ตอนที่ 28: ช่วยลีน่า
ล๊อคเดินลึกเข้าไปในสมรภูมิโบราณ
ระหว่างทาง งูหยกขาวสองหัวของเขาได้สังหารบีสต์จำนวนมาก
ล๊อคกำลังมองหาเป้าหมายต่อไปของเขา ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากมนุษย์ในระยะไกล
เขามองไปในทิศทางของเสียงร้อง
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมีหมอกหนาทึบที่ปกคลุมสนามรบในป่า วิสัยทัศน์ของเขาจึงถูกบดบังอย่างมาก
เขามองเห็นได้ไม่ไกล
ทั้งหมดที่เขาทำได้คือรีบวิ่งไปตามทิศทางของเสียง
งูหยกขาวสองหัวของเขาตามหลังมาอย่างใกล้ชิด
แถวๆนี้แหละ...
เสียงร้องของความช่วยเหลือค่อยๆ เข้าใกล้มากยิ่งขึ้น
เขาก้าวไปข้างหน้า
เมื่อมาถึง เขาเห็นสิงโตอสูรกลุ่มใหญ่รายล้อมมนุษย์อยู่
มนุษย์คนนั้น คือลีน่า เพื่อนร่วมชั้นของเขาที่เขาเคยพบก่อนหน้านี้
แต่ไม่พบแบทเทิลบีสต์ของลีน่า
เห็นได้ชัดว่าลีน่านั้ยได้ใช้มานาหมดไปแล้ว และเธอไม่สามารถเรียกแบทเทิลบีสต์มาต่อสู้ได้อีกต่อไป
ล๊อคตะโกนว่า “เฮ้ เจ้าแบทเทิลบีสต์ที่ไร้ประโยชน์ ดูนี่สิ!”
เสียงของล๊อคไปถึงอสูรที่ห่างไกลทันที
ลีน่า ดูเหมือนจะได้ยินเสียงของล๊อคและมองไปในทิศทางของเขา
เมื่อลีน่าเห็นล็อค ใบหน้าของเธอก็เผยให้เห็นสีหน้าโล่งใจในทันที
ลีน่าได้ยอมแพ้ต่อความสิ้นหวังแล้ว
เธอยังพร้อมที่จะถูกฆ่า
เธอตระหนักดีว่าแม้ว่าเธอจะอยู่ในสถานที่ฝึกอบรมที่มนุษย์สร้างขึ้นนี้ แต่ก็ไม่มีมาตรการด้านความปลอดภัยที่มาช่วยเหลือได้
วิธีเดียวที่เธอจะมั่นใจในความปลอดภัยของเธอคือถ้าเธอมาพร้อมกับครูหรือผู้ใหญ่เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม ลีน่าคิดว่าด้วยความแข็งแกร่งของเธอ เธอจะสามารถกวาดล้างพื้นที่ฝึกระดับบรอนซ์ได้อย่างสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม เธอไม่คาดว่าจะถูกรายล้อมไปด้วยกลุ่ม สิงโตอสูร
แบทเทิลบีสต์ ของเธอไร้ความสามารถในการต่อสู้กับสิงโตอสูร ยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากมีสิงโตอสูรจำนวนมาก เธอจึงต้องใช้มานาจนหมด เป็นผลให้ในไม่ช้าเธอก็สูญเสียความสามารถในการเรียกแบทเทิลบีสต์ของเธอ
เช่นเดียวกับที่ลีน่ายอมรับการตายของเธอ อย่างไรก็ตาม...
ล๊อคได้มาช่วยเธอทันเวลาพอดี
เมื่อสังเกตเห็นร่างของล๊อคลีน่า รู้สึกราวกับว่าเธอได้พบเจอกับพระผู้ช่วยให้รอด
ความตื่นเต้น ความเสียใจ และอารมณ์ที่ซับซ้อนทุกประเภทพุ่งสูงขึ้นในใจของเธอ
"ดิง!"
เสียงการแจ้งเตือนของระบบดังขึ้นอีกครั้ง
[ออกเควส:ฆ่าสิงโตอสูรทั้งหมดและช่วยลีน่าเพื่อนร่วมชั้นของคุณ คุณจะได้รับคะแนนฟังก์ชัน 30 คะแนน]
เมื่ออ่านภารกิจที่ออกมา ล๊อคก็มีแรงจูงใจในทันที
เขาสั่งให้งูหยกขาวสองหัวพุ่งเข้าใส่กลุ่มสิงโตอสูรทันที
กลุ่มสิงโตอสูรไม่ใช่กลุ่มที่จะรับมือได้ง่าย พวกมันล้อมรอบงูหยกขาวสองหัวจากทุกทิศทาง
งูหยกขาวสองหัวชูลำคอสูงขึ้น ใช้ Flash Bomb เพื่อทำให้สิงโตอสูรสับสน
ก่อนที่พวกมันจะมีโอกาสได้ฟื้นตัว งูหยกขาวสองหัวได้พุ่งไปในทิศทางใดทิศทางหนึ่งโดยใช้ Spatial Movement
ทันใดนั้น มันมาถึงหลังสิงโตอสูรสามตัว ใช้ร่างกายอันทรงพลังของมัน งูหยกขาวสองหัวพันรอบสิงโตอสูรและรัดคอพวกมัน
ร่างกายของมันรัดศัตรูอย่างต่อเนื่อง และครู่ต่อมา มันก็กำจัดศัตรูสามตัวได้สำเร็จ
ในเวลาเดียวกันสิงโตอสูร ตัวอื่น ๆ ก็ฟื้นตัวแล้วเช่นกัน
พวกมันโบกกรงเล็บและพุ่งเข้าหางูหยกขาวสองหัวอย่างก้าวร้าว
ล๊อคสั่งให้งูหยกขาวสองหัวของเขาใช้บีสต์กราสทรีดดิ้ง
มันปฏิบัติตามคำสั่งของมาสเตอร์ งูหยกขาวสองหัวได้ปล่อยน้ำแข็งแหลมเข้าหาศัตรู
สิงโตอสูรสามตัวถูกฆ่าทันที
ครู่ต่อมาสิงโตอสูรทั้งห้าที่ใกล้กับงูหยกขาวสองหัวได้วิ่งไปด้านข้างแล้ว ด้วยการแกว่งหางอันทรงพลัง งูจึงส่งสิงโตอสูรทั้งห้าที่พุ่งเข้ามาหามันกระเด็นออกไป เมื่อตอบโต้ศัตรู งูหยกขาวสองหัวได้ปลดปล่อย Frost Fall อีกครั้ง
ปีศาจทั้งห้าที่ถูกส่งให้กระเด็นออกไป ไม่สามารถตอบสนองได้เลย พวกมันถูก Frost Fall โจมตีโดยตรงและเสียชีวิตทันที
สิ่งที่เหลืออยู่ ณ จุดนี้คือจ่าฝูงและลูกสมุนอีกสองตัว
จ่าฝูงมันฉลาดมาก มันตระหนักว่าล๊อคไม่ใช่ศัตรูที่สามารถเอาชนะได้
มันหันกลับไปและวิ่งหนีไปในระยะไกล
อย่างไรก็ตาม ทำไมล๊อคถึงต้องปล่อยให้มันมีทางรอดไปด้วยล่ะ?
ถ้ามันวิ่งหนีล๊อคจะไม่สามารถอ้างสิทธิ์ 30 คะแนนฟังก์ชันของเขาได้
เขาสั่งให้งูหยกขาวสองหัวของเขาใช้ Spatial Movement
ร่างของงูหยกขาวสองหัวหายไปทันทีจากที่ที่มันอยู่และปรากฏตัวต่อหน้าจ่าฝูงที่หลบหนีโดยตรง
มันอ้าปากแล้วเขมือบจ่าฝูงของสิงโตอสูรโดยตรง
สิงโตอสูรตายในทันที
หลังจากนั้น สิงโตอสูรทั้งสองก็ถูก Frost Fall บดขยี้
การต่อสู้ทั้งหมดนั้นใช้เวลาสั้นมาก
ความสามารถในการต่อสู้ของงูหยกขาวสองหัวนั้นแข็งแกร่งมาก
โดยไม่ลังเลเลย มันจัดการกับศัตรูที่อยู่รอบตัวอย่างรวดเร็ว
ในขณะเดียวกัน ลีน่าซึ่งกำลังเฝ้าดูจากระยะไกลก็ตกตะลึงกับฉากต่อสู้ต่อหน้าเธอเช่นกัน
เธอมองทุกอย่างต่อหน้าเธอด้วยความเหลือเชื่อ
นี่คือความสามารถที่บีสต์มาสเตอร์ระดับบรอนซ์ควรมีจริงหรือ?
ล๊อคจัดการกับสิงโตอสูรได้อย่างง่ายดายราวกับว่าเขากำลังดื่มน้ำ
เธอใช้วิธีการทั้งหมดของเธอหมดแล้ว แต่สุดท้าย เธอยังคงถูกบังคับให้อยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวังโดยสิงโตอสูรเหล่านี้
ในขณะเดียวกันล๊อคได้จัดการกับสิงโตอสูรเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย
มันเป็นเรื่องอัศจรรย์เกินไป ต่อลีน่าอย่างไม่ต้องสงสัย
ตั้งแต่เธอยังเด็ก เธอได้รับฉายาว่าเป็นอัจฉริยะมาโดยตลอด
อย่างไรก็ตาม หลังจากได้เห็นพรสวรรค์อันทรงพลังของล๊อคความมั่นใจในตนเองของเธอก็สั่นคลอน
ล๊อคมีพลังมากเกินไปจริงๆ และแบทเทิลบีสต์ศักดิ์สิทธิ์ของเขาก็ทรงพลังอย่างน่าขัน
"ดิง"
ระบบส่งเสียงอีกครั้ง
[ ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ที่ทำภารกิจให้สำเร็จ คุณได้รับ 30 คะแนนฟังก์ชัน ]
ล๊อคดูข้อความที่ระบบแสดงและอดไม่ได้ที่จะยิ้ม
ลีน่าซึ่งอยู่ไกลก็เดินไปหาล็อคเช่นกัน
“ขอบคุณมาก ล็อค ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงจะเป็นอาหารสำหรับสิงโตอสูรเหล่านั้นไปแล้วล่ะ”
ใบหน้าของลีน่าเต็มไปด้วยความกตัญญูขณะที่เธอพูดแบบนี้กับล็อค
ล๊อคโบกมือเท่านั้น
เขาพูดกับลีน่าว่า
“ด้วยความยินดี ท้ายที่สุดเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน มันถูกต้องแล้ว สำหรับเราที่จะช่วยเหลือซึ่งกันและกันเพียงเท่านั้นเอง”
“ฉันเชื่อว่าถ้าฉันเจออันตราย คุณก็คงจะมาช่วยฉันด้วย”
ลีน่ายิ้มอย่างซาบซึ้งให้ล็อค
“นี่คือแบทเทิลบีสต์ของคุณงั้นหรอ? มันแข็งแกร่งมาก!”
“ตามที่คาดไว้แบทเทิลบีสต์ศักดิ์สิทธิ์ มีความแข็งแกร่งในการต่อสู้ที่ไม่มีใครเทียบได้จริงๆ”
ล็อคเพียงแค่ยิ้มเล็กน้อยเพื่อตอบโต้
หากไม่มีความสามารถอันทรงพลังของระบบ เขาอาจจะไม่สามารถเปรียบเทียบกับลีน่าได้ด้วยซ้ำ
ล๊อคพูดกับลีน่าว่า “การฝึกของฉันสิ้นสุดลงแล้ว ฉันจะออกไปจากที่นี่ คุณต้องการที่จะออกไปด้วยกันมั้ยล่ะ?”
เมื่อลีน่าได้ยินว่าล็อคเชิญเธอกลับด้วยกัน เธอก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง
ท้ายที่สุด อุบัติเหตุอาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาในสนามรบโบราณนี้
ยิ่งไปกว่านั้น ลีน่ายังไม่มีมานามากพอที่จะเรียกแบทเทิลบีสต์ของเธออีกครั้ง
ดังนั้น เมื่อล๊อคเสนอที่จะพาเธอไปที่ทางออก เธอจะไม่มีความสุขได้อย่างไร?
ตลอดการเดินทางนั้นเงียบสนิท
ระหว่างทางกลับ เส้นทางสงบผิดปกติ
ระหว่างทางกลับพวกเขาไม่ได้เจอพวกบีสต์หรือสัตว์อสูรแม้แต่ตัวเดียว
พวกเขาออกมาจากสนามรบโบราณ
จู่ๆ ลีน่าก็ถามล็อค
“เห็นว่าคุณมีแบทเทิลบีสต์ศักดิ์สิทธิ์สีโรสโกลด์ คุณอาจได้รับการเสนอให้เข้าร่วมสถาบันบีสต์มาสเตอร์ขั้นสูงของสหพันธ์แล้ว”
"คุณวางแผนจะไปโรงเรียนไหนกันล่ะ?"
คำถามของลีน่าอาจดูน่าหัวเราะสำหรับคนปกติ
คนอื่นๆ พยายามอย่างเต็มที่ที่จะเข้าสู่มหาวิทยาลัยสามระดับแรก อย่างไรก็ตาม เธอได้ถามล๊อคว่าเขาต้องการเข้ามหาวิทยาลัยใด
มันเป็นคำถามที่น่าหัวเราะอย่างมาก
