ตอนที่ 446 ชะตากรรมของก้อนหิน (ฟรี)

ตอนที่ 446 ชะตากรรมของก้อนหิน

“….”

ซู่จือ ตกตะลึง “...”

ภายในป่าสีเขียวมรกตที่เงียบสงบ บรรยากาศงดงามราวกับแดนสวรรค์ บรรยากาศเป็นไปอย่างเคร่งเครียด ขณะที่เขากำลังจะปลอบประโลมอารมณ์ของแคโรไลน์ ใครจะไปรู้ว่าเพื่อนบางคนจะทำลายมันในทันทีทันใด เขาซ่อนตัวอยู่ในเงามืดและระเบิดด้วยประโยค “พวกคุณอยากจะใส่ฉันไหม…”

บรรยากาศเย็นลงทันที ทำให้เกิดความเงียบสนิท

เขาเป็นเพียงคนบ้าจริงๆ

“ทะลึ่ง เจ้ากล้าดีอย่างไรที่พูดเช่นนี้! คุณกำลังดูหมิ่นเทพเจ้าโบราณ!”

แคโรไลน์เข้าใจความหมายเบื้องหลังคำพูดขออีกฝ่ายในทันที และแววตาของเธอก็ฉายแววแห่งความโกรธ

บูม!

แสงศักดิ์สิทธิ์สีแดงเข้มล้อมรอบปลาบอลลูน

ปลาบอลลูนถูกส่งบินทันทีด้วยสีหน้าตกตะลึง เขาพยายามอย่างเต็มที่แล้วที่จะแสดงว่าเขามีประโยชน์ต่อพวกเขา แต่เขาก็ยังถูกฆ่าตายเพราะขารู้เรื่อมากเกินไป มันเป็นโลกที่โหดร้ายจริง ๆ ที่ซึ่งผู้คนปฏิบัติต่อชีวิตมนุษย์เหมือนต้นหญ้า …

ฉันพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาชีวิตรอด!

อันที่จริง เขาพร้อมที่จะถูกทำให้ขายหน้าแล้ว…

“ปัง ปัง ปัง ปัง!”

ปลาบอลลูนกระแทกต้นไม้จำนวนนับไม่ถ้วนและไถร่องขนาดใหญ่ในพื้นดิน

‘ผู้ชายคนนี้ ฉันคิดมาตลอดว่าเขาค่อนข้างซื่อตรงและหลบซ่อนเก่ง ทำไมจู่ๆ เขาถึงพูดแบบนี้ เขาอยากตายเหรอ?’ ซู่จือ มองดูด้วยสายตาที่อธิบายไม่ได้ สมองของอีกฝ่ายผิดปกติหรือยังไง ตอนนี้เขากำลังคิดอะไรอยู่?

ด้วยการให้ผู้เล่นเหล่านี้เข้าสู่โลกของแซนด์บ็อกซ์ พวกเขาจะสามารถสร้างปัญหาได้เสมอ จนถึงจุดที่พวกเขาสามารถทำให้โลกทั้งใบยุ่งเหยิง

"ฉันขอโทษ" แคโรไลน์สูดหายใจเข้าลึกๆ

เห็นได้ชัดว่าใบหน้าของเธอแดงเพราะเธอไม่คาดคิดว่าจะมีคนพูดเรื่องนี้ออกมา

“นี่คือบรรพบุรุษของวัสดุพิเศษที่ชาวอิชทาร์ใช้.. คิดว่าคงมีการเข้าใจผิด แต่ คิดว่า…เขาไม่ได้มีเจตนาร้ายอะไร”

ซู่จือ ส่ายหัวแสดงว่าเขาเข้าใจดี

เขาแค่คิดว่าปลาบอลลูนโชคดีที่ไม่ตาย

ถ้าไม่ใช่เพราะตู้เสวี่ย แคโรไลน์คงฆ่ามันตายไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วนหลังจากได้เห็นปลาบอลลูนตัวนี้ ด้วยความว่องไวและอารมณ์ที่เด็ดขาดของเธอในอดีต มันคงทำให้เธอไม่พอใจด้วยวิธีนี้ไม่มากก็น้อย เธอมีความรู้สึกพิเศษบางอย่างสำหรับตู้เสวี่ย และกลุ่มที่เหลือรอด เธอยังสามารถเห็นความพิเศษของปลาบอลลูนตัวนี้ มันไม่ได้อยู่ในวิถีแห่งโชคชะตาและเป็นตัวแปรเดียวในโลกนี้ ดังนั้นเธอจึงไม่ไร้ความปรานีเกินไป

พรึ่บ!

ในระยะไกล ปลาบอลลูนที่ถูกส่งบินกลิ้งไปมาบนพื้นอย่างบ้าคลั่ง พ่นเลือดออกมาคำใหญ่ สติมันพร่ามัวและรู้สึกวิงเวียน เมื่อมันรู้ว่ามันไม่ได้ถูกตีจนตาย มันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกโชคดีที่มันรอดจากภัยพิบัติมาได้ ‘ตามที่คาดไว้ ฉันยังคงซื่อตรงเกินไป ตามที่คาดไว้ ฉันยังไม่ใช่อัมเบรลลา คอร์ปอเรชันที่แท้จริง ฉันยังไม่เก่งพอ’

อย่างไรก็ตาม สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินเสียงเมื่อเขากระเด็นตัวไป

“วัสดุพิเศษของชาวอิชทาร์ … หมายความว่าอย่างไร? เขารู้เกี่ยวกับประวัติอันมืดมนของฉัน เทพเจ้าองค์นี้เป็นเทพเจ้าของชาวอิชทาร์หรือเปล่า”

มีความจริงที่ซ่อนอยู่?

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นว่าเขายังไม่ตาย เขายังคงแอบกลับไป เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและถูกสอนบทเรียนเท่านั้น เขาไม่ได้ถูกฆ่า ซึ่งพิสูจน์ได้ว่าเทพทั้งสองไม่ได้มีเจตนาที่จะฆ่าเขา

ท้ายที่สุด ถ้ามันเกี่ยวข้องกับชาวอิชทาร์จริง ๆ อีกฝ่ายจะไม่ฆ่าเขาด้วยความเคารพต่อตู้เสวี่ย เขาอาจขอความช่วยเหลือจากอีกฝ่ายได้ด้วยซ้ำ

เขาไม่สนหรอกว่าเราอาจจะตายถ้ารู้มากเกินไป แต่ตอนนี้เขาต้องทำแม้ว่ามันจะหมายถึงการเสี่ยงชีวิตก็ตาม! นี่เป็นเพราะเขาอาจได้รับความช่วยเหลือจากสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลัง

เซี่ยหนี่หมิง เงยหน้าขึ้นและมองเข้าไปในระยะไกล

“การต่อสู้นั้นยากมาก ตู้เสวี่ย ยังคงซ่อนตัวและรออยู่ ระเบิดการโจมตีในครั้งเดียว … อย่างไรก็ตาม ฉันเกรงว่าจักรพรรดิแห่งความสุขได้สังเกตเห็นการมีอยู่ของตู้เสวี่ยแล้ว เพราะไม่ว่าตู้เสวี่ยจะพยายามซ่อนเร้นเพียงใด เธอก็ไม่สามารถซ่อนจากอนาคตที่ถูกคาดการณ์ไว้แล้ว…”

บูม!

ท้องฟ้าเปลี่ยนสีและพายุพลังงานก็สลายไป

และเขาเป็นเพียงจักรพรรดิสวรรค์ … เขาไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากส่งภาพหน้าจอต่อสาธารณะเพื่อให้ชาวเน็ตข้างนอกสามารถพูดคุยและคิดหาวิธีที่จะได้ผลต่อไป

ถึงตอนนี้โลกภายนอกคงจะบ้าไปแล้วใช่ไหม?

แนวคิด ‘สิทธิ์’…

ชุดเกราะจักรกลที่มีขนาดเป็นสามเท่าของเทพเจ้าแห่งการสร้าง …

เทพเจ้าโบราณอีกองค์หนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้น ...

เขามองไปในระยะไกล ตอนนี้เขาทำได้เพียงเสี่ยงโชคที่นี่และคิดหาวิธีที่จะชนะ ท้ายที่สุด เราไม่สามารถแพ้และเดิมพันชะตากรรมของตู้เสวี่ย เผ่าใหญ่ทั้งสาม และทั้งโลกได้

เขาบินเข้ามาหาอย่างเงียบๆ

ฮูลา!

เทพเจ้าโบราณสององค์จากยุคอันไกลโพ้นกำลังสนทนากันเกี่ยวกับเต๋าบนหินสีขาว พวกเขาถือถ้วยพอร์ซเลนสีขาวสองใบที่เต็มไปด้วยของเหลวสีขาว พวกเขาดื่มกันอย่างหรูหราและคลาสสิก ให้ความรู้สึกลึกลับอย่างยิ่ง

ลมพัดและใบไม้ร่วงหล่นปกคลุมภูเขาและต้นไม้เขียวขจี เหล่าทวยเทพกำลังต่อสู้กันในระยะไกล และเผ่าพันธุ์ทั้งสามก็ปิดล้อมจักรพรรดิแห่งความสุข มันเหมือนชั่วพริบตาของดอกไม้ไฟอันงดงาม ส่งเสียงเชียร์การกลับมาพบกันอีกครั้งของเทพเจ้าโบราณทั้งสอง

ในขณะนี้พวกเขากำลังสื่อสารกันและมีความเข้าใจโดยปริยายระหว่างทั้งสองซึ่งเขาไม่สามารถทนได้

ภาพหน้าจอ

ภาพหน้าจอ

“สองคนนี้ดื่มสมบัติสวรรค์แบบไหนกัน? หินย้อย 10,000 ปี? น้ำพุจิตวิญญาณพันปี? ไวน์แห่งชีวิตนิรันดร์?” เมื่อเซี่ยหนี่หมิง เห็นฉากนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะลองคิดดูอย่างลับๆ

“ฉันไม่เคยควบคุมชะตากรรมของใคร และชะตากรรมของคุณก็เหมือนกัน”

เสียงของพระเจ้าโบราณสงบและชัดเจน

“โชคชะตาคืออะไร” เสียงไร้ตัวตนเอ่ยถาม

คำถามนี้ทำให้เขาหนักใจ เธอเป็นคนตรงไปตรงมามาโดยตลอด และตอนนี้เธอก็ยังเป็นเช่นนั้น

“คุณกำลังถามว่าโชคชะตาคืออะไร” ซู่จือ หยิบหินสีขาวก้อนเล็กขึ้นมา ยกมือขึ้นแล้วโยนมันลงบนพื้นในระยะไกล หินก้อนเล็กกลิ้งไปมาบนพื้นสองสามครั้งในลักษณะคดเคี้ยวก่อนจะหยุดลงในที่สุด

“คุณเข้าใจไหมว่า หินนี้คือโชคชะตา”

ซู่จือ พูดด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้ คุณเห็นวิถีของมันไหม”

แคโรไลน์มองไปที่หิน

ด้วยความสามารถในการคำนวณของเธอ เธอสามารถคำนวณวิถีของหิน จุดลงสู่พื้น แรง การกลิ้ง และการหยุดสุดท้ายได้อย่างชัดเจนตั้งแต่วินาทีที่มันถูกขว้าง

ในสายตาของเธอ อนาคตของหินถูกกำหนดไว้แล้ว

หินคือชีวิต เกิดเพราะถูกขว้าง ตาเมื่ออยู่นิ่ง ช่วงเวลาการระหว่างชีวิตและความตายคือโชคชะตา การกลิ้ง การกระแทก การบด หรือถูกลับคม ล้วนเป็นการเปลี่ยนแปลงนับพันครั้งในชีวิต…

แต่การเปลี่ยนแปลงนี้สามารถคำนวณได้

แคโรไลน์ถอนหายใจขณะที่เธอมองไปที่หิน เธอควบคุมชะตากรรมของหิน และหินก็เป็นทาสของโชคชะตาด้วย หินก็เหมือนเธอ

ซู่จือ ยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า "ใช่ คุณได้คำนวณชะตากรรมของหินแล้ว แต่ชะตากรรมที่คุณได้คำนวณไว้แล้วในเวลานี้ เป็นทางเลือกในอนาคตที่คุณบังคับให้มันเป็นไปตามชะตากรรมของมันรึเปล่า หรือเป็นทางเลือกที่หินจะเลือกในอนาคต? แต่คุณเป็นคนเดียวที่สังเกตมัน?”

คำถามนี้ … แคโรไลน์ตกใจในตอนแรก

เขาเฝ้ามองและสังเกตชะตากรรมของหินเท่านั้น …

เธอเริ่มคิดอย่างจริงจัง การแสดงออกของเธอค่อยๆเปลี่ยนไป ดวงตาของเธอเป็นประกายราวกับมีสายฟ้าฟาดลงมา ความอึดอัดที่เธอรู้สึกในใจก็เหือดหายไป

เธอเป็นคนเลือกเองจริงๆ ที่จะเป็นอย่างที่เธอเป็นอยู่ทุกวันนี้

เช่นเดียวกับหินแห่งโชคชะตานี้ มันไม่เคยขัดต่อเจตจำนงหรือถูกบงการอย่างรุนแรง มันได้รับกุญแจเพื่อเปิดประตูแห่งโชคชะตาเท่านั้น

แม้ว่าเธอจะต้องถอยหลัง 10,000 ก้าวและบอกว่าเธอถูกโชคชะตานำทางมาจนถึงทุกวันนี้ ตอนนี้เธอได้ก้าวข้ามโชคชะตาและยืนเคียงข้างกับเทพเจ้าโบราณ เธอกลายเป็นอีกตัวตนหนึ่งที่ไม่สามารถคำนวณได้ กระโดดออกมาจากวัฏจักรของโลก

ซู่จือ พูดต่อไปและมองไปที่เธอ “คุณควรแยกแยะระหว่างเหตุและผลได้ ไม่มีใครบงการคุณ เป็นทางเลือกและการตัดสินใจของคุณที่นำไปสู่การหักล้างชะตากรรมของคุณตามบุคลิกของคุณ ... ถ้าฉันเป็นชะตากรรมหนึ่ง คุณไม่ใช่ทาสของฉันอีกต่อไป คุณมีอิสระ คุณคืออีกหนึ่งชะตากรรม ของอารยธรรม”

'ฉันได้กลายเป็นชะตากรรมของอารยธรรม?'

แคโรไลน์รู้สึกสะเทือนใจกับคำพูดของเขา แม้ว่าเสียงของเขาจะไม่ดัง แต่ก็เหมือนเสียงฟ้าร้องที่ระเบิดในใจเธอ!

เธอรู้สึกอบอุ่นในใจ เธอยืนขึ้นด้วยความเคารพและโค้งคำนับอย่างสุดซึ้ง “ขอบคุณที่เป็นห่วงความรู้สึกของฉันและอธิบายให้ฉันฟัง”

ซู่จือ ยืนขึ้นเช่นกันและยิ้ม “เราทุกคนอยู่อย่างโดดเดี่ยวเพราะเราพึ่งพากันได้เท่านั้น ผู้ดูแลสุสานของสองอารยธรรม”

ซู่จือ ยังคงรู้ว่าเธอต้องการอะไร เช่นเดียวกับ เมดูซ่า และ ตี่ฉี ที่เคยทำในอดีต

“บางทีนี่อาจเป็นความลึกลับของผู้บันทึกประวัติศาสตร์ เป็นเพราะเขายืนอยู่ในมุมสูงพอที่จะได้มองเห็นคนตัวเล็กในขวดเหล่านี้” สำหรับเขา เขาเห็นการเดินทาง การเติบโตทั้งหมดของพวกเขาจากนอกขวดทีละก้าวจนถึงวันนี้

สำหรับแคโรไลน์เธอมองเห็นไม่ชัดเจนหรือไม่?

ด้วยความเฉลียวฉลาดของเธอ เธอต้องเห็นมันอย่างชัดเจน

แล้วทำไมเธอถึงยังสูญเสียหัวใจเต๋าอยู่ล่ะ? ไม่รู้จะทำอย่างไรเมื่อทรุดตัวลง?

ท้ายที่สุดแล้วมนุษย์ไม่ได้มีตรรกะที่แน่นอน การมองเห็นได้อย่างชัดเจนไม่ได้หมายความว่าจะยอมรับได้ ไม่ต้องพูดถึงชาวอิชทาร์ที่มีอารมณ์รุนแรงและเลือดร้อน ในเวลานี้ เธอยังคงต้องการใครสักคนที่จะยืนเคียงข้างเธอ และแนะนำเธอเหมือนในอดีต

“ขอบคุณ” เธอกล่าว

เธอหายใจเข้าลึก ๆ และสีหน้าของเธอก็ค่อย ๆ มุ่งมั่น

ต่อหน้าเทพเจ้าโบราณเธออ่อนแอเหมือนมด เธออาจถูกบดขยี้ได้ง่าย แต่เธอได้รับการดูแลอย่างดี

เทพเจ้าโบราณเป็นผู้นำทางนำเธอมาจนถึงทุกวันนี้ เธอกลายเป็นอิสระและกลายเป็นชะตากรรมของอารยธรรมในโลกคู่ขนานนี้

ในความเป็นจริงแล้ว พวกเขาสองคนมีตัวตนที่ไม่เหมือนใครในโลกนี้อยู่แล้ว ไม่มีคนประเภทเดียวกับพวกเขา พวกเขาโดดเดี่ยวและอ้างว้าง ในฐานะผู้ดูแลสุสานแห่งอารยธรรม พวกเขาทำได้เพียงช่วยเหลือซึ่งกันและกันและเดินเคียงข้างกัน

ความจริงแล้ว หุ่นยนต์ที่สร้างจากซากศพของเทพเจ้าระดับเก้านั้นน่ากลัวอย่างแท้จริง มันเป็นอาณาจักรที่เหนือกว่าเทพเจ้า และไม่มีใครรู้ว่ามันน่าสะพรึงกลัวเพียงใด

อย่างไรก็ตาม ในอนาคต เธอยังต้องทำงานอย่างหนักเพื่อทะลวงผ่านไปยังระดับเก้า … เป็นเหมือนเทพเจ้าโบราณองค์นี้ กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ท้าทายสวรรค์ สังหารสิ่งมีชีวิตระดับ 9 ซึ่งมีอายุขัยนับหมื่น ปีและเปลี่ยนเป็นอาวุธได้

เธอมีความทะเยอทะยานอยู่เสมอ! หลังจากได้เห็นภาพที่น่าสะพรึงกลัวแล้ว ความทะเยอทะยานของเธอก็เพิ่มมากขึ้น

หวือ

ด้วยการโบกมือของเธอ หินก้อนนั้นก็หายไปในอากาศ

ซู่จือ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะในขณะที่เขามองดูการเคลื่อนไหวเล็กๆ น้อยๆ ของ แคโรไลน์

ผู้หญิงคนนี้มีนิสัยเหมือนเดิมจริงๆ ก่อนหน้านี้เธอกำลังสะสมแก้วชานม และตอนนี้เธอกำลังสะสมหิน

“ฉันจะเก็บไว้เป็นที่ระลึก”

แคโรไลน์ยังสังเกตเห็นการจ้องมองของเขาและรู้สึกอายเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเธอยังคงหนังหนาและหัวเราะในทันใด “คุณยังจำถ้วยในตอนนั้นได้หรือไม่? ตอนนี้ใโลกของฉัน ตามการจำลองที่สมบูรณ์แบบในระดับโมเลกุล ดินแดนลาวาโบราณนั้นรู้จักกันในชื่อจอกศักดิ์สิทธิ์ และสงครามอันน่าสะพรึงกลัวได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว”

“จอกศักดิ์สิทธิ์? คุณให้พลังงานแก่มัน?” ซู่จือ ตกตะลึงและอดไม่ได้ที่จะถามอย่างอยากรู้อยากเห็น“”แล้วหินก้อนนี้…”

“มันมีความหมายลึกซึ้งมาก” แคโรไลน์คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “อืม เรียกมันว่าหินแห่งโชคชะตาเถอะ เป็นชื่อที่คุณตั้งให้ มันเป็นความทรงจำเพราะมันเปิดประตูสู่ชะตากรรมของฉันด้วย … มันมีความสามารถในการแทรกแซงโชคชะตาและเส้นโลก ผู้ที่ครอบครองมันเปรียบเสมือนเทพเจ้าสามเสาหลัก ควบคุมโชคชะตาและเปิดประตูแห่งโชคชะตา … คุณคิดอย่างไรกับแนวคิดนี้”

“คุณจะทำอะไรก็ได้ในโลกของคุณจริงๆ”

ความสนใจของซู่จือ พลุ่งพล่านในทันที และหัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น สิ่งนี้น่าสนใจมาก ดูเหมือนว่าในขณะที่แคโรไลน์หลับ มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นในโลกของเธอเอง

“ถ้ามีเวลาฉันจะพาไปดู”

ด้วยรอยยิ้ม แคโรไลน์ยังคงคุยกับซู่จือตามปกติ ทันใดนั้น เธอถาม “ว่าแต่ คุณคิดว่ายุคนี้จะเป็นอย่างไร”

เธอมองดูการเข่นฆ่าและการต่อสู้บนท้องฟ้าราวกับว่าเธอเป็นผู้ชม ท้ายที่สุดแล้ว การต่อสู้แห่งโชคชะตาในวันนี้จะเป็นตัวกำหนดทิศทางของอารยธรรมในยุคนี้ และอิทธิพลของอารยธรรมนั้นจะกว้างไกล

ครั้งนี้หนังศีรษะของเซี่ยหนี่หมิง รู้สึกมึนงงจริงๆ!

โลกของฉัน?

ดินแดนลาวาโบราณอีกแห่งที่คล้ายกัน?

ฉันจะพาคุณไปที่นั่นเมื่อฉันว่าง!

โลกนี้มีการปรากฏของ ‘สิทธิ์’ ในทางเลือกของโลกคู่ขนานหลายแห่ง และการดำรงอยู่ทั้งสองนี้ดูเหมือนจะเป็นผู้ปกครองของโลกคู่ขนานของพวกเขาเอง?

พวกเขาลงมายังโลกคู่ขนานนี้เพื่อสังเกตการพัฒนาของดินแดนลาวาโบราณในโลกคู่ขนานนี้งั้นเหรอ?

เขามีความคิดบ้าคลั่งมากมาย

ซู่จือ มองขึ้นไปบนท้องฟ้าซึ่งเปลวไฟที่น่าสะพรึงกลัวกำลังแพร่กระจาย “จักรพรรดิแห่งความสุขยังคงมีความได้เปรียบอย่างท่วมท้นและมีโอกาสชนะ ท้ายที่สุดความแข็งแกร่งของเขาได้บดขยี้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดแล้ว ต่อให้ฝืนแค่ไหนก็ไม่มีวันชนะ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมการเปลี่ยนโชคชะตาจึงเป็นเรื่องยาก แต่แม้ว่าฉันจะปิดกั้นโชคชะตา … ชะตากรรมของพวกเขาเป็นผู้เลือกเอง เราก็ไม่สามารถแทรกแซงได้”

“จะไม่แทรกแซงเหรอ?”

แคโรไลน์พึมพำกับตัวเองครู่หนึ่ง เธอมองไปที่ปลาบอลลูนที่ซ่อนตัวอยู่ด้านข้างและไม่สนใจมัน เธอพยักหน้าอย่างจริงจังและพูดว่า “ฉันเข้าใจแล้ว เพียงแต่ต้องเฝ้ามองในแต่ละยุคสมัย”

ซู่จือ ไม่สามารถปฏิเสธได้

แคโรไลน์อดไม่ได้ที่จะถาม “ผู้คนมากมายจะตายในสงครามครั้งนี้ คนเก่งบางคนตายไปแล้ว ฉันสามารถนำพวกเขาไปสู่โลกคู้ขนานของฉันได้ไหม? ดินแดนโบราณแห่งลาวา”

ซู่จือ ตกตะลึง ไม่กี่วินาที เขามองเธอและพูดว่า “แน่นอน คุณทำได้ … อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะรวมเข้ากับโลกของคุณได้อย่างไร”

แคโรไลน์คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบอย่างจริงจังว่า "เกิดใหม่ในโลกของชาวไอโซดาร์พร้อมกับความทรงจำ พวกเขาอาจกลายเป็นเด็กในเมือง ไปโรงเรียน หรือกลับมาเกิดในสัตว์วิเศษต่างๆ เช่น มังกรยักษ์ ไฮดรา … ท้ายที่สุดแล้ว พวกมันล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีพรสวรรค์อันทรงพลัง ซึ่งเทียบเท่ากับรวมเข้ากับโลกของเรา เพื่อเสริมสร้างมัน อย่างไรก็ตาม เราควรจะเรียกสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นที่เกิดใหม่ในโลกพร้อมกับความทรงจำของพวกเขาว่าอะไรดี?”

ในฐานะเทพเจ้าแห่งการสร้าง การตั้งชื่อยังเป็นปัญหาที่ยาก แคโรไลน์เป็นหนึ่งในผู้ที่มีปัญหาในการตั้งชื่อสิ่งต่างๆ

“มันเรียกว่าผู้อพยพ”

ซู่จือหัวเราะ

“ผู้อพยพ? ชื่อดี!” ดวงตาของแคโรไลน์เป็นประกายทันที เธออดไม่ได้ที่จะจัดระเบียบความคิดราวกับว่าเธอกำลังคุยกับเพื่อนสนิทเกี่ยวกับอนาคตของเธอ

“มันเป็นโลกคู่ขนาน สภาพแวดล้อมของแผ่นดินเหมือนกัน ดังนั้นมันจะคุ้นเคย … ในอนาคต จำนวนโลกคู่ขนานจะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โลกปัจจุบันในดินแดนลาวาโบราณถือได้ว่าเป็นโลกหลัก!”

ดวงตาของเธอเปล่งประกายด้วยความทะเยอทะยานอันยิ่งใหญ่ และเธอยังต้องการสร้าง ‘สิทธิ์’ ด้วยซ้ำ

“ฟังดูดีไม่ใช่เหรอ” เธอถามด้วยรอยยิ้ม

“เป็นความคิดที่ดีทีเดียว”

ซู่จือ หัวเราะเช่นกัน แต่ลึกๆ แล้วเขารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดว่าความทะเยอทะยานของเธอจะบ้าคลั่งขนาดนี้ นักวิทยาศาสตร์ผู้คลั่งไคล้คนนี้เคยศึกษาเทคโนโลยีทางพันธุกรรมของมนุษย์มาก่อนและได้แตะต้องเขตต้องห้ามของพระเจ้า เธอจะทำแบบนี้อีกครั้ง...

อย่างไรก็ตาม เมื่อซู่จือเห็นว่าแคโรไลน์สงบลงแล้ว เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ท้ายที่สุด การดำรงอยู่สูงสุดของทุกโลกได้กระโดดออกจากยุคของพวกเขาเอง แต่ละคนล้วนเป็นสมบัติล้ำค่าสำหรับเขา พวกเขาเป็นแนวหน้าในการสำรวจและเปิดอาณาจักรและระบบบ่มเพาะใหม่ที่ไม่รู้จัก โดยธรรมชาติแล้ว ซู่จือไม่สามารถสูญเสียพวกเขาไปได้ … ยิ่งกว่านั้น จู่ๆ เขาก็รู้สึกว่ามันยากมากขึ้นเรื่อยๆ นี่มันไม่เกินจินตนาการไปหน่อยเหรอ?

แม้ว่าสิ่งนี้จะทำให้มุมมองโลกของดินแดนลาวาโบราณสมบูรณ์แบบ และมันจะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว มันก็ทำให้เกิดความเหนื่อยล้าทางจิตใจ!

เขาหวังว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก