ตอนที่แล้วตอนที่ 1: ฉันมีเส้นทางวิวัฒนาการที่ซ่อนอยู่ของแบทเทิลบีสต์ทั้งหมด!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 3: แบทเทิลบีสต์คุณภาพสีม่วง?

ตอนที่ 2: ก้าวนำไปข้างหน้าหนึ่งก้าว นํามาซึ่งโลกแห่งความแตกต่าง!


เช้าวันรุ่งขึ้นล๊อคก็ตื่นขึ้นมาตามปกติ แล้วกินอาหารเช้าบนโต๊ะและไปโรงเรียน

ตอนนี้พ่อและแม่ของเขานั้นได้สงบลงแล้ว ราวกับว่าเมื่อคืนนั้นไม่เคยมีอะไรเกิดอะไรขึ้นมาก่อน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเลิกคิดที่จะซื้อไข่บีสต์ให้ล๊อคแล้วด้วย

สิ่งนี้ทําให้ล๊อครู้สึกสบายใจขึ้นอย่างมาก

ในเมืองไฟ โรงเรียนบีสต์มาสเตอร์ หมายเลข 2 นักเรียนกลุ่มหนึ่งมาถึงโรงเรียนแต่เช้าตรู่ พวกเขาวิ่งไปที่ชั้นเรียนอย่างตื่นเต้น รวมทั้งล็อคด้วยก็เช่นกัน

เขาเพิ่งมาถึงห้องเรียนที่ 11 ของนักเรียนชั้นปีที่สาม เมื่อเขาเห็นการแสดงออกทุกประเภทเกี่ยวกับเพื่อนร่วมชั้นของเขา บางคนตื่นเต้น บางคนประหม่า และบางคนกังวล

เมื่อเห็นสิ่งนี้ล๊อคก็ทำได้เพียงแค่ยิ้มจาง ๆ

จากนั้นเขาก็นั่งลงในที่นั่งของเขา

“นายดูสงบนิ่งมากเลยนะ นายมั่นใจขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ?”

“หรือว่าที่จริงแล้ว นายเป็นเด็กบ้านรวยที่แอบซ่อนความมั่งคั่งเอาไว้ตลอดเวลาที่ผ่านมากันแน่นะ?

พ่อแม่ของนายได้ซื้อไข่บีสต์ให้นายมาแล้วอย่างงั้นหรอ?”

ทันทีที่เขานั่งลง โทนี่ เพื่อนร่วมโต๊ะของเขาก็เข้ามาหาเขาและพูดติดตลก

“ก็ไม่เชิงหรอก แค่ฉันเตรียมใจมานานแล้วเองนะ”

เมื่อรู้ว่าโทนี่เป็นคนที่ชอบพูดมาก ล๊อคไม่ได้ให้โอกาสเขาได้ทําต่อ และแทนที่จะปัดเขาออกไป

เมื่อมองไปที่รูปร่างหน้าตาของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาประหม่ามาก เขากําลังคุยกับล๊อคอย่างตั้งใจเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเอง

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่รบกวนล๊อคคือแม้ว่าเขาจะปิดปากเพื่อนร่วมโต๊ะของเขา แต่ทั้งชั้นเรียนก็ครึกครื้นโดยไม่รู้ตัว

“พวกนายคิดว่าจะมีคนฟักไข่แบทเทิลบีสต์สีโรสโกลด์ระหว่างพิธีฟักไข่บีสต์ ในรอบนี้ได้หรือเปล่าอ่ะ?”

“เป็นไปไม่ได้หรอกน่า เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอนเลยล่ะ! คราวนี้พวกเขาแจกไข่บีสต์มากี่ฟองกัน? การได้รับแบทเทิลบีสต์สีโรสโกลด์จากไข่เพียง 70 ฟองเป็นเพียงเรื่องเพ้อฝันเท่านั้นแหละ!”

“วันนี้ทั่วทั้งเมืองไฟทั้งหมดไม่ได้จัดพิธีพร้อมกันอย่างงั้นเหรอ?”

“ถึงอย่างนั้นก็ยังเป็นไปไม่ได้! ถือว่าดีแล้วสําหรับเมืองของเราที่จะมีบีสต์ระดับมหากาพย์ สีส้มหนึ่งหรือสองตัว นอกจากนี้เมืองไฟยังไม่มีแบทเทิลบีสต์สีโรสโกลด์มาหลายทศวรรษแล้ว!”

“อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้หวังว่าจะได้สีม่วงเลยด้วยซ้ำ สําหรับฉันแบทเทิลบีสต์สีน้ำเงินก็เพียงพอแล้วล่ะ!”

….

