โจวเฉียง โผล่ออกมาด้วย

เขาส่องแสงสีทองยากที่จะเพิกเฉย

"อา..."

ผีเสื้อพายุมรณะส่งเสียงร้องแหลมคม คล้ายกับเสียงซอมบี้ แต่มีระดับเสียงที่บางกว่าและแหลมกว่า

เมื่อเห็นถุงระเบิดที่ปรากฏขึ้น ดูเหมือนว่าจะมีความแข็งแกร่งตามแบบฉบับของซอมบี้และไม่รู้จะหลบ

สิ่งที่ทำได้คือเฝ้าดูถุงระเบิดลอยมาทางนั้น

"บูม!"

กระเป๋าระเบิดก็ระเบิด

อยู่ใต้ฝ่าเท้าของ ผีเสื้อพายุมรณะ

จากนั้น โจวเฉียง ก็เห็น ผีเสื้อพายุมรณะถูกระเบิดไปในอากาศ อาคารสูงระฟ้าที่เพิ่งยืนอยู่มีรูขนาดใหญ่ถูกพัดเข้าไปพร้อมกับเศษซากที่ปลิวว่อนอยู่ทุกหนทุกแห่ง

ผีเสื้อพายุมรณะพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าเปิดปีกหลากสีสันและกระพือปีกเบา ๆ บินไปบนท้องฟ้า

แท้จริงแล้วมันสามารถบินได้

โจวเฉียงไม่หยุด เขาวิ่งต่อไป

เมื่อมองอย่างใกล้ชิด แทบจะไม่มีรอยขีดข่วนบน ผีเสื้อพายุมรณะ

นี่เป็นเหมือนที่ โจวเฉียง คาดไว้

มันช่างประหลาดจริงๆ กระเป๋าระเบิดทรงพลังไม่ทิ้งบาดแผลแม้แต่น้อย

ไม่น่าแปลกใจเลยที่ผู้รอดชีวิตจากหายนะจะยากเย็นแสนเข็ญ

พวกเขาสามารถจัดการกับซอมบี้ธรรมดาๆ ได้ แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับซอมบี้กลายพันธุ์ที่ไม่สามารถใช้อาวุธได้ ประเด็นคืออะไร?

“เสียใจด้วย นี่เป็นถั่วที่ยากจะแตก” โจวเฉียง หัวเราะเบา ๆ

คุณกำลังบินใช่มั้ย ลองอีกครั้ง!

ด้วยการขยับมือของเขา กระเป๋าระเบิดอีกใบก็ปรากฏขึ้น

เขาโยนมันออกไปอีกครั้งโดยไม่ลังเล

ถ้ายังไม่พอ ขออีกสักหน่อย

ท้ายที่สุด โจวเฉียง มีสิ่งเหล่านี้มากมาย

เช่นเดียวกับโซ่ โจวเฉียงโยนถุงระเบิดอย่างต่อเนื่อง ก่อตัวเป็นเส้นสีดำ ทีละถุง

ภายใต้การเคลื่อนไหวที่รวดเร็วของ โจวเฉียง พวกเขายังให้ภาพลวงตาว่าเชื่อมต่อกัน

ผีเสื้อพายุมรณะไม่รู้ว่าสิ่งเหล่านี้คืออะไร เมื่อเห็นสิ่งที่โจมตี มันกระพือปีกหลากสีสัน และอนุภาคของแสงจำนวนมากก่อตัวขึ้นเหมือนพายุ พุ่งเข้าหาถุงระเบิดเหล่านี้

โจวเฉียง หัวเราะ

เขาไม่จำเป็นต้องจุดระเบิดด้วยตัวเองด้วยซ้ำ

อันที่จริง อุณหภูมิที่สูงพอๆ กับระเบิดเหล่านี้ สิ่งที่ตามมาก็คือการระเบิดอันน่าสยดสยอง

ทีละอัน

คลื่นกระแทกที่เกิดขึ้นนั้นอาละวาดบนท้องฟ้า

แม้แต่ผีเสื้อพายุมรณะก็ไม่สามารถรักษาสมดุลของมันได้ และถูกกระแทกด้วยคลื่นกระแทก ทำให้ส่ายไปส่ายมาบนท้องฟ้า

ความรู้สึกนี้ทำให้ดีอกดีใจจริงๆ

การได้เห็น ผีเสื้อพายุมรณะที่เย่อหยิ่งในสภาพที่ยุ่งเหยิงเช่นนี้ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถทำร้ายมันได้ แต่ก็ยังทำให้ โจวเฉียง รู้สึกพึงพอใจ

"ปัง!"

