บทที่ 103 – สุนัขสวรรค์กลืนตะวัน
ร่างของผมลอยขึ้นจากพื้นช้า ๆ ทั้งตัวของผมเปล่งแสงออกมา ผมเงยหน้าขึ้น ดวงเวทย์สีทองในจุดสะสมพลังของผมปล่อยพลังเวทย์ออกมาทั่วร่างกายผม ผมรวบรวมพลังทั้งหมดนั่น แล้วเปลี่ยนเป็นเสาแห่งแสงขนาดเกือบห้าเมตร และส่งมันลอยไปหาฟงเหลียง “เขาเป็นนักเวทย์แสง!” นักศึกษาที่ดูอยู่รอบด้านส่งเสียงออกมา ด้วยพลังเวทย์ของ...