เมื่อฟังการสนทนาที่น่าปวดหัวของเพื่อนนักเรียน ล๊อคก็ส่ายหัวเล็กน้อย เขาไม่ได้กังวลเลยสักนิดเกี่ยวกับพิธีฟักไข่ที่จะเกิดขึ้น

คุณภาพของแบทเทิลบีสต์มีดังนี้:

ระดับปกติ สีเขียว

ระดับขั้นสูง สีน้ำเงิน

ระดับหายาก สีม่วง

ระดับมหากาพย์ สีส้ม

ระดับศักดิ์สิทธิ์ สีโรสโกลด์

เช่นเดียวกับที่นักเรียนคนก่อนได้กล่าวไว้ ยิ่งระดับของแบทเทิลบีสต์สูงเท่าไร ก็จะยิ่งหายากและแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น เป็นผลให้โอกาสในการฟักไข่แบทเทิลบีสต์ที่แข็งแกร่งก็ค่อนข้างต่ำเช่นกัน

เป็นเวลาหลายทศวรรษแล้วที่เมืองไฟได้เห็นแบทเทิลบีสต์ระดับศักดิ์สิทธิ์ครั้งสุดท้าย

ความน่าจะเป็นที่จะได้รับแบทเทิลบีสต์สีโรสโกลด์นั้นน้อยกว่าหนึ่งในล้านล้าน!

อย่างไรก็ตาม สําหรับล๊อคนี่ไม่ใช่ปัญหา

มันเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

ล๊อค สามารถเห็นเส้นทางวิวัฒนาการที่ซ่อนอยู่ของแบทเทิลบีสต์ทั้งหมด ดังนั้น แม้ว่าจะเป็นแบทเทิลบีสต์ธรรมดา แต่ในที่สุดมันก็กลายเป็นคุณภาพระดับที่ยอดเยี่ยมขึ้นได้!

กลับไปที่ชั้นเรียน

ชั้นเรียนมีเสียงดัง นักเรียนได้พูดคุยเรื่องราวต่างๆมากมาย และค่อยๆ เปลี่ยนหัวข้อของพวกเขาไปเรื่อยๆ

“นายได้ยินเรื่องนี้ไหม? ไรอันจากชั้นเรียนใกล้เคียงได้นําไข่บีสต์มาเองสี่ฟองในวันนี้ด้วย ถ้ารวมไข่ที่โรงเรียนมอบให้ด้วย นั่นคือไข่บีสต์ถึงห้าฟองเลยล่ะ! ฉันอิจฉาเขาจริงๆ เลยล่ะ!”

“ทําไมต้องกังวลแล้วไปเปรียบเทียบกับเขาด้วยล่ะ? ไรอันเกิดมาพร้อมกับช้อนเงินในปากของเขา ครอบครัวเขาเพียงแค่ไปตลาดมืดแล้วซื้อไข่มาเพิ่มให้เท่านั้น เราทําได้เพียงคร่ำครวญถึงสถานการณ์ที่เราเกิดมา”

"แต่นั่น มันราคาตั้งสี่ล้านเลยนะ!"

“มันเยี่ยมมากที่ได้รวย! นายสามารถมีอะไรก็ได้ที่นายต้องการเลย!”

“นั่นก็ไม่เป็นความจริงทั้งหมดหรอก ไม่ว่านายจะมีไข่บีสต์กี่ฟอง มันก็ยังเหมือนเดิมหากนายไม่สามารถฟักไข่แบทเทิลบีสต์ที่ดีได้!”

"วันนี้ฉันต้องประสบความสําเร็จให้ได้!"

ขณะที่การสนทนาเริ่มร้อนแรงขึ้น เสียงก็ดังมาจากด้านหลังของห้องเรียน

“ไรอันมีไข่บีสต์ห้าฟองเลยอย่างงั้นหรอ? แล้วถ้าฉันเองก็มีไข่บีสต์ห้าฟองด้วยเหมือนกันล่ะ!”

มอนโด เป็นผู้พูด

เมื่อได้ยินคําพูดของมอนโด ทั้งชั้นเรียนก็เงียบลง นักเรียนทุกคนหันหน้าไปทางมอนโดที่กําลังลูบไข่บีสต์สี่ฟองที่มีขนาดต่างกันบนโต๊ะอย่างภาคภูมิใจ

ไข่บีสต์มีสีต่างกัน และลวดลายบนเปลือกไข่ก็แตกต่างกันเช่นกัน

ความรู้สึกเหนือกว่าปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมอนโด

ล๊อค มีความทรงจําที่คลุมเครือเกี่ยวกับบุคคลนี้ เขาถือได้ว่าเป็นคนพาลในโรงเรียนทั่วไปที่ชอบทำตัวโดดเด่น

อาศัยมานาขั้นที่ 1 ระดับ 8 และร่างกายที่แข็งแรงของเขา เขามักจะรังแกผู้อ่อนแออยู่เสมอ

อย่างไรก็ตามล๊อคไม่เคยได้ยินมาก่อนว่าครอบครัวของเขาร่ำรวย

แล้วเขาเอาไข่บีสต์สี่ฟองนี้มาจากไหนโดยไม่รู้ที่มาที่ไปได้อย่างไร?