"ระหว่างวิ่ง โจว เฉียง เหยียบรถบนถนนที่หลังคาละลาย พุ่งตัวขึ้นไปในอากาศ

ทันใดนั้น เขาก็ปลดปล่อยชุดทักษะออกมา

นี่เป็นทักษะของนักรบพันธุกรรมระดับ 1 ที่เน้นการวิวัฒนาการความเร็ว

'พายุ' - เพิ่มความแรง 0.5 เท่า ความเร็ว 1 เท่า

'ความว่องไว' - เพิ่มความแข็งแกร่ง 0.5 เท่า ความเร็ว 1.5 เท่า

'เจาะเกราะ' - เพิ่มอัตราการเจาะเกราะ 1.5 เท่า

'แข็ง' - เพิ่มความแข็งแกร่ง 1 เท่า

และนั่นไม่ใช่ทั้งหมด

'โจมตีหนัก' - เพิ่มความแข็งแกร่ง 1 เท่า

ด้วยสิ่งเหล่านี้ซ้อนทับกัน ความแข็งแกร่งของ โจวเฉียง ถึงเกือบเจ็ดเท่าของจำนวนปกติ

และอัตราการเจาะเกราะทำให้พลังป้องกันของคู่ต่อสู้ลดลงครึ่งหนึ่ง

เมื่อถูกปล่อยขึ้นไปในอากาศแล้ว โจว เฉียงก็จ้องไปที่ผีเสื้อพายุมรณะ

เขายื่นมือออกไป ดึงมันกลับ แล้วผลักมันออกไปอย่างดุเดือด

'ซุปเปอร์บีม!'

จากฝ่ามือของ โจวเฉียง มีลำแสงหนาเป็นประกายและพ่นออกมา

พลังของ 'ซุปเปอร์บีม' ถูกกำหนดโดยระดับและความแข็งแกร่งของผู้ใช้

อย่าประมาทเพียงเพราะมันเป็นทักษะการโจมตีเชิงรุกที่เรียนรู้จากนักรบพันธุกรรมระดับ 1 เนื่องจากเป็นทักษะที่เติบโตขึ้นเรื่อยๆ

ยิ่งเลเวลของคุณสูงเท่าไหร่ก็ยิ่งแข็งแกร่งเท่านั้น

เช่นเดียวกับตอนนี้ โจวเฉียง ในฐานะนักรบพันธุกรรมระดับ 4 เทียบไม่ได้กับนักรบพันธุกรรมระดับ 1 แน่นอน

หลังจากซ้อนทักษะอื่น ๆ มากมาย กล่าวอีกนัยหนึ่ง 'ซุปเปอร์บีม' ที่ทรงพลังของ โจวเฉียง นั้นถูกบังคับให้แข็งแกร่งขึ้นเกือบเจ็ดเท่า

มันช่างน่ากลัวจริงๆ

ลำแสงพ่นออกมากวาดไปทั่วร่างของ ผีเสื้อพายุมรณะ

โจวเฉียง เห็นได้อย่างชัดเจนว่าปีกที่มีสีสันครึ่งหนึ่งของ ผีเสื้อพายุมรณะนั้นกลายเป็นไอทันที

แม้แต่แขนข้างหนึ่งของมันก็กลายเป็นหมอกเหมือนก๊าซภายใต้ 'ซุปเปอร์บีม'

นี้คือการโจมตีที่รุนแรงที่สุดของ โจวเฉียง อย่างแท้จริง

"เฮ้!"

โจวเฉียง หัวเราะ เป้าหมายของเขาสำเร็จแล้ว

จริงๆ แล้ว ถ้าการโจมตีครั้งนี้สามารถฆ่า ผีเสื้อพายุมรณะได้ นั่นจะดีที่สุด ถ้าไม่ ตราบใดที่มันสามารถทำลายปีกหลากสีได้ มันก็ยังถือว่าเป็นชัยชนะ

แค่ทำลายปีกสีสันสดใสของมันครึ่งหนึ่งก็เพียงพอแล้ว

ถ้าไม่มีปีกสักครึ่งหนึ่ง มันก็ไม่สามารถบินได้

หลังจากปลดปล่อยการโจมตีอันทรงพลังนี้ กลางอากาศของ โจวเฉียง ก็จางหายไป และเขาร่อนลงกับพื้นระยะสิบเมตรต่อหน้า ผีเสื้อพายุมรณะ

"บูม!"

โจวเฉียง กระแทกกับพื้น ความแข็งของโลหะคริปโตไนส์และแรงกระแทกของ โจวเฉียง ทำให้พื้นแตกและร้าว

การซ้อนทักษะจำนวนมากใช้พลังงานจำนวนมาก

การกระแทกลงกับพื้นทำให้ โจวเฉียง มีอาการวิงเวียนศีรษะอยู่ครู่หนึ่ง

โชคดีที่มันหายไปในทันที

โจวเฉียงเงยหน้าขึ้น

ใบหน้าของ ผีเสื้อพายุมรณะบนท้องฟ้ายังคงเย็นชาและไม่เปลี่ยนแปลง

อาการบาดเจ็บเหล่านี้ มันไม่สามารถรู้สึกได้

มีเพียงปีกหลากสีสันที่หายไปครึ่งหนึ่งเท่านั้นที่ทำให้มันร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า

มันยังล็อคเข้ากับ โจวเฉียง ปากของมันเปล่งเสียง 'ฮี่ฮี่' ท่ามกลางการล่มสลาย แขนทั้งห้าที่เหลือถูกดึงเข้าหากัน

เมื่อได้สัมผัสกับวิธีการโจมตีของ ผีเสื้อพายุมรณะ หัวใจของ โจวเฉียง ก็เต้นรัว

โดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย ด้วยการสะบัดขา เขากลิ้งออกจากตำแหน่งของเขา

วินาทีต่อไป

ลำแสงสีเขียวเข้มพุ่งผ่านจุดที่ โจวเฉียง เพิ่งไป จากนั้นพุ่งขึ้น ผ่าเข้าไปในอาคารหลังตำแหน่งเดิมของ โจวเฉียง เช่นเดียวกับเลเซอร์ เมื่อมันพุ่งขึ้น มันก็ทิ้งร่องรอยขนาดใหญ่ไว้บนอาคาร

ผลลัพธ์เกิดจากการโจมตีของ ผีเสื้อพายุมรณะในขณะที่มันกำลังตกลงมา

การโจมตีแบบนี้มีหลักการคล้ายกับ 'ซุปเปอร์บีม'

ผีเสื้อพายุมรณะตกลงสู่พื้น

พื้นดินแตกเป็นเสี่ยงๆ

กระนั้น ผีเสื้อพายุมรณะก็ยืนขึ้น ปากของมันเปิดกว้าง ทำเสียง 'ฮี่ฮี่' อย่างต่อเนื่อง มันก้าวยาวไปหา โจวเฉียง

แม้ว่าปีกที่มีสีสันของมันจะหายไปครึ่งหนึ่ง แต่อีกครึ่งหนึ่งยังคงกระพืออยู่

อากาศโดยรอบร้อนขึ้นอย่างน่าตกใจ อนุภาคแสงจำนวนนับไม่ถ้วนก่อตัวขึ้น จากนั้นพายุก็ก่อตัวขึ้นซึ่งโปรยปรายลงมาบนโจวเฉียงราวกับผ้าห่มจากท้องฟ้า มันเหมือนลูกเห็บขนาดใหญ่ หนาแน่นและมากมาย

รูม่านตาของ โจวเฉียง หดตัว

นี่เป็นท่าสุดท้ายของ ผีเสื้อพายุมรณะหรือไม่?

ภายใต้การเคลื่อนไหวนี้ เกราะปกติอาจจะแตก

แต่สิ่งที่ โจวเฉียง สวมใส่อยู่ตอนนี้คือโลหะคริปโตไนส์ ซึ่งจุดหลอมเหลวของมันเกินจินตนาการ

อุณหภูมินี้ไม่สามารถละลาย โจวเฉียง ได้

อย่างไรก็ตาม ด้วยการนำความร้อนของโลหะ โจวเฉียงจึงมีเวลาไม่มากนัก

"ฉันไม่สามารถถอยได้"

โจวเฉียง รู้ว่าเมื่อเผชิญหน้ากับ ผีเสื้อพายุมรณะเขาไม่สามารถถอยกลับได้

"ฆ่า!"

โจวเฉียง ส่งเสียงคำราม มือข้างหนึ่งถือโล่ มืออีกข้างจับมีดต่อสู้ จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและวิ่งอย่างดุเดือด

เผชิญหน้ากับอนุภาคของแสงที่มีอุณหภูมิสูงที่แผดเผา

อนุภาคแสงจำนวนนับไม่ถ้วนกระทบกับโล่ แต่ละอนุภาคที่กระทบกับโล่สีทองจะสร้างจุดสีแดง

อย่างไรก็ตามภายใต้สีทองนั้นไม่สามารถมองเห็นได้มากนัก

แต่ โจวเฉียง รู้สึกได้ถึงความร้อนแรง

โจวเฉียง ซึ่งกระโดดขึ้นมาพร้อมกับโล่และวิ่งอย่างดุเดือด

และผีเสื้อพายุมรณะไม่รู้จะหลบเลี่ยง มันกระพือปีกเดี่ยวของมันอย่างต่อเนื่อง ปากของมันอ้ากว้าง ส่งเสียงคำราม 'ฮี่ฮี่' และยังคงเดินก้าวยาวไปหาโจวเฉียง

ริมฝีปากค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีม่วง

อนุภาคของแสงที่ปรากฏขึ้นจากอากาศเบาบางดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด ก่อตัวขึ้นต่อหน้า ผีเสื้อพายุมรณะแล้วพุ่งเข้าหา โจวเฉียง

แม้จะฟังดูเชื่องช้าแต่ทุกอย่างก็เกิดขึ้นในพริบตา

โจวเฉียง ไปถึง ผีเสื้อพายุมรณะแล้ว

ผลกระทบของทักษะต่างๆ ที่เขาสะสมไว้ก่อนหน้านี้ยังไม่จางหายไป โจว เฉียง กวัดแกว่งมีดต่อสู้พุ่งตรงเข้าสู่อ้อมกอดของผีเสื้อพายุมรณะ

สำหรับ ผีเสื้อพายุมรณะแขนทั้งห้าที่เหลือโอบล้อม โจวเฉียง

แขนทั้งห้าบีบรัด กอด โจวเฉียง ไว้แน่นแล้วดึงเขามาแนบอก”

“ฉากนี้คล้ายกับตอนที่เขาควบคุมโกสท์มาก

สิ่งที่ตาของฉันเห็นคือยอดเขาขนาดใหญ่สองแห่งของ ผีเสื้อพายุมรณะทุกรายละเอียด

อย่างไรก็ตาม...

มีดที่ โจวเฉียง ถืออยู่แทงผีเสื้อพายุมรณะเข้าไปจนสุดด้าม

อย่างไรก็ตาม อาการบาดเจ็บเหล่านี้ดูเหมือนจะไม่มีอยู่ใน ผีเสื้อพายุมรณะมันไม่รู้สึกถึงพวกเขาเลย

อนุภาคแสงร้อนแรงจำนวนนับไม่ถ้วนห่อหุ้ม โจวเฉียง และชุดเกราะต่อสู้ของเขาก็ค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดง

พลังของ ผีเสื้อพายุมรณะนั้นยอดเยี่ยมมาก ไม่น้อยไปกว่าของ โจวเฉียง

"ตาย!"

โจวเฉียง คำราม

ด้วยการกดหัวของเขาเข้ากับหน้าอกของผีเสื้อพายุมรณะ เขากดมีดลงอย่างแรงหลังจากมีช่องว่างเล็ก ๆ ปรากฏขึ้น

พลังอันมหาศาล ร่วมกับมีดต่อสู้ที่คมและแข็งอย่างเหลือเชื่อ ฟัน ผีเสื้อพายุมรณะตั้งแต่ส่วนท้องไปจนถึงต้นขาของมัน โดยแยกออกเป็นสองซีกใต้ส่วนท้อง

"ล่าถอย!"

"กลับสู่โลกสมัยใหม่"

ความคิดของ โจวเฉียง พุ่งสูงขึ้น

แขนทั้งห้าของ ผีเสื้อพายุมรณะเหมือนปลาหมึก กอด โจวเฉียง ไว้แน่น แต่ภายใต้กลไกบังคับเทเลพอร์ต โจวเฉียง ก็บิดเบี้ยวและหายไปในอ้อมกอดของผีเสื้อพายุมรณะ

อาการวิงเวียนศีรษะมาทันที

วิสัยทัศน์ของ โจวเฉียง มืดมน เมื่อเขาลืมตาขึ้น เขาก็หนีออกจากอ้อมกอดของผีเสื้อพายุมรณะและปรากฏตัวในโรงงานของ แมมมอธ เฮฟวี อินดัสทรีส์

ทันทีที่ โจวเฉียง ปรากฏตัว อากาศโดยรอบก็เต็มไปด้วยความรู้สึกร้อนรุ่ม

ชุดเกราะต่อสู้ของเขาปล่อยความร้อนออกมา ซึ่งบ่งบอกถึงอุณหภูมิสูง

มันเกือบจะร้อนแดง

ภายในชุดเกราะ โจวเฉียงรู้สึกถึงความร้อน และร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ

“ให้ตายเถอะ ฉันเกือบถูกย่างแล้ว”

ด้วยความคิดของ โจวเฉียง และชิ้นส่วนของชุดเกราะต่อสู้ของเขาก็หายไปทีละชิ้น

เขาหยิบขวดน้ำแร่ออกมาจากช่องเก็บของของเขาและดื่มมันลงไป แต่มันยังไม่พอใจมากพอ

ผีเสื้อพายุมรณะน่ากลัวเกินไป

ทั้ง หมอแห่งความตาย และ ไร้หน้า ก็ไม่เป็นปัญหา

โจวเฉียง หยิบชิ้นส่วนของชุดเกราะต่อสู้ออกมาและมองดูมัน อุณหภูมิที่สูงของ ผีเสื้อพายุมรณะดูเหมือนจะไม่มีผลกับมัน ไม่มีการเสียรูปหรือการเปลี่ยนสี

เมื่อนึกถึงการโจมตีที่เขาให้กับ ผีเสื้อพายุมรณะมันได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงอย่างไม่ต้องสงสัย

ไม่มีปีกก็บินไม่ได้

ถ้าไม่มีขารองรับก็พูดได้ว่าเป็นเสือไร้ฟัน

โจวเฉียง รอเป็นเวลาห้านาที และชุดเกราะต่อสู้ ก็ปรากฏขึ้นทีละชิ้นและประกอบเข้ากับร่างกายของเขา

ในพริบตา โจวเฉียง เป็นทหารระดับสูงที่ถือโล่และมีด

"เทเลพอร์ตไปยังโลกหายนะ"

ด้วยความคิดนี้ โจวเฉียง ก็หายตัวไปจากโรงงานอีกครั้ง

ในการจัดการกับซอมบี้ ผีเสื้อพายุมรณะเป็นคนแรกที่บังคับให้ โจวเฉียง ใช้วิธีการต่อสู้แบบเทเลพอร์ต

ในโลกหายนะ

โจวเฉียง ปรากฏตัวในสถานที่ที่เขาหายตัวไป”

"ทันทีที่เขาปรากฏตัว โจวเฉียงก็กระทืบเท้าและพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

พื้นใต้เท้าของ โจวเฉียง แตกเป็นเสี่ยงๆ

ผีเสื้อพายุมรณะไม่ได้อยู่ที่เดิม แต่อยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตร ขาของมันเกือบพิการโดย โจวเฉียง ไม่สามารถพยุงร่างกายได้ มันคลานไปตามถนนโดยใช้กรงเล็บที่แขนทั้งห้าของมัน

บาดแผลที่ท้องทำให้อวัยวะภายในลากไปตามถนน

ทุกที่ที่ ผีเสื้อพายุมรณะผ่านไป พื้นดินก็เต็มไปด้วยของเหลวสีม่วง

ใบหน้ายังคงบริสุทธิ์และสูงส่ง

ไม่มีความสุขหรือเศร้า

แต่เมื่อได้เห็นสภาพร่างกายท่อนล่างที่น่าสังเวชของมัน มันก็ยากที่จะเชื่อมโยงมันกับผีเสื้อพายุมรณะที่อยู่ห่างไกลจากเมื่อก่อน

เมื่อเห็น โจวเฉียง ปรากฏตัว มันก็ส่งเสียงแหลม "ฮิฮิ" ออกมาจากปากของมัน

มันกำลังหอบกระพือปีกเพียงข้างเดียว

สองขาใหญ่ของมันยังสามารถขยับได้ แต่ไม่สามารถหุบลงเพื่อให้มันยืนขึ้นได้

"บูม!"

โจวเฉียง ร่อนลงบนพื้น

เขาไม่ได้หยุดสักครู่

ทันทีที่เขาลงสู่พื้นดิน เขาก็พุ่งไปหา ผีเสื้อพายุมรณะ

สำหรับคนที่ไม่รู้ความจริง พวกเขาจะคิดว่าโจวเฉียงเป็นคนพาล ไม่ยอมปล่อยผู้หญิงที่น่าสมเพชคนนี้ต่อหน้าเขา

พื้นที่รอบตัวพวกเขาร้อนขึ้นอีกครั้ง

อนุภาคแสงก่อตัวขึ้นอีกครั้ง

อย่างไรก็ตาม...

โจวเฉียง รีบวิ่งไปที่ด้านหน้าแล้ว

ก่อนที่อนุภาคแสงของ ผีเสื้อพายุมรณะจะปล่อยอุณหภูมิสูง โจวเฉียง ก็หายไปอีกครั้ง

ผีเสื้อพายุมรณะตกตะลึง มันไม่เข้าใจว่าทำไมคนตรงหน้านี้ถึงหายไปได้

ทักษะที่ปล่อยออกมาทำให้ถนนมีอุณหภูมิสูงเป็นพิเศษอีกครั้ง

ภายใต้อุณหภูมิที่สูง ความกดอากาศในชั้นคอนกรีตของอาคารยังคงเพิ่มสูงขึ้นเนื่องจากการขยายตัวทางความร้อน ส่งผลให้เกิดการระเบิดและการกระจัดกระจายของชิ้นคอนกรีตอย่างต่อเนื่อง

ฝุ่นตลบอบอวลไปทั่วท้องถนน

หลังจากที่ปล่อยการโจมตีนี้แล้ว ผีเสื้อพายุมรณะก็หยุดลง สายตาของมันมองหาทุกที่ แต่ไม่มีวี่แววของ โจวเฉียง

แต่...

สามนาทีต่อมา

ด้วยพื้นที่ที่บิดเบี้ยวและแสงสีทองที่กะพริบ โจวเฉียง ก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

มีดต่อสู้ของเขานำลมเย็นพัดผ่านคอของ ผีเสื้อพายุมรณะ

หัวของ ผีเสื้อพายุมรณะอันสูงส่งและศักดิ์สิทธิ์กลิ้งไปที่พื้น

แค่มองไปที่หัวเพียงอย่างเดียวก็ทำให้ผู้ชายนับไม่ถ้วนถอนหายใจ

ผู้หญิงที่สวยและโดดเด่นขนาดนี้ ตายแบบนี้

[คุณได้รับชิ้นส่วน ผีเสื้อพายุมรณะลำดับที่ห้า!]

เมื่อได้ยินคำแนะนำที่น่ายินดีนี้ ความเครียดของ โจวเฉียง ก็ผ่อนคลายลง

การต่อสู้ครั้งนี้ใช้เวลาไม่นาน

แต่มันเป็นการต่อสู้ที่รุนแรงและน่าตื่นเต้นที่สุดเท่าที่ โจวเฉียง เคยต่อสู้มา

เขามองไปที่หัวของ ผีเสื้อพายุมรณะก้าวไปข้างหน้าและทำท่าเตะฟุตบอล

"ไป!"

ศีรษะซึ่งมีใบหน้างดงามจนไม่น่าเชื่อถูกโจวเฉียงเตะ มันบินขึ้นไปบนท้องฟ้ากลายเป็นจุดสีดำเล็ก ๆ เตะออกจากเมืองและตกลงในป่า "