ตอนที่แล้วตอนที่ 219 เงารัตติกาล
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 221 ฮาร์ชธันเดอร์

ตอนที่ 220 วิชาลับประจำตระกูล?


ตอนที่ 220 วิชาลับประจำตระกูล?

กำแพงหินโดนพังทลายลงไปอย่างง่ายดายพร้อมกับเซี่ยเฟยที่วิ่งหนีไปยังอีกถ้ำและอีกถ้ำเรื่อย ๆ และในที่สุดเขาก็พบว่าการพยายามหนีออกไปจากที่นี่ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลย เพราะถ้ำส่วนใหญ่ล้วนแล้วแต่เป็นทางตัน

อย่างไรก็ตามชายหนุ่มก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกเสียจากจะต้องหลบหนีไปเรื่อย ๆ โดยหวังว่ามันจะมีสักทางหนึ่งที่ทำให้เขาหนีไปต่อได้

ในความเป็นจริงถึงแม้ว่าเขาจะหนีออกไปจนถึงป่าแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป เพราะด้านนอกอาจจะมีนักฆ่าที่ซุกซ่อนอยู่อย่างมากมาย และมันยังมีวานรหน้าขาวซึ่งเป็นสัตว์เจ้าถิ่นประจำดาวดวงนี้อีกด้วย

ถ้ำด้านหน้ามีทางเดินที่แคบมากจนทำให้เขาไม่สามารถที่จะวิ่งผ่านได้ เซี่ยเฟยจึงบังคับให้เซเลสเชียลมูนบินไปทำลายกำแพงหินเพื่อเปิดเส้นทาง โดยไม่สนใจเลยว่าเสียงที่เกิดขึ้นนี้จะเป็นการระบุตำแหน่งของเขาหรือไม่

ถึงแม้การจู่โจมด้วยเซเลสเชียลมูนจะรุนแรงแต่การบังคับใบมีดทั้ง 18 เล่มจู่โจมอยู่เรื่อย ๆ ก็กินพลังจิตของเขาไปจำนวนมาก และถ้าหากว่าสถานการณ์ยังคงเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ช้าก็เร็วพลังจิตของเขาก็คงจะหมดลง

ในทันใดนั้นเองเซี่ยเฟยก็รู้สึกได้ถึงลมเย็นที่ปะทะจากด้านหลัง!

ชายหนุ่มพลิกตัวด้วยท่าทางที่น่าเหลือเชื่อพร้อมกับใช้เดือยกระดูกฟันออกไปทางด้านหลัง

เป้ง!

เสียงเหล็กปะทะกันพร้อมกับประกายไฟที่กระจัดกระจายไปทั่วทั้งบริเวณ

เซี่ยเฟยรู้สึกเจ็บแขนจนชาไปชั่วขณะและเขาก็รีบก้าวถอยหลังกลับไปเพื่อตั้งหลัก

เงารัตติกาลไม่เคยคิดเลยว่าปฏิกิริยาตอบสนองของชายหนุ่มจะรวดเร็วขนาดนี้ ถึงขนาดสามารถปัดป้องการลอบจู่โจมของเขาได้ ที่สำคัญคือเซี่ยเฟยได้ใช้ทั้งวิชาพรางจิตและวิชาเล่ห์สังหารในระหว่างการหลบหนีจนทำให้เงารัตติกาลรู้สึกตกตะลึง

“นายใช้วิชาพรางจิตกับวิชาเล่ห์สังหารได้ยังไง?” เงารัตติกาลตะโกนถามด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

เงารัตติกาลสงสัยมาตั้งนานแล้วว่าเซี่ยเฟยสามารถซ่อนตัวอยู่ภายในถ้ำโดยไม่ถูกพวกเขาค้นพบได้ยังไง ซึ่งหลังจากที่เขาได้ทำการตรวจสอบเป็นการส่วนตัว ในที่สุดเขาก็ยืนยันได้แล้วว่านี่คือวิชาพรางจิตของสำนักเงาสังหารจริง ๆ

ที่สำคัญคือเซี่ยเฟยสามารถเคลื่อนไหวได้ด้วยท่าทางที่น่าเหลือเชื่อ ซึ่งมันคือเทคนิคเล่ห์กายาที่เป็นส่วนหนึ่งในวิชาเล่ห์สังหารที่เป็นวิชาระดับสูงของสำนัก!

สำนักเงาสังหารมีกฎที่ตั้งไว้อย่างเข้มงวดว่ามันมีเฉพาะผู้ที่กตัญญูต่ออาจารย์และฝึกฝนมานานกว่า 30 ปีจึงจะมีโอกาสได้เรียนรู้วิชาพิเศษทั้งสองวิชานี้ได้

ขณะเดียวกันเซี่ยเฟยเป็นคนนอกที่เขาไม่เคยพบมาก่อนแต่เขากลับได้ใช้วิชาระดับสูงของสำนัก มันจึงทำให้เงารัตติกาลอุทานออกมาด้วยความตกใจแบบนี้

ด้วยวิชาที่เซี่ยเฟยได้แสดงออกมาเงารัตติกาลก็แอบคิดอยู่ภายในใจว่าเขาไม่มีทางปล่อยเซี่ยเฟยหนีไปอย่างเด็ดขาด และเขาก็จะต้องทำการทรมานชายหนุ่มคนนี้เพื่อค้นหาความจริงว่าเขาได้เรียนรู้วิชาทั้งสองมาได้ยังไง

อันธรู้สึกขนลุกไปทั่วทั้งร่างกายเมื่ออาจารย์ลุงสองของเขาสามารถระบุวิชาที่เซี่ยเฟยใช้ได้แล้ว ความผิดนี้ไม่เพียงแต่จะทำให้เซี่ยเฟยต้องเดือดร้อนเท่านั้น เพราะแม้แต่ตัวของเขาเองก็ต้องถูกทางสำนักลงโทษเช่นเดียวกันที่นำวิชาระดับสูงของสำนักไปถ่ายทอดให้แก่คนนอก

“ผมเนี่ยแหละที่จะต้องเป็นคนถามคุณ! นี่คือวิชาลับประจำตระกูลของผมแล้วคุณมารู้จักวิชาพวกนี้ได้ยังไง? ผมเห็นนะว่าคุณได้ใช้ทั้งวิชาพรางจิตและวิชาเล่ห์สังหาร แต่ตอนนี้คุณกลับมาพูดเหมือนกับตระกูลของผมเป็นคนขโมยวิชาจากสำนักของคุณไป ความจริงคือพวกคุณนั่นแหละที่ขโมยวิชาจากตระกูลผมไป!!” เซี่ยเฟยตะโกนกลับไปด้วยสีหน้าที่จริงจัง

จู่ ๆ สถานการณ์ก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ เพราะชายหนุ่มได้กล่าวหาว่าสำนักเงาสังหารได้แอบขโมยวิชาลับจากตระกูลของเขา!!

เซี่ยเฟยมีทักษะการแสดงที่ค่อนข้างดีประกอบกับน้ำเสียงที่เขาตะโกนออกไปอย่างเกรี้ยวกราด มันจึงทำให้เป็นไปได้ยากมากที่จะมีคนจับสังเกตว่าเขากำลังพูดโกหก

เงารัตติกาลชะงักไปชั่วขณะ เพราะในฐานะที่เขาเป็น 1 ใน 3 ผู้อาวุโสใหญ่ของนิกาย มันจึงทำให้เขาเคยพบเจอกับกลอุบายของศัตรูมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน แต่กลอุบายที่เซี่ยเฟยใช้ไม่ใช่สิ่งที่เขาเคยพบมาในชีวิตและชั่วครู่หนึ่งนั้นมันก็ทำให้เขาไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้จริง ๆ

“ใครเป็นคนขโมยวิชาจากตระกูลนายไป? วิชาพรางจิตกับวิชาเล่ห์สังหารคือวิชาประจำสำนักของเรา!” เงารัตติกาลตะโกนขึ้นด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

“ใช่สิ ตอนนี้คุณเป็นคนคุมสถานการณ์มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่คุณจะไม่ยอมรับความจริง มันไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะขโมยวิชาลับจากตระกูลของผมไปหรือเปล่า เพราะถ้าหากว่าคุณฆ่าผมปิดปากมันก็คงจะไม่มีใครรู้ถึงการกระทำชั่ว ๆ ของพวกคุณ ถึงแม้วันนี้ผมจะตายแต่บรรพบุรุษของผมจะคอยสาปแช่งสำนักของพวกคุณให้ตกนรก!!” เซี่ยเฟยร้องคำรามด้วยใบหน้าที่เศร้าหมองราวกับว่าตระกูลของเขาได้ถูกขโมยวิชาลับทั้งสองวิชานี้ไปจริง ๆ

“ฉันไม่ได้ขโมย! สำนักของฉันไม่ใช่ขโมย!!” เงารัตติกาลเริ่มกล่าวออกมาอย่างกระวนกระวาย

“ถ้าคุณบอกว่าคุณไม่ได้ขโมย งั้นก็แสดงหลักฐานออกมาให้ผมดูสิ!” เซี่ยเฟยตะคอกอย่างเย็นชา

เหตุการณ์นี้ยิ่งทำให้เงารัตติกาลรู้สึกตกตะลึง เพราะใครจะไปสามารถหาหลักฐานมาแสดงต่อหน้าของชายหนุ่มได้

ยิ่งได้เห็นแววตาของเซี่ยเฟยที่มั่นคงเงารัตติกาลก็ยิ่งรู้สึกสับสนไปหมด โดยในปัจจุบันเขาคิดแค่เพียงว่าเขาจะพิสูจน์ว่าสำนักของเขาไม่ใช่ขโมยได้ยังไง แต่ลืมคิดไปเสียสนิทว่าเรื่องนี้อาจจะเป็นกลอุบายของชายตรงหน้า

เหตุการณ์นี้ทำให้อันธทำอะไรไม่ถูกและถึงแม้ว่าครั้งนี้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้เห็นเล่ห์เหลี่ยมอันแพรวพราวของเซี่ยเฟย แต่เขาก็ไม่ชินกับวิธีการที่ไร้ยางอายแบบนี้เสียที

โชคดีที่เงารัตติกาลเป็นชายชราที่ใจดี ไม่อย่างนั้นเซี่ยเฟยก็คงจะไม่มีเวลาแม้แต่จะใช้กลอุบายออกมา

ชายหนุ่มสามารถจับจุดอ่อนของเงารัตติกาลได้อย่างรวดเร็วและสามารถจู่โจมเข้าใส่จุดอ่อนนั้นได้อย่างโหดเหี้ยม เพราะคำพูดของเขาเพียงแค่ไม่กี่คำกลับทำให้ชายชรารู้สึกโกรธจนพูดไม่ออก

“ฉัน... ฉันไม่มีหลักฐาน! แต่วิชานี้เป็นวิชาเฉพาะของสำนักฉัน ไม่ใช่วิชาลับของตระกูลนาย” เงารัตติกาลตอบกลับอย่างอ่อนแรง

“ถ้าคุณยืนยันว่าไม่ใช่ขโมยก็เอาหลักฐานออกมา” เซี่ยเฟยยังคงพูดอย่างจริงจังต่อไป

เงารัตติกาลรู้สึกเวียนหัวคล้ายกับว่าเขาจะเป็นลมและถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกโกรธแค้นภายในใจ แต่เขาก็ไม่สามารถหาหลักฐานมาพิสูจน์เรื่องนี้ได้จริง ๆ

ในทันใดนั้นเงารัตติกาลก็เหมือนกับจะนึกอะไรได้บางอย่าง เขาจึงได้เผยรอยยิ้มออกมาก่อนที่จะตะโกนถามออกไปเสียงดัง

“ถ้านายบอกว่าวิชานี้เป็นวิชาลับจากตระกูลของนาย แล้วไหนล่ะฉันขอหลักฐาน?”

หลังจากพูดจบเงารัตติกาลก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เพราะเขาคิดว่าในที่สุดเขาก็ได้พบวิธีโต้กลับแต่เขากลับไม่รู้ตัวเลยว่าเซี่ยเฟยกำลังรอคำถามนี้จากเขาอยู่

“หลักฐานเหรอ? หลักฐานก็คือผมได้เรียนรู้วิชาทั้งสองวิชานี่ไง ผมถามจริง ๆ ว่าคุณเป็นคนสอนวิชาทั้งสองนี้ให้กับผมหรือเปล่า?” เซี่ยเฟยกล่าวอย่างจริงจัง

“ไม่!” เงารัตติกาลกล่าวพร้อมกับส่ายหัว

“แล้วคุณคิดว่าคนอื่นในสำนักของคุณได้สอนวิชาพวกนี้ให้กับผมหรือเปล่า?”

“ไม่มีทาง! วิชาพวกนี้เป็นวิชาที่ไม่มีทางสอนให้กับคนนอกและมันเห็นได้ชัดว่านายไม่ใช่ศิษย์ในสำนัก มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครถ่ายทอดวิชาระดับสูงทั้งสองวิชานี้ให้กับนาย” เงารัตติกาลกล่าว

“ถ้างั้นผมขอถามว่าถ้าผมไม่ได้เรียนรู้วิชาพวกนี้มาจากพวกคุณ แล้วผมเรียนรู้วิชาพวกนี้มาจากไหน?” เซี่ยเฟยกล่าวพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง

“เอ่อ…” เงารัตติกาลกลืนน้ำลายลงไปอย่างพูดไม่ออก

“นี่คือหลักฐานพิสูจน์ได้เป็นอย่างดีว่าทั้งสองวิชานี้เป็นวิชาลับจากตระกูลของผม แต่สำนักของพวกคุณได้แอบขโมยวิชาทั้งสองไป” เซี่ยเฟยกล่าวราวกับว่าเขาเป็นผู้โดนกระทำ

อีกด้านหนึ่งยิ่งเซี่ยเฟยไล่ต้อนเงารัตติกาลเข้าสู่ทางตันมากเท่าไหร่ อันธยิ่งอยากจะเอาหน้ามุดลงไปในพื้นดินมากเท่านั้น

เขาไม่เคยคิดเลยว่าวิชาที่เขาสอนให้เซี่ยเฟยด้วยความหวังดีจะกลับกลายมาเป็นอาวุธที่กำลังทรมานอาจารย์ลุงสองของเขาอยู่ในขณะนี้ และเนื่องจากว่าเขาไม่สามารถไปปรากฏตัวให้คนอื่นเห็นได้ เขาจึงทำได้เพียงแต่เฝ้าดูชายหนุ่มทรมานอาจารย์ลุงสองของเขาอย่างโหดเหี้ยม

เงารัตติกาลใช้ชีวิตมาอย่างโชกโชนและถึงแม้ว่าเขาจะถูกเซี่ยเฟยต้อนเข้าสู่ทางตันครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ในที่สุดเขาก็ได้พบกับอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ

ไม่ว่าจะดูยังไงเซี่ยเฟยก็ได้เรียนรู้วิชาพรางจิตกับวิชาเล่ห์สังหารมาจริง ๆ และชายหนุ่มยังพูดอยู่เสมอว่าวิชาทั้งสองนี้เป็นวิชาที่สืบทอดมาจากบรรพบุรุษของเขา ดังนั้นมันจึงมีโอกาสเป็นไปได้ที่เขาจะเป็นทายาทของศิษย์ในสำนัก!!!

ตอนนี้ทั้งสองฝ่ายน่าจะเข้าใจผิดซึ่งกันและกันและเขาจะต้องทำการตรวจสอบเรื่องนี้อย่างรอบคอบ

ยิ่งเงารัตติกาลพิจารณาเหตุผลเรื่องนี้มากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งรู้สึกว่ามันมีอะไรบางอย่างผิดปกติมากเท่านั้น เขาจึงตัดสินใจจะนำตัวเซี่ยเฟยกลับไปเพื่อทำให้เรื่องทุกอย่างถูกเปิดโปงออกมาอย่างชัดเจน ไม่อย่างนั้นสำนักของเขาก็จะถูกกล่าวหาว่าเป็นขโมย

อันที่จริงคำพูดพวกนี้เป็นเพียงกลอุบายที่เซี่ยเฟยใช้เพื่อถ่วงเวลาและมองหาโอกาสในการหลบหนีไปเท่านั้น เขาไม่ได้ต้องการให้ชายชราเชื่อถือคำพูดที่ไร้สาระของเขาเลย

ภายในแววตาของเงารัตติกาลปรากฏความลังเลขึ้นมาอยู่เล็กน้อย และเมื่ออีกฝ่ายได้เปิดเผยช่องว่างชายหนุ่มก็เริ่มขยับเซเลสเชียลมูนเพื่อทำการเปิดเส้นทางหลบหนีอีกครั้ง!

“อย่าหนี! ฉันจะไม่ฆ่านาย อย่างน้อยพวกเราก็ต้องพิสูจน์กันก่อนว่าใครเป็นคนขโมยวิชาของใครไปกันแน่” เงารัตติกาลตะโกนพร้อมกับวิ่งตามเซี่ยเฟยออกไปอย่างรวดเร็ว

เหตุการณ์นี้ทำให้อันธรู้สึกตกตะลึง เพราะเขาไม่คิดว่าอาจารย์ลุงสองจะยอมเชื่อคำโกหกของเซี่ยเฟยจริง ๆ

แต่ถึงแม้ว่าเงารัตติกาลจะได้พูดแบบนั้นออกมาเซี่ยเฟยก็ยังคงหลบหนีอย่างสิ้นหวัง แต่น่าเสียดายที่ยิ่งเขารู้สึกกังวลใจมากเท่าไหร่เขากลับไม่สามารถหาเส้นทางที่ถูกต้องได้พบเจอมากขึ้นเท่านั้น

นอกจากนี้ชายหนุ่มยังไม่รู้ว่าจู่ ๆ ชายชราได้ปรากฏตัวขึ้นมาขวางหน้าเขาได้ยังไง และมันก็อาจจะเป็นเพราะว่าเงารัตติกาลยังคงมีความสงสัยอยู่ในใจ การจู่โจมของเขาจึงยังขาดความเฉียบคม

‘วิธีนี้ไม่ได้ผล ใจเย็น ๆ ฉันต้องใจเย็น ๆ’ เซี่ยเฟยพยายามเตือนตัวเองภายในใจ

หลังจากนั้นเขาก็ใช้วิชาพรางจิตควบคุมลมหายใจเพื่อให้อารมณ์ของเขาค่อย ๆ สงบลง

เมื่อความสงบได้กลับมาเสียงรอบ ๆ ตัวก็ชัดเจนมากยิ่งขึ้น และทันใดนั้นเซี่ยเฟยก็ได้ยินเสียงน้ำตกดังขึ้นมาจากระยะไกล

“ตรงนั้น!” เซี่ยเฟยอุทานพร้อมกับวิ่งไปยังเส้นทางที่เขาได้ยินเสียง

ในที่สุดเขาก็สามารถออกมาจากถ้ำที่เหมือนกับเขาวงกต แต่สิ่งที่ปรากฏกลับไม่ใช่ทางออกแต่เป็นทะเลสาบในถ้ำขนาดใหญ่!

ทะเลสาบแห่งนี้เหมือนกับตั้งอยู่ใต้ภูเขา โดยมันได้มีถ้ำต่าง ๆ คอยเติมน้ำเข้าสู่ทะเลสาบตลอดเวลาและเป็นที่มาให้เขาได้ยินเสียงของน้ำตก

“อย่าหนี! พวกเราควรมาเคลียร์เรื่องนี้ให้ชัดเจน”

เสียงเงารัตติกาลดังขึ้นมาอีกครั้ง ชายหนุ่มจึงกัดฟันกดปุ่มบนชุดต่อสู้เบา ๆ ก่อนที่มันจะมีท่ออากาศยื่นออกมา

เซี่ยเฟยใส่ท่อเข้าไปในปากก่อนที่เขาจะกระโดดลงไปในทะเลสาบและดำหายไปท่ามกลางความมืดมิด

***************

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด