บทที่ 50 รางวัลภารกิจ
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะนิ่งนอนใจ ยังมีคนที่แข็งแกร่งกว่าเขาอีกอยู่อีกมากมายในโลกมาร์เวล ความแข็งแกร่งของเขาถือได้ว่าอยู่ตรงกลางของฮีโร่ทั้งหมด
สำหรับฮีโร่ที่แข็งแกร่งขึ้น พวกเขาก็ยังสามารถเติบโตไปได้เช่นกัน และยังไม่ถึงขีดจำกัด อย่างไรก็ตามจากที่กล่าวมา ฮีโร่ที่แข็งแกร่งพวกนั้นก็ยังไม่สามารถเอาชนะธานอสได้ในอนาคต
นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการเดินทางของบรูซ ในขณะที่คิดเรื่องนี้ แววตาของบรูซก็ฉายแววคมกริบ
เติบโตแข็งแกร่งได้ในเวลาเพียงไม่กี่เดือน สุดท้ายฉันจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดในจักรวาลนี้!
หลังจากนั้นเขาก็ไปที่ฝั่งกัปตันอีกครั้ง เมื่อกัปตันอเมริกากลับสู่จุดสูงสุดแล้ว แผนการฝึกของเขาก็ต้องเปลี่ยนไป โดยธรรมชาติแล้ว กัปตันไม่ได้คัดค้านเรื่องนี้ เนื่องจากความแข็งแกร่งของบรูซได้พิสูจน์แล้วว่าเขาเก่งกว่าที่เขาคิด
หลังจากให้แผนการฝึกใหม่แก่กัปตันแล้ว ทั้งสองก็ใช้เวลากันอย่างเงียบๆ กัปตันไม่ได้เย็นชาเหมือนเมื่อก่อนมีแม้กระทั่งความปรารถนาดีในสายตาของเขา ซึ่งอาจมาจากความเคารพต่อผู้แข็งแกร่ง
เวลาผ่านไปและไม่นานหนึ่งสัปดาห์ก็ผ่านไป เช้าวันหนึ่งฮิลล์มาหาพวกเขา
“บรูซ ภารกิจของคุณเสร็จสิ้นแล้ว!” ฮิลล์พูดขณะที่เธอมองไปที่บรูซ ในความจริงเธอรู้สึกประหลาดใจมากที่บรูซสามารถทำให้กัปตันกลับคืนสู่สถานะสูงสุดได้ภายในเวลาไม่ถึงสองสัปดาห์
สาเหตุหลักเป็นเพราะความมีวินัยในตนเองของกัปตันนั้นดีมาก แต่ก็มีหลักฐานยืนยันเช่นนั้น มันเป็นเพราะแผนการฝึกซ้อมที่บรูซทำไว้ให้สำหรับเขา
หลังจากงานนี้เธอชื่นชมบรูซมากยิ่งขึ้น
“คุณทำงานนี้ได้ดีมาก บรูซ รางวัลจะถูกส่งถึงคุณในไม่ช้า”
เมื่อได้ยินเรื่องนี้บรูซก็แอบโล่งใจ ตามไทม์ไลน์โลกิน่าจะตกลงมายังโลกในไม่ช้า ซึ่งจะสร้างความเสียหายอย่างหนักให้กับ ชี.ล.ด์. เรียกได้ว่าทั้ง ชี.ล.ด์. ต้องสั่นสะเทือนเพราะเขา
อย่างไรก็ตาม บรูซไม่ได้สนใจเรื่องพวกนั้น ที่เขาสนใจคือรางวัลของเขาจะมาถึงตรงเวลาหรือเปล่า ตราบเท่าที่เป็นเช่นนั้นทุกอย่างก็จะโอเค
“เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว” บรูซตอบ
ฮิลล์พยักหน้าแล้วมองไปที่กัปตันด้วยรอยยิ้ม
“กัปตัน โคลสันอยากให้ของขวัญสุดเซอร์ไพรส์สำหรับการกลับของคุณในเร็วๆนี้”
แน่นอนว่าของขวัญเป็นชุดของกัปตัน บรูซรู้เรื่องนี้อยู่แล้วจึงไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย
“แม้ว่าผมจะแก่เกินไปหน่อยที่จะพูดแบบนี้ แต่ว่าขอบคุณมากนะ” กัปตันตอบด้วยท่าทางที่สงบมาก
อันที่จริงใครๆก็เป็นแบบนี้หลังจากหลับใหลมากว่าเจ็ดสิบปี มีหลายอย่างเปลี่ยนแปลงไป และเขาก็รู้ดีเช่นกัน
“ถ้าอย่างนั้นกัปตัน พักผ่อนให้เพียงพอล่ะ บรูซ นายมากับฉัน” ฮิลล์ไม่พูดอะไรอีกแล้วมองไปที่บรูซ
ภารกิจเสร็จเรียบร้อยแล้ว ได้เวลากลับไปแล้ว บรูซพยักหน้าแล้วหันไปหากัปตัน
“กัปตัน ไว้เจอกันใหม่นะครับ”
เมื่อนั้นบรูซจึงเดินออกจากห้องไปหลังฮิลล์ ในที่สุดก็ถึงเวลาเข้าสู่เนื้อเรื่องของเดอะอเวนเจอร์สสำหรับเรื่องนี้บรูซเตรียมตัวมานานที่สุดเท่าที่เขาจะจำได้
เมื่อมองไปที่ด้านหลังของบรูซกัปตันตะโกน
“ขอบใจนายมาก บรูซ!”
บรูซไม่สนใจที่จะหันไปเขาเพียงแค่โบกมือ ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างรอเขาอยู่
หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็ขึ้นรถและกลับไปที่ฐานอเวนเจอร์ส
“เมื่อเร็วๆ นี้ผลงานของนายดีมาก บางทีนายอาจจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นเอเจนท์ระดับ 7 ในไม่ช้า” ฮิลล์นั่งอยู่ข้างหน้ามองไปที่บรูซผ่านกระจกมองหลังแล้วพูดออกมา
บรูซเพียงแค่ยิ้มและเลือกที่จะเงียบ
“เอาล่ะ รางวัลส่งไปแล้ว ตอนนี้นายสามารถพักผ่อนได้แล้วล่ะ” ฮิลล์พูดขณะที่เธอมองไปที่โทรศัพท์ของเธอ
บรูซตอบกลับอย่างสบายๆ เขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะพักผ่อนอย่างเต็มที่ แน่นอนว่าหลังจากนั้นไม่นานโทรศัพท์ของฮิลล์ก็ดังขึ้นทันทีที่รถมาถึงฐาน
“มีอะไรหรอ โคลสัน?… อะไรน่ะ? นั่นไม่ใช่เรื่องปกติแล้ว ฉันจะเดี๋ยวนี้แหละ!”
พวกเขายังไม่ได้เข้าไปในฐาน แต่ฮิลล์ได้รับโทรศัพท์ของโคลสันและหลังจากนั้นใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป หลังจากวางสาย เธอก็ขึ้นเฮลิคอปเตอร์ และทิ้งบรูซไว้คนเดียว
มองไปที่แผ่นหลังของฮิลล์ รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของบรูซ ในที่สุดมันก็เริ่มต้นขึ้นซะที
ถ้าเขาเดาไม่ผิด แสดงว่าเขาได้เข้าสู่เนื้อเรื่องของดิอเวนเจอร์สอย่างเป็นทางการแล้ว
การโทรมาครั้งนี้ต้องเกี่ยวกับเทสเซอร์แรคต์ และเนื่องจากเป็นเรื่องของเทสเซอร์แรคต์ ดังนั้นจึงต้องหมายความว่าโลกิมาแล้ว นี่คือจุดเริ่มต้นของพล็อตในหนังดั้งเดิม
ถึงกระนั้นบรูซก็ไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเพราะชี.ล.ด์.จะต้องสูญเสียอย่างหนักในคืนนี้และฮอว์คอายจะถูกควบคุมโดยโลกิ
แต่ทั้งหมดนี้ไม่มีความหมายอะไรกับเขา สิ่งสำคัญคือสงครามนิวยอร์กครั้งแรกต่างหาก
กลุ่มที่ 1
โดยลงวันละ 5 ตอนต่อวัน