ของพวกนี้มีค่าใช้จ่ายถึงสี่ล้าน!

ราวกับว่าเขาพบข้อสงสัยของล๊อค โทนี่ เพื่อนร่วมโต๊ะที่ชอบพูดมากของเขาเงยขึ้นทันที

“เขาแค่แสดง อันที่จริง ครอบครัวของเขาไม่มีเงินเลย เขาแค่พยายามจะอวด!”

ความสนใจของล๊อคถูกกระตุ้น

"เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอ?"

โทนี่หันไปมองมอนโด เมื่อยืนยันว่ามอนโดไม่ได้สนใจเขาเลย โทนี่ก็ขยับตัวเข้าใกล้ล๊อคและพูดว่า “ฉันอาศัยอยู่ใกล้บ้านของมอนโด เมื่อคืนฉันได้ยินจากเพื่อนบ้านว่าครอบครัวของเขาขายบ้านให้เขาเพื่อซื้อไข่บีสต์เหล่านั้น พวกเขายังรับภาระหนี้จํานวนมากอีกด้วย!”

“การทําเช่นนั้น อนาคตของพวกเขาคงจะไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก! แม้ว่าพิธีฟักไข่จะมีความสําคัญมากก็ตาม แต่มันก็ยังมากเกินไปอยู่ดี!”

ล๊อค สับสน

“อันที่จริง พ่อของเขาก็ไม่ต้องการสิ่งนี้เช่นกัน แต่แม่ของมอนโดก็ด่าเขาอย่างหนัก เธอต้องการให้เขาเปล่งประกายอย่างยอดเยี่ยมในพิธีนี้ และไม่มีทางโน้มน้าวเธอได้เลย!”

“นอกจากนี้มอนโดไม่มีความรู้สึกผิดสักนิด เขาทำตัวอย่างสบายใจและไม่ได้รับภาระจากการตัดสินใจนี้เลย”

“ภายใต้การยืนกรานของแม่และลูกชาย พ่อของเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทําตามที่พวกเขาบอก”

หลังจากฟังทั้งหมดนี้แล้ว ในที่สุดล็อคก็เข้าใจ

เขากําลังอยากอวดจริงๆ เขาเป็นพวกปลิงดูดเลือดไม่ใช่คนดีจริงๆ!

ในขณะนี้ เมื่อได้ยินเสียงโอ้อวดของมอนโดจากด้านหลัง ล๊อคก็ขมวดคิ้ว

“นายล้อเล่นใช่มั้ย? นายคิดว่านายสามารถผลิตแบทเทิลบีสต์ที่หายากจากไข่ใบเดียวได้งั้นหรอ?”

“ฉันมีไข่บีสต์ห้าฟอง แม้ว่าฉันจะโชคร้าย แต่ฉันก็สามารถฟักแบทเทิลบีสต์ที่หายากได้อย่างแน่นอน ถ้าฉันได้รับแบทเทิลบีสต์ชั้นยอดแบบนั้น ระดับพลังของฉันจะเพิ่มขึ้นอย่างมากเลยล่ะ!”

“ในยุคของแบทเทิลบีสต์การก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าวนํามาซึ่งโลกแห่งความแตกต่าง!”

“ฉันสามารถจินตนาการถึงมหาวิทยาลัยชั้นสูงที่กวักมือเรียกฉันรอไว้ได้เลยล่ะ!”

ทันทีที่มอนโดพูดจบ ลูกน้องข้างๆ เขาก็เริ่มประจบประแจงและเห็นด้วย

“ถูกต้อง การมีความรู้ที่ดีในชั้นเรียนวัฒนธรรมจะมีประโยชน์อะไร? ในท้ายที่สุด มีเพียงคุณภาพของแบทเทิลบีสต์เท่านั้นที่สําคัญที่สุด!”

“เมื่อลูกพี่มอนโดเข้ามหาวิทยาลัยชั้นสูงนายต้องคอยช่วยงานเรา!”

เขาได้ยินเพียงไม่กี่ประโยค

จากนั้นเป็นต้นมา ล๊อคก็ไม่สนใจที่จะฟังอีกต่อไป

เขาหยิบหนังสือออกมาและเริ่มอ่าน

มอนโด เป็นเพียงนักพนันที่โง่เขลาทั่วไปเองงั้นเหรอ? จะพนันทั้งชีวิตของเขาเพื่ออนาคตที่ไม่รู้ด้วยซ้ำ

เมื่อไข่บีสต์ทั้งห้าของเขาจบลงด้วยคุณภาพที่ต่ำกว่ามาตรฐาน ในที่สุดเขาก็จะเข้าใจดี

อย่างไรก็ตาม มหาวิทยาลัยชั้นสูง...

ดวงตาของล็อคริบหรี่เมื่อความคิดแวบเข้ามาในหัวของเขา

5 2 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด