บทที่ 12 ปล่อยผู้นำตระกูลเถียนซ่ะ!
บทที่ 12 ปล่อยผู้นำตระกูลเถียนซ่ะ!
“ผู้นำตระกูล!”
“ปล่อยผู้นำตระกูลของข้า!”
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เหล่าองครักษ์ของตระกูลเถียนที่อยู่รอบๆก็พากันทะยานเข้ามา!
และโจมตีหยางหมิงอย่างบ้าคลั่ง!
“หึ พวกสุนัขรับใช้!”
หยางหมิงเย้ยหยัน ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวส่งกำปั้นออกไปราวกับมังกรคำราม!
"ตูม ตูม ตูม!"
ทันใดนั้นเหล่าองครักษ์ของตระกูลเถียนที่โจมตีทั้งหมดก็พากันลอยออกไปราวกับฟางข้าวพร้อมกับกระอักเลือกออกมาจากปากอย่างบ้าคลั่ง!
เหล่าองครักษ์หลายสิบคนของตระกูลเถียนถูกหยางหมิงส่งลอยออกไปทันที!
จากนั้นหมายหมิงก็มองไปที่เถียนเฟิงฮัวด้วยดวงตาที่เป็นประกายของเขาและเขาก็กระทืบเถียนเฟิงฮัวอีกครั้ง!
สถานการณ์ของเถียนเฟิงฮัวคับขันแล้ว!
ในขณะนี้ มีเสียงตะโกนดังมาจากที่ไกลๆ:
"หยุด!"
จากนั้นเงาสีขาวก็ลอยมาจากระยะทางไกล และหลังจากนั้นไม่กี่ลมหายใจก็เข้ามาใกล้หยางหมิง!
"ใคร?"
ทุกคนหันไปมองด้วยความตกใจ!
ทันใดนั้นก็เห็นชายในชุดขาวทะยานร่างเข้ามาหาหยางหมิง ความเร็วนั้นรวดเร็วอย่างมาก ตั้งแต่พูดจนถึงการทะยานร่างหยุดยืนต่อหน้าหยางหมิง ใช้เวลา 5 ลมหายใจเท่านั้น!
“ผู้นำตระกูลไป๋!”
"เขามาจริงด้วย ตระกูลเถียนและตระกูลไป่เป็นญาติกัน และก็เป็นพันธมิตรกัน คุณชายเถียนกับคุณหนูไป๋นั้นหมั้นหมายกันแล้ว ตอนนี้ตระกูลเถียนกำลังประสบปัญหา ตระกูลไป่จึงเพิกเฉยไม่ได้! "
"หมายหมิง เจ้าต้องรู้จักการให้อภัยบ้างนะ ข้าแนะนำเจ้าว่าอย่าทำอะไรเกินเลยไป ตอนนี้ตระกูลหยางของเจ้าถูกทำลายและเจ้าเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ เจ้าต้องคิดอย่างรอบคอบว่าตอนนี้เจ้าอยู่ในสถานการณ์ไหน หากเจ้าฆ่าพี่ชายเถียนไม่เพียงแต่เจ้าจะเป็นศัตรูกับตระกูลเถียนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงตระกูลไป๋ของข้าอีกด้วย ไม่ว่าเจ้าจะทรงพลังเพียงใด เจ้าก็ยากที่จะเอาชนะความแข็งแกร่งของทั้งสองตระกูลของพวกข้าได้ แถมยังมีตระกูลหวัง ตระกูลหลี่ ตระกูลซู ตระกูลหม่าอีก!"ไป๋ซางเว่ย ผู้นำตระกูลไป๋มองไปที่เถียนเฟิงฮัวๆจึงพูดต่อว่า
“ใช่ หยางหมิง อย่าทำสิ่งที่รุนแรงเกินไป ตอนนี้ตระกูลหยางของเจ้าถูกทำลายแล้ว เจ้ากำลังเผชิญโชคชะตาของตระกูลหยางเพียวคนเดียว เหมือนกับเด็กที่ถือทองคำไปยังย่านใจกลางเมือง เจ้ามีศัตรูมากพอแล้ว ข้าเกลี้ยกล่อมเจ้า อย่าสร้างศัตรูอีกเลย!” เถียนเฟิงฮัวก็ตะโกนเช่นกัน
