บทที่ 182 – แหกคุกได้สำเร็จ
ผมหันไปตำหนิเขาอย่างจริงจัง “ระวังปากของเจ้าเอาไว้บ้าง! อาจารย์เจิ้นเป็นผู้ที่ข้าให้ความเคารพอย่างสูงยิ่ง ความสามารถของผู้อาวุโสระดับนั้น ยังไม่ถึงคราวของเจ้าที่จะกล่าววิจารณ์ออกมาได้” นักเวทย์คนนั้นรีบยิ้มอย่างเสียใจออกมา ก่อนจะขอโทษ “ใช่แล้ว ใช่แล้ว! เป็นข้าที่กล่าวผิดไปแล้ว ขอให้ท่านหัวหน้าให้อภั...
