บทที่ 165 – เดินทางไปหุบเขามังกรต่อ
ชายร่างเล็กคนนั้นพยักหน้าอย่างไม่หยุด “ข้าไม่กล้าทำอย่างนี้อีกแล้วล่ะ ไม่ทำแล้วแน่นอน ข้าขอขอบคุณที่ท่านอภัยให้แก่ข้าจริง ๆ” ผมโบกมือให้เขา “พอได้แล้ว! เจ้าไปได้แล้ว ตอนออกไปก็ระวังตัวด้วย อย่าให้คนของผู้คุมเมืองเห็นเจ้าล่ะ” แต่เขากลับคุกเข่าลงตรงหน้าผมอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ก่อนจะกล่าวออกมาด้วยความเท...
