ตอนที่ 115 เขาเป็นผู้สมัครคัดเลือกเหมือนเธอ
ตอนที่ 115 เขาเป็นผู้สมัครคัดเลือกเหมือนเธอ
พิคาชู พิคาชูอีกแล้ว
เมื่อได้ยินชื่อนี้ออกมาจากปากของลู่เซิงอีกครั้ง กงฉิงก็งงงวย
พิคาชูคืออะไร? อะไรคือพิคาชู?...แต่มันไม่สำคัญกับเธออีกต่อไป
เพราะเธอผ่านด่านสุดท้ายของการคัดเลือกครั้งนี้และได้รับตำแหน่งนายพลดาวรุ่ง!
นี่คือชื่อที่ตัวแทนอัจฉริยะของภูมิภาคตะวันออกทั้งหมดใฝ่ฝันเป็นชื่อที่มอบให้กับจอมยุทธ์อัจฉริยะที่มีความแข็งแกร่งและพรสวรรค์มากที่สุดในหมู่เด็กอายุ 18 ปี
นี่คือเกียรติยศสูงสุด!
แม้ว่าเธอจะมุ่งมั่นเพื่อชื่อนี้มาโดยตลอด แต่เมื่อเธอได้รับมันจริงๆ กงฉิงยังคงมีความรู้สึกเหลือเชื่อ
ผู้พิทักษ์ผู้ทรงพลังและลึกลับในด่านสุดท้ายที่แม้แต่ซิงจี้และเจี่ยฮ่าวหรานก็ยังพ่ายแพ้ภายในกระบวนท่าเดียว แต่เธอกลับได้รับการยอมรับจากผู้พิทักษ์และผ่านด่านสุดท้าย
ความสุขท่วมท้น เธอรู้สึกราวกับว่าฝันไปและทุกอย่างที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความจริงอย่างที่เธอคิด
ใบหน้าของเจี่ยฮ่าวหรานและซิงจี้เต็มไปด้วยอารมณ์ซับซ้อน พวกเขาทั้งผิดหวังและเสียใจอย่างสุดซึ้ง
พวกเขายอมรับว่าประเมินความยากในด่านสุดท้ายนี้ต่ำไป แต่ใครจะคิดได้ว่าผู้พิทักษ์คนนี้จะทรงพลังมากขนาดนี้?
มันทรงพลังจนเกือบจะอยู่ยงคงกระพันเปรียบเสมือนภูเขาที่ไม่อาจข้ามไปได้มันทำให้พวกเขารู้สึกสิ้นหวัง
ยิ่งไปกว่านั้นเขาดูเด็กมากทำให้รู้สึกธรรมดาและอ่อนแอ
ใครมันเป็นคนกำหนดด่านสุดท้ายขึ้น?
ประณามมัน!
และเกณฑ์ผ่านด่านสุดท้าย...
มันยังสับสนมากเช่นกัน
เมื่อมองกงฉิงที่ทั้งร่างสั่นเทาเพราะความตื่นเต้น พวกเขาทั้งสองก็งงงวย
เกณฑ์สำหรับการผ่านด่านสุดท้ายนี้คืออะไร?
อะไรคือกงฉิงได้รับการยอมรับจากผู้พิทักษ์?
พวกเขาคิดไม่ออก...
"ขอบคุณค่ะครู!" กงฉิงแสดงความกตัญญูต่อลู่เซิงอีกครั้ง รอยยิ้มแห่งความสุขปรากฏบนใบหน้าเล็กๆที่น่ารักของเธอ
"หนูตัดสินใจแล้ว ... "
กงฉิงพูดกับลู่เซิงอย่างเคร่งขรึม "ในเมื่อครูชอบเรียกหนูว่าพิคาชู ดังนั้นต่อไปนี้ชื่อเล่นของหนูคือพิคาชู...หนึ่งแสนโวลต์"
สายฟ้ากะพริบในฝ่ามือของกงฉิง เธอยิ้มและขยิบตาให้ลู่เซิง "หนูชอบชื่อนี้จัง"
ลู่เซิงหัวเราะเบาๆ "ฮิฮิถ้าเธอชอบก็ไม่เป็นไร (ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะโง่ไปหน่อย)"
ในขณะที่กงฉิงกำลังมีความสุขและซิงจี้กับเจี่ยฮ่าวหรานยังคงรู้สึกงงงวย
ชายร่างสูงสองคนในชุดทหารเดินออกมาจากโถงทางเดินข้างๆ
"พอได้แล้ว ลู่เซิงจากจังหวัดตงหนิง" เจ้าหน้าที่มองลู่เซิงด้วยสายตาซับซ้อนและหมดหนทาง
"เจ้าหน้าที่อาวุโสให้เธอเล่นพอแล้วถึงเวลากลับไปเตรียมตัวเข้าพิธีมอบตำแหน่งนายพลดาวรุ่งและการคัดเลือกนี้ก็จะจบลง"
"ครับ" ลู่เซิงพยักหน้า
เขาได้รู้จากคำพูดของเจ้าหน้าที่มาก่อนแล้ว
เจ้าหน้าที่อาวุโสในประเทศมังกรเฉพาะผู้ที่มียศนายพลขึ้นไปเท่านั้นถึงจะสามารถเรียกว่าเจ้าหน้าที่อาวุโสได้และเพื่อให้ได้ยศนายพลอย่างน้อยต้องเป็นปรมาจารย์ระดับ 7
เมื่อปรมาจารย์พูด เกมของเขาก็จบลงแล้ว
หลังจากคิดเช่นนี้ ลู่เซิงจึงตบไหล่กงฉิงและให้กำลังใจเธอ "ฉันไปก่อนนะพิคาชู สู้ต่อไปล่ะฉันคาดหวังกับเธอมาก"
พูดจบลู่เซิงก็เดินตามเจ้าหน้าที่ออกไปทางประตูโถงทางเดินข้างๆ
สำหรับเจ้าหน้าที่ที่เหลือพวกเขามองกงฉิงและอีกสองคนด้วยความสงสาร
ในขณะนี้กงฉิงสับสนอย่างสมบูรณ์และลางสังหรณ์แย่ๆก็เกิดขึ้นในใจของเธอ
"ครูคนนั้นเป็นผู้พิทักษ์ด่านสุดท้ายไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงให้เขาไปรับตำแหน่งนายพลดาวรุ่ง ไม่ใช่ฉันที่ผ่านการคัดเลือกนายพลดาวรุ่งเหรอ?"
"ความจริงแล้ว"
เจ้าหน้าที่มองพวกเขาทั้งสามคนอย่างเห็นใจและพูดว่า "คนที่เพิ่งออกไปเขาเป็นผู้สมัครในการคัดเลือกครั้งนี้เหมือนพวกเธอ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือเขามาถึงที่นี่ 20 นาทีก่อนที่พวกเธอจะมาถึงและเขาไม่ใช่ผู้พิทักษ์ในด่านสุดท้าย แต่เป็นสัตว์ต่างดาวตรงนั้น...ที่ถูกตอกเข้ากำแพง"
เจ้าหน้าที่ชี้ไปยังทิศทางนึง กงฉิงและคนอื่นๆ มองตามไป พวกเขาเห็นหุ่นจำลองวานรปีศาจตาทองซึ่งถูกตอกไว้กับกำแพง
"ความจริงมันเป็นสิ่งมีชีวิตไม่ใช่หุ่นจำลองและความแข็งแกร่งของมันอยู่ที่กึ่งระดับ 5 มันถูกจัดให้เป็นคู่ต่อสู้สำหรับเธอหลายคนที่มีความสามารถมาถึงด่านสุดท้ายได้ แต่ผู้ชายคนนั้นวิปริตเกินไป เขาเข้ามาและล้มวานรปีศาจตาทองเพียงคนเดียว หลังจากนั้นเขาก็แสร้งเป็นผู้พิทักษ์ในด่านสุดท้ายและหลอกพวกเธอทุกคน"
เจ้าหน้าที่ดูเหมือนจะเป็นคนช่างพูดและเขาก็พูดพล่ามไม่หยุด
กงฉิงและคนอื่นๆ ไม่สามารถฟังสิ่งที่เขาพูดได้ทั้งหมด แต่พวกเขาจำสิ่งหนึ่งที่เขาพูดก่อนหน้านี้ได้
ผู้ชายคนนั้นเป็นผู้สมัครในการคัดเลือกครั้งนี้เหมือนพวกเธอ...
ผู้สมัครในการคัดเลือกครั้งนี้...
ผู้สมัคร...
สีหน้าของกงฉิงที่กำลังหมกมุ่นอยู่กับความสุขแข็งทื่อและยืนนิ่งราวกับกลายเป็นรูปปั้นหิน
"ขอบคุณค่ะครู! ขอบคุณที่ครูให้หนูผ่าน..."
"ต่อไปนี้ชื่อเล่นของหนูคือพิคาชูหนึ่งแสนโวลต์..."
"หนูชอบชื่อนี้จัง... "
เสียงนับไม่ถ้วนที่เป็นของตัวเองสะท้อนในใจของกงฉิง
เสียงนี้เปรียบเสมือนอีกาพันตัวบินวนอยู่หน้ากงฉิงและกรีดร้องใส่เธอ
โง่! โง่! โง่!
แกมันโง่!
...
ซิงจี้และเจี่ยฮ่าวหรานตกตะลึง
ดวงตาของพวกเขาจ้องมองร่างใหญ่ที่ตายแล้วของวานรปีศาจตาทองโดยไม่ขยับเขยื้อน
คนนั้นไม่ใช่ผู้พิทักษ์ แต่เป็นผู้สมัครคัดเลือกเหมือนกับพวกเขา
เขามาถึงก่อน 20 นาทีและจากนั้นก็ล้มลาสบอสที่ต้องการให้ทุกคนต่อสู้ร่วมกัน
เมื่อนึกย้อนกลับไปถึงวิธีที่ลู่เซิงล้มพวกเขาอย่างง่ายดายและจับอาวุธจิตระดับเหล็กชั้นยอด 27 ชิ้นด้วยมือเปล่า...
ทั้งสองคนกำลังจะเป็นบ้า!
พวกเขามีความภูมิใจของตัวเองในฐานะอัจฉริยะสูงสุดในหมู่เด็กอายุ 18 ปีของภูมิภาคตะวันออก แต่เมื่อเทียบกับลู่เซิง...
พวกเขากลายเป็นขยะทันที
พวกเขาสงสัยตัวเองอย่างลึกซึ้งและไม่สามารถคิดอะไรต่อไปได้
แต่เมื่อพวกเขามองไปที่กงฉิง พวกเขารู้สึกสบายใจขึ้นด้วยเหตุผลบางอย่าง
อย่างน้อยพวกเขาก็ยังโชคดีกว่ากงฉิง
กงฉิงถูกลู่เซิงหลอกราวกับคนโง่และคิดว่าตัวเองเป็นนายพลดาวรุ่งจริงๆด้วยความสุขเปี่ยมล้น
เมื่อมองกงฉิงซึ่งกำลังมึนงง ทั้งสองรู้สึกเห็นใจและสงสารอย่างแท้จริง
วอนสวรรรค์อย่ามีพิคาชู
อาเมน...
...
ในห้องประชุม เจ้าหน้าที่หลายคนที่กำลังมองหน้าจออยู่อดไม่ได้ที่จะกระตุกปากเล็กน้อย
พวกเขาไม่รู้ว่าจะใช้คำพูดใดแสดงความรู้สึกในตอนนี้จริงๆ
ลู่เซิงจากจังหวัดตงหนิง นายเจ๋งมาก
แสร้งเป็นผู้พิทักษ์ด่านโอเคไม่เป็นไร แต่การบอกกงฉิงอย่างจริงจังว่าเธอผ่านการคัดเลือกและได้เป็นนายพลดาวรุ่งคืออะไร?
เขาทำให้เธอโค้งคำนับและขอบคุณด้วยซ้ำและเขายังให้ชื่อเล่นแปลกๆกับเธอ
พิคาชู?
บ้าอะไร!
เขาคิดได้จริงๆ
ทุกคนไว้อาลัยให้กงฉิงเป็นเวลา 3 วินาทีแม้แต่พลตรีหยูเฟยอี้ก็ไม่สามารถทนดูได้อีกต่อไปและสั่งเจ้าหน้าที่หนุ่มข้างๆ "ให้สาวน้อยคนนี้จากจังหวัดตงเจ๋อเข้าสระเลือดต่างดาว เฮ้อ~"
หยูเฟยอี้ส่ายหัวและถอนหายใจ
"ครับท่าน" เจ้าหน้าที่หนุ่มตอบกลับ
"ขอบคุณครับท่านเจ้าหน้าที่อาวุโส"
หัวหน้าผู้สอนของจังหวัดตงเจ๋อยืนขึ้นจากที่นั่งของเขาด้วยน้ำตาไหลพรากเต็มหน้าและแสดงความขอบคุณต่อหยูเฟยอี้
มีเพียง 3 อันดับแรกเท่านั้นที่มีสิทธิ์เข้าสระเลือดต่างดาวและลู่เซิงเป็นที่หนึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย
ซิงจี้เป็นที่สองแน่นอน
แต่สำหรับที่สาม เจี่ยฮ่าวหรานและกงฉิงต่อสู้กัน กงฉิงอาจจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้
ท้ายที่สุดเจี่ยฮ่าวหรานเป็นผู้ใช้พลังจิตและพรสวรรค์ของเขานั้นหายากและแข็งแกร่งกว่าพรสวรรค์ธาตุ
ตอนนี้ด้วยคำพูดของหยูเฟยอี้ เขาอนุญาตให้กงฉิงมีสิทธิ์เข้าสระเลือดต่างดาว
หัวหน้าผู้สอนของจังหวัดตงเจ๋อจะไม่ขอบคุณได้อย่างไร?
........
หัวหน้าผู้สอนมองกงฉิงซึ่งยืนนิ่งอยู่กับที่บนหน้าจอและรู้สึกกังวล ในท้ายที่สุดเขาทำได้แค่พูดกับตัวเองอย่างเงียบๆ 'กงฉิงความพยายามของเธอไม่ได้ไร้ค่า สู้ต่อไป! '
ด้วยการยืนยันตำแหน่งนายพลดาวรุ่งและสามที่ในสระเลือดต่างดาว การคัดเลือกอัจฉริยะสูงสุดในภูมิภาคตะวันออกทั้งหมดได้จบลงอย่างเป็นทางการ
"ยุติการคัดเลือกและนำตัวแทนอัจฉริยะทั้งหมดออกมา คำนวณการจัดอันดับตามความคืบหน้าและความสามารถในปัจจุบัน"
"ครับท่าน"
"ทำความเคารพท่านเจ้าหน้าที่อาวุโส"
เจ้าหน้าที่ทุกคนยืนขึ้นและกล่าวคำอำลากับหยูเฟยอี้อย่างพร้อมเพรียงกัน
.
.
.
.
ต่อไปอัพจาก 1 เป็น 2 ตอนต่อวัน