"มันจะใช่อย่างนั้นหรือ?" หมายหมิงเยาะเย้ยและมองไปที่ไป๋ซางเว่ย "ไม่ใช่ว่าข้าอยากทำเกินไป ตอนที่ตระกูลหยางของข้าต้องทนทุกข์ทรมานจากภัยธรรมชาติครั้งนี้ พวกเจ้าไม่ช่วย แถมตอนนี้พวกเจ้ายังหวังแต่จะหุบทรัพย์สินของตระกูลข้า แต่เมื่อการปล้นไม่สำเร็จ ตอนนี้พวกเจ้าก็จะยกพวกมาจัดการข้า คิดว่าตระกูลหยางของข้าถูกทำลายและเหลือข้าคนเดียว ดังนั้นพวกเจ้าจะรังแกแค่ไหนก็ได้ใช่ไหม”
หมายหมิงไม่แปลกใจกับการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของผู้นำแห่งตระกูล ไป๋ เขาฝึกฝนการจนบรรลุขอบเขตกายาศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่ 8 แม้ว่าเขาจะไม่ได้ก้าวเข้าสู่ขั้นที่ 9 ที่ฝึกฝนวิชาพลังจิต แต่วิญญาณของเขาก็แข็งแกร่งมากและเขาก็สัมผัสได้ถึงเหล่าคนที่ซ่อนอยู่รอบ ๆ พวกผู้นำตระกูลเหล่านั้น แต่พวกเขาทั้งหมดสงบนิ่งและไม่ปรากฏตัว แต่ตระกูลไป่และตระกูลเถียนเป็นญาติกัน เป็นตระกูลเขยซึ่งทั้งมั่งคั่ง ที่กำลังจะถูกโจมตี ดังนั้นจึงอดกลั้นไว้ไม่ได้
"ตูม!"
ปราณที่ทรงพลังยังคงแทรกซึมเข้าไปในร่างกายของเถียนเฟิงฮัว แม้ว่าหมายหมิงจะไม่ได้ใส่พลังไปมากนัก แต่ปราณของเขานั้นแข็งแกร่ง มันทำลายอวัยวะภายในของเถียนเฟิงฮัวอย่างต่อเนื่อง ในเวลานี้อวัยวะภายในของเขาเต็มไปด้วยรู!
"หมายหมิงดูเหมือนว่าเจ้าจะไม่ฟังคำแนะนำที่ปรารถนาดีของข้า เจ้ากำลังจะฉีกหน้าตระกูลไป๋อย่างสมบูรณ์!" การแสดงออกของไป๋ซางเว่ยมืดลงทันที
“ใครก็ตามที่รุกรานตระกูลหยางของข้าจะฆ่าข้า!” หมายหมิงกล่าวอย่างเฉยเมย การประนีประนอมและความอดทนจะไร้ประโยชน์ เมื่อใช้กับสุนัขจิ้งจอกชราพวกนี้ เขาแค่ต้องจัดการพวกเขาให้หนักและจนทำให้พวกมันหวาดกลัว!
"งั้นหรือ!" ไป่จือเว่ยลดเปลือกตาลง และเมื่อเขาเปิดมันอีกครั้ง ดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยพลัง!
“ข้าแนะนำให้เจ้าอย่าประเมินตัวเองสูงเกินไป เจ้าไม่ได้ดีไปกว่าเถียนเฟิงฮัวมากนัก ข้าสามารถจัดการเถียนเฟิงฮัวได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นข้าก็สามารถจดการเจ้าได้อย่างง่ายดายเช่นกัน!” เมื่อเห็นอย่างนั้น หมายหมิงก็กล่าวด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
"โดยธรรมชาติแล้วข้ารู้ตัวว่าข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้า แต่ถ้าไม่ได้มีแค่ข้าล่ะ? เชิญเหล่าผู้นำตระกูลปรากฏตัว!" เมื่อเผชิญหน้ากับคำพูดที่เย่อหยิ่งของหมายหมิง ไป๋ซางเว่ยไม่สนใจ แต่ยิ้มอย่างเฉยเมย
ฮึบ
ทันใดนั้น ร่างหลายร่างก็สว่างวาบพร้อมกับพลังปราณอันรุนแรงที่โพยพุ่งออกมา!
คำนวณจากลมหายใจของคนเหล่านี้ พวกเขาไม่ได้ด้อยไปกว่าเถียนเฟิงฮัวและไป๋ซางเว่ย แถมบางคนก็เหนือกว่าพวกเขาเสียอีก!
