บทที่ 70.1 ความเร็วและการต่อสู้ที่ดุเดือด
บทที่ 70.1 ความเร็วและการต่อสู้ที่ดุเดือด
(ข้อความจากผู้แปล เนื่องจากไฟล์เนื้อหาช่วง 67-69 และ 71 ไม่สามารถเปิดได้ และไม่สามารถหาจากเว็บอื่นได้ ผู้แปลต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วย ดังนั้นเพื่อเป็นการขอโทษผู้อ่านทุกท่าน ทางผู้แปลจะเปิดตอนพรี ตอนที่ 70-72 ให้ขอรับ)
(ขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ติดตามนิยายเรื่องนี้มาตลอดนะขอรับ และกราบขอโทษในความไม่สะดวกด้วยขอรับ)
ไม่มีใครคิดว่านาตาชาจะโจมตีในทันใด
การศึกษาพบว่าคนเราตอบสนองได้เร็วที่สุดเมื่อประสาทตึงเครียด
แต่เวลาที่ผู้คนเปลี่ยนจากตึงเครียดเป็นผ่อนคลายเป็นเวลาที่ผู้คนพึงพอใจมากที่สุด
และนาตาชาใช้ประโยชน์จากความแตกต่างของเวลาอันสั้นนี้
เมื่อผู้คนคิดว่ามันเป็นเพียงนักท่องเที่ยวธรรมดา นาตาชาจึงเริ่มเคลื่อนไหว
ในฐานะสไนเปอร์ แม้ว่าทักษะการต่อสู้ระยะประชิดของนาตาชาจะไม่ทรงพลังเท่ากับทักษะสไนเปอร์ของเธอ
แต่เธอยังเป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม
ตัวแทนแทบจะไม่ตอบสนองก่อนที่จะถูกนาตาชาแทง
คนที่เหลือหน้าซีดด้วยความตกใจ แต่มันก็สายไปแล้วเมื่อพวกเขากำลังจะชักปืนออกมาอีกครั้ง
จี้หนานที่อยู่ข้างๆ ชักปืนพกออกมาแล้ว
คลิกสามนัดทันที
ตัวแทนแต่ละคนยิงไปที่จุดสำคัญของคู่ต่อสู้อย่างแม่นยำ
ในพริบตาตัวแทนทั้งสี่ในห้องก็ค่อยๆล้มลง
ฉากนี้ทำให้ทุกคนในห้องตะลึง
“หัวหน้า ไม่ดีแล้ว อีกฝ่ายเคลื่อนไหวแล้ว และคนของเราถูกฆ่าตาย!”
บนเครื่องร่อนข้างนอก ตัวแทนหญิงรีบ
ฉากในห้องถูกอัลเบิร์ตเห็นมานานแล้ว
แม้ในขณะนี้ อัลเบิร์ตยังมึนงงเล็กน้อย
การเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้นั้นกะทันหันจนแม้แต่เขาซึ่งเป็นหัวหน้าของ MI6 ก็ไม่ตอบสนอง
“ไอ้เวร! ทุกทีมรีบไปที่ห้อง 5013 ทันที แล้วแย่งล็อคบ็อกซ์กลับมา! ”
อัลเบิร์ตโกรธมากจนเกือบจะกระโดดขึ้น
สิ่งนี้ทำให้เจ้าหน้าที่ของ MI6 ประหลาดใจ
ทุกคนไม่เคยเห็นอัลเบิร์ตเป็นแบบนี้
แต่ทุกคนก็เข้าใจเช่นกันว่าทำไมหัวหน้าอัลเบิร์ตเป็นแบบนี้เพราะตอนนี้พวกเขากำลังสูญเสียเป้าหมายไป
จริงๆแล้วงานนี้สำคัญเกินไปสำหรับอัลเบิร์ต
จะต้องไม่มีข้อผิดพลาดเลย!
หลังจากได้ยินเสียงของอัลเบิร์ต ในห้องซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้อง 5013 เจ้าหน้าที่สี่คนที่ซ่อนตัวอยู่พยักหน้าให้กันแล้วหยิบปืนพกออกมาจากกล่องข้างๆ
เปิดประตูแล้วเดินไปที่ห้อง 5013
แต่ในเวลานี้ในห้อง จิหมิงรู้สึกตะลึงกับฉากที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว
เขาถือได้ว่าเป็นคนที่ได้เห็นฉากใหญ่ ๆ
แต่คุณเคยเห็นฉากแบบนี้ที่ไหนเมื่อคุณโตขนาดนี้?
ในพริบตา บอดี้การ์ดทั้งสี่ของเขาถูกกำจัด ซึ่งทำให้จิหมิงหวาดกลัว
หลังจากสังหารบอดี้การ์ดทั้งสามคนแล้ว จี้หนานก็มาหาเกาหลิงและยื่นมือไปทางเกาหลิง
"เอากล่องมาให้ฉัน"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เกาหลิงก็ไม่กล้าเชื่อฟัง
ใช่ ฉันเป็นสายลับ MI6
แต่สายลับเองก็ไม่เหมือนกับผู้ที่ได้รับการฝึกฝน
ฉันเป็นเพียงกุ้งตัวเล็กๆที่คั่นกลางระหว่างประเทศใหญ่ๆเพื่อแสวงหาผลประโยชน์บางอย่างสำหรับตัวเอง
คุณกล้าต่อรองกับคนฆ่าคนอย่างอีกฝ่ายได้อย่างไร?
ยื่นกล่องในมือให้จี้หนานอย่างเร่งรีบ เกาหลิงไม่กล้าแม้แต่จะผายลม
จี้หนานยกกล่องในมือขึ้นแล้วยิง
กระสุนนี้เจาะเข้าที่หน้าอกของเกาหลิงโดยตรง
เขามองไปที่ จี้หนานด้วยความไม่เชื่อ
เกาหลิงไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงไม่เปิดโอกาสให้เขาพูด?
ปอดของเขาถูกเจาะ และเกาหลิงรู้สึกได้ว่าเขากลืนน้ำเกลือเข้าไปเต็มปาก ซึ่งเป็นเลือดของเขาเอง
เขาล้มลงกับพื้นด้วยแรงโน้มถ่วง และรูม่านตาของเกาหลิงยังคงขยายออก
ในจิตสำนึกสุดท้ายของเขามีร่องรอยของความสำนึกผิดอยู่ในใจ
ถ้าเขารู้เร็วกว่านี้ เขาคงไม่เป็นสายลับสองหน้า
น่าเสียดายที่เขาไม่มีโอกาสเสียใจ
“หมอเกา!”
เมื่อเห็นว่าเกาหลิงถูกฆ่าตายเช่นกัน จิหมิงก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
แต่เมื่อเห็นชายสวมหน้ากากมองมาที่เขา ร่างกายของจิหมิงก็สั่นอย่างควบคุมไม่ได้
จิหมิงหลับตาด้วยความสิ้นหวังและเข้าใจว่าเขาควรเป็นคนต่อไป
แต่สิ่งที่จิหมิงไม่คาดคิดก็คือ
ชายสวมหน้ากากตรงหน้าเขาไม่ได้ยิง แต่ช่วยตัวเองลุกขึ้น
จี้หนานกระซิบใกล้หูของจีหมิง
“อย่ากลัวไปเลย เราคือโกสต์”
"โกสต์?!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จิหมิงก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง
ทันใดนั้น เขาก็นึกถึงคำพูดของจี้หนาน ลูกชายของเขาที่พูดกับเขา
“พ่อครับ ถ้าวันหนึ่งพ่อเจอโกสต์ พ่อจะเลือกเชื่ออีกฝ่ายไหม”
คำตอบของฉันคือ "เชื่อ"
แต่ตอนนี้ดูคนที่ประเทศส่งมาโดนโกสต์ฆ่าแบบนี้.
จีหมิงแทบไม่เชื่อโกสต์ที่อยู่ตรงหน้าเขา
“ในเมื่อคุณเป็นโกสต์ เหตุใดคุณจึงฆ่าพวกเขา”
“พวกเขาคือผู้นำหน่วย MI6 ของกองทัพแห่งชาติ คุณควรระวัง”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จิหมิงก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง
ทำไมประโยคสุดท้ายถึงคล้ายกับที่ลูกชายพูดกับตัวเองเมื่อวาน
ที่บ้านถ้าเขาจำไม่ผิด
น้ำเสียงนี้เหมือนกับลูกชายของเขาทุกประการ
แต่จีหมิงเข้าใจว่าโกสต์ที่อยู่ตรงหน้าเขาไม่ใช่จี้หนานแน่นอน
ลูกชายของเขายังคงนอนอยู่ในวิลล่าที่อยู่ห่างออกไปหลายพันกิโลเมตร
จะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร.
แต่เมื่อจิหมิงตกตะลึง วัตถุแข็งๆก็ถูกชายสวมหน้ากากตรงหน้าเขายัดใส่มือเขา
เมื่อมองลงไป มันคือกล่องรหัสผ่านที่มีพิมพ์เขียวของคฑาแห่งพระเจ้า
“ไป มันไม่ง่ายเลยที่จะอยู่ที่นี่นานๆ เราต้องออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด”
เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ในระยะไกล โดรนยังคงลอยอยู่ในอากาศ
เมื่อเห็นฉากนี้ จี้หนานก็อดไม่ได้ที่จะเย้ยหยัน
โดรนเล็กนี้ดูเหมือนจะลอยอยู่ในอากาศเป็นเวลานาน
ตั้งแต่วินาทีที่เขาเข้ามาในห้อง จี้หนานก็สังเกตเห็นมันอยู่ข้างนอก
ด้วยความช่วยเหลือของฟังก์ชั่นการซูมของหน้ากากนาโน เขาสามารถมองเห็นได้ว่าบนโดรน มีผู้หญิงสวมอะไรบางอย่างกำลังมองมาที่เขา
จี้หนานเอียงศีรษะเล็กน้อยแล้วสั่ง
“หนู ปิดกั้นการเฝ้าระวังทั้งหมดที่นี่ทันที และปิดม่านทั้งหมดในอาคารพร้อมกัน”
“รับทราบมังกร มันจะปิดเดี๋ยวนี้!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ นิ้วของหนูก็แตะบนแป้นพิมพ์
โรงแรมยอทเป็นโรงแรมระดับเจ็ดดาวของโลก
ผ้าม่านทั้งหมดควบคุมด้วยคอมพิวเตอร์
จะต้องปิดโดยผู้เช่าเท่านั้น
และด้วยการกดนิ้วของหนู
ม่านของโรงแรมยอททั้งหมดเริ่มปิดลงช้าๆ
สิ่งนี้ทำให้เจ้าหน้าที่หญิงที่เฝ้าดูโดรนตกใจ
ปรับโฟกัสของกล้องโทรทรรศน์อย่างรวดเร็วเพื่อมองเข้าไปในห้อง
เธอเห็นว่าเมื่อผ้าม่านกำลังจะปิด ชายในหน้ากากที่ยืนอีกด้านหนึ่งก็ยกมือขึ้น
ชูนิ้วกลาง ทำท่าทางเป็นมิตรกับตัวเอง
ฉากนี้ทำเอาเธอช็อกหนักมาก!
“หัวหน้า อีกฝ่ายกำลังเยาะเย้ยฉัน พวกเขาเจอเราแล้ว!”
"ไร้สาระ!"
ในขณะนี้อัลเบิร์ตกำลังจะระเบิดด้วยความโกรธ
เมื่อกี้ กล้องที่เอาไว้สำหรับการตรวจสอบของตัวเองก็กลายเป็นเกล็ดหิมะ
แต่คนของเขายังลังเลว่าอีกฝ่ายชักปืนออกมา โอเค ตอนนี้อัลเบิร์ตยังสงสัยว่าแพทย์ที่ทดสอบไอคิวของสายลับใน MI6 มีปัญหาทางสมองหรือไม่
ทำไมคนงี่เง่าทั้งหมดถูกคัดเลือก
เมื่อพวกเขามาถึงประตู นาตาชาชักปืนออกมาแล้วและรออยู่ที่ประตู
เมื่อเห็นว่าจี้หนานกำลังจะเปิดประตู หนูก็รีบพูดผ่านหูฟัง
“มังกร มีกลุ่มคนซุ่มโจมตีคุณอยู่ข้างนอก”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จี้หนานหยุดเล็กน้อยแล้วผลักพ่อของเขาไปข้างหลังเขา
มือข้างหนึ่งดึงวัตถุโลหะบางยาวออกจากร่างกายของเขา
มันเป็นระเบิดแสง
ปลดสลักที่อยู่ด้านบน และหลังจากนับสองวินาที จี้หนานก็เปิดประตูอย่างเร็วและขว้างระเบิดแสงออกไป
เจ้าหน้าที่ที่รออยู่ด้านนอกเห็นเพียงวัตถุสีดำถูกขว้าง
ก่อนที่เขาจะทันได้ตอบสนอง สิ่งสีดำก็ระเบิดขึ้นในอากาศ
บูม!
เสียงดังและแสงที่รุนแรงทำให้ตัวแทนที่ไม่ได้เตรียมตัวตาบอดทันที
ในพื้นที่จำกัด แฟลชแบงอาศัยเสียงดังและแสงจ้าเพื่อทำให้ศัตรูไร้ความสามารถ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาถูกระเบิดด้วยแฟลชในระยะใกล้ เจ้าหน้าที่ทั้งสี่รู้สึกราวกับว่าแก้วหูของพวกเขากำลังบินเข้าไปในเครื่องบิน
ฮัมเพลงไปเรื่อยๆ
ออกจากห้อง ยกปืนขึ้นยิง
จี้หนานไม่ได้หยุดเลยแม้แต่น้อย
เจ้าหน้าที่ทั้งสี่ล้มลงกับพื้น จี้หนานดึงพ่อของเขาและเดินไปที่ลิฟต์หมายเลข 2 ซึ่งอยู่ไม่ไกล
ในเวลานี้ เจ้าหน้าที่หลายคนที่ขึ้นมาจากทางที่เดินหนีไฟเพิ่งเห็นจี้หนานเข้าไปในลิฟต์และกำลังจะยิง แต่ประตูลิฟต์ปิดแล้วและลิฟต์ก็เริ่มลงมา
เมื่อเห็นฉากนี้ เจ้าหน้าที่หลายคนรีบไปที่ทางเข้าลิฟต์และอดไม่ได้ที่จะสาปแช่งลิฟต์ที่เริ่มลงมาแล้ว
“หัวหน้า ผมขอโทษ อีกฝ่ายได้ฆ่าทีมหมายเลข 1 ของเรา และตอนนี้กำลังขึ้นลิฟต์หมายเลข 2 ลงมาชั้นล่าง”
“เอาล่ะ คอยดูให้ดีว่าเขาหยุดอยู่ที่ชั้นไหน แล้วฉันจะส่งคนไปช่วยทันที”
ในเวลานี้อัลเบิร์ตก็เหงื่อออกมากเช่นกัน
สถานการณ์ปัจจุบันค่อนข้างอยู่เหนือการควบคุมของตัวเอง
คุณต้องรู้ว่าบาดีไม่ใช่เมืองในประเทศตัวเอง และเขาไม่สามารถใช้พลังได้มากนัก
อัลเบิร์ตรู้ดีว่าคนของเขาต้องไม่ถูกทิ้งไว้ในโรงแรม
เมื่อคุณถูกตำรวจท้องที่และทหารนำตัวไป คุณจะพบกับปัญหาใหญ่
ดังนั้นเขาจึงสั่งให้ลูกน้องนำศพและคนเจ็บออกไปก่อน
อัลเบิร์ตแจ้งตัวแทนของเขา
อย่ายิงถ้าคุณยิงไม่ได้ และอย่ายิงในที่ที่มีผู้คนพลุกพล่าน!
ชั้นที่ 50 ของโรงแรมอยู่ในความโกลาหล
แต่แขกที่อยู่ชั้นอื่นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นี่
ในลิฟต์ ในที่สุดจิหมิงก็รู้สึกตัว
เมื่อมองไปที่โกสต์ตรงหน้าเขาดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัว
รู้สึกได้จากการกระทำของการยิงของฝ่ายตรงข้ามในตอนนี้
ฝ่ายตรงข้ามเป็นคนที่มีประสบการณ์การต่อสู้ที่โชกโชนอย่างแน่นอน
คนประเภทนี้โหดร้าย
